Door Jeroen Hetzler.

Onlangs schreef Leon de Winter in de Telegraaf:

Iets fundamenteels is in de huidige crises ten onder gegaan: vertrouwen in de rol van de deskundigen, politici, en media die claimden de crises te doorgronden. De deskundigen die in de media bijvoorbeeld Covid-19 becommentarieerden, beweerden dat zij ’de wetenschap’ vertegenwoordigden; inmiddels is duidelijk dat zij posities innamen die niet door wetenschappelijk onderzoek werden ondersteund. En omdat de meeste media hun essentiële rol als criticus van de heersende machten niet uitvoerden, kwam er geen discussie op gang over de zin en onzin van die posities.

Dit geldt onverkort voor stikstof- en klimaatbeleid.

De Winter schrijft verder:

De VN publiceerde de zoveelste en niet te verifiëren ’laatste’ waarschuwing over de klimaatapocalyps; die zal over tien jaar aanbreken, zo stellen veel media. Waar waren in de media de wetenschappers die twijfels hebben bij de overheersende rol van CO2-uitstoot bij klimaatverandering? En waar was Marcel Crok, een van de weinige wetenschapsjournalisten die het aandurven om op andere factoren te wijzen bij klimaatverandering? De klimaatdissidenten verzetten zich tegen de heersende vrees voor CO2, en dus zijn zij gevaarlijk voor het idee van energietransitie. Bron.

Die transitie is kennelijk een heilig moeten waaronder D66. Die ‘laatste waarschuwing’ horen we nu al meer dan 40 jaar. Het gaat dus helemaal niet om stikstof of klimaat maar om machtsuitbreiding en subsidie. Wetenschap doet niet ter zake, maar doet dienst als gelegenheidsargument om de dissident de mond te snoeren. Het treurige in dit geheel, is dat de wetenschap inmiddels ontegenzeglijk de stikstof- en klimaatapocalyps heeft gefalsifieerd. (Bronnen: Stiksoffuik van Arnout Jaspers, hier en hier.)

Verdacht is daarom al die haast. Die zien wij nu ook bij het stikstofdebat. De natuur is op een haar na vernietigd, zo luidt het credo. Stemmingmakerij, meer is et niet. Of zie hier het komische historische overzicht van het klimaatalarmisme.

Wat te denken van Kaag van D66 met haar omineuze ‘do or die’ of Tjeerd de Groot met zijn hysterische hyperbolen. Hysterie gepaard aan gebrek aan bèta-kennis. De dames en heren hebben verdacht veel haast. Kennelijk zijn ze bang om door de mand te vallen, en dus hun machtsgreep of subsidie te verliezen.

Die angst blijkt gegrond en stelt het Kabinet voor een existentiële keuze: gaan wij door op deze weg? Niet bepaald een serieus te nemen coalitie. En die zouden het standpunt van de wetenschap vertegenwoordigen, dissidenten terecht bestraffen en de welvarendheid van Nederland waarborgen? Niets is minder waar. De huidige coalitie, en diens aanhang, lijkt niet bereid tot enige zelfreflectie getuige het onderstaande:

Wat blijkt: BBB-kiezers zijn relatief oud. Het duurde dan ook niet lang voordat in het NRC de eerste lezersbrief verscheen met het voorstel om 75-plussers voortaan bij de stembus te weren. En dit voorstel vindt aftrek; ook in de mediawereld zelf. Trouw-redacteur Esther Bijlo betuigt nu in een column zelfs openlijk haar steun. Ze noemt dat het een ‘leuk experiment’. Bron.

Zo werkt het dus bij de linkse wolk: elk tegengeluid monddood maken. De burger als sta-in-de-weg van klimaat- en stikstofbeleid. Zoals opgemerkt: de coalitie heeft wel degelijk te vrezen, nog opgemerkt pas door enkele media nu steeds meer doem als feitenvrij wordt ontmaskert. Onlangs kwam de Telegraaf hoofdredacteur met de constatering dat er toch meer hoop is dan gedacht:

Het nieuwste rapport van het VN-klimaatpanel IPCC bevat naast herhaalde waarschuwingen van naderend onheil, die ook in het Telegraaf-artikel werden vermeld, een hoopgevende boodschap. Misschien wilden de opstellers hun voorlopig laatste publicatie niet eindigen met een sentiment dat de zaak hopeloos verloren is. De boodschap viel in ieder geval op, en niet alleen bij deze krant.

