Lützerath. Foto Shutterstock.

Van een onzer correspondenten.

Door Pieter van Berkel.

Dat groenen van ‘circulaire economie’ houden is algemeen bekend. Maar circulaire logica, daar kennen ze ook iets van. Dat blijkt onder meer uit hun verzet tegen kernenergie, dat niets meer is dan één grote cirkelredenering.

Small modular reactors’ (SMR’s of kleine modulaire reactoren) worden weleens de kernreactoren van de toekomst genoemd. Ze zijn klein en daardoor makkelijker en goedkoper te bouwen, produceren net als gewone kernreactoren geen CO2 en zouden in de toekomst wellicht ook nucleair afval kunnen recycleren.

Men zou verwachten dat de groenen staan te springen om SMR’s te omarmen. De technologie lijkt immers aan al hun verzuchtingen tegemoet te komen. Niets is minder waar. Vorige week Maandag schoot Jean-Marc Nollet (covoorzitter van Ecolo, de meest Franstalige en bijgevolg meest dogmatische helft van de Belgische groenen) het idee af.

‘Als je kijkt naar de kosten, als je kijkt naar het afval dat ze produceren, zie je niet echt het voordeel’,

aldus Nollet, die duidelijk niet eens de interesse had om de potentiële voordelen van SMR’s op te zoeken.

Kernenergie is dus duur dankzij de groene regulitis.

Reguleringsinflatie

Men kan zich bovendien afvragen waarom kernenergie zo duur is. Dat hebben we in niet onbelangrijke mate aan de groenen en hun geestesgenoten in de brede milieubeweging te danken. Hoewel kernenergie ettelijke malen veiliger is dan steenkool of gas (zoek de cijfers maar op), is geen enkele energievorm zo onderhevig aan zulke draconische veiligheidsvoorschriften en reguleringsinflatie. Dat stuwt de kostprijs natuurlijk omhoog.

Kernenergie is dus duur dankzij de groene regulitis. En de groenen willen geen kerncentrales bouwen omdat ze te duur zijn. De cirkel is rond.

Lützerath

De bezorgdheid om de kostprijs van kernenergie is niet het enige potsierlijke voorbeeld van groenen die hun eigen kwispelende staart achtervolgen. Neem wat zich de laatste weken voordeed in het Duitse dorpje Lützerath, dat zich op een steenkoolworp van Limburg bevindt.

Pieter van Berkel.

Het ‘bruinkooldorpje’ verdwijnt binnenkort van de aardbodem om de ontginning van kolen mogelijk te maken. Dat Duitsland überhaupt zoveel vervuilend bruinkool nodig heeft is natuurlijk een gevolg van de Duitse kernuitstap, door Angela Merkel beslist onder impuls van de Grünen en de brede Duitse milieubeweging en nadien herbevestigd door de huidige Duitse regering (waar de Grünen mee aan de knoppen zitten). Wie betoogt er nu in Lützerath? Jawel, Greta, Greenpeace, Extinction Rebellion en de Grünen. De cirkel is rond.

***

Bron hier.

***