Laurens Dassen. Volt.

Van een onzer correspondenten.

Laurens Dassen presenteert Volt vaak als de hoeder van academische vrijheid: universiteiten moeten vrijplaatsen zijn, waar wetenschap en debat zonder politieke kleuring kunnen gedijen. Hij waarschuwt dat ‘feiten en kennis’ onder druk staan, dat complottheorieën niet op gelijke voet horen met peer-reviewed onderzoek.

Toch is het opmerkelijk dat juist hij, in naam van die vrijheid, weigert aan te schuiven bij een NOS-debat met Forum voor Democratie en Lidewij de Vos. Want wat is academische vrijheid waard, als een politiek leider zelf beslist wie überhaupt mag spreken? Het klinkt als openheid, maar functioneert als uitsluiting — een gecureerd podium waar de ‘juiste’ ideeën veilig rondcirkelen.

Lidewij de Vos.

Lidewij de Vos en haar partij beweren dat CO₂ niet de primaire drijvende factor is achter opwarming, dat de menselijke bijdrage ‘verwaarloosbaar’ zou zijn en dat klimaatmodellen ‘structureel onbetrouwbaar’ zijn. Ze stellen zelfs dat het IPCC bewust overdrijft om politieke agenda’s te pushen.

Het ironische resultaat: Volt wil niet op hetzelfde podium staan met in hun ogen ‘klimaatontkenners’, omdat dat hun misinformatie een kans zou geven. Maar juist de weigering betekent dat die claims onuitgedaagd blijven in publiek debat. In de wetenschappelijke wereld heet dat absence of rebuttal — en het is nooit effectief. Misschien is juist de echte academische vrijheid die telt, de vrijheid om naast je tegenstander te zitten, haar recht in de ogen te kijken, en te zeggen: ‘U zit er naast, en dit is waarom…’

***

Zie ook reactie van Lidewij de Vos op X hier.

***