Democratiebestendige klimaatafpersing

Ofwel, klimaatbeleid is bedacht door mensen die het slecht met jullie voor hebben. The Donald hekelde de zelfdestructieve koers van Europa bij energiebeleid en immigratie, naar eigen zeggen “uit liefde voor Europa.”

Zijn Verenigde Staten liet het VN-klimaatverdrag van Parijs vallen. Maar Europa blijft op ramkoers richting het VN-doel om olie- en aardgasvrij te zijn in 2050. Ook wanneer iedereen eind oktober PVV stemt of FvD, dat zal voor die koers weinig uitmaken. Er blijven windparken op zee bij komen, nu met een miljard euro extra subsidie. Je lasten zullen uit naam van ‘het klimaat’ met meer dan tienduizend euro per werkende Nederlander stijgen.

Hoe kan dat? Omdat via dat Parijse klimaatverdrag van de carbon footprint van deelnemende landen een financieel product is gemaakt.

Dat werd opgetuigd door Wallstreet, met goedkeuring van de Centrale bank der Centrale Banken, de Bank for International Settlements. (BIS) Het toverwoord daarbij is de ‘Green Bond’, de Groene Obligatie. Dat is een schuldpapier dat een geldlenende partij aangaat bij een private investeerder. Maar dan voorzien van een klimaatbelofte, dat het geleende geld in een windturbine of ander ‘groen’ ding gestoken wordt. Na een looptijd van bijvoorbeeld zeven jaar moet de lener dat bedrag met rente terugbetalen. Volgens de BIS is de ‘markt’ van die klimaatschuldpapieren sinds 2018 verzesvoudigd. Dankzij het Parijse klimaatakkoord.

Het Ministerie van Financiën (Agentschap van de Generale Thesaurie) ging sinds 2018 al voor 27 miljard euro van zulke ‘groene’ schulden aan. Dat betekent dat ze een voucher leenden van private investeerders, om bijvoorbeeld windturbines te bouwen. Dat geld moet daar dus contractueel verplicht aan besteed worden, ook wanneer gekozen volksvertegenwoordigers zeggen “kap daarmee.” Je praat hier al over een slordige 5400 euro per werkende Nederlander in zeven jaar tijd. En dat bedrag blijft oplopen. Want het Ministerie van Financiën blijft groene obligaties uitgeven.

De obligaties die de Nederlandse overheid uitgeeft, krijgen van private kredietbeoordelaars als Moody’s (met Warren Buffett als grootaandeelhouder) een AAA-rating. Extra betrouwbaar, gegarandeerd rendement. Waarom? Omdat u, wanneer u werkt en belasting betaalt, het werkelijke rendement bent van die groene verplichtingen. De gemiddelde Nederlander moppert, vult een stembiljet in en betaalt altijd. Dankzij die betrouwbare inkomstenbron – U – kon de publieke Nederlandse Waterschaps Bank (NWB) dit jaar aankondigen, dat ze komende zeven jaar liefst 75 miljard euro van zulke obligaties uitgeven. Op 18 september meldden ze “overweldigende belangstelling” voor een nieuwe ‘waterobligatie’ van 1 miljard euro.

De NWB is de leenbank van lagere overheden. Die overheden werden dankzij het VN-klimaatakkoord dus beleggingsproducten voor Wallstreet. Want ze maken schulden om klimaatbeleid uit te voeren. Dus voor politiek die bovenop hun kerntaken kwam, maar waar geen budget voor was. Omdat ze de klimaatkosten niet kunnen dekken met reguliere belastingen en inkomsten, lenen ze bij de NWB. En die vermarkt deze schulden weer bij Wallstreet.

Met dat geleende geld kan directie van Waterschappen in een Tesla rijden, en in jaarverslagen roepen hoe ‘ambitieus klimaatbeleid’ ze voeren. Of er wordt een ‘klimaatbuffer’ aangelegd door meer boerenland onder water te zetten. Ook gemeentes kunnen bij de NWB klimaatschulden aangaan, die dan als groen schuldpapier verhandeld worden op de kapitaalmarkt. Tot nu toe leende de NWB de Waterschappen en gemeentes al 7,4 miljard euro klimaatgeld, die ze als ‘groene obligatie’ verhandelden. Daaronder ook een zogenaamde SDG-Housing Bond: 1,3 miljard euro obligatie om bijvoorbeeld sociale huurwoningen voor statushouders te bouwen.

Rypke Zeilmaker / Afke Smit.

De Waterschappen haalden afgelopen jaar 3,3 miljard euro belasting op voor kerntaken, zoals droge voeten in de polder. Maar daarmee kunnen ze geen peperduurzame klimaatspeeltjes financieren. Een al te forse stijging via directe belastingheffing, zou tot een volksopstand tegen klimaatpolitiek leiden. Met ‘groene obligaties’ – via de NWB – verdoezelt ambtenarij tijdelijk dat de klimaatrekening veel harder stijgt dan politici je vertellen. Maar de rekening – terugbetaaldag – komt met rente, wanneer de looptijd van de groene obligaties verstrijkt. Geen politicus kan daar iets tegen doen. Want de contracten met Wallstreet zijn al getekend. En daar huizen dus de mensen met ‘evil intentions’ die Trump als geen ander moet kennen.