UK: ‘Net Zero’ brokkelde eerst langzaam af … maar nu gaat het snel

Hoewel het nog niet in de wet was vastgelegd, maakte deze overeenkomst in feite de weg vrij voor Theresa May om de Net Zero-doelstelling in 2019 vast te stellen. In 2021 blies onze gezant bij COP26, Alok Sharma, vrolijk kolengestookte elektriciteitscentrales op en Rishi Sunak pochte dat hij £ 130 biljoen van ’s werelds financiële activa op één lijn bracht met de klimaatdoelstellingen van de Overeenkomst van Parijs, of wat we nu zouden kunnen zien als westerse economische zelfmoord.

De enige oppositie tegen de Net Zero-moloch was de kleine denktank GWPF/NZW naast een paar dissidente bloggers en journalisten zoals Ben Pile, Andrew Orlowski en Ross Clarke. Later kregen ze gezelschap van onder meer ondergetekende en Kathryn Porter. De Net Zero-citadel was vrijwel onneembaar.

Een paar jaar vooruitspoelen en vorig jaar liep Reform op een platform van het dumpen van Net Stupid Zero en eerder dit jaar gaf Kemi Badenoch aan dat de Tories niet langer geloofden dat Net Zero haalbaar was tegen 2050. Het aantal journalisten dat schreef over de dwaasheden van Net Zero en het Britse energiebeleid was ook gegroeid. Net Zero leek niet langer onneembaar, er begonnen scheuren te ontstaan, maar de vooruitgang verliep traag.

Donderdag kondigde Kemi echter aan dat de Conservatieve Partij van plan is de  Climate Change Act in te trekken, die ten grondslag ligt aan alle Net Zero-onzin. Ze hebben zich er ook toe verbonden om het Comité klimaatverandering af te schaffen. Hun volledige aankondiging is te vinden op deze link: 2025 10 01 Climate Change Act [speciale brief]

Dit nieuwe beleid signaleert de plotselinge ineenstortingsfase van de Net Zero-dwaasheid. De verandering luidt nu al een verandering in de wereld van beleidsmakers, wonks en denktanks. In de aanloop naar de aankondiging van de Tories staat het priesterschap van Net Zero in de rij om de Net Zero Reformatie goed te keuren.

Ten eerste hadden we “voorzitter” Michael Liebreich die opriep tot een “pragmatische klimaatreset“, wat suggereert dat historische overschrijdingen moeten worden teruggedraaid en dat de legitieme zorgen van kiezers moeten worden aangepakt. Sam Richards, CEO van Britain Remade heeft een verbazingwekkend mea culpa gepost. Hij adviseerde Boris Johnson om offshore wind uit te breiden, maar zegt nu dat de ontwikkeling van hernieuwbare energiebronnen moet worden gepauzeerd en dat het Clean Power 2030-plan moet worden geschrapt.

Zelfs Octopus Energy denkt hardop dat de focus moet liggen op elektrificatie, niet op hernieuwbare energiebronnen. Deze ommekeer van het commentariaat en de bredere Blob komt tegen de achtergrond van een reeks winstwaarschuwingen van exploitanten van hernieuwbare energie en investeringsfondsen en de gigantische claimemissie van Orsted. De Net Zero-agenda stort in.

Het is interessant dat deze verandering van hart is gekomen van mensen die zich grotendeels nooit hebben hoeven afvragen wat voor technische wonderen er achter de schermen moesten gebeuren om ervoor te zorgen dat de lichten bleven branden als ze hun fornuis aanzetten. Misschien heeft de black-out in Spanje en Portugal eerder dit jaar de aandacht gevestigd op de gevaren van te veel intermitterende hernieuwbare energiebronnen op het net.

We kunnen nu zien dat de lege retoriek van het “Saoedi-Arabië van de wind” en de “supermacht van groene energie” de triomf was van het verhaal over cijfers en de optiek over de inhoud. Deze mensen in wonk-land hoefden zich nooit zorgen te maken over de keuze tussen verwarming of eten; maakten zich geen zorgen over een toenemende energieschuld en waren volledig op hun gemak toen de zware industrie instortte.

Ze zijn onwetend van wiskunde; het dichtst dat ze ooit bij denkbeeldige getallen zijn gekomen, zijn de steeds ongeloofwaardiger wordende kostenramingen van de CCC. Ze zijn ook onