Auteur: Samuel Furfari.

Als de sancties tegen Russisch gas worden gecontinueerd, zal de energie- en economische situatie verslechteren en zullen de prijzen exploderen.

Alle eieren in één mandje

Terwijl de Prodi-Commissie tussen 2000 en 2005 een evenwichtig energiebeleid promootte, veranderde alles toen kanselier Angela Merkel in 2006 de voorzitter van de Europese Commissie, José Manuel Barroso, vroeg om een ​​routekaart voor de bevordering van hernieuwbare energiebronnen op te stellen. Blijkbaar was dat geen vergissing, behalve dat – zoals in het verhaal van de kikker die niet merkt dat het water heet wordt en uiteindelijk gaat koken – de EU – nog steeds geleid door Duitsland – heeft besloten om geleidelijk over te schakelen naar 100% hernieuwbare energie, dat wil zeggen het uitbannen van fossiele brandstoffen. Zelfs als het 2050 is, is het utopisch, omdat ze elektriciteit en energie door elkaar halen: we gaan geen huizen verwarmen en industriële processen laten draaien met windturbines en zonnepanelen.

De andere fout was om het verbod op de productie van aardgas in de EU snel door te voeren. We herinneren ons hoe lidstaten – waaronder Sarkozy’s Frankrijk en Hollande – met duizelingwekkende snelheid schaliegas hebben verboden. De Europese Commissie, die zeer schuchter was onder de druk van de media, beperkte zich in januari 2014 tot het aannemen van een aanbeveling – het zwakste van haar wetgevingsinstrumenten waarover ze beschikt; ze deed als Pontius Pilatus door te zeggen dat het de bevoegdheid van de lidstaten was. Dit algemene anti-gasbeleid is zodanig dat fossiel-producerende bedrijven naar elders zijn vertrokken, waar ze welkom zijn.

De race om de fout te herstellen

Neem het voorbeeld van Italië. De huidige minister van Buitenlandse Zaken van Italië, Luigi Di Maio, was in 2016 mede-organisator van een referendum om de gasproductie in de exclusieve economische zone van Italië te beëindigen. Het initiatief mislukte door een gebrek aan quorum, maar niemand heeft de moed om gasproductie te ontwikkelen omdat het politieke risico groot is.

Tegen het einde van de jaren negentig produceerde Italië 20 miljard kubieke meter per jaar (Gm³/a). Nu produceert het 3,3 (Gm³/a). In 2018 leidde hetzelfde personage de NO-TAP-oppositie tegen de Trans Adriatic Pipeline (TAP) die gas van Azerbeidzjan van Albanië naar Puglia transporteert. Hij is zojuist naar Bakoe afgereisd om te proberen dit Kaukasische land te overtuigen om zijn gasexport naar Italië te verdubbelen… via TAP.

Heeft de Azerbeidzjaanse regering hem volgens u een goede prijs geboden? We zagen hem zelfs gaan onderhandelen in Congo-Brazzaville, een land dat het Internationaal Energieagentschap niet eens vermeldt in zijn Africa Energy Outlook 2019, omdat het geen gas produceert.

Deze politicus van de 5-sterrenbeweging is absoluut een hypocriet. Samen met de Italiaanse regeringsleider bracht Di Maio op 11 april ook een bezoek aan Algiers. De transmediterrane gaspijpleiding (TransMed), ook wel de Enrico Mattei-gaspijpleiding (genoemd naar de grote Italiaanse oliemaatschappij) verbindt Algerije sinds 1983 via Tunesië met Sicilië en van daaruit met het vasteland van Italië.

Op 26 mei werd de Algerijnse president Abdelmadjid Tebboune in Italië ontvangen door de heer Draghi. Het olie- en gasbedrijf ENI — waarvan de Italiaanse regering een belangrijke aandeelhouder is — heeft overeenkomsten getekend die haar partnerschap met Sonatrach, het Algerijnse staatsbedrijf voor de ontwikkeling van gasvelden, versterken en zorgen voor de extra bevoorrading van 3 (Gm³/a). Dit is zeker een goede zaak, maar desalniettemin onvoldoende aangezien Italië 20 Gm³/a uit Rusland importeert.

