Suzan Crockford.

Van een onzer correspondenten.

Auteur: Vijay Jayaraj

Een onlangs uitgebrachte BBC-documentaire, Frozen Planet II, komt opnieuw met de bewering dat ijsberen ten dode opgeschreven zijn als gevolg van smeltend Arctisch zee-ijs en roept op tot ‘onmiddellijke actie’.

‘David Attenborough keert terug met een nieuwe epische verkenning van ’s werelds bevroren gebieden … je bent bizar verdrietig dat een ijsbeer niet op zeehonden kan jagen vanwege het smeltende ijs – en dit beeld geeft de dringende boodschap weer in deze ongelooflijke serie van zes afleveringen,’

lezen wij in de intro van The Guardian voor de documentairereeks.

Dit jaar waren de ijsniveaus in de Arctische zomer hoger dan het decenniumgemiddelde, wat de aanname van een lineair verband tussen ijsniveaus en atmosferische CO2-concentraties weerlegt.

De bevroren wildernis verdwijnt volgens de BBC in een sneller tempo dan ooit tevoren, en er wordt voorspeld dat het Noordpoolgebied in 2035 ijsvrije zomers zal meemaken.

‘Elke close-up van deze verbazingwekkende dieren herinnert ons eraan wat de wereld zal verliezen zonder onmiddellijk actie te ondernemen.’

De angstaanjagende bewering van dreigende ijsvrije Arctische zomers doet denken aan soortgelijke waarschuwingen in de jaren 2000 van poolijs die tegen de jaren 2010 verdwenen zouden zijn. Het ijs is er echter nog steeds in de jaren 2020.

David Attenborough.

De meeste voorspellingen over ijsvrije Arctische zomers zijn gebaseerd op de veronderstelling dat door de mens veroorzaakte CO2-emissies aanzienlijke stijgingen van de mondiale temperatuur en catastrofale smelting in het Noordpoolgebied zullen veroorzaken. Dit jaar waren de ijsniveaus in de Arctische zomer hoger dan het decenniumgemiddelde, wat de aanname van een lineair verband tussen ijsniveaus en atmosferische CO2-concentraties weerlegt.

Zelfs als het zomerse zee-ijs van het noordpoolgebied zou afnemen, wordt de populatie ijsberen misschien niet beïnvloed zoals wordt gedacht.

Dr. Susan Crockford, een zoöloog met meer dan 40 jaar ervaring, zegt over de opmerkelijke veerkracht van ijsberen in de buurt van de Groenlandse archipel Svalbard:

‘Als de correlatie tussen zomer zee-ijs, gezondheid en overlevingskansen van beren correct zou zijn geweest, zouden er op Spitsbergen geen beren meer zijn. Dit deel van de subpopulatie van de Barentszzee heeft in de zomer meer dan een decennium te maken gehad met kritisch laag zee-ijs. Ondanks deze dramatische afname van het zee-ijs in de zomer, floreren de ijsberen op Spitsbergen ‘onverwacht’.

Haar eerdere State of Polar Bear Report 2017 is een uitgebreide analyse van berenpopulaties, de veranderingen in hun leefgebied en of de populaire beweringen over uitsterven juist waren of niet.

De voorspelde daling van het aantal ijsberen met 67 procent deed zich niet voor

Dr. Crockford zegt:

‘De trend van het zee-ijs in de zomer is vrijwel vlak geweest sinds 2007, met ijs dat ongeveer 42% minder oppervlakte bedekt dan in 1979, maar ijsberen doen het in veel regio’s nu beter dan in 2005, vooral in Straat Davis, de Barentz en Chukchi-zee en de Canadese Arctische archipel.’

Ze concludeert dat het aantal ijsberen stabiel zal blijven of zelfs zal toenemen, ondanks de volatiliteit van het zee-ijs in de zomer. Sinds de dagen van buitensporige jacht in het begin van de 20e eeuw zijn recordaantallen beren geregistreerd.

In Canada heeft de Inuit-bevolking, die leefgebieden deelt met beren, de regering gevraagd de jachtquota te verhogen om de toenemende berenpopulaties te beheren.

Ze schreef:

‘Het wereldwijde aantal ijsberen is sinds 2005 stabiel of licht gestegen, ondanks het feit dat het zomerse zee-ijs sinds 2007 het niveau bereikte dat pas halverwege de eeuw werd verwacht: de voorspelde daling van het aantal ijsberen met 67 procent deed zich niet voor.’

In september 2022 publiceerde de regering van Canada de samenvatting van een wetenschappelijk rapport dat bevestigt dat de

‘ijsberen die de Inuit rond Pangnirtung en Kimmirut zien over het algemeen gezond zijn en dat de lokale bevolking de afgelopen decennia is gegroeid’.

Het is opmerkelijk eenvoudig voor documentairemakers om valse beweringen te doen zonder feitelijke gegevens te verstrekken. Het is jammer dat blijkbaar meer dan een paar kijkers voor de gek worden gehouden door media zoals de BBC en beroemdheden zoals David Attenborough, die een geschiedenis heeft van het overdrijven van klimaatgebeurtenissen en het maken van valse beweringen over de vitaliteit van ecosystemen en de populaties die erin leven. De nieuwste documentaire draagt ​​bij aan de ondergangspropaganda.

***

Bron hier.

***