Proost op de sluiting van Climate.gov

Foto: Shutterstock.

Door Charles Rotter.

In haar voortdurende promotie van financiële soberheid heeft de regering-Trump de volledige contentproductiestaf van Climate.gov naar huis gestuurd, aangezien hun NOAA-contract op 31 mei afliep – waarmee het belangrijkste klimaatpropagandaplatform van de federale overheid in één nacht het zwijgen werd opgelegd. Rebecca Lindsey, Tom Di Liberto en de rest van de ooit zo goedbetaalde spindoctors die dagelijks “dringende” updates over smeltende ijskappen en CO₂-curven uitbrachten, ontvingen standaardbrieven waarin stond dat hun “kennis, vaardigheden en talenten niet langer van nut zijn voor NOAA”, een passend grafschrift voor een site die gebouwd is op meedogenloze hype.

Jarenlang kwamen miljoenen gewone internetgebruikers op Climate.gov terecht , waar ze werden toegesproken door geanimeerde kaarten van de koolstofcyclus, widgets met glijdende temperatuurafwijkingen en kleurgecodeerde doemindicatoren die een dreigende kustramp voorspelden. Al die oogsnoep is nu bevroren in digitaal amber – gearchiveerd maar nooit bijgewerkt – zodat toekomstige historici zich kunnen vergapen aan de door de overheid gesponsorde hysterie in al haar onbewerkte glorie.

Geen adembenemende aftellingen meer naar klimaatarmageddon , geen clickbaitpop-ups meer die elke onweersbui als “bewijs” van een op hol geslagen opwarming verkondigen. De propagandisten hebben hun grafieken genererende scripts ingepakt en zijn vertrokken, met alleen statische pagina’s die dienen als merkwaardige relikwieën van alarmistische marketing.

Critici hebben geklaagd over het wissen van “kritieke klimaatgegevens”, maar hun gejammer komt voort uit een fundamenteel misverstand: geen van de ruwe metingen is ooit verdwenen. De stationsgegevens, satellietfeeds, radarlogs, metingen van oceaanboeien en zelfs paleoklimatologische ijskerndatasets blijven onaangeroerd in het archief van de National Centers for Environmental Information, dat meer dan 60 petabyte aan milieugegevens beheert en deze blijft aanbieden via Climate Data Online API’s, FTP-servers en de NCEI Map Viewer. Met andere woorden, de gegevens zijn niet gewist – ze waren nooit bedoeld om te worden begraven; alleen de politiek samengestelde presentatie.

Laat de verhalenverkopers maar volhouden dat “zonder Climate.gov het publiek in het ongewisse blijft.” Het enige wat nu nog ongewisse is, is hun lege echokamer. Onderzoekers downloaden dezelfde datasets al via oudere servers en moderne API’s, vrij van subsidieafhankelijke grafieken en verplichtingen met betrekking tot het schrijven van subsidieaanvragen. De regering-Trump heeft geen “klimaatdata vernietigd” – ze heeft de financiering van een door de belastingbetaler gesubsidieerde paniekproductielijn stopgezet. En als dat de paniekzaaiers in het ongewisse laat, is dat slechts het bewijs dat hun enige echte product paniek was.

Dit is niet zomaar een bezuiniging; het is de doodsklap van een klimaatindustrieel complex verstrikt in subsidierondes, persconferenties en zelfingenomen symposia. Eerst was er de midwinterse zuivering van portalen voor broeikasgasinventarisatie en draaiboeken voor adaptatiestrategieën, daarna het ontslag van honderden modelleurs en communicatoren – waaronder het hele team achter de National Climate Assessment. En nu het pièce de résistance: het stilleggen van de belangrijkste propagandawebsite zelf.

Wat er vervolgens gebeurt, is heerlijk ironisch  Journalisten zullen zich haasten om “onafhankelijke experts” te citeren in plaats van persberichten van het Witte Huis te herhalen. Schoolkinderen die ” Climate.gov ” googelen, vinden niets anders dan verouderde content van vóór juni 2025. Beleidsmakers die ooit leunden op gladde NOAA-pop-ups om mandaten voor elektrische auto’s en groene subsidies te rechtvaardigen, zullen hun voorstellen moeten verdedigen op basis van de inhoud in plaats van op verzonnen verhalen. De architecten van de alarmering zelf zullen ontdekken dat zodra je de megafoon uitzet, de tornado van angst weer tot bedaren komt.

Degenen die klagen over een “hellend pad van censuur” negeren gemakshalve dat Climate.gov nooit een neutrale databank is geweest; het functioneerde feitelijk als een propaganda-instrument voor ongeverifieerde worstcaseprognoses. Nu de kraan van de federale hype is dichtgedraaid, kan het maatschappelijk debat eindelijk weer verschuiven naar nuchtere kosten-batenanalyses en echte onzekerheid. Markten en lokale gemeenschappen – die veel gevoeliger zijn voor waarneembare risico’s dan voor speculatieve modelresultaten – zullen beslissen hoe ze zich het beste kunnen aanpassen, onbelemmerd door door de belastingbetaler gefinancierde hype.

Charles Rotter.

Hef dus het glas op de sluiting van Climate.gov . Dit is niet zomaar een bezuiniging, maar de ondergang van een van de meest rijkelijk gepromote paniekzaaiplatforms in de overheidsgeschiedenis. Voor elke onheilspellende anomaliegrafiek die ze hebben opgeworpen, rest nu niets anders dan stilte – en stilte is de meest eerlijke reactie op alarmisme dat nooit stand zou houden onder echte kritiek.

***

Bron hier.

***