We zullen duur moeten betalen voor de gas-hypocrisie

Nu de gasreserves bijna leeg zijn en opdat de bevolking de komende winter niet al teveel kou onder het toekomstige Russische gasembargo zal lijden, is het maar goed dat leiders het onmogelijke proberen. Het is hun plicht. Ze rennen overal heen, als een kip zonder kop, om brandstoffen te kopen. Niet alleen zullen al deze leveringen lang duren, maar vooral om de meest dringende behoeften te dekken, worden contracten vanuit een positie van zwakte gesloten. Daarom zullen de aardgasleveranciers hogere tarieven eisen dan ze afgelopen jaar hebben gedaan.

Het is de aard van de handel die maakt dat men in een zwakke of sterke positie verkeert. Het is duidelijk dat de de lidstaten van de EU in zich in een zwakke onderhandelingspositie bevinden. Dus, volgens Ringzone, zullen de belangrijkste leveranciers van LNG 10-jarige contracten aanbieden, te beginnen in 2023, tegen tarieven die ongeveer 75% hoger liggen dan de prijs die aan het begin van het jaar gold.  

Deze gegevens zijn slechts indicatief, omdat het in gas, zoals in alle handel, om privétransacties gaat die dus confidentieel zijn. Maar of het nu 50%, 75% of 100% duurder is, het ligt voor de hand dat we zeker twintig jaar (de huidige looptijd van gascontracten) meer gaan betalen voor ons gas.

Terwijl de markt grotendeels fluïde en spot was geworden, zijn de gasreserves nog nooit zo overvloedig geweest (188.000 miljard m³). Het​besef dat de EU haar economie niet koolstofarm gaat maken, dwingt bedrijven zich snel voor te bereiden op de op de lange termijn “wat het ook mogen kosten”. Dit is in strijd met de doelstelling van de Green Deal en dus gas-hypocrisie.

Duitsland, de voorvechter van de afhankelijkheid van Russisch gas (zie hier), heeft het ook moeilijk, maar heeft tot nu toe niets significants gevonden ter vervanging van de 46 Gm³/a. De voorzitter van de Vereniging van Onafhankelijke Reisbureaus (VUSR), Marija Linnhoff, stelde in de Mallorca Zeitunge voor dat de Duitse overheid een subsidie ​​verstrekt aan ouderen die bereid zijn om in de winter voor langere tijd naar warmere oorden te reizen. Er zijn meer dan een miljoen producenten van hernieuwbare energie in Duitsland, maar die kunnen niet veel doen. Wees dus niet verbaasd als er geen sprake is van een Russisch gasboycot. Komende winter mogen de Duitsers niet van de kou omkomen. Ondanks de Energiewende – of beter gezegd dankzij deze Duitse strategie – zijn de Duitsers gashypocrieten.

Behalve Polen! Dit land heeft een energiepositie die haaks staat op die van Brussel-Straatsburg, en de “straf” die Rusland zojuist heeft opgelegd door het geen gas meer te verkopen, zal hen geen kwaad doen, omdat Polen er zeer goed op was voorbereid. Hetzelfde geldt voor Bulgarije, dat slechts licht zal worden benadeeld door het besluit van Moskou,. Het is voor zijn elektriciteit voor 77% afhankelijk van kolen en kernenergie en binnen een paar maanden zal het door Azerbeidzjan van gas worden voorzien.

Als de sancties tegen Russisch gas aanhouden, zal de energie- en economische situatie verslechteren en zullen de prijzen exploderen. We vervangen 150 tot 170 Gm³/a (afhankelijk van de strengheid van de winter) niet zoals we dat doen bij een smartphone of een auto. De LNG-markt in de EU zal veel krapper zijn en de prijs zal niet dalen ondanks het groeiend aantal gasproducenten en de grote overvloed aan mondiale gasreserves.

Schaliegas helpt ons uit de brand

Sommigen, zoals Engie, scheppen op dat ze gascontracten hebben getekend met Amerikaanse bedrijven. Het is een goede beslissing. Dit zal de Verenigde Staten in staat stellen hun rijkdom te vergroten. Maar dit schaliegas dat aan de LNG-terminals van Europese havens wordt geleverd, is duur vanwege de grote vraag, en ook omdat het vloeibaar maken van het gas, het transport en de hervergassing ervan altijd een hogere gasprijs opleveren dan het gas uit Rusland, dat stroomt door  gasleidingen die al jaren zijn afgeschreven.

