Foto; Shutterstock.

Van een onzer correspondenten.

Rutte IV wil op grote schaal windenergie opwekken op zee ter vervanging van fossiele brandstoffen. Die maatregelen blijken nodig om aan de veel bekritiseerde klimaatdoelen van het Akkoord van Parijs te voldoen. Maar er zitten ook grote negatieve ecologische gevolgen aan deze groene plannen. Onderzoeker Martin Baptist van de Wageningse Universiteit maakt zich zorgen:

‘Het gaat om minder dan een vogel per molen per jaar. Dus je kunt ook zeggen: waar hebben we het over? Maar ja, we willen zo’n vijfduizend windturbines neerzetten. Dan kan het voor vogelpopulaties wel een probleem worden.’

De jan-van-gent is de grootste vogelsoort van de Noordzee, met een volwassen spanwijdte van ruim 2 meter. Het vrouwtje van de jan-van-gent legt pas in haar vijfde levensjaar haar eerste ei en legt er nooit meer dan één per keer. Van de jan-van-gents bevinden zich elke herfst zo’n 20.000 tot 30.000 exemplaren voor de Nederlandse kust.

Voor meeuwen zijn vanaf 2050 jaarlijks zo’n 3650 fatale wiekbotsingen te verwachten.

Ook de Vogelbescherming kraakt het bouwen van turbineparken in de Noordzee. Niet alleen heeft men zorgen over de jan-van-gents, maar ook over de mantelmeeuw, de zilvermeeuw en de drieteenmeeuw. De volgelgriep heeft al populaties verzwakt, maar het gevaar van windmolens maakt de zaak alleen maar nijpender, aldus de Vogelbescherming.

Veel zeevogels zoals de jan-van-gent zijn langlevende soorten die zich niet snel voortplanten. Er moet worden uitgezocht wat de extra mortaliteit van het te pletter vliegen tegen windturbines kan betekenen voor de gehele populatie.

Onderzoeker Martin Baptist in het AD:

‘Net als bepaalde vogelsoorten zijn er ook vleermuizen die over de Noordzee tussen Engeland en het vasteland heen en weer vliegen. Enerzijds vormen de molens rustplekken, als een soort boom, anderzijds is het drukverschil van draaiende wieken een dodelijk probleem voor de vleermuizen.’

***

Bronnen: hier en hier.

***