Gerard d’Olivat
Het utopisch wensdenken om kernenergie in Europa op te schalen.
Door Gerard d’Olivat.
In het Europa van 2025 worden kerncentrales plots weer gepresenteerd als dé oplossing voor een wankelende energievoorziening, klimaatverplichtingen en strategische autonomie. Regeringsleiders van Frankrijk tot Polen kondigen grootse plannen aan: nieuwe EPR’s, SMR’s, of zelfs heropening van het atoomdebat in Duitsland.
Op papier lijkt het een rationeel antwoord op fossiele afhankelijkheid. Maar wie goed kijkt naar de cijfers, ziet een opschalingsillusie: een ambitie om de nucleaire capaciteit met 50% te vergroten op een fundament van eindige uraniumvoorraden en fragiele geopolitieke toeleveringslijnen. Daarmee groeit een nieuw onoplosbaar probleem: een energiesysteem dat zichzelf op termijn opnieuw klem zet — ditmaal met uranium als Achilleshiel.
1. De comeback van de atoomdroom
Wat tien jaar geleden nog werd weggezet als een reliek van de Koude Oorlog en een technologisch blok aan het been, geldt nu als vermeend panacee voor de energiecrisis. De rampen van van Tsjernobyl en Fukushima zijn in ons energiegeheugen naar de achtergrond geschoven als reactie op de energiecrisis ,die Europa in 2022 wakker schudde. Frankrijk kondigde zijn Plan Nucléaire aan: zes nieuwe EPR2-reactoren, met een optie op acht extra. Polen heeft zes grote reactoren in voorbereiding, grotendeels met Amerikaanse technologie. Groot-Brittannië presenteert Sizewell C — twee nieuwe EPR’s — en zet daarnaast in op Small Modular Reactors (SMR’s), hoewel die voorlopig vooral op de tekentafel bestaan. Zelfs in Duitsland, waar de laatste reactor in 2023 werd stilgelegd, duiken weer stemmen op die een heropening van het atoomdossier eisen.
Maar de atoomdroom is geen puur Europees verschijnsel. Van Japan (dat na Fukushima voorzichtig terugkeert naar kernenergie), via Indonesië (met plannen voor een eerste reactor), tot Bangladesh, Egypte, Saudi-Arabië, Kazachstan en Nigeria: kernenergie beleeft wereldwijd een wederopstanding. De reactoren duiken op als symbolen van moderniteit en energiezekerheid.
En de schaal van deze ambitie liegt er niet om. Als alle projecten die nu in aanbouw zijn én alle aangekondigde plannen doorgaan, groeit het mondiale kernenergievermogen van 390 gigawatt naar ruim 620 gigawatt. Dat betekent een opschaling met meer dan 60% — een vermogensgroei van zo’n 230 gigawatt. Op zich zal er trouwens zelfs daarmee weinig veranderen aan de energiemix die toch vooral uit olie en gas bestaat. Maar de illusie staat… de wereld wil zichzelf met atoomstroom een nieuw tijdperk in katapulteren, met de belofte van CO₂-vrije baseload-stroom, minder afhankelijkheid van fossiele brandstoffen en nieuwe industriële glorie. Kernenergie wordt opnieuw gepresenteerd als de vlag op het schip van een vermeende energie-renaissance.
Maar zoals altijd bij utopisch wensdenken doemt er een eenvoudige, maar dwingende vraag op: hoe voed je zo’n reusachtige opschaling — en hoe lang kun je die droom volhouden?
2. De voorraad die er niet is
Achter de herrezen atoomdroom schuilt een ongemakkelijke waarheid: kernenergie mag dan CO₂-vrije stroom leveren, zonder uranium draait er geen centrale. Kortom: Je kunt reactoren bouwen tot je blauw ziet, maar zonder zekere brandstof is het hele bouwwerk een luchtkasteel. En zelfs die zogenoemde CO₂-vrije stroom is een halve waarheid: de uitstoot van uraniumwinning, transport, verrijking, constructie en onderhoud blijft buiten beeld in het opgepoetste narratief — maar ze zijn er wel degelijk, en ze nemen toe naarmate de ertsen armer worden en de afstanden groter.
En precies daar wringt het. De wereld beschikt momenteel over zo’n 6 miljoen ton economisch winbaar uranium, voldoende om het huidige !! jaarlijkse verbruik van circa 60.000 ton nog zo’n 80 jaar te dekken. Maar bij een opschaling van het kernenergievermogen met 60%, zoals nu op papier staat, stijgt dat jaarverbruik grofweg naar 90.000 ton. Gevolg: de rek uit de voorraad is er een stuk sneller uit — geen 80 jaar, maar amper 50 jaar aan brandstof, Dat gaat mis en niet zo zuinig ook.
Die 6 miljoen ton betreft de zogenaamde economisch winbare reserves: uranium dat bij de huidige marktprijzen en met bestaande technologie rendabel gewonnen kan worden. Er zijn nog hogere schattingen van onontgonnen bronnen — in moeilijk bereikbare of dure afzettingen — maar die vragen veel hogere prijzen of energie-investeringen die de energetische balans van kernenergie verslechteren. En dan zijn er de vaak opgevoerde mirakels: uranium uit zeewater, breederreactoren, thoriumcyclus. Ze staan al decennia op de menukaart van het wensdenken, maar de praktijk: ze zijn technisch onvolwassen, energetisch twijfelachtig of commercieel onhaalbaar op grote schaal.
Daar komt bij dat de wereldwijde uraniumvoorziening geopolitiek explosief is. De geopolitiek wereldorde is zeker na het aantreden van Trump en de dreiging van handels- en grondstoffen oorlogen voor Europa uiterst penible te noemen.
Een ‘continent’ dat niets meer te vertellen heeft en maar moet afwachten wat er in Washington Peking, Moskou en Ryad en zelfs Qatar wordt beslist. En als het over Uranium gaat kijkt werkelijk iedereen naar vooral Kazachstan en andere voormalig Sowjetrepublieken. Meloni, Macron allemaal vliegen ze op en neer om ‘uranium’ deals af te sluiten. En zelfs kleine contracten worden zeker in Frankrijk al als een ‘fundament’ gepresenteerd voor de energieonafhankelijkheid.
3. Hoezo energie autonomie ?
Meer dan 40% van de wereldproductie komt uit Kazachstan, een land dat stevig onder de schaduw van Moskou opereert en waar interne onrust en watertekorten essentieeel voor de winning van uranium erts nooit ver weg is. Andere grote leveranciers als Niger en Namibië zijn politiek instabiel of kwetsbaar met vooral Chinese invloed, terwijl Canada en Oezbekistan hun productie vooral in eigen strategische kaders willen houden. Europa zelf? Dat heeft nagenoeg geen eigen uraniumwinning meer. De paar resterende projecten in bijvoorbeeld Tsjechië en Roemenië zijn marginaal en volstrekt ontoereikend om zelfs een fractie van de ambitieuze atoomplannen te voeden. De EU, die met kernenergie haar energie-onafhankelijkheid wil versterken, doet in werkelijkheid precies het tegenovergestelde: ze vervangt gasafhankelijkheid door uraniumafhankelijkheid van verre, onbetrouwbare toeleveranciers.
Wie de leveringsketen van uranium analyseert, ziet een nieuwe afhankelijkheidsfuik ontstaan, waar strategische autonomie slechts een papieren droom is. Ze draaien op een fundament dat bij de eerste serieuze verstoring wankelt.
4. Wie krijgt als laatste de stukken van de uraniumtaart ?
Stel je een kinderverjaardagsfeestje voor. De taart — uranium in dit geval — staat op tafel. Maar de taart is kleiner dan gedacht, en de honger van de kinderen groter. De sterkste en brutaalste kinderen zitten vooraan: Kazachstan snijdt zichzelf een flinke punt af, geholpen door grote broer Rusland, die met een knipoog nog een extra stuk pakt. Canada grijpt vlot de volgende stukken — voor zichzelf, en voor zijn ‘beste’ vriend de VS, die niet eens aan tafel zat, maar wiens bordje alvast is klaargezet. China duwt intussen een paar kleinere feestgangers opzij om een forse hap te nemen, terwijl India in de rij staat te dringen.
En Europa? Europa staat achteraan, netjes met bordje in de hand, beleefd afwachtend of er nog een kruimel overblijft. Als de stukken zijn verdeeld, kijkt Europa beteuterd naar het lege taartplateau. Want bij schaarste geldt overal één regel: eigen land eerst. Niemand houdt een stukje apart voor de gast die zijn eigen taart vergat mee te nemen.
Zo ziet de uraniumrealiteit eruit. De Europese droom van strategische autonomie blijkt in zo’n scenario niet meer dan een lege schotel op een verjaardagsfeest waar anderen allang gegeten hebben.
5 Uranium is iets anders dan een houtblok
De Europese kernenergiedroom lijkt vaak te beginnen en te eindigen bij het idee van een reactor die CO₂-vrije stroom produceert. Alsof het om een houtblok gaat dat je in een kachel schuift om behaaglijke warmte te krijgen. Maar uranium is geen houtblok. De gele cake die uit een mijn wordt gewonnen, het zogenaamde yellowcake, is niets anders dan een tussenproduct. Om een kerncentrale aan de praat te krijgen, moet dit ruwe uranium een ingewikkelde, energie-intensieve en geopolitiek gevoelige keten doorlopen, met verrijking als cruciale schakel.
Ruim 90% van alle kerncentrales wereldwijd draait op licht verrijkt uranium, waarbij het splijtbare isotoop uranium-235 in de brandstofstaven een concentratie van 3% tot 5% bereikt — voldoende om de kernsplijting op gang te houden. Maar het natuurlijke uranium bevat slechts 0,7% van dat U-235. Dat betekent dat het uranium moet worden geconcentreerd en bewerkt, in een proces dat niet alleen enorme hoeveelheden energie opslokt, maar ook hoogwaardige technologie en specifieke installaties vereist die maar op enkele plekken in de wereld aanwezig zijn.
En wie beheersen die plekken? De oude grootmachten van de atoomindustrie: Rusland, dat via zijn staatsbedrijf Tenex zo’n 45% van de wereldverrijkingscapaciteit in handen heeft; China, dat zijn capaciteit snel uitbreidt; en de VS en Europa, die achterop zijn geraakt na decennia van ontmanteling en desinteresse. De Europese verrijkingsindustrie, met Urenco als vlaggenschip, heeft weliswaar nog een stevige positie, maar de grondstof (het natuurlijke uranium) moet eerst worden geïmporteerd.
Bij een mondiale opschaling van kernenergie zal de verrijkingscapaciteit een bottleneck worden. Want verrijken betekent kiezen: wie krijgt de schaarse capaciteit toegewezen als de vraag het aanbod overschrijdt? Eigen land eerst, ook hier. Rusland zal eerst zijn eigen reactoren en strategische partners bedienen. China zal hetzelfde doen. Europa, dat zijn kernenergie droomt als bron van onafhankelijkheid, ontdekt opnieuw dat het zijn brandstof én de verwerking daarvan uitbesteedt aan anderen.
6. De kostbare illusie: bouwkosten die de pan uit rijzen
Wie de atoomdroom verkoopt, heeft het steevast over betrouwbare, CO₂-arme stroom voor de lange termijn. Over de energieprijs heeft nooit iemand het. Tegelijkertijd worden de astronomische bouwkosten die met deze droom gepaard gaan steeds duidelijker — en de eindeloze vertragingen door een te complexe technologie en financiële debacles die daar standaard bij horen.
Flamanville
Neem EDF, het Franse paradepaardje van de nucleaire renaissance. De bouw van de EPR-reactor in Flamanville begon in 2007 met een geraamde kostprijs van 3,3 miljard euro. Inmiddels is de schatting opgelopen tot meer dan 13 miljard euro, met oplevering op z’n vroegst in 2025 — bijna twee decennia later. Ook de Britse EPR’s in Hinkley Point C, waar EDF samen met Chinese partners aan bouwt, zijn van eenzelfde laken een pak: gestart met beloften van redelijke kosten, nu ruim boven de 30 miljard euro en oplopend. Het Franse Plan Nucléaire dat nieuwe EPR2’s moet leveren? Een gigantisch financieel avontuur waarvan de financiering nog grotendeels onduidelijk is.
En Frankrijk staat daarin niet alleen. Rosatom, het Russische nucleaire exportvehikel, verkoopt kerncentrales aan landen als Egypte en Bangladesh met zachte leningen, politieke garanties en schijnbaar aantrekkelijke prijskaartjes. Maar ook daar schieten de kosten steevast omhoog naarmate de bouw vordert — en als het misgaat, betaalt het gastland in schulden en afhankelijkheid. Westinghouse, de Amerikaanse atoomtrots, ging in 2017 zelfs failliet na de catastrofale uitglijder van de AP1000-projecten in de VS, waar kosten, fouten en vertragingen uit de hand liepen. Vandaag probeert het bedrijf met kapitaal van investeerders en politieke steun uit de VS zijn reputatie te herstellen met onder andere blauwdrukken in Polen, maar de financiële littekens blijven.
Zo vormt zich een pijnlijk beeld: kernenergieprojecten zijn geen rationele investeringen meer, maar politieke prestigeobjecten met onzekere opbrengsten, torenhoge risico’s en een prijskaartje dat elke begroting onder druk zet. Een reactor bouwen is tegenwoordig minder een technisch vraagstuk dan een financiële halsbreker. En de rekening? Die ligt uiteindelijk altijd bij de burger.
8. Als klap op de vuurpijl: de meest recente berekeningen van de Franse Rekenkamer
De Franse Rekenkamer heeft in een kritisch rapport geconcludeerd dat het EPR-kernreactorproject financieel niet rendabel is. De bouw van de EPR-reactor in Flamanville, oorspronkelijk begroot op 3,3 miljard euro, kost nu naar schatting 20,4 miljard euro. EDF heeft geweigerd om zelf de verwachte rentabiliteit te berekenen, waarna de Rekenkamer dit zelf deed. Bij een levensduur van 60 jaar en een stroomprijs van 90 euro per MWh zou de rentabiliteit slechts 2% bedragen — lager dan de financieringskosten van EDF. Volgens de Rekenkamer betekent dit dat het project verliesgevend is.
Hinkley Point
Ook internationale EPR-projecten kennen forse vertragingen en kostenoverschrijdingen, zoals bij Hinkley Point in het Verenigd Koninkrijk, waar de kosten zijn opgelopen tot maximaal 34 miljard euro en de oplevering is uitgesteld tot 2029–2031. Het vertrek van partner CGN leidde tot een verlies van 11,5 miljard euro voor EDF in 2023. De Rekenkamer adviseert daarom om pas te investeren in het volgende project (Sizewell C) als het financiële risico bij Hinkley is verminderd.
Het Franse EPR2-programma, aangekondigd in 2022, ondervindt eveneens problemen. De kosten zijn inmiddels gestegen van 51,7 naar 67,4 miljard euro, met mogelijk overschrijding tot boven de 100 miljard euro. De ingebruikname van de eerste reactoren is uitgesteld tot tussen 2039 en 2044. EDF heeft het voorbereidingsbudget voor 2025 al verlaagd.
De Rekenkamer dringt aan op terughoudendheid vanwege ontwerptragingen, het ontbreken van een gedetailleerde begroting en een solide financieringsplan.
Uit het recente rapport van de Rekenkamer blijkt dat de nieuwe EPR-kerncentrale in Flamanville stroom produceert tegen 90 euro per megawattuur (MWh) — een bedrag dat structureel verliesgevend is voor EDF, dat verplicht is om een groot deel van zijn productie tegen 42 euro per MWh aan te bieden.
En dat is nog zonder transport, netbeheer, belastingen en opslag. De echte consumentenprijs komt veel hoger uit — soms boven de 200 euro/MWh. Wanneer we daarbij de bouwkosten, afbraakkosten en opslag en rentelasten meenemen en vertalen naar energie, zakt de EROI (Energy Return On Investment) dramatisch. Wat betekent: je stopt er meer energie in dan je eruit haalt.
