Trump-regering trekt eindelijk de stekker uit de klimaatangstfabriek

De langverwachte confrontatie met Amerika’s meest opgeblazen, zelfingenomen tak van klimaatalarmisme is deze week eindelijk begonnen – en wat een spektakel was het. In een stap die jaren geleden al had moeten gebeuren, ontsloeg de regering-Trump resoluut de honderden zogenaamde ‘experts’ die bezig waren met de voorbereiding van de volgende Nationale Klimaatbeoordeling (NCA) – een document dat vaak wordt gebruikt om kostbare en draconische klimaatmaatregelen te rechtvaardigen waar het Amerikaanse volk niet om heeft gevraagd en waar het ook niet van heeft geprofiteerd.

Volgens de gekwelde berichtgeving van The New York Times:

“De regering-Trump heeft de honderden wetenschappers en experts die het belangrijkste rapport van de federale overheid over de gevolgen van de opwarming van de aarde voor het land hadden samengesteld, ontslagen.”

Vertaald: de geldklopperij van klimaatrampen is op een dood spoor beland.

De National Climate Assessment is al lange tijd een centraal onderdeel van het grote theater van klimaatangst en voorspelt een grimmige toekomst met een lachwekkende mate van pseudo-zekerheid. Ondanks de inspanningen van de auteurs om Amerikanen met apocalyptische visioenen tot onderwerping te dwingen, hebben de meeste van hun “projecties” de simpele realiteitstoets niet doorstaan. Zoals Brad Plumer en Rebecca Dzombak somber opmerkten:

“Deze stap brengt de toekomst van het rapport, dat door het Congres wordt vereist, ernstig in gevaar.”

Dat is geen fout, maar een functie.

De absurditeit van de situatie wordt nog duidelijker als je leest hoe de ontslagen onderzoekers reageerden. Jesse Keenan, hoogleraar klimaatadaptatie, huilde bijna in zijn gerecyclede koffiemok en verklaarde:

“Dit is het dichtst bij een einde aan de evaluatie. Als je alle betrokkenen ontslaat, komt er niets vooruit.”

Precies, professor Keenan. Dat was precies waar het om ging. Misschien is het tijd om verder te gaan met serieus, gefundeerd onderzoek in plaats van ideologisch gedreven klimaatpreken.

Laten we ook even stilstaan ​​bij de bureaucratische ineenstorting. NASA, dat contracten als snoepjes uitdeelde aan bedrijven zoals ICF International voor “technische ondersteuning” – lees: verheerlijkt kantoorwerk – zag die contracten geschrapt worden. Geen miljoenen dollars meer aan door de belastingbetaler gefinancierde blunders om een ​​verhaal te ondersteunen dat met het jaar onwaarschijnlijker wordt.

Natuurlijk huilen de getroffenen dat zonder hun favoriete team van doemdenkers elk toekomstig rapport de vermeende gevaren van de opwarming zal “bagatelliseren”. Maar je moet je afvragen: als jouw “wetenschap” het verlies van een zorgvuldig samengesteld team van activisten niet kan overleven, was het misschien helemaal geen wetenschap. Misschien was het altijd al meer een politiek manifest, gekleed in labjassen.

The Times maakt zich zorgen dat

“staats- en lokale beleidsmakers, evenals particuliere bedrijven, op de evaluatie vertrouwen”.

Wat ze niet toegeven, is dat deze evaluaties vaak meer dienen om de publieke hysterie en rechtszaken tegen de federale overheid aan te wakkeren dan om gedegen advies te geven. Russell Vought, directeur van Trumps Office of Management and Budget, sloeg de spijker op zijn kop toen hij de rapporten omschreef als een “bron van klimaatalarmisme”. Het is verfrissend om eindelijk te zien dat de leiding bereid is het klimaatindustriële complex te benoemen voor wat het werkelijk is.

Zoals te verwachten was, zijn de angstzaaiers al bezig met het bedenken van nieuwe strategieën om hun ideologie via de mazen van het net weer binnen te smokkelen. Meade Krosby van de Universiteit van Washington klaagde:

“De vraag is of het [de volgende evaluatie] geloofwaardige wetenschap zal weerspiegelen.”

Gezien hun staat van dienst betekent “geloofwaardig” in deze context kennelijk “geproduceerd door een selecte groep gelijkgestemde alarmisten met een geschiedenis van mislukte voorspellingen.”

Het Amerikaanse publiek verdient beter dan wéér een zelfreferentiële, sombere fantasie die als objectief feit wordt gepresenteerd. Deze zuivering van de klimaatgeestelijkheid uit de National Climate Assessment is een langverwachte intellectuele schoonmaakbeurt. Het publiek zou moeten juichen dat we eindelijk eens een regering hebben die bereid is zich te verzetten tegen de wijdverbreide technocratie van klimaatangstzaaierij en daadwerkelijke verantwoording te eisen.

Charles Rotter.

De wetenschappers en bureaucraten die de NCA behandelden als hun persoonlijke manifestproject, zijn vandaag geschokt. Terecht. Ze hebben de tolerantie van het Amerikaanse volk verward met blinde toestemming. Nu worden ze de deur gewezen, hun schrille waarschuwingen gereduceerd tot achtergrondgeluid in een land dat het beu is om te worden aangesproken op zijn vermeende zonden tegen de aarde.

Weg ermee. Moge dit de eerste van vele stappen zijn om de arrogantie van centrale planners in toom te houden, die denken dat ze het recht – en de competentie – hebben om de samenleving te hervormen op basis van speculatieve, onbewijsbare theorieën.

De klimaatangstmachine is uitgezet.

***