Bron: Universiteit van Colorado Boulder

Door Roger Pielke Jr.

Vandaag, in het koele en bewolkte Washington, D.C., sluit ik mijn AEI Summer Honors Course af (abonnees op The Honest Broker, THB, hebben hier toegang tot de syllabus en het leespakket). De studenten waren absoluut fantastisch en de discussies waren levendig en informatief. Een hoogtepunt van de week was een bezoek aan het Amerikaanse ministerie van Energie en de kans om minister Chris Wright zijn gedachten over energie, klimaat en beleid met de studenten te horen delen. Dank aan AEI, de klas en de mensen van het ministerie.

Om deze week af te sluiten, plaats ik een THB-bericht van een paar jaar geleden opnieuw, dat nog steeds actueel is: De vijf belangrijkste narratieven over klimaatverandering in de media .

Ik werd gisteren gemotiveerd om dit opnieuw te plaatsen toen ik het volgende citaat van een klimaatwetenschapper in de New York Times las:

“Er is geen weer dat buiten het klimaat gebeurt”

Nou, er gebeurt niets op aarde buiten het zonnestelsel, en er is geen minuut buiten het uur. Wat denken ze? Zoals Dan Sarewitz ooit zei: van alle dingen die klimaatverandering kan veroorzaken, lijkt ons dommer maken wel het meest voor de hand liggend.

Gisteren werd ook een nieuwe studie gepubliceerd die aantoonde dat de straalstroom de afgelopen 125 jaar niet “golfiger” is geworden, wat tot extremer weer zou hebben geleid. U zult vrijwel zeker geen berichtgeving over die studie in uw dagelijkse feed tegenkomen.

Als ze u niet op de hoogte houden van de laatste wetenschappelijke ontwikkelingen, wat voor soort verhalen geven de media dan de voorkeur?

Uit de THB-archieven…

De vijf belangrijkste verhalen over klimaatverandering in de media

Ik heb de afgelopen drie decennia veel gezien. Zo heb ik mijn eigen klimaatonderzoek zien evolueren van een brede berichtgeving eind jaren negentig tot de jaren 2000, via journalisten die in de jaren 2010 actief pleitten voor mijn ontslag, tot vandaag, waar mijn werk zich gelukkig afspeelt in dit parallelle universum genaamd Substack. Al die tijd is mijn werk vrijwel hetzelfde gebleven – mijn onderzoek wordt nog steeds veelvuldig geciteerd in de onderzoeksgemeenschap, waaronder recentelijk door alle drie de werkgroepen van het IPCC. Ik ben niet degene die veranderd is.

Gaandeweg heb ik mijn kritiek op bepaalde delen van de media openlijk geuit, aangezien ik de klimaatjournalistiek heb zien evolueren van nieuwsverslaggeving naar het promoten en beschermen van verhalen. Ik ben tot het besef gekomen dat sommige van mijn onderzoeken nu eenmaal botsen met de belangrijkste narratieven (bijvoorbeeld over rampen, RCP8.5) die tegenwoordig door journalisten op het zogenaamde “klimaatpad” worden gepromoot – op zich al een verontrustend concept.

Hieronder geef ik een lijst met de vijf meest voorkomende soorten klimaatverhalen die ik in de traditionele en specialistische media zie. Ik geef toe dat ik een beetje brutaal ben, maar tegelijkertijd denk ik dat er veel waarheid schuilt in de onderstaande lijst. Ik roep klimaatjournalistiek op omdat ik de pathologische effecten ervan zie op de publieke opinie (vooral onder jongeren), op de onderzoeksgemeenschap en in beleidsdiscussies, waaronder politieke belangenbehartiging. Klimaat is te belangrijk om slechts een doodlopende weg in identiteitspolitiek te zijn.

Zoals altijd hoor ik graag van klimaatactivisten, vooral van degenen wiens werk in de onderstaande lijst voorkomt. Ik publiceer hun reacties of standpunten hier graag. Ik houd mijn adem niet in – zoals meerdere journalisten me in gesprekken al vertelden, is het onmogelijk dat ze ooit met mij in gesprek gaan, omdat dat een professioneel risico is. Maar de uitnodiging blijft openstaan.

Laten we nu beginnen met de lijst!

Met klimaatverandering kunnen we alles verklaren

Hooikoorts? Een gevecht met een hobbelige ondergrond? Homeruns? Onvruchtbaarheid? Er is waarschijnlijk geen enkel fenomeen ter wereld dat niet ooit in verband is gebracht met klimaatverandering. Een deel van de alomtegenwoordigheid van dit soort artikelen is te danken aan het feit dat zoveel journalisten die zich nu op de “klimaattop” bevinden, regelmatig verhalen over het klimaat moeten schrijven om hun redacteuren en hun niche tevreden te stellen. Dit heeft als domino-effect dat onderzoekers worden gestimuleerd om studies te produceren die verband houden met het klimaat – hoe vaag of triviaal ook. Deze dynamiek is door Mike Hulme treffend omschreven als ” klimaatreductionisme “.

De komende apocalyps

Er is een grote markt voor studies die angstaanjagende voorspellingen over de toekomst doen, meestal gebaseerd op onwaarschijnlijke scenario’s (hallo RCP8.5). Deze studies worden gemakkelijk omgezet in persberichten van universiteiten en onderzoeksinstellingen, die vervolgens vrijwel als nieuws worden herdrukt. De verhalen schrijven zichzelf. Verhalen over onze gedoemde toekomst, gebaseerd op de laatste voorspellingen, zijn een vast onderdeel van de klimaatcampagne.

Deugmensen en slechteriken

In elk moraliteitsverhaal is het belangrijk om te weten wie de goeden en de slechten zijn. Meestal is dit makkelijk, maar in het klimaat is het lastig, omdat er veel legitieme experts zijn, maar slechts een beperkt aantal de juiste opvattingen deelt. Daarom produceren de media een constante stroom artikelen die helpen bij het identificeren van helden en schurken. Iemand associëren met Republikeinen of fossiele brandstoffen is een aanwijzing dat die persoon een schurk is, en een vergelijkbare associatie met de hernieuwbare-energiesector of Democraten betekent dat ze OK zijn.

Het extreme weer dat net is gebeurd

Het weer is een hernieuwbare bron. Het gebeurt elke dag, en ergens is het extreem. Orkanen, tornado’s, overstromingen, droogte, hagel, oh jee! Het is essentieel geworden voor de klimaatbeweging om de extreme gebeurtenis die net heeft plaatsgevonden te associëren, te verbinden – kies je favoriet – met klimaatverandering. Vergeet het IPCC en de strenge normen voor detectie en toeschrijving. Er zijn studies om selectief te selecteren, citeerbare experts en een nieuwe huisnijverheid van snelle toeschrijvingsstudies. Extreem weer gaat niet langer over het weer.

Cheerleading voor ons team

Onlangs zag ik ergens op Twitter dat iemand had uitgerekend hoeveel volgers de goeden en de slechteriken hadden gewonnen sinds Elon Musk de macht had overgenomen. Blijkbaar zagen de slechteriken een enorme opmars.

Maar wat ik het meest interessant vond, was de samenvoeging van klimaatverslaggevers bij bedrijven zoals The New York Times en The Guardian met activisten zoals Greta Thunberg – wat duidelijk aangaf dat ze werden gezien als leden van hetzelfde team.

Roger Pielke.

Een groot deel van de klimaatverslaggeving bestaat tegenwoordig simpelweg uit klimaatactivisme. Toen de Inflation Reduction Act bijvoorbeeld eerder dit jaar werd besproken, juichten de media de aanname ervan toe, drukten ze de standpunten af ​​van degenen die door de hernieuwbare-energiesector werden betaald om de wet te promoten, en was er geen enkele kritische stem te horen.

Recenter lijkt kritiek op de IRA legitiem te zijn geworden als onderdeel van de aanmoediging om verder te gaan dan de IRA. Klimaatverslaggeving is blijkbaar een teamsport.

***

Ik waardeer je steun. Overweeg een abonnement op welk niveau dan ook, en delen wordt zeer gewaardeerd. Je maakt THB mogelijk. Dankjewel!

***

Bron hier.

***