Dat is niet alleen een technisch probleem, maar een politiek-economisch alarmsignaal. Als zelfs de kroonjuwelen van het Franse energiesysteem geen netto-energie meer leveren, dan zitten we in een structureel verliesmodel — ongeacht of de poort van Hormuz open of dicht is.
9. De vergeten pijler: betaalbare energie en stabiel industriebeleid
Terwijl regeringsleiders plannen ontvouwen vol atoomambitie en technocratisch optimisme, raakt één basisvoorwaarde steeds verder uit zicht: betaalbare energie als fundament van een stabiel industrie- en welvaartsbeleid. Geen samenleving kan floreren zonder zekere, voorspelbare en betaalbare toegang tot energie. De industriële revoluties van de afgelopen eeuwen waren niet gebouwd op dromen, maar op harde werkelijkheid: op steenkool, olie en gas die goedkoop en massaal beschikbaar waren. Die energie maakte welvaart mogelijk, hield steden draaiende, en schiep de basis voor sociale stabiliteit.
In plaats daarvan lijkt Europa nu een pad te kiezen waarbij energie een luxeartikel dreigt te worden. Megacentrales die miljarden verslinden nog vóór de eerste kilowattuur is geleverd. Prijsafspraken die burgers en bedrijven opzadelen met structureel hoge tarieven. Een energiesysteem dat leunt op geopolitiek instabile brandstofketens en complexe technologieën met jarenlange bouw- en opstarttijden.
Industrieën die veel energie verbruiken — van staal en chemie tot glas en kunstmest — trekken intussen weg of krimpen omdat ze hun concurrentiepositie verliezen. Kleine en middelgrote bedrijven zien hun marges verdampen door torenhoge energierekeningen. Huishoudens worden murw gebeukt door prijsstijgingen, met energiearmoede als groeiend fenomeen. Zo holt Europa niet alleen zijn eigen industrie uit, maar ook het sociale contract dat op voorspoed en zekerheid was gebaseerd.
Een energiebeleid dat geen zicht biedt op stabiele, betaalbare stroomproductie is een welvaartsbeleid dat op drijfzand rust. De utopie van kernenergie als reddingsboei dreigt zo het omgekeerde te bereiken: economische desintegratie in plaats van heropbouw.
Bouw toch gewoon gas- en steenkolencentrales …
Na al het wensdenken over atoomdromen, supermagneten, thoriumfabels en SMR-luchtkastelen, dringt zich een ironische maar harde conclusie op. Als Europa werkelijk stabiele, goedkope en zekere stroom zou willen, zonder zich in nieuwe afhankelijkheidsfuiken en financiële drama’s te storten, dan zou het rationeler zijn om gewoon efficiënte, moderne gascentrales en steenkolencentrales te bouwen. Die zijn technologisch beproefd, relatief goedkoop, snel inzetbaar en — als we eerlijk zijn — geopolitiek een stuk minder riskant dan het uraniumcircus.
De paradox is onontkoombaar: Europa investeert honderden miljarden in kernenergie met een marginale bijdrage aan de energiezekerheid, terwijl het voor een fractie van dat bedrag conventionele centrales kan bouwen die het licht voorlopig gewoon aanhouden. En ja, dat zou betekenen dat de CO₂-uitstoot wellicht !? (daar kan je nog interessante berekeningen oploslaten) hoger is — maar zelfs dat is een keuze die minder schadelijk kan blijken dan de ecologische, financiële en geopolitieke schade van een atoomwensdenken dat gedoemd is te ontsporen.
Het tegendraadse narratief is geen pleidooi vóór fossiel, maar een oproep om de realiteit onder ogen te zien: een energiebeleid zonder eigen brandstofbasis, zonder financieel fundament en zonder plan B is geen beleid. Het is een ideologische sprong in het duister — met de burger als crash test dummy.
***
Reeds eerder als meer eenvoudig. dekkend en continu eletriciteitsalternatief aangedragen…..
…. bouw weer nieuwe fossiele energie centrales, door kolencentrales met afvang, snelle reactie olie & gasentrales, ….stoppen met idioot ideologisch gedreven ‘duurzaam’ oerwoud verbranden….
…. en stoppen met verdere uitbreiding van ingewikkelde decentrale energie opwekking, nieuw benodigd uitgebreid elektriciteirsnet en door benodigde back-up systemen ….. via en ten behoeve van zogenaamd ”hernieuwbare’ zon en wind elektriciteits installaties.
Doorbreek ook de gepolitiseerde klimaatangst propaganda vanuit de politiek gesubsidieerde ‘wetenschappelijke’ instituten.
Gerard d’Olivat
Aardig stukje proza met enkele feiten.
Verreweg de meeste argumenten die je nu aanhaalt waren ook in 2019 bekend. Het jaar waarin je juist pleitte vóór kernenergie en de Franse Staat bekritiseerde voor het verminderen van kernenergie. Wat is er intussen veranderd dat je standpunt 180 graden is gedraaid? Voortschrijdend inzicht? Oplopende kosten? Dat laatste is duidelijk. De kosten voor kernenergie belopen uitgaande van jouw gegevens in Frankrijk 90 euro per MWh.
In Nederland is dat momenteel 77 euro per MWh ofwel bijna 8 ct per kWh. Inderdaad is Frankrijk dan duurder.
Overigens is de consumentenprijs in Nederland? Nou, die is momenteel 32 eurocent en in Frankrijk naar jouw zeggen 20 eurocent. Een fors verschil en ook de reden dat ik je eerder vroeg hoe de stroomprijs in Frankrijk is opgebouwd en of er mogelijk via subsidies de rest via belastingen wordt aangezuiverd. Zeg maar via inkomensherverdeling. Helaas kreeg ik daarop géén antwoord.
Maar wat is duur? Dat zet je af tegen de prijzen van de alternatieven. Een van die alternatieven is steenkool. Maar hoe zit het dan met die energieonafhankelijkheid? Europa heeft nog forse steenkoolvoorraden. Wat gaat steenkoolwinning in Europa kosten als je het op een mens- en milieuvriendelijke manier wilt doen? Daarnaast zijn er nog aardig wat barrières te overwinnen in Europa om ons weer aan de kolen te krijgen. En sinds het debacle in Groningen is gas ook een probleem geworden.
Persoonlijk ben ik allerminst tegen kolen en gascentrales, maar enig uitzicht op termijn op een alternatief (kernenergie) dat ontdaan is van zijn bureaucratische rompslomp, zou me welkom zijn. Wat mij betreft gaan de kolencentrales morgen weer open in Nederland (zonder bijstook van houtpellets) en blijven de gascentrales nog lang op eigen gas functioneren. Gelijktijdig schalen we kernenergie op om bij te blijven en er van te leren en stoppen we met de milieuverpestende volatiele “windparken” en “zonneakkers”.
Peter, ik vrees dat je geen antwoord zult krijgen op je vragen.
Maar in het kader van ‘Het internet vergeet niet’ toch goed dat je ze stelt.
Geef eens aan Peter waar en in welk artikel het zijn er heel wat inmiddels… een lans breek voor ‘kernenergie’… graag met citaat. Dan kunnen we verder praten.
Ik mis punt 7 van dit anti-kernenergie manifest.
Er kleven nadelen aan kernenergie maar desondanks vindt de rijksoverheid dat er noodzaak is
https://www.rijksoverheid.nl/ministeries/ministerie-van-klimaat-en-groene-groei/kgg-verhalen/weblogs/2022/waarom-kernenergie
‘Klimaatneutraal Nederland in 2050’ is vooral een ideologische en contraproductieve luchtspiegeling, …….
…… (klimaatveranderingsneutraal is onmogelijk!)….
…… en is niet gesteund door de IPCC-kritische fysische wetenschap, …..
…… en toenemend niet meer gesteund door de volkvertegenwoordigers, ……
……die zich nu realiseren de onhaalbaarheid en onbetaalbaarheid van een ‘Klimaatneutraal Nederland in 2050’.
Ik ga patent aanvragen voor mijn vinding , namelijk hernieuwbare energie uit aardolie. We gebruiken gewoon aardolie voor de energie en het equivalent aan bomen die we moeten verbranden voor klimaatneutraal slaan we op in de zout en kolenmijnen. Geen moeilijk gedoe met opvangen van CO2 en bij noorwegen onder de grond stoppen. En ook geen giftige dampen (Bas :)) door het verbranden van hout en biomassa.
belast fociele energie en bouw er chinese kerncentrales mee. dit levert ook enorm veel goedbetaalde banen op.
Dat er kernenergie noodzakelijk zou zijn is niet de opvatting van:
– De verreweg meeste landen in de wereld die er nooit aan begonnen zijn
– Dld waar ze alle, ooit ~18 KC’s, sinds 2023 hebben gesloten.
– Oostenrijk, Italië waar alle gebouwde KC’s al eerder zijn gesloten.
– België waar ze alle KC’s aan het sluiten zijn, Van 7 terug naar 2 aan het einde van dit jaar. De laatste 2 worden over 10jaar gesloten want ze hebben daar te weinig hernieuwbare gebouwd.
– Spanje, Zwitserland, e.a. die ook alle kerncentrales gaan sluiten en geen nieuwbouw toestaan.
–
Gesloten centrales kunnen weer open, boscrematoria kunnen omgebouwd worden naar fossiel-gestookte centrales. In Duitsland kunnen kerncentrales gewoon weer opgestart worden, Groningse gasputten kunnen weer open.
Nederland kan uit de EU stappen.
Die idiote achterhaalde middeleeuwse regeringsvorm hier kan nog even in een bio-centrale verbrand worden.
Logica en deskundigheid kunnen onze ingedutte maatschappij weer nieuw leven inblazen om weer een modern en schoon producerend land te worden.
Economie is het creëren van waarde, grondstoffen winnen en gebruiken of verkopen of grondstoffen inkopen en gebruiken (producten maken), landbouw plegen, we waren er al erg goed in, maar de boer moest weggepest. Voortaan gaan we voor ket KISS-priciepe, Keep It Simple Stupid!
Of, zoals ene Hahnemann dat zei: “Eenvoud is het kenmerk van het ware!”
@Gerard ,
De enige juiste reactie nav dit artikel. Niet beïnvloed door het dogma van kernenergie dat leidend is onder de aanhangers van Climategate .
Leidend moet altijd ’the best available technique’ zijn . ( zou moeten zijn , want dat is niet meer zo )
‘The best available technique’ is altijd die, waarbij wordt gestreefd naar de hoogste brandstof-efficiëntie, de laagste materiaal intensiteit en de minste Milieu schade.
Note: dat is is contrair aan de beschrijving op wikipedia die zegt dat de overheid bepaalt wat BAT is .
Ja Bert ik ben het met je eens…. dat is de basis waarop iedere zinnige discussie zou moeten beginnen…. vandaar ook dit stukje als een soort ‘damage control’ Dat is een helder kompas.
“In Duitsland kunnen kerncentrales gewoon weer opgestart worden”
Ze zijn daar z.s.m. met de afbouw begonnen. Er is nu nauwelijks meer wat van over.
(Heel anders dan onze Dodewaard kerncentrale die nog steeds als een mausoleum inh de uiterwaarde van de Waal staat omdat er geen geld voor afbraak is).
Een snelle kweekreactor is dan de uitkomst. Die technologie is in Frankrijk verlaten.
Steenkool is er nog wel. D66 boekte succes met de sluiting van de centrale in Amsterdam . Er zijn nu niet veel steenkool centrales meer over om te sluiten.
Waar deze berekening in het artikel mank gaat is dat het logisch en eenvoudig is. Zo gaat een ondernemer te werk in een vrije markt. Alleen is de energie merkt niet vrij. Er zijn politieke regels en vooral politieke geldstromen. Alleen al de co2 heffingen nekken de boel. Zelfs het afvangen en opbergen van CO2 kost miljarden en op iedere twee centrales moet je er een bijzetten om de energie voor de afvang te leveren. En waarvoor doe je het. Het totale afgenomen elektrisch vermogen is al tientallen jaren niet toegenomen. Nu komen de politieke wetten om de hoek kijken. Gas bijvoorbeeld was prima te gebruiken voor verwarming. Beter is het nu om te verbranden in een elektriciteitscentrale voor een datacenter waarvan de restwarmte via een warmtenet en warmtepompen bij de eindgebruiker komt. Er zijn dan vele stappen geïntroduceerd met hun eigen kosten, verliezen, technische uitdaging en buffer problemen. Zo wordt in de transitie voor ieder eenvoudig en allang bekend en volledig uit geoptimaliseerd energie vraagstuk een complexe oplossing bedacht met heel veel niet optimale stappen erin. Een zogenaamde niet robuuste oplossing.
Nu kunnen we een nieuwe maatschappij bedenken waar we terug gaan in de tijd van voor de industriële revolutie die ons de klimaat crisis bracht. Zeg maar de achttiende eeuw. Een eeuw die ons prachtige paleizen en landhuizen heeft nagelaten bevolkt met rijke vorsten en regenten. Een eeuw waar het volk bevrijd was van consumptie stress. Ook toen bepaalde de zon en het weer het dagritme. Nu heeft de politiek in Europa een kans om die stap van 250 jaar terug in de tijd te doen middels de energietransitie en de prijs mechanismen er omheen.
Mijn wereld staat weer eens op zijn kop. Die Thoriumreactor zou toch de “Haarlemmer” olie zijn voor energiezekerheid voor honderden en honderden jaren? De oplossing was er! Wisselunits worden in en uitgeschoven wanneer de materialen van de reactor slijtage vertonen door speciale afgeschermde kranen.
Goedkoop en makkelijk uitvoerbaar, zo stond het in ‘de ingenieur’, een no-nonsense blad voor bèta bollebozen. En nu dit artikel weer.
Ik hoop dat er snel een repliek op dit onheilsartikel komt!
In China draait toch al een Thoriumreactor? Hoe gaat het daar mee?
Het kan (in theorie) allemaal best, die nieuwe reactortypen. Maar voor de praktijk moet er nog behoorlijk wat onderzoek worden gedaan. En daar ga je: tegenstanders kunnen dat vertragen en het ontbreken van acute urgentie maakt dat niemand er echt tegenaan gaat. Zodra er zoiets als oorlogsdreiging ontstaat krijg je wel doorbraken, kijk wat WOII allemaal niet teweeg bracht aan doorbraken! En ook de koude oorlog.
Gelukkig zijn die perioden voorbij maar het betekent ook dat je geen echte wetenschappelijke en technische doorbraken meer hebt. Een nieuwe Iphone en een nieuwe Windows-versie af en toe, thats it.
Verder laten de wetenschappers de boel de boel. Onvoldoende geld, geen echte urgentie. Dus voorlopig geen Reprocessing en geen Thorium-breeders. En al helemaal geen Kernfusie, het ITER-project moet het doen met een schamele 4 miljard per jaar of zo.
PP de Groot
Geen overdreven haast maken. Paniek drijft de politiek, in de nek geblazen door activisten die niet weten waarover ze het hebben maar gretig gebruik maken van de technologie die zij verfoeien. Fossiel is nog jaren nodig. Zelfs om de achterstand met kernenergie in een redelijk tempo te overbruggen.
Doe je het snel, dan is het middel erger dan de kwaal en zulle velen in armoede op een houtje moeten bijten
Vanaf het vervoer waarmee zij naar de protestplek gaan, de schoenen die zij aan hebben, de kleding die zij dragen en de lijm waarmee zij zich aan het wegdek plakken. Stijfsel zal het niet zijn dat laatste. Met het uitvoeren van “practice what you preach” lagen/zaten ze in hun blote kont.
@Peter van Beurden – er is tijd genoeg om alternatieven te vinden voor fossiele brandstoffen; men is nu bezig (te) snel te reageren onder het voorwendsel dat rampen van Bijbelse proporties ons te wachten staat (.. en u weet – overal waar “te” voor staat is niet goed behalve Tequila).
Vroeger het kinderliedje ’twee emmertjes water halen, twee emmertjes pompen’ gezonden. We vinden het heel normaal dat schoon en veilig drinkwater uit de kraan komt en verpakt in plastic flesjes kan worden meegenomen naar anti-fossiel-demonstraties. Vroeger waren er veel vervuilde bronnen met als gevolg dysenterie en cholera. Dankzij het nuttig gebruik van fossiele brandstof is drinkwater in Nederland nu veilig.
