We hebben een herziene beslissing van het Federale Constitutionele Hof nodig

Door Fritz Vahrenholt.

Zoals de grafiek hierboven laat zien, daalden de gemiddelde temperaturen wereldwijd aanzienlijk in januari 2025. De afwijking van het langjarig gemiddelde van satellietmetingen bedraagt ​​slechts 0,46 graden Celsius. In mijn nieuwsbrief van oktober berichtte ik over de opwarming (niet veroorzaakt door CO2) in 2023/24. U zult zich herinneren dat de belangrijkste oorzaken de afname van de wolkenvorming, de uitbarsting van de Hunga Tonga-vulkaan en de afname van het zwavelgehalte in scheepsdiesel waren – allemaal factoren die weinig te maken hebben met CO2.

De afgelopen 45 jaar bedroeg de gemiddelde opwarming 0,15 graden Celsius per decennium. Dat komt overeen met 1,5 graad per 100 jaar. Het klimaatbeleid van de VN, Europa en Duitsland heeft als doel om te voorkomen dat de opwarming van de aarde met meer dan 1,5-2 graden Celsius stijgt. Maatregelen die uitsluitend gericht zijn op CO2 blijken steeds vaker ongeschikt, maar ook ongepast, zoals ik in deze nieuwsbrief zal aantonen.

We hebben een herziene beslissing van het Federale Constitutionele Hof nodig

Nadat de VS zich terugtrok uit het Klimaatakkoord van Parijs, bleven alleen de EU, Australië, Canada, Zuid-Korea, Japan en het Verenigd Koninkrijk over als geïndustrialiseerde landen die verplicht zijn hun emissies te verminderen onder het Klimaatakkoord van Parijs. Deze geïndustrialiseerde landen zijn verantwoordelijk voor slechts 12,5% van de wereldwijde CO2-uitstoot (Duitsland 1,5%). Dit betekent dat het Klimaatakkoord van Parijs niet effectief is, omdat de reductiedoelstellingen niet kunnen worden gehaald door een groep landen die samen verantwoordelijk zijn voor 12,5% van de wereldwijde CO2-uitstoot. Het Federale Constitutionele Hof, dat de CO2-reductiedoelstellingen van Duitsland aan dit akkoord heeft gekoppeld en met huiveringwekkende fouten nuluitstoot voor 2050 heeft vastgelegd (zie ons boek “Unanfechbar”), kan daarom niet langer vasthouden aan zijn standpunt zonder Duitsland nog meer enorme schade toe te brengen. Het Federale Constitutionele Hof heeft nu de mogelijkheid om deze beslissing te herzien: het hof kan rekening houden met de gewijzigde stand van kennis in de nieuwe rechtszaken van Luisa Neubauer, Greenpeace, BUND en DUH, waarin een aanscherping (!) van de Duitse Klimaatbeschermingswet wordt geëist. Die kans is groter omdat de toenmalige rapporteur van het Federale Constitutionele Hof, die primair verantwoordelijk was voor de onjuiste beslissing, Gabriele Britz (destijds voorgedragen door de SPD), het Constitutionele Hof heeft verlaten.

Als het Federale Constitutionele Hof zijn eerdere beslissing niet herziet, zit er voor de Bondsregering en de Duitse Bondsdag niets anders op dan rekening te houden met de nieuwe omstandigheden en het voorbeeld van de VS en Argentinië te volgen en zich ook terug te trekken uit het Klimaatakkoord van Parijs, zolang China en de Arabische oliestaten onder het label ‘ontwikkelingslanden’ CO2-reducties in hun landen kunnen vermijden.

