Een gastbijdrage van Paul Bouwmeester.

In de reacties op Climategate.nl worden nog al eens verbanden gelegd die zouden moeten wijzen op goed doordachte, geraffineerde, nationale of wereldwijde complotten. Van een sterk linkse signatuur. Sterker nog, een plan om het communisme door de achterdeur weer binnen te loodsen. Weliswaar niet met in het achterhoofd een soort stalinisme, maar wel een soort eco-dictatuur.

Moet ik nu geloven, dat al die intelligente journalisten en columnisten van Volkskrant, NRC etc. , die in meerderheid wel niets van natuurkunde begrijpen maar toch niet dom zijn, zich door de baas laten vertellen wat te moeten geloven ?

Nou nou, Cornelia, dacht ik vaak, sla je niet een beetje door?

Zelf zie ik het meer als achter-de-massa-aanlopen, de consensus volgen, zoals de menselijke soort geprogrammeerd is te doen.

Maar toen stuitte ik bij Rypke Zeilmaker op het boek ECONOSTRA van Peter Siebelt. Het boek is van 2003, maar heeft indertijd geen golf van opschudding veroorzaakt in de pers, terwijl de inhoud daar wel om vroeg. Eigenlijk werd het doodgezwegen.

Siebelt is een beveiligingsexpert (en ook publicist) en heeft in die hoedanigheid een ongelooflijke berg documenten verzameld betreffende o.a. de buitenparlementaire bewegingen sinds de jaren 70 en hij stelt de betrokkenheid van de officiële (linkse) politiek hierin aan de kaak. Zie hier voor een overzicht van zijn werk. Bij linkse complotdenkers wordt hij afgeschilderd als een rechtse complotdenker.

De naam ECONOSTRA heeft hij bedacht naar analogie van de Siciliaanse maffiaclub Cosa Nostra met dezelfde organisatiegraad, die de hele maatschappij en politiek in de greep heeft.

Hij spreekt van een spekkoek, bestaande uit meerdere lagen:

. de bestuurlijke elite in de bovenste laag;

. daaronder NGO’s en Mileuorganisaties;

. helemaal onderaan de actiegroepen, die het niet altijd zo nauw nemen met de wet.

Al die onderling verweven organisaties vormen samen de spekkoek. Een koek, die het bedje spreidde voor de moord op Pim Fortuyn.

Een bevinding uit het boek (p.79):

In 1998 deed hij (Lubbers) een profetische uitspraak. Volgens Lubbers raken regeringen de macht kwijt aan de actiegroepen, NGO’s, de Derde Macht. De spekkoek is voor Lubbers bekend terrein.

De bestuurlijke elite heeft sinds 1980 een enorme subsidiestroom in gang gebracht voor allerlei veronderstelde goede doelen – zoals ontwikkelingshulp en milieuactiviteiten – waar miljarden in rondgepompt worden. Van die ontwikkelingsstroom wordt er volgens Siebelt 90% gerecycled in een enorm netwerk, dat in hoge mate ondoorzichtig is en niet te doorbreken. En in dat netwerk ligt de werkelijke macht. En wel aan de linkerkant.

Ook rechts heeft zoiets. Maar, zegt hij, links heeft het véél beter gedaan, rechts kan daar het een en ander van leren.

Eigenlijk haat ik dat binaire links/rechts-denken.

Ik verfoei de verschraling van de natuur, dus ben ik links.

Ik zie de stikstofcrisis als een gefabriceerd probleem, dus ben ik rechts.

Ik verwerp de extreme concentratie van geld, dus ben ik links.

Ik zie de noodzaak van kapitaal in, dus ben ik rechts.

Ik vind dat energie, openbaar vervoer, onderwijs etc. overheidstaken behoren te zijn. Een links standpunt.

Ik vind dat het onderwijs zwaar afgetakeld is t.g.v. ‘progressieve’ ideeën en vals gelijkheidsdenken. Een rechts standpunt.

Ik vind het dagelijkse verdoven van tienduizenden varkens met CO2 verschrikkelijk, ben dus links.

Ik beschouw het veganisme als de dood in de pot, rechts dus.

Links, rechts, links, rechts ……………

Het probleem is, dat wanneer je jezelf links vindt, je praktisch gedwongen bent alle ‘linkse’ leerstellingen te onderschrijven. Oogkleppen op dus. Zo ook voor rechts.

Voorbeeld: de overheid, die ooit in het belang van de maatschappelijke gezondheid het gokken verbood, heeft de Postcodeloterij ingezet om clubs te financieren, die vinden dat ze het algemeen belang vertegenwoordigen, zoals Greenpeace en Milieudefensie. (Wel slim om de goklust van de burger in te zetten voor je eigen hoogstaande doelen – ethische politiek?).

Om alle beweringen van Siebelt hier te bespreken en te beoordelen, ontbreken me de tijd, de lust en een paar eigenschappen. Ooit heb ik vastgesteld, dat ik niet voor politiek in de wieg gelegd ben, heb er verder niet op gelet of me ermee ingelaten. Helaas heeft de politiek zich wel met mij ingelaten, zodat ik er jaren te laat achter kwam dat ons land verkocht wordt aan windmolen- en zonnepaneel-magnaten.

Toch moet ik vaststellen, dat wat Siebelt schrijft over de laatste decennia mij wel heel bekend en plausibel voor komt.

Hoe anders te verklaren, dat het hele onderwijs overtuigd is van het naderend einde vanwege het klimaat en alle kinderen met onheil indoctrineert?

Hoe te verklaren dat de veganisten (die filosofen van weg-met-ons), die procentueel zeer gering in aantal zijn (iets van 1%), het op sommige universiteiten (en bedrijven) voor elkaar krijgen alle vleesproducten uit de mensa te weren?

Hoe te verklaren dat journalisten, die uit hoofde van hun beroep bij elk tegengeluid betreffende klimaat of stikstof onmiddellijk de oren zouden moeten spitsen, in dat soort gevallen over ‘klimaatontkenners’ en complotdenkers beginnen?

Hoe te verklaren dat journalisten, kritiekloos achter windmolens en zonnepanelen staan, terwijl ze maar aan een (onafhankelijke) ingenieur hoeven te vragen of dat werkt?

Hoe weet ik nu of er sprake is van een complottheorie of van een echt complot? Want misschien is Siebelt zelf een complotdenker.

Als het klopt, wat Siebelt beweert, dat Lubbers, Jan Pronk de Postcodeloterij bewust hebben opgezet om allerlei clubs te financieren, als het waar is dat Greenpeace, Milieudefensie e.d. nog steeds met ons belastinggeld gefinancierd worden, dan mag je concluderen dat het hier om iets meer dan een theorie gaat.

Ook is de laatste tijd heel duidelijk geworden, dat deze clubs – met hun beperkte achterban – een buitenproportionele invloed op ons landsbestuur en zelfs de rechterlijke macht voor hun karretje hebben weten te spannen.

Paul Bouwmeester.

Het zal dan duidelijk zijn dat subsidies van die clubs, die slechts een kleine groep vertegenwoordigen, onmiddellijk gestopt moeten worden. Als ze een groot deel van ons zouden vertegenwoordigen, zouden ze helemaal geen subsidie nodig hebben.

Wat betreft het stoppen van die subsidies is Siebelt echter niet optimistisch: alles is te veel verweven en de belangen van de macht zijn te groot. Alleen een grote financiële crisis zou kunnen helpen, omdat dan het geld gewoon op is en de boel instort.

Ik zou zeggen: lees het boek en oordeel zelf.

Peter Siebelt is ook te beluisteren bij Café Weltschmerz (2018).

***

Gerelateerd: