Van een onzer correspondenten.

Als het niet zo triest was zou men er ook nog van schuddebuiken: Biden en Kerry zijn alleen nog maar geloofwaardig op het terrein van klimaatbeleid als komisch duo. Terwijl Biden naarstig op zoek is naar olie en andere fossiele vormen van energie, stelde Kerry deze week dat landen geen fossiele energie nodig hebben om economische groei te kunnen bereiken. Terwijl Biden de sancties wil verlichten voor Venezuela in ruil voor grote olie aankoop, stelt Kerry dat de olie- en gasmaatschappijen op dit moment falen als het gaat om een snelle energietransitie.

Biden wil zelfs op de spreekwoordelijke blote knieën naar Saoedi Arabië om een grote oliedeal te maken, probeert zelfs Iran weer in het oliekamp te krijgen door stappen te maken in de nucleaire deal met dat land, maar Kerry voert een andere strijd en hoopt dat zelfs Poetin ‘ons op de juiste koers houdt als het gaat om klimaatactie …’

Kerry denkt echt dat de zeespiegel gaat stijgen, wars van enig wetenschappelijk inzicht terzake, maar Biden sprak maar amper over de bedreigingen van klimaatverandering in zijn State of the Union.

Zoals Biden zijn strijd voert in Nato-verband om Oekraïne te redden uit de greep van een mondiale agressor en daarbij spreekt in Churchilliaanse termen, heeft Kerry zijn eigen D-day als het gaat om het redden van de planeet. ‘Implementation plus’ is het laatste geschut wat Kerry wil inzetten: een nog ingrijpender energietransitie met Amerika voorop.

Ergens moet het mis gaan tussen deze twee, zou je denken. Politieke analisten vragen zich dan ook af wat de Amerikaanse kiezer gaat doen over 8 maanden bij de komende Congresverkiezingen. Wie krijgt de schuld van de stijgende energieprijzen, die nog boven op de hollende inflatie komt? Poetin of toch uiteindelijk Biden zelf? Misschien is Biden straks John Kerry liever kwijt dan rijk. Om de ironie van de geschiedenis valt niet te lachen.

***

Bronnen: Gzeromedia.com, Upstreamonline.com, CNBL, CNN, RealClear Energy.com.