Tevens belangrijk is de uitvinding van bier; gezien uw leeftijd moet dit lied u bekend in de oren klinken; Cocktail Trio – Leve de man die het bier uitvond https://www.youtube.com/watch?v=95EOZSrxFII&list=RD95EOZSrxFII&start_radio=1
Paul Kramer.
Ik zeg niet anders. We zijn het dus al tijden eens.
Ik zal je info geven
wie beter meent te weten moet zelf gaan researchen en met argumenten komen
Van Gobi tot Giga – De lange weg van thoriumdroom naar energiereus
In het westen van China, aan de rand van de Gobiwoestijn, draait sinds 2021 een reactor die eruitziet als een sciencefictiondecor, maar in werkelijkheid een van de meest veelbelovende nucleaire experimenten ter wereld huisvest. Het is een kleine thoriumgesmoltenzoutreactor (MSR), gebouwd door het Shanghai Institute of Applied Physics (SINAP), onderdeel van de Chinese Academie van Wetenschappen. De reactor levert ongeveer 2 megawatt thermisch vermogen – genoeg om, na conversieverlies, ruwweg 700 kilowatt elektriciteit op te wekken. Niet veel meer dan wat nodig is voor een klein dorp of een radarpost. Maar het belang ervan ligt niet in de schaal, maar in het principe.
Het idee om thorium te gebruiken als alternatief voor uranium bestaat al sinds de jaren 40. In de jaren 60 testte het Oak Ridge National Laboratory in de VS een vloeibaarzoutreactor op kleine schaal, maar de technologie werd destijds niet doorgezet, technologisch te complex en te onzeker. China blies het idee nieuw leven in en begon in 2011 met het bouwen aan de Gobi-reactor. Pas tien jaar later, na materiaalproblemen, koelmiddeltesten en stralingsexperimenten, werd de reactor opgestart. Sindsdien draait hij met horten en stoten, alsof de testfase nooit helemaal voorbij is.
De kosten van deze proefinstallatie zijn officieel niet bekendgemaakt, maar geschat wordt dat het project China enkele honderden miljoenen dollars heeft gekost. Naar westerse normen, met strengere veiligheids- en milieueisen, zou de prijs eerder richting de 1 miljard euro gaan. Een postzegelreactor dus zonder schaalbaar perspectief ook in China niet.
Maar dat schijnt ‘ons’ niet uit te maken. Hier geldt ‘wat je van ver haalt is lekker’ en die Chinezen nou die kunnen er wat van!!! Je zou zo maar de idee hebben dat half China er al mee volt staat. De roep om ‘opschaling’ klinkt nu luider, ook in Europa ja zeker… en dan geldt alelen nog maar een Science Fiction narratief waarin alle systeem problemen worden weggewuifd. Stel: een beleidsmaker roept op om 10 gigawatt aan thorium-MSR’s te realiseren. Wat betekent dat? Technisch gezien gaat het om 30 gigawatt thermisch vermogen, honderden nieuwe reactoren, nieuwe koelcircuits, een compleet nieuw brandstoftraject en tientallen miljarden aan infrastructuur. De kosten? Naar schatting meer dan 150 miljard euro voor de bouw alleen – zonder operationele, sociale of juridische randvoorwaarden mee te rekenen.
En wanneer zou zo’n Giga-order geleverd kunnen worden? Reken op minimaal 20 tot 30 jaar. De eerste vijf jaar gaan op aan materiaalontwikkeling, simulaties en normeringsprocedures. Daarna volgen prototypen, testlicenties, politieke frictie en maatschappelijke consultatie. De eerste echte grootschalige eenheden zouden in het meest optimistische scenario pas na 2045 op het net kunnen komen. Als alles meezit. Als niemand dwarsligt. En als de Gobi geen zandstormen van geopolitieke aard opstuurt.
En dan is er nog een bijkomend probleem: opleiding. Wie gaat al deze reactoren bouwen, bedienen, controleren en onderhouden? Europa beschikt op dit moment niet over een gestructureerd opleidingstraject voor thoriumtechnologie. Er is geen specialistisch kader, geen opleidingsinstituten, geen warmlopende generatie ingenieurs met praktijkervaring in vloeibare kernbrandstoffen. Als China er tien jaar over deed om één testreactor aan de praat te krijgen, hoe lang zou het dan duren om in Europa de menselijke infrastructuur op te bouwen voor een netwerk van honderden installaties?
Kortom: wie vandaag een thorium-Gigaorder plaatst, bestelt een luchtspiegeling. Elegant van vorm, schitterend in de verte, maar voorlopig alleen zichtbaar op de horizon van de Gobiwoestijn – waar illusies even hard kunnen verdampen als zouten bij hoge temperatuur.
De sprong van Gobi naar Giga is dus geen beleidsoptie, maar ‘luchspiegeling’ van een buitenorde en de laboratorium droom van een enkeling die niet de moed heeft om door te rekenen en de boel op te schalen…..Voorlopig blijft het bij 2 megawatt thermisch vermogen voor 1 miljard euro! een leuk speeltje voor de wetenschap en dat zal het ook wel blijven.
Overr 5 jaar van nu, dus rond 2030 denkt iedereen die deze discussie heeft gevolgd: Die Chinezen waren toen zo gek nog niet. Die hebben een pad uitgestippeld, hebben in 10 jaar afgemaakt wat de Amerikanen bedacht hebben, maar destijds niet voor elkaar kregen en plukken er nu de vruchten van.
Terwijl wij hier in Europa met papieren rond blijven schuiven om voor en nadelen van ieder systeem af te wegen en ondertussen de laatste pufjes gas uit onze eigen gasvelden oppompen, zijn die Chinezen helemaal onafhankelijk geworden van het Westen en het Midden-Oosten voor hun energie afhankelijkheid.
Europa dat de mond vol heeft van andere landen en regimes, maar wel voor ongeveer alles afhankelijk is van 3e partijen en heeft ingezet op Wind en Zonnenergie, staat er nu bij als een lam schaap en denkt weemoedig terug aan de jaren 80 en 90 waarin we economisch aan de top van de voedselketen stonden en de sky the limit was.
Nu zijn we een jaar of 40 verder en zijn we compleet gek geworden. We hebben onze energiezekerheid in de handen van moedertje natuur gelegd, hebben duizenden hectares bos verzaagd, verecheept en opgestookt om “groene” stroom te maken en hebben een systeem gecreëerd waarmee we ons als economie afhankelijker hebben gemaakt dan een gemiddeld 3e wereld land.
Ondertussen blijven we lekker afgeven op China, want die bouwen luchtkastelen, maar ze bouwen tenminste iets. Wij doen niets, staan erbij en kijken ernaar. Als drie dronken oud-kapiteins op de wal die afgeven op een jonge schipper die een modern containerschip afmeerd aan de kade.
Ga “IETS” doen, ipv kilmaatdromen najagen en afgeven op wat anderen proberen.
Zeer bedankt voor jouw eyeopener heer d’Ólivat. Nu alles wederom enigszins geschikt is onder mijn pet word ik zo langzamerhand wederom fan van CH4. Die ene C moeten we dan maar voor lief nemen.
Gerard
De kerncentrale van Tsjernobyl was van het RBMK-type: een reactor met water als koelmiddel en grafiet als moderator (= materiaal dat de neutronen afremt die vrijkomen bij de kernreactie). RBMK-reactoren kwamen alleen voor in de Sovjet-Unie.
Als je dergelijke reactoren te zwaar belast omdat er een productienorm gesteld werd loopt de temperatuur op en grafiet is een vorm van koolstof wat bij een te hoge temperatuur zal gaan branden.
Dit type reactoren als zeer oud en niet vergelijkbaar met de huidig ontwikkelde reactoren.
De kernramp van Fukushima (Japans: 福島第一原子力発電所事故 Fukushima daiichi genshiryoku hatsudensho jiko) rond de kerncentrale Fukushima I in Ōkuma, Japan was het gevolg van de zeebeving en de daaropvolgende tsunami van 11 maart 2011.
De drie operationele reactoren in de centrale werden binnen enkele seconden na het begin van de aardbeving automatisch stilgelegd door middel van een noodstop. Het gewone elektriciteitsnet was beschadigd en daarom moesten de koelpompen voor de centrales draaien op elektriciteit van een noodstroomvoeding. Door de vloedgolven veroorzaakt door de aardbeving werden deze generatoren onbruikbaar, doordat die lager waren geplaatst dan de hoogst verwachte tsunami. Hierna werd overgeschakeld op koeling door accu’s. Deze tijdelijke koeling is voorzien als tijdelijke oplossing omdat voorzien was dat na enkele uren het gewone elektriciteitsnet of de noodgeneratoren opnieuw operationeel zouden zijn. Door de enorme schade door de aardbeving en vloedgolven in de omgeving was dit niet het geval, en hierdoor bleef de temperatuur van de kernreactor oplopen, een loss-of-coolant accident.
Als gevolg hiervan vond in drie units een kernsmelting plaats: brandstofelementen waren gedeeltelijk gesmolten waardoor kernbrandstof op de bodem van de reactoren terechtkwam. Er volgde ook een reeks ongelukken in verschillende reactoren in het complex, waaronder explosies van waterstofgas. Op 16 december 2011, meer dan negen maanden na de zeebeving en de daardoor veroorzaakte tsunami, werd aangekondigd dat alle reactoren van de kerncentrale een toestand hebben bereikt die vergelijkbaar is met die na een gewone ‘koude’ stilstand.[1]
Bron wikipedia
Dit was geen kernramp de doden die vielen waren een gevolg van de ecacuatie.
Kernenergie is veilig en met een gesmolten zout reactor die nu in China draait kun je in de toekomst naast thorium zelfs plutonium als brandstof gebruiken.
En wat fossiele brandstoffen betreft ben ik het met je eens. het is vreemd is dat mensen zo beïnvloedbaar zijn. Aardgas CH4 bestaat voornamelijk uit waterstof en een beetje koolstof het is de schoonste fossiele brandsto
Die RMBK is op zich een mooi concept, door die kolossale grafiet-moderator kun je onverrijkt Uranium gebruiken. Tot het mis gaat en je mooie, goedkope grafietberg maakt dat je goedkope Uraniumkern op hol slaat.
Als de generatoren in Fukushima op het dak hadden gestaan was er niets gebeurd…….
Goed artikel. Maar mijn conclusie is niet dat je dan maar meer fossiele opwekking moet gaan bouwen! De enig juiste conclusie is dat je die nucleaire elektriciteitsopwekking eindelijk eens moet doorontwikkelen. Zodat je niet alleen een hanteerbaardere opwekking krijgt (smr’s) maar ook de brandstofvoorziening veilig stelt (middels Thorium-breeders). Je kunt ook het CANDU-concept afstoffen en misschien verbeteren, in dat geval ga je bestaand kernafval verbranden, wat daarmee natuurlijk geen afval meer is. Kernafval bevat meer dan 1% U235, natuurlijk Uranium bevat slechts 0,7%.
Inzetten op de benutting van de voorraden kernafval die de afgelopen decennia geproduceert zijn. Dat moet je eindelijk eens ontwikkelen. Afval (grotendeels) weg en voor de komende 100 jaar heel veel stroom.
U ziet het . Gerard D’ Olivat kan beter zelf artikelen schrijven. Dan is zijn taal wél redelijk. Op dit punt ben ik het met hem eens vanuit het begrip entropie (1) waarmee hij me dan weer belachelijk maakt, alsook de verzamelde geleerden alhier.
Zoals hij schrijft: ”een energiesysteem dat zichzelf klem zet ” : dat is het. Ik zeg altijd: ‘ het spaarvarken stukslaan in het casino en de volgende dag tot de ontdekking komen dat je niets meer hebt en -nog pijnlijker- dat je je op dat moment realiseert dat het spaarvarken nóóit meer gevuld zal raken.
Wat mij betreft is de aansporing van kernenergieadepten in essentie dezelfde als die van windmolen -adepten. ( hernieuwbare energie-adepten ) . Waarom kernenergiecentrales bouwen als de energetische verlies en winstrekening onderaan de streep bloedrood kleurt, terwijl die van fossiele centrales wél een positief resultaat opleveren, bij een fractie aan kosten. ( de financiële verlies-en winstrekening . ) en vrijwel zonder afval .
Voor Frankrijk begrijp ik wel waarom werd gekozen voor kernenergie .
Daarvoor telde vast het probleem van de aanvoer van brandstoffen . Om centrales te bevoorraden zouden dag en nacht kolentreinen door Frankrijk denderen. Wat was er mooier dan kerncentrales bouwen als onafhankelijke grootmacht die Frankrijk zou worden op het wereldtoneel onder De Gaulle , terwijl ze in Niger een goedkoop adresje hadden voor de benodigde Uranium . (Niger was tot voor kort het armste land ter wereld , terwijl het tot het rijkste land ter wereld had moeten behoren gezien dus. Onlangs heeft Niger de Fransen eruitgegooid en zich gelieerd aan de Russen , dus interessant hoe de aanvoer van Uranium naar Frankrijk zich zal gaan ontwikkelen )
Het CO2 argument. Ondanks dat sceptici tot de conclusie waren gekomen dat de AGW – hypothese een hoax is, mengden ze zich in de race met ‘hernieuwbare energie-adepten om kernenergie in te zetten. ( waardoor overigens óók de CO2 uitstoot per kWu zou stijgen als gevolg van (1) ) Dat was natuurlijk een zwaktebod alweer.
”De meest basale voorzienig voor een land is die van de energievoorziening. Derhalve is het de eerste en meest basale taak van enige overheid om een betrouwbare energievoorziening te bouwen en de energie te leveren tegen de kostende prijzen , opdat haar onderdanen daarvan profiteren en bedrijven kunnen concurreren ” . ( dat betekent dus impliciet dat energievoorziening een NUTS -voorziening is )
Nog simpeler gezegd ; zuinig doen met reserves en bronnen .
nav de eerste alinea ; alle publiciteit is erop gericht het publiek bezig te houden , zodat dat vervolgens weer de bekende riedel gaat afdraaien . Verdeel en heers . Zolang Samsom , Vendrik cs, aan de touwtjes trekken zullen er geen kerncentrales gebouwd worden, zo zal men begrijpen als ze mijn artikel ‘ de fuik ‘ hebben gelezen .
btw @Gerard , misschien kun je artikel schrijven met dezelfde toon als dit over ‘ afval en recycling ”.
Bert Pijnse van der Aa
Met dat zuinig wil het nog niet zo lukken. Hoeveel kolencentrales worden er nu gebouwd en staan er op de rol? Hopelijk gaan die zuinig en zo schoon mogelijk met die steenkool om. Maar hoe zuinig ook, hoe meer mensen er letterlijk en figuurlijk warmpjes bij willen zitten net als jij en ik en Gerard en vele anderen, hoe sneller het opgaat en hoe eerder er een alternatief nodig is.
Bert Pijnse van der Aa
in de wacht
“De paradox is onontkoombaar”
FG idd en dat is niet de enige paradox. Inzet op fossiel in poging met goedkope energie weer groei na te streven zal snel aanlopen tegen de inherente onmogelijkheid verder te groeien. Niet meer welvaart laat staan meer welzijn.
Men noemt dit uitstel van executie.
Beschouw fossiele brandstoffen als moedermelk.
Het verschaft energie in een fase van ons leven.
Zie onze historie van energiebronnen: gewassen (paardekrachten, hout), waterkracht, windmolens, kolen, olie, gas, uranium, thorium, antimaterie(?)
Steeds meer power opgewekt met een kleiner volume.
Frans Galjee
Iets in die zin zei zowel Malthus, Ehrlich, Strong en nog zo wat van die makkers ook al. Maar de mens zoekt net als de rest van de levende natuur de grenzen op in “The struggle for life”. Sommigen leggen het daarbij af en anderen, die zich weten aan te passen, overleven.
De mens heeft met iets meer intellect, en daarmee iets meer aanpassingsmogelijkheden. Waarbij hij, bijvoorbeeld met wapens om anderen te lijf te gaan, verkeerde afslagen neemt. Dat lijkt me zeker op dit moment een groter risico.
Mooi verhaal maar hoogst waarschijnlijk onjuist.
Materie is energie. Op 1 gram materie zou een huishouden 6000 jaar kunnen draaien.
Kunst is die energie gecontroleerd vrij te maken.
Veel toekomstvoorspellingen waren onjuist omdat geen r ekening werd gehouden met innovatie.
Nucleaire research heeft decennia op een laag pitje gestaan wegens demonisering,
Daar kunnen we dus nog wat verwachten.
Meer waarschijnlijk is daarom een nieuwe industriële revolutie als we batterijen kunnen maken die 1000 jaar stroom leveren,
die treinen van energie voorzien zodat bovenleidingen niet meer nodig zijn,
Een van de kenmerken van vooruitgang is miniaturisering. (kerkklokken–> polshorloge; micro elektronica)
straks kleine ondergronds geplaatste reactoren die maximaal natuur sparen.
Schande alleen dat wij die reactortjes van China moeten kopen omdat wij kiezen voor achterlijke weersafhankelijke energiebronnen die massaal natuur vernietigen.
“Materie is energie. Op 1 gram materie zou een huishouden 6000 jaar kunnen draaien.”
FG Deze opmerking is net zo (onzinnig) theoretisch als deze:
Halen we alle ruimte tussen moleculen weg dan blijft er van onze planeet een bol over van ongeveer 40 meter.
Beste David mag ik jou eens een praktische vraag stellen.
De grootste kerncentrale van Europa staat in Zaporizja. Daar staat iets van 4 gig opgesteld.
Kun jij mij beschrijven (wellicht na enige research) hoe de ’toekomst van deze centrale’ eruit ziet? beperk je maar tot de komende 50 jaar..
Dat is een interessante casus kan ik je beloven. Je lijkt me een serieuze reagens die vaak naar Pakhuis ‘de Zwijger’ afreist en met gloedvolle betogen komt.
De toekomst voorspellen is heel leuk maar ook hachelijk. Eerder schreef ik : https://www.davdata.nl/energie-toekomst.html
waarin ik een vergelijking trek tussen energie- en elektronika.
Ik denk : veel kleine reactoren. De meeste hoogspanningsleidingen kunnen vervallen.
Weer een nederlandse doorbraak in de energie transitie. De tu delft heeft op zijn zonneauto nu ook een zeil om op de wind te rijden Alleen opletten bij viaducten en niet overstag gaan hij een tegenligger.
https://www.telegraaf.nl/lifestyle/onderweg/deze-nederlandse-auto-kan-op-zelf-opgewekte-windenergie-rijden/71856005.html
EaB
De volgende nieuwigheid uit Delft is de automatische zeilfiets. En als het regent sta je stil en blijf je droog onder het zeiltje
Indien de wereldbevolking zijn huidig energie verbruik continueert en die met de huidige reactoren (inclusief klein modulair) voedt met de vrij zeldzame isotoop van Uraan, 235U, stuit het op eindigheid. Tegen de uraniumprijs omstreeks 2010 al na 80 jaar. Omdat de kostprijs een maat is voor de moeite die het kost het te verkrijgen. Die prijs kwam overeen met ca. 0,2 cent/kWh. Tegen 0,4 cent/kWh zou dat 800 jaar zijn. Echter bij het gebruik van kweekreactoren kunnen we er 80.000 jaar mee voort. En bij 1 cent/kWh hoeven we ons miljoenen jaren geen zorgen om energie te maken.
Met Thorium kan het misschien nog voordeliger. Die grondstof is ook geografisch meer gespreid aanwezig. Maar de techniek is nog niet in de praktijk beproefd. In Uraan- en Thorium-kweekreactoren kunnen we ook radioactief afval deels verwerken. Al is dat geen echt probleem, het een prettige bijkomstigheid.
https://www.clepair.net/ENERGIETRANSITIE.html
Stroomtekort nu in Nederland moet je met moderne gasgeneratoren (64% rendement!!!) te lijf gaan. Over een jaar of 30 met enkele huidig type kerncentrales. En intussen hard werken aan de ontwikkeling van kweekreactoren op Uraan en Thorium. Technisch zijn die op Uraan het verst ontwikkeld. Kernfusie is een derde optie, al is die technisch het minst zeker.
Kees le Pair
Ik heb je eerder gemist in dit debat vanwege je nuchtere betoog waarmee je filosoof Gerard meteen schaakmat had kunnen zetten.
Ik wacht met belangstelling op de repliek van Gerard.
Kee le Pair, wat lul je nu man?
Denk je nou echt dat jij met die lullige cursusjes van jouw het allemaal beter weet dan een filosoof, nog wel uit Amsterdam, die na een schitterende loopbaan als wereldberoemd cineast nu door zijn vele terecht verdiende miljoenen een vorstelijk leven kan leiden in een schitterend chateau ergens in Frankrijk waar hij door de lokale bevolking op handen wordt gedragen?
Zo, die is er uit.
Kees, in enkele goed te volgen zinnen haal je deze charlatan compleet onderuit.
Jammer dat er daar zo veel van zijn; neem nou even dit:
https://www.trouw.nl/duurzaamheid-economie/kortzichtig-klimaatbeleid-dat-is-wat-de-vvd-gaat-leveren~b8f3599a/
Ik kon bij het lezen van deze bagger mijn maaginhoud nauwelijks binnen houden.
Morgenochtend gaan mijn vrouw en ik op weg om wat familie en vrienden te bezoeken in Nederland.
Ik hoop vurig niet dit soort shit tegen te komen want ik weet niet helemaal zeker of ik die 2.200 kg onder mijn gaspedaal direct weet te vinden (sarcasme hoor, want ik ga mijn mooie Jeep Commander echt niet verzieken aan dit soort tuig):
https://x.com/DonArturito/status/1934561145303789942
Kees, moge het je gegeven zijn om ons nog lang te laten genieten van je formidabele kennis.
Kees,
Een bekend verhaal met veel als en naïeve verwachtingen van ontwikkelingen.
Maar dan ook van mij een als. Als dit allemaal wel mogelijk is komt het te laat en ver daarvoor zal meer energie het echte probleem van uitputting van onze planeet versnellen. Een aanrader Kees leg je visie eens voor aan AI. Ik heb dat al eerder gedaan en die resultaten bevestigen mijn mening.
En om een bekende uitspraak te parafraseren: “In energie kun je niet wonen.”
Tja dan is het wachten op een reactie. Het lijkt weer belletje trekken en snel de benen nemen.
Normaal gesproken onthou ik me van repliek op hetgeen heer Le Pair schrijft , maar met betrekking tot kernfusie vraag ik me af – in lijn met het gestelde door Olivat -hoe het gesteld is met de energetische energiebalans van kernfusie tot nu toe in het Iter project dat sinds 1985 loopt als wetenschappelijk project .
Zoals ik schreef in mijn commentaar hierboven is- in mijn perceptie -de aansporing voor kernenergie /fusie dezelfde als die voor het klimaatonderzoek ; namelijk niets meer dan een leuk speeltje voor ‘wetenschappers’ met als kenmerk dat ze op voorhand wisten dat het tot niets zou leiden en/of in ieder geval niet zou bijdragen aan de vooruitgang.
Streven naar een energievoorziening is op basis van kernfusie is totaal onzinnig. Net zo onzinnig als een reis naar Mars. ( Govert Schilling vroeg aan een wetenschapper waarom die naar de maan wilde. ”nou, omdat we de aarde binnenkort uitgewoond hebben” , zei de wetenschapper, waarop Govert Schilling antwoordde;; ”maar waarom wonen we dan willens en wetens de aarde uit ; waarom zetten we niet al ons vernuft in om de aarde NIET uit te wonen.” ( en dat duurzaam noemen ‘ )
Gerard d’Olivat
Laat ik nou toch steeds gedacht hebben dat die berekeningen van jou zouden komen. Zo niet, dan is je proza wel leuk, maar desondanks een losse flodder.
Duur is een relatief begrip en zodra fossiele brandstoffen schaars worden, worden die dus op hun beurt duur t.o.v. het alternatief. Steenkool is alleen goedkoop als het op geringe diepte in dagbouw en met geringe milieueisen grootschalig gewonnen kan worden.
Vergelijk het maar met de windturbines en zonnepanelen en de benodigde halffabricaten die alleen in lage lonen landen goedkoop geproduceerd kunnen worden. Het gaat tenslotte altijd om kosten enerzijds en baten anderzijds.
Kees
ter info:
China refuels thorium reactor without shutdown
https://www.neimagazine.com/news/china-refuels-thorium-reactor-without-shutdown/?cf-view
Geachte heer Le Pair
Kunt u voor mij eens een realistische kosten. onderzoeksstrategie , tijdsschema en schaalbaarheid aangeven waarbinnen de door u aangegeven ‘energie’ toekomst realiteit kan worden. De heer Pijnse stelt al enkele interessante vragen over de ‘energiebalans’.
Zo zijn er inmiddels tal van rapporten die uitkomen op een negatieve energie balans waar het Kernfusie en Iter betreft.
Waarom bent u er zo zeker van dat voor de andere twee opties die u noemt niet hetzelfde geldt. We mogen toch hopen dat een piepkleine en extreem dure ’thorium proefopstelling’ in de Gobi woestijn waar net een radarpost mee voorzien kan worden van elektriciteit… als baanbrekend wordt gezien. .
Gerard d’Olivat
In de wacht
geïnspireerd op een onderwerp in de update van Gerard D’ Olivat op R&D Frankrijk gisteren over het filosofisch examen dat studenten moeten afleggen in Fr , hierbij van mij ook een filosofische vraag aan de lezers :
Vraag : ‘ denkt u dat technologie de vooruitgang drijft ? ”
1) zo ja, welke technologie is dat dan?
2) zo nee, wat is het dan wel dat de vooruitgang drijft ? .
Weet iemand wat de link is tussen Olivat en Gresnigt?
Familie, dezelfde kerk, sportclub, toneelvereniging?
Of is het gewoon dom links a la Timmerfrans?
Olivat, lees je even mee?
https://www.debelegger.nl/post/is-er-een-wereldwijd-tekort-aan-uranium-aan-het-ontstaan
https://groene-rekenkamer.nl/grk/uraniumplenty/
https://www.vaneck.com/nl/nl/blog/etf-insights/een-nieuwe-kijk-op-kernenergie-kansen-in-uranium/
Het argument van de hoge kosten van kernenergie is uiteraard totale kul. Zeker, het is allemaal niet goedkoop, maar dat zijn wind en zon zeker ook niet. En in tegenstelling tot wind en zon heb je dan wel betrouwbare opwekking van stroom.
Maar ja, dit is hoogstwaarschijnlijk weer paarlen voor de zwijnen.
Volgens mij is de wens tot minder ongemakken de drijvende motor achter de technologie. De mens wil indachtig “in het zweet des aanschijns zult gij uw brood verdienen” van dat ongemak af. Met AI als uiterste consequentie. Dan behoeven we ook niet meer te denken.
Helaas lever je dan, al luier wordende, veel van je vaardigheden in en degenereer je voortijdig. Maar het blijft een keuze. Zonder technologie winnen we aan elementaire vaardigheden maar gaan we waarschijnlijk terug naar een zeer elementair bestaan en een gemiddelde leeftijd van 30 jaar.
Tussen twee uitersten is een middenweg. Technologie prima, maar we moeten ook zonder kunnen.
Zonder technologie? Uuuhh?
Op deze breedtegraad? Wij gaan als operators door het leven, elke dag, drukkend op knoppen, draaiend aan kranen.
Wij bestaan omdat we ons aanpasten. Dat vraagt technologie.
Wij bouwen huizen, dragen kleding, maken vuurtjes voor ons eten en verwarming….
Gerard
Het is natuurlijk maar wat je technologie noemt. Zelfs het slaan van vonken uit vuursteen is technologie net zoals het bouwen van een nest dat is. Omdat de mens dat net wat beter doen staan wij aan de top van de voedselpiramide en leggen we het na het produceren van het eerst beste bevruchte ei niet af als volwassen exemplaar. Bij vele spinnensoorten wordt het mannetje meteen na de copulatie opgegeten.
“De meeste insecten hebben een levensduur van enkele weken tot maanden”.
En hoewel er soorten zijn die langer leven omdat zij veel tijd nodig hebben het larvale stadium af te ronden worden zij als volwassen insect zelden oud. Al zijn er uitzonderingen.
Sorry, ik bedoel dat we zonder technologie, behalve de zeer eenvoudige die we zelf kunne maken, moeten kunne overleven, anders zou uitval van de stroomvoorziening, waar hard aan gewerkt wordt door de door de boven ons gestelden die we, zonder mijn medeweten, ook nog zelf gekozen zouden hebben, uit te laten vallen een gewisse dood tegemoet gaan. Dat wil je toch niet?
Als dit een antwoord was op de vragen dan zijn die fout .
Aan deze vraag had eigenlijk de vraag vooraf moeten gaan ; ‘ wat beschouwt u als ‘ vooruitgang ”
was de komst van de wasmachine meer vooruitgang of de komst van AI.
Correctie : moet natuurlijk zijn in het kader van de discussie op dit platform zijn : ”was de komst van de wasmachine meer vooruitgang of de komst de ‘ energietransitie ‘ “
Ik mis in dit artikel het kernafval probleem. Dit stoppen we in de zoutlagen, als kado voor toekomstige generaties, die zullen spugen in ons graf. Ter herinnering het Lekkerkerk gifwijk schandaal uit 1980, de hele nieuwbouw wijk kreeg gezondheidsklachten door lekkende benzeen, tolueen en fenol vaten, zogenaamd veilig opgeslagen in de bodem onder de huizen. Gevolg een miljoenen kostende sanering, foutje bedankt! En gascentales zijn prima om te bouwen tot waterstof gestookte centrales met 0% uitstoot, hetgeen momenteel gebeurt in de Maxima Centrale. Ook met mestvergisting kan prima biogas geproduceerd worden en je bent meteen van je mestoverschot af. Het is allemaal niet moeilijk, men moet het nuchtere boerenverstand gebruiken en stoppen met wensdenken en luchtfietserij. En vergeet ook niet dat veel zeldzame metalen door kinderarbeid in landen met autoritaire regimes in mijnen gewonnen worden, voor de elektrische auto’s, accu’s en zonnepanelen voor de hiervan wegkijkende groene elite.
A Bom
Hoe dacht je aan dat waterstof te komen? Mooi woord: Electrolyse… en verder? Windmolens oude stijl á la de middeleeuwen?. Of….Enig idee hoeveel mineralen er gaan zitten in de fameuze renewables? Blader even terug op Climategate en je wordt uit de droom geholpen.
Eindelijk eens een nuchter en goed onderbouwd verhaal. Zonder het al te veel benoemen van veelal bekende afval opslag probleem .
Onderbouwd.
Als de fout is gecorrigeerd mag deze reactie ook gewoon worden weggehaald.
er is wel een afval probleem met steenkool
de as
reactie onderaan in de wacht
noord, oost, zuid, west gas best.
steenkool niet. zou ik niet eens aan beginnen.
heeft zwavel en dat is giftig
in de as zitten allerhande zware metalen zoals nikkel, cadmium, lood, etc
moet je allerhande veiligheidsvoorschriften hebben om dat as te verwijderen en het niet in te ademen
reactie in de wacht
is nou op. dank
het draait allemaal om het geld we kunnen schone energie voor zo goed als voor niks hebben nikolai tesla en andere uitvinders wisten het al maar het wordt allemaal geblokkeerd omdat het niet genoeg opbrengt en dan heeft een klein clubje minder geld en dan zou het voor de wereld super zijn maar dat wordt tegen gehouden snappen jullie het nog niet het mag niet en alles wat goed zou zijn voor de mensheid en.het milieu gebeurt toch niet levert te weinig op
Wiel we praten hier over Giga Watts. Die gratis energie levert dit niet.