Het Groene de-industrialisatieprogramma tot 2045

De parlementaire onderzoekscommissie naar de kernuitfasering van de stoplichtregering heeft onthuld dat het “besluit” van bondskanselier Olaf Scholz uit het najaar van 2022, volgens hetwelk de laatste drie kerncentrales tot 15 april 2023 in bedrijf moeten blijven, een samenzwering was tussen de Groenen en de Roden (Youtube Kissler kompakt minute 1u:36). Als prijs voor het stilzwijgen van de Groenen dwongen ze de bondskanselier om de omstreden Energie-efficiëntiewet van de Rood-Groen-Gele coalitie door de Bondsdag te loodsen. Deze wet, die zonder overdrijving de Duitse de-industrialisatiewet genoemd kan worden, werd op 19 april 2023 door het Bondskabinet aangenomen, eind september 2023 door de Bondsdag aangenomen en trad op 1 januari 2024 in werking. Daarin is vastgelegd dat het energieverbruik in Duitsland tegen 2045 met bijna 45% moet zijn gehalveerd tot 1400 terawattuur. In 2030 moet in Duitsland 26,5% minder eindenergie worden verbruikt, dat wil zeggen slechts 1876 terawattuur. Het eindverbruik van energie in Duitsland is de afgelopen 20 jaar vrijwel constant gebleven op ongeveer 2500 terawattuur, hoewel het bruto binnenlands product tussen 2003 en 2023 met 87% is gegroeid. Alleen al in de afgelopen drie jaar is het eindverbruik van energie in Duitsland gedaald tot 2267,5 terawattuur in 2023. Dit komt door de de-industrialisatie die de stoplichtregering in gang heeft gezet door de levering van elektriciteit en gas te verminderen.

Het is volstrekt onmogelijk dat het eindverbruik van energie wordt gehalveerd en het bruto binnenlands product (BBP) blijft groeien. Het BBP zal krimpen, zoals ik hieronder zal aantonen. De Bondskanselier, de SPD en de FDP zijn door de Groenen via de Energie-efficiëntiewet op een krimpkoers voor ons land gezet.

Bron: Federaal Milieuagentschap 2023

Deze wet is een waar monster van de planeconomie en zal Duitsland zoals wij dat kennen vernietigen. Het is dan ook verrassend dat deze groene de-industrialisatiewet en de dringend noodzakelijke intrekking ervan niet in de volgende zittingsperiode aan de orde komen. De 90 pagina’s geven gedetailleerd aan hoeveel procent energie er per deelstaat per jaar bespaard moet worden en welke besparingsdoelstellingen de industrie en huishoudens moeten halen. Alsof in een land met recordhoge energieprijzen niet iedereen in de industrie en de huishoudens heeft geprobeerd energie te besparen. Maar het is nog veel erger: we weten allemaal dat het energieverbruik de komende jaren zal toenemen door de inzet van kunstmatige intelligentie, de bouw van datacenters en de toenemende digitalisering. Daarom wordt in de VS alles in het werk gesteld om het toenemende energieverbruik op te vangen met veilige en goedkope energie, of het nu gaat om kerncentrales of fossiele brandstofcentrales. De Duitse overheid kan met haar Energie-efficiëntiewet alleen maar een manier bedenken om het datacenterexploitanten in Duitsland nog moeilijker te maken: vanaf 1 januari 2024 moet de helft van het elektriciteitsverbruik van datacenters afkomstig zijn van hernieuwbare energiebronnen, en vanaf 2027 (!) moet dat zelfs 100% zijn. Wat doen datacenterbeheerders bij een stroomstoring in Duitsland? Zij zullen Duitsland mijden. De wetgever is er niet op uit om datacenters zo goedkoop mogelijk van energie te voorzien, maar regelt dat datacenters restwarmte tegen hoge kosten mogen gebruiken. Op deze manier zal de explosie van kunstmatige intelligentie aan Duitsland voorbijgaan. Duitsland probeert zichzelf te redden en wordt een economische dwerg. Dat willen de rode en groene partijen. De FDP heeft hier een grote bijdrage aan geleverd. En de wereld zal haar welvaart blijven vergroten met nieuwe technologieën en dat zal gepaard gaan met een toenemend energieverbruik, zoals de grafiek van McKinsey laat zien:

Met de Energie-efficiëntiewet zet de rood-groen-gele parlementsmeerderheid opnieuw in op het verkeerde paard. De wet heeft niets te maken met energie-efficiëntie, maar is een brute, geplande economische besparingswet: een wet voor minder energieverbruik en een wet voor minder welvaart. Want een blik terug leert: in alle landen ter wereld is er een parallelle ontwikkeling tussen welvaart, energie- en elektriciteitsverbruik, zoals de volgende grafiek laat zien. De waardevolle brochure van de nieuwe Amerikaanse minister van Energie Chris Wright (Bettering human lives) verwijst naar deze context.

De ernstigste fouten van de energietransitie

1. De grootste fout was de uitfasering van controleerbare en goedkope steenkool- en kernenergie. Duitsland heeft 90.000 MW aan gegarandeerde capaciteit nodig. Van de oorspronkelijke 70.000 MW aan kolen- en kerncentrales is 40.000 MW stilgelegd onder de zwart-rode, zwart-gele en rood-groen-gele regeringen. De resterende 30.000 MW aan kolencentrales zal naar verwachting uiterlijk in 2038 worden gesloten, ook al zal de vraag naar elektriciteit toenemen. Het gevolg is dat Duitsland de hoogste elektriciteitsprijzen van alle geïndustrialiseerde landen heeft. Energie-intensieve industrieën trekken zich terug uit Duitsland. De de-industrialisatie vernietigt de welvaart van het land.

