Rosanne Hertzberger.
Door Guus Berkhout.
Rosanne Hertzberger was columnist van de NRC, stapte over naar de politiek (NSC) en stapte daar verleden week alweer uit. Reden van deze mevrouw: “Ruwe omgangsvormen in de coalitie”.
Die reden is op z’n minst verbazingwekkend. In haar columns was Hertzberger veelal buitengewoon grof. Inhoudelijk zwak en vaak op de man gespeeld. Vooral als het ging om kritiek op de klimaatmodellen van de overheid.
Guus Berkhout.
Ik kan me nog heel goed haar column van enige jaren geleden herinneren: “Legt de wetenschapper het af in bulshitbingo?” Ze schreef dat naar aanleiding van een artikel van prof. Dick Thoenes† en mij, waarin we een overzicht gaven van de huidige stand van klimaatzaken, met als conclusie dat de vigerende klimaatmodellen wetenschappelijk rammelden.
Als reactie betoogde Hertzberger in de NRC dat, op grond van leeftijd, senior wetenschappers hun kennis en ervaring niet meer zouden mogen delen met jongere generaties. Ze moeten voortaan hun ‘bullshit’ voor zich houden! Tja, hoe grof kun je zijn.
En dan nu huilend de aftocht blazen vanwege “ruwe omgangsvormen in de politiek”.
Mevrouw Hertzberger, waarom niet het échte verhaal? U bent toch tegen bullshit?
***
Zie ook hier.
***
Het sneeuwvlokje, ze kan nu lekker twee jaar sabbatical gaan op kosten van de burger.
” Straks als het echt mis gaat, kunnen we hooguit verhaal halen bij een paar grafzerken.”
Daarmee eindigde ze die column op 18 nov 2018.
De 4613 voorkeur stemmen die ze als nummer 11 op de ranglijst kreeg kunnen alleen bij haar politieke grafzerk verhaal gaan halen.
Deze 4613 werden niet genoemd bij haar afscheid, noch in latere “uitleg” in de krant.
Haar collega’s in de fractie zullen ook niet bij haar politieke grafzerk gaan rouwen om haar vertrek.
Ik heb haar dan ook niet over de gang zien lopen met een bloemetje van de fractieleden voor bewezen diensten.
Een dame wiens resultaten kennelijk een stuk minder bleken dan haar pretenties tijdens de column jaren.
Ze deed het allemaal voor haar jongens en de postbode die het bij haar in de gang heel zwaar had bij 26°C.
Hopeloos ongeschikt voor de politiek.
Ze zal wel een uitbrander van Wilders hebben gekregen. ;)
Een geringe aanleiding was kennelijk genoeg om zichzelf uit te programmeren.
Dat kan ik mij goed voorstellen. Na verkiezingen zijn er voor NSC 4 zetels te verdelen.
En als kamerlid lees je je een ongeluk maar gebeurt er meestal niks.
Oeverloos gepraat. Wie krijgt daar geen naar gevoel bij.
Ik denk dat de NRC deze fijnbesnaarde dame weer met open armen in het vertrouwde warme nest zal ontvangen.
En dan eens zien of ze iets heeft geleerd van haar tijd(je) in de echte wereld…
Er is ook al gesuggereerd, dat haar vertrek een hoog “Paard van Troje” gehalte heeft. Voor de verkiezingen was er al de reële kans dat NSC in een kabinet met de PVV zou kunnen komen. Daar heeft mevr. Hertzberger op voorgesorteerd, om op een “opportuun” moment de zaak van binnen uit te laten springen. “Zie mij eens deugen!!!” Met als bonus wachtgeld. Veelzeggend is ook, dat ze haar zetel teruggeeft. Politiek interesseert haar geen snars. Het ging haar om het “deugen”.
Ook hier geldt weer dat de man en niet de bal is gespeeld. Het gekke is dat, toen er nog een debat mogelijk was, juist dít een doodzonde was.
Nu is het blijkbaar algemeen gebruik en volledig geaccepteerd om te schelden.. De etiketten liggen altijd klaar: Oude blanke man, Boomer, dom- of ultrarechts,fascist, racist en/of klimaatontkenner. Dit in tegenstelling tot andere generalisaties zoals het N-woord of het M-woord. Zeg je dat hardop, dan wordt je voor het gerecht gesleept en is er ook altijd weer een (vrouwelijke) rechter te vinden om je te veroordelen.
Wij glibberen steeds verder weg van debat en argumentatie en daarmee van de beschaving.
Tja, tussen de schijnwereld en de echte wereld liggen nogal wat verschillen waar mevrouw geestelijk aan onderdoor is gegaan, om zo “bewust” te gaan “rentenieren” en elders weer haar schijnwereldje op te zoeken. Ja die harde wereld van de politiek is niks voor tere zieltjes en dus lopen ze snel naar huis, huilend als verongelijkte kindertjes.
Zowel op Rossanne als op Sophie is een niet al te diep gravend liedje gemaakt. Passend zou ik menen. Gewogen en te licht bevonden. Gelukkig hebben we het niet meer over hekserij.
Vroeger in de tijd dat de mensen nog humor plachten te gebruiken komt deze van Henk Spaan betreffende het vertrek van het omhoog gevallen columnistenvrouwtje van de NRC/NCS: Vuilnisman!!!!!, kan deze zak ook mee!!!!!!!!!!!!
Ik kende het hele mens niet. Maar toen ik dat verbeten gezicht met die vuurspugende ogen van haar zag tijdens haar “verklaring” wist ik genoeg: een eng persoon.