Studie ontkracht klimaatvoorspellingen over oogstopbrengsten en massale hongersnood

Al twee decennia wordt het publiek gebombardeerd met vreselijke waarschuwingen over een dreigende klimaat-geïnduceerde agrarische apocalyps. De bewering is dat een klimaat dat buitensporig wordt opgewarmd door de kooldioxide- uitstoot van menselijke activiteit, de voedselvoorziening zal verwoesten en de mensheid in hongersnood en chaos zal storten.

Om vele redenen heeft dit allemaal nooit zin gehad. Nu heeft een nieuwe studie  gepubliceerd in Scientific Reports dit verhaal over de catastrofe op zijn kop gezet, door te onthullen dat een wereldwijde temperatuurstijging van zelfs 5 graden Celsius (9 graden Fahrenheit) de oogstopbrengsten niet zou verminderen, en de oogsten zelfs zou kunnen vergroten.

Het artikel, geschreven door econoom Ross McKitrick, ontmantelt een belangrijke pijler van de altijd verdachte opwaartse herziening van de “sociale kosten van kooldioxide ” door de regering-Biden, een maatstaf die door de Amerikaanse Environmental Protection Agency wordt gebruikt om de veronderstelde economische schade van kooldioxide-uitstoot te kwantificeren. De vijfvoudige toename van de maatschappelijke kosten van koolstof, van $ 51 per ton koolstofdioxide tot meer dan $ 250, was deels gebaseerd op de veronderstelling dat opwarming de landbouw zou verwoesten.

De nieuwe bevindingen zijn niet zomaar een kleine correctie op het wetenschappelijke verslag; ze zijn een omkering van gevaarlijke conclusies die zijn getrokken uit slordige — misschien zelfs frauduleuze — analyses. Alles wat ons is verteld over klimaatverandering en voedselzekerheid is fout.

Hoe kwam de EPA tot een maatschappelijke kost van kooldioxide die gelijk staat aan massale hongersnood?

In 2014 beweerde een veelgeciteerde meta-analyse van gewasmodelstudies dat een opwarmend klimaat de wereldwijde oogstopbrengsten zou doen dalen, een bewering die werd gebruikt in latere modellen die van invloed waren op de maatschappelijke kosten van kooldioxideverhoging van de Biden EPA.

Die oorspronkelijke dataset was echter gebrekkig, verlamd door ontbrekende variabelen. Van de 1.722 records ontbraken in bijna de helft cruciale gegevens, zoals veranderingen in CO2-concentraties, waardoor er slechts 862 bruikbare vermeldingen overbleven. Dit onvolledige beeld schetste een somber vooruitzicht van afnemende oogstopbrengsten met slechts een bescheiden opwarming.

De aanvullende informatie toonde “positieve gemiddelde outputwinsten voor alle gewastypen in alle opwarmingsscenario’s, zelfs tot 5 graden Celsius” – een temperatuursprong die ver boven de opwarmingsvoorspellingen van het International Panel on Climate Change van de VN ligt. Dit is geen cherry-picking; het is wat er gebeurt als de volledige reikwijdte van het bewijsmateriaal wordt onderzocht.

“Als de opbrengsten van alle gewassoorten de komende 100-200 jaar toenemen, is het niet logisch dat een wereldwijd handelsmodel tot een wereldwijde afname van de welvaart zou kunnen leiden”, schrijft McKitrick in zijn afsluitende opmerkingen.

McKitricks bevindingen, gebaseerd op een uitgebreidere dataset, suggereren dat de doemscenario’s op zand zijn gebouwd. Verre van een ineenstorting aan te kondigen, tonen de gegevens aan dat de oogstopbrengsten ten minste stabiel blijven en zelfs verbeteren met aanzienlijke opwarming.

Bovendien zijn planten niet te kwetsbaar voor een opwarmende wereld. Ze zijn gebouwd om te gedijen in de huidige temperaturen van de 20e en 21e eeuw.

De meeste gewassen vallen in twee categorieën: C3- en C4-planten, zo genoemd om hun verschillende fotosynthetische processen te weerspiegelen. C3-gewassen, zoals tarwe, rijst en sojabonen, gedijen in verhoogde CO2-omstandigheden die kenmerkend zijn voor de 21ste eeuw.

Kortom, als de oogstopbrengsten niet dalen, maar gelijk blijven of groeien, verdwijnt de reden voor de torenhoge maatschappelijke kosten van kooldioxide .

De McKitrick-studie is consistent met een uitgebreid historisch verslag dat menselijke bloei documenteert tijdens eerdere tijdperken die warmer waren dan vandaag. De Minoïsche warme periode 3000 jaar geleden en de Romeinse warme periode en middeleeuwse warme periodes die daarop volgden, zijn voorbeelden.

Helaas geeft het International Panel on Climate Change van de Verenigde Naties, door velen beschouwd als de standaarddrager voor informatie over klimaatverandering, de voorkeur aan het vasthouden aan klimaatdogma’s boven rigoureus wetenschappelijk onderzoek. Het negeert vaak baanbrekende bevindingen zoals die van McKitrick.

En wat nu?

EPA moet haar cijfers herzien, de opgeblazen landbouwschade eruit halen en haar schattingen baseren op alle beschikbare data. Het is tijd om naar de feiten te kijken, de echte wetenschap te vertrouwen en een einde te maken aan de irrationele overheidsboodschappen die klimaathysterie voeden.

***

Vijay Jayaraj

Vijay Jayaraj

Vijay Jayaraj is een wetenschaps- en onderzoeksmedewerker bij de CO2 Coalition. Hij heeft een MS in milieuwetenschappen van de University of East Anglia en een postdoctorale graad in energiebeheer van Robert Gordon University, beide in het VK, en een bachelor in engineering van Anna University in India.

***

Wij publiceren een verscheidenheid aan perspectieven. Niets wat hier geschreven staat, mag worden opgevat als een weergave van de standpunten van The Daily Signal.

***

Bron hier.

***