2. De uitbreiding van wind- en zonne-energie heeft de elektriciteitsvoorziening duurder en minder betrouwbaar gemaakt. Aan de exploitanten is een vast teruglevertarief voor 20 jaar beloofd. Als de elektriciteitsprijs hoger is dan de terugleververgoeding, wordt de hogere prijs betaald. Als de elektriciteitsprijzen dalen tot nul door te veel zonne-energie in de zomer of te veel wind, dan betaalt de federale begroting het verschil terug aan de exploitanten. Voor de federale begroting bedraagt ​​dit nu 20 miljard euro per jaar; omgerekend naar de opgewekte wind- en zonne-energie bedraagt ​​dit alleen al 10 euroct/kWh.

3. Om de netfrequentie stabiel te houden en een black-out te voorkomen, moeten er steeds duurdere netinterventies plaatsvinden (stilstand van zonne- en windenergiecentrales, sluiting van consumenten, bijschakelen van duurdere elektriciteitscentrales, export van elektriciteit tegen negatieve elektriciteitsprijzen). De kosten van deze redispatchmaatregelen bedragen momenteel € 3,5 miljard per jaar. Bovendien kunnen te weinig elektriciteit tijdens de donkere periode in de winter en te veel elektriciteit tijdens de lichte bries in de zomer leiden tot een uitval van de stroomvoorziening.

4. Zonne- en windenergie vereisen een enorme uitbreiding van transmissie- en distributienetwerken. Om het nog erger te maken, hebben vorige federale regeringen besloten om de hoogspanningsgelijkstroomkabels ondergronds aan te leggen, wat tot acht keer hogere kosten leidde. Volgens de Federale Rekenkamer kost de uitbreiding van het net door de toename van zonne- en windenergie 460 miljard euro. De netwerkkosten stijgen explosief. De industrie en handel, die nu al 4 €ct/kWh aan netkosten bovenop de elektriciteitsprijs moeten betalen (ter vergelijking: de VS heeft een totaal elektriciteitstarief van 3,5 €ct/kWh), moeten in 2030 rekening houden met 10 €ct/kWh aan netkosten. Industrie en handel verliezen hierdoor hun concurrentievermogen. De oplossing van de federale overheid en de CDU: subsidiëring van de netwerkkosten door de belastingbetaler. De Groenen willen de kosten voor het elektriciteitsnet terugbrengen tot nul, maar daarvoor bouwen ze in slechts vier jaar tijd een schuld van 150 miljard dollar op.

5. De federale overheid vertrouwt uitsluitend op twee energiebronnen: zon en wind. Geen enkel ander land ter wereld doet dat. Om windstiltes (in Duitsland is er op ongeveer 120 dagen vrijwel geen bruikbare wind) en het ontbreken van zonnestraling ’s nachts en in de winter tegen te gaan, moeten 40-50 gasgestookte elektriciteitscentrales worden gebouwd en omgebouwd naar groene waterstof. De extra kosten worden doorberekend in de elektriciteitsprijs. Het kernprobleem hierbij is dat waterstofelektrolyse met behulp van groene stroom en de daaropvolgende omzetting in elektriciteit driekwart van de energie verbruikt. Deze ‘Schildbürger-elektriciteit’ is vier keer zo duur als de originele elektriciteit.

6. De Groenen zetten het avontuurlijke idee voort om de nettarieven zodanig te herontwerpen dat de productie van goederen wordt verplaatst naar tijden dat de zon schijnt en de wind waait. De regeling zou zijn doorgevoerd als de stoplichtregering niet was gevallen.

