Van een onzer correspondenten.

Voor de een is CO2 uitstoot de hemel op aarde, voor de andere is het de ware hel. De een denkt dat er met meer CO2 uitstoot een paradijselijke toestand komt met veel groen, voor de andere ligt een, zeg, verschroeide aarde in het verschiet al dan niet later geheel overstroomd door een rijzende zeespiegel.

Het zijn twee verschillende toekomstbeelden waarin mensen hun verwachtingen projecteren. Wij mensen zijn rare wezens op dit punt. Want ook al hebben we soms alles gemeen op individueel niveau, dezelfde schoenmaat, zwemdiploma, huidskleur, taal, houden we beide van citroenvla, hier kunnen opvattingen zomaar totaal uiteenlopen. Ook al kijken we naar dezelfde grafiek.

Helaas bepalen de wetten van de fysica niet aantoonbaar onze meningsvorming, anders waren we snel klaar. Zo ontstaan er, als groepen de handen ineen slaan, zeer heftige debatten langs ontstane frontlinies. Als het om klimaatverandering gaat kunnen we ook niet aanbellen bij de wetenschap over de vraag: hoe zit het nou echt? Het heeft geen hoofdkantoor.

De klimaatwetenschap als geheel is voor de burger onzichtbaar, de media en klimaat-actieve bewegingen hebben al een kant gekozen, iedereen op goede, eigen, vertrouwde gronden. De Trouwlezer leest geen Telegraaf en omgekeerd gebeurt het ook niet. Zowel de CO2- aanbidder en de CO2-hater zullen zich in dit grote verschil van mening kunnen vinden.

Het ‘potjandorie’ klinkt bij Urgenda op de burelen dan ook even luid als op de burelen van CLINTEL als het gaat om de verschrikkelijke opwarming (die maar niet wil komen.) Beide hebben hun waarheid in pacht.

Er is ook niets wat tussen deze ingenomen standpunten kan bemiddelen, geen gesprek of appverkeer, geen gedachtewisseling, er kan niet een begin worden gemaakt van ‘onderhandelingen’. Hoewel iedereen best wil ‘praten’, het gebeurt niet. We moeten dit zien als een antropologisch gegeven en eerdere grote verwachtingen van de verlichting en de suprematie van de menselijke geest dienaangaande ernstig temperen.

Vanochtend was het weer zover. Nu zijn de CO2-haters de klos. Mensen kiezen, blijkt, toch weer meer voor het gebruik van het vervelende vliegtuig tijdens hun vakantie: inmiddels wil ruim de helft van de Nederlanders weer de lucht in. De CO2-hater moet zich bij dit nieuws grommend in het kussen bijten.

En nog erger: de kolencentrales in Nederland zijn vorig jaar 69 procent over de schreef gegaan en hebben meer CO2 uitgestoten dan het jaar daarvoor. Zo is er een einde gekomen aan de daling van de uitstoot in Nederland die in 2015 was ingezet.

Bij milieudefensie gaat er een vaas tegen de muur bij zulke nare berichten. Voor CO2-minnaars is er vanochtend even niets aan de hand, het zonnetje schijnt, er is een kopje koffie. Die gaan rechtop in bed zitten als een woord als ‘CO2-heffing’ uit de radio schalt. Of ‘Green Deal’. Of ‘Rob Jetten wil meer windmolens.’

Dat kan morgen weer het geval zijn, dan zijn de CO2-haters weer een beetje vrolijk. Vrede zit er voorlopig niet in.

***