Diegenen die zwegen toen het zoeken naar schaliegas zelfs verboden werd en die Amerikaans schaliegas importeren, zijn dat niet gashypocrieten? Joe Biden wil meer schaliegas naar de EU sturen toen hij tijdens de campagne voor de presidentsverkiezingen beloofde een einde te maken aan de fossiele brandstoffenindustrie. Midden in de gascrisis beweerde klimaattsaar John Kerry zelfs dat

“niemand het de gasbelangen gemakkelijker moet maken door infrastructuur te bouwen die 30 of 40 jaar meegaat, waarmee we dan opgescheept zitten.”

President Biden beweert de Amerikaanse gasproductie te steunen om de EU te bevrijden van haar afhankelijkheid van Rusland, terwijl zijn regering in diametraal tegenovergestelde richting werkt? Wie van de twee is het meest gashypocriet?

Hoe maak je een einde aan energiehypocrisie?

In een artikel geschreven met Ernest Mund en 9 maanden geleden gepubliceerd inContrepoints, hebben we het beleid van de EU met haar Europese groene plan aan de kaak gesteld, omdat het “veel ongunstige economische en ecologische gevolgen zou hebben die de EU in de toekomst in de verkeerde richting stuurt”. In plaats van te erkennen dat gas en kernenergie de energieën van de toekomst zijn, heeft de EU er de voorkeur aan gegeven alles in te zetten op hernieuwbare energiebronnen, wat ertoe heeft geleid dat we meer moeten betalen voor onze huishoudelijke verwarming en elektriciteit.

Deze prijsstijgingen werden niet veroorzaakt door de oorlog in Oekraïne (zie mijn artikel), zelfs als dit – zoals bij elk speculatief fenomeen – de trend versterkte, maar door het anti-conventionele energiebeleid van de EU. Burgers gaan de EU niet verlaten. Maar de bedrijven die meer zullen moeten betalen voor elektriciteit en vooral voor het gas dat in het industriële proces wordt gebruikt, of het nu gaat om thermische of chemische behoeften (zoals de productie van waterstof die wordt gebruikt om kunstmest te maken die niet langer uit Rusland kan worden geïmporteerd ), zullen wèl bereid zijn om te verhuizen.

De VS zullen een dubbel voordeel hebben ten opzichte van de EU. Het is duidelijk dat zij degenen zijn die profiteren van deze ondraaglijke oorlog in Oekraïne! Niet alleen zullen we niet in staat zijn om de hernieuwbare energie aanzienlijk te verhogen (windenergie en fotovoltaïsche zonne-energie vertegenwoordigen slechts 2,9% van de primaire energiebalans van de EU), maar we vernietigen onze industrie en we verarmen onszelf door duur te betalen voor onze energie. De EU betaalt een hoge prijs voor haar eenzijdige gas’ontwapening’.

Het is zo evident dat het frappant is dat geen enkele politicus een dergelijke voor de hand liggende situatie aan de kaak stelt. De EU heeft het vertrouwen ondermijnd van de olie- en gasindustrie, die terughoudend is om te investeren in exploratie, productie en andere infrastructuur die op lange termijn nodig is om leningen terug te betalen die banken niet willen verstrekken, juist vanwege het ‘hernieuwbaarheids’beleid. En tegelijkertijd spant de EU zich in om meer gas te importeren. Waarom hekelt de industrie deze gas-hypocrisie niet?

Samuel Furfari.

Er is gas in overvloed en veel landen kunnen het exporteren. Er is ook gas in de EU. Schaliegas is een harde realiteit. We moeten durven zeggen dat de EU een fout heeft gemaakt door haar productie stop te zetten, voordat ze zelfs maar begonnen was. Als we morgen overvloedige en goedkope energie willen hebben, is het wenselijk dat het ​​Europees beleid zich gaat inzetten voor fossiele brandstoffen. Op die manier is het mogelijk om ons te bevrijden van de energiehypocrisie.

***

De meest recente boeken van Samuele Furfari: Énergie tout va changer demain. Analyser le passé, comprendre l’avenir en L’utopie hydrogène.

***

Bron hier.

Gerelateerd: