Foto: Shutterstock.

De zondagse beschouwing van Jan van Friesland

We waren gisteren naar Amsterdam voor de waarlijk schitterende Rembrandttentoonstelling in het t’Hart museum te Amsterdam. Er hangt ook nog een Vermeer tussen. Normaal gaan we met onze mooie mini, maar gezien de leeftijd mag onze auto het centrum van Amsterdam niet meer in.

Hij is verzekerd, we betalen keurig belasting, we mogen er nog wel mee naar Enkhuizen of Hilversum qua mensenrechten, maar Amsterdam is voor ons, met de altijd trouwe vierwieler, verboden gebied geworden. Dus dan maar met klimaat-realistische tegenzin de trein genomen vanuit het verre Friesland naar de hoofdstad. Ook niet goedkoop, maar toch.

Wij, na een schitterend diner bij vrienden, terug met de trein naar huis. Wat een mooie dag… Voor Almere komt de bomvolle trein evenwel stil te staan en de eerst zo montere hoofdconducteur met zijn flitsende aankondigingen uit de speaker, praat ineens niet meer tegen ons.

Hallo? Na anderhalf uur staan we nog altijd stil, maar de raampjes mogen inmiddels open. Dan, veel later op de avond, komt er redding: een andere trein wordt naast de onze geplaatst en er wordt een loopbrug geconstrueerd zodat we kunnen overlopen naar de andere trein. Een trein die ons naar station Almere zal brengen. En zoek het dan verder zelf maar uit.

Want eenmaal daar: station donker, informatieborden met knipperend rood en ingezette bussen: ho maar! Wij nemen een taxi die ons naar Friesland zal brengen, de NS-chaos achterlatend: moeders met huilende kinderen dolend in het donker.

Een keurige man van Marokkaanse afkomst, ZZPer, oriënteert zich op de route. Wij rijden! En nu begint het nog triestere verhaal: hij maakt zich ernstig zorgen over de toekomst van zijn bedrijfje met de verplichte aanschaf van een elektrische auto in het verschiet. Nu rijdt hij nog diesel, maar straks zal hij over moeten gaan op de ‘verschrikkelijk dure auto met een batterij’.

Hij schudt zijn bezorgde taxi-hoofd daar in het duister ter hoogte van Lemmer, rept over zijn jonge gezin en hoe het allemaal verder moet. ‘Elektrisch rijden en taxivervoer gaat niet samen meneer’. Door het opladen verliezen taxichauffeurs kostbare tijd, zo leer ik. Ze kunnen ook alleen bij de duurdere oplaadpunten snelladen en er is veel onzekerheid over de waarde van een elektrische auto, eenmaal aangeschaft.

Jan van Friesland.

En er is ook nog de beperkte actieradius, waardoor het allemaal voor de klant veel langer duurt. Onze blikken kruisen elkaar in de nacht, met een gevoel van diepe verbondenheid. Ik beloof hem dat ik het allemaal zal opschrijven voor Climategate.nl en reken met een zekere voldoening 420 euro af.

Met klimaatrealisme is je dag gewoonweg niet stuk te krijgen.

***