Dat goede nieuws leidde dus tot ongeloof. Jarenlang zijn mensen bedolven onder apocalyptische berichten. Een kentering riekt dan al snel naar nepnieuws. Het roept herinneringen op aan de Club van Rome, een invloedrijke groep wetenschappers en ondernemers die begin jaren zeventig rampspoed voorspelde. De mens zou de aarde aan het uitputten zijn. Het had een grote impact op politici maar sloeg de plank finaal mis. Er was onvoldoende rekening gehouden met de kracht van technologische ontwikkeling. Innovatie is ook nu de aanleiding voor meer optimisme, aldus het IPCC.

Opnieuw komt naar voren dat ons allen via vele media decennialang is voorgelogen over klimaat, biodiversiteit, milieu- en luchtvervuiling etc.

Het gerenommeerde Amerikaanse Harper’s Magazine signaleert in een coverstory nog een reden voor de trendbreuk in de media: invloedrijke journalisten hebben in het verleden bewust sterk overdreven met dramatische klimaatclaims. Ze keren thans op hun schreden terug. […] Het is reden te meer om rationeel te blijven berichten over dit gepolitiseerde hete hangijzer. Bron.

Het kon niet uitblijven dat de verkondigers van die leugens ooit door de mand zouden vallen. Dit gebeurt dan ook op steeds grotere schaal. Hoe dit uitwerkt beschrijft een artikel in Elseviers Weekblad haarscherp. Dit naar aanleiding van een zeer lezenswaardige publicatie door Ferdinant Meeus over de succesvol toegenomen Europese biodiversiteit:

En inderdaad: veel natuurliefhebbers, zo viel af te leiden uit hun scheldtweets richting de ‘smerige’ en ‘misleidende’ Meeus, laten zich de ecologische teloorgang van onze planeet niet zomaar afpakken. Ze zijn buitengewoon gehecht aan hun sombere wereldbeeld. Als de feiten over de toename van het aantal wilde zoogdieren niet passen bij hun zwartgallige geloof, is dat jammer voor de feiten. Hoe zou dat toch komen?

Deprimerende ideeën zijn statusverhogend, daar begint het vermoedelijk mee. Wie regelmatig laat blijken droefgeestig te zijn gestemd over het lot van mens en dier, maakt op zijn omgeving een veel diepzinniger indruk dan iemand die voortdurend vrolijk is.

Mensen denken dat u een lichtgewicht bent? Vertel ze dat u steeds vaker wakker ligt over biodiversiteit en smeltende ijskappen. Meteen is het gedaan met uw oppervlakkige imago. Bijkomend voordeel: u hoort voortaan bij weldenkend Nederland. Want pessimisme over natuur en milieu is al sinds het rapport van de Club van Rome (1972) bon ton. Bron.

Ik zie dan steeds Rob Trip van het NOS-journaal met een gezicht in passend ernstige plooi het ontstellende nieuws aankondigen dat de wereld weer eens op het punt staat te vergaan. Maar het levert wel ruime subsidies op, giften van de postcodeloterij, inkomsten voor bioverdienmodellen, belangstelling van potentiële potentaten, en schending van de Trias Politica.

Het is zeker zo, Greenpeace, Milieudefensie en Urgenda geloven werkelijk dat zij menslievend bezig zijn. Het tegendeel kan niet confronterend genoeg zijn, maar dit inzicht zal nog lang duren. Het is niet moeilijk voor te stellen dat de gemiddelde Nederlander al dit alarmistische gedoe en dreigen met boetes, vleestax, vliegtax en allerlei verboden meer dan spuugzat zijn.

Die onbeschofte aantasting van de privé sfeer omwille van Haagse waanvoorstellingen, is een plaag. In Den Haag realiseert men zich niet het onnoemelijke leed dat hun op leugens, onkunde en misleiding gebaseerde beleid veroorzaakt. Het gezonde verstand en juiste observering onthullen inmiddels een heel andere wereld, een wereld van feiten in plaats van waanvoorstellingen en wensdenken.

Het einde van meer dan 50 jaar nutteloos en gepolitiseerd doemdenken raakt in zicht. Er wordt eindelijk plaats gemaakt voor gezond verstand, realisme, de onderdrukte, genegeerde juiste wetenschappelijke feiten. Het einde van het neo Ancien Régime dat klimaat-, energie- en stikstof’beleid’ vormt. Ondergetekende blijft dan ook optimist tot in de kist.

 

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de Klimaatwet moet worden vernietigd.)

***

Bronnen zie hier en hier.

***