7. De energietransitie heeft als doel om de CO2-uitstoot van Duitsland, met verlies aan welvaart en banenverlies, tegen 2045 tot nul te reduceren. Dit is wetenschappelijke onzin, want tegenwoordig wordt 57% van de door de mens veroorzaakte CO2-uitstoot al door planten en oceanen geabsorbeerd. Als we niet willen dat het CO2-gehalte in de atmosfeer verder stijgt, is het voldoende om de uitstoot te halveren. Maar dat zou wereldwijd moeten gebeuren, niet alleen in Duitsland en Europa. De CO2-uitstoot per hoofd van de bevolking in China (8,8 ton) is hoger dan in Duitsland (8,2 ton). In verhouding tot het bruto binnenlands product stoot de productie van goederen in China drie keer zoveel CO2 uit als in Duitsland. Dit is nog een reden waarom wij moeten strijden voor elke baan in Duitsland. Vorig jaar stootte China 640 miljoen ton meer CO2 uit dan het jaar ervoor. Dit komt overeen met de totale uitstoot van Duitsland. Maar China hoeft niets te verminderen, omdat het volgens de VN-regels als ontwikkelingsland wordt beschouwd.

8. Met steun van Duitsland heeft de EU een emissiehandelssysteem voor CO2 ingevoerd, dat werkt als een CO2-belasting (momenteel € 72/t CO2). Op deze manier zal de elektriciteitsprijs van een bruinkoolcentrale met 200% stijgen van 3 €ct/kWh naar 10 €ct/kWh, en de elektriciteitsprijs van een gascentrale met 50%. Daarnaast heeft de federale overheid aardgas, stookolie, benzine

8. Met steun van Duitsland heeft de EU een emissiehandelssysteem voor CO2 ingevoerd, dat werkt als een CO2-belasting (momenteel € 72/t CO2). Op deze manier zal de elektriciteitsprijs van een bruinkoolcentrale met 200% stijgen van 3 €ct/kWh naar 10 €ct/kWh, en de elektriciteitsprijs van een gascentrale met 50%. Bovendien heeft de federale overheid een belasting van € 55/t CO2 opgelegd op aardgas, stookolie, benzine en diesel voor burgers en bedrijven. Hierdoor stijgt de prijs van diesel met 18 €ct/l en die van aardgas met 1,2 €ct/kWh; Dit zal leiden tot een stijging van onze aardgasprijs met ongeveer 20%. Om een ​​verdere ineenstorting van de economie te voorkomen, zouden de CO2-belastingen voor een beperkte periode drastisch verlaagd of zelfs opgeschort moeten worden, net zoals dat nu gebeurt bij de CO2-boetes voor auto’s met een verbrandingsmotor. Dit zou tenminste moeten gelden totdat een vergelijkbaar niveau van CO2-belasting is bereikt in onze grootste concurrent, China.

9. Een van de meest gedurfde uitwassen van de energietransitie werd door de stoplichtregering doorgevoerd door de afschrijving van gasnetten te verkorten. Het Duitse aardgasnetwerk, 550.000 km lang en ongeveer € 270 miljard waard, zal naar verwachting vóór 2045 worden gesloten of afgebroken. Door de verkorting van de afschrijvingstermijn tot 2045 stijgen de gasnettarieven vanaf dit jaar met maximaal 20%.

10. In Duitsland geldt een verbod op fracking, hoewel er voor de komende 30 jaar goedkoop gas te vinden is onder de Noord-Duitse Laagvlakte. In plaats daarvan importeren we zonder zorgen duurder frackinggas met hogere CO2-uitstoot uit de VS.

11. CO2-afvang in kolencentrales, wat goedkoper is dan het betalen van CO2-belasting, is in Duitsland nog steeds verboden.

12. Het onderzoek naar kernenergie in Duitsland is stopgezet. Het is politiek niet gewenst en ontvangt geen financiering

13. De Duitse wet op energie-efficiëntie schrijft een halvering van het energieverbruik voor met een jaarlijkse afname van 50 terawattuur, wat leidt tot een economische krimp van Duitsland.

Wet op hernieuwbare energie en Wet op energie-efficiëntie moeten worden afgeschaft

Een andere grafiek van McKinsey, die de productieomstandigheden voor zonne-energie en windenergie wereldwijd met elkaar vergelijkt, laat zien hoezeer Duitsland op het verkeerde spoor zit. Boven is er voldoende zonlicht en rechts zijn de windomstandigheden gunstig. De slechtste omstandigheden zijn te vinden in het linkeronder/rode kwadrant. En daar vinden we Duitsland, het land dat 100% van zijn energievoorziening uit hernieuwbare energiebronnen wil halen. Tegenwoordig weten we dat 100% hernieuwbare energie in Duitsland alleen bereikt kan worden met een ‘energie-armoedewet’ (energie-efficiëntiewet). Beide moeten worden afgeschaft zonder vervanging als Duitsland weer wil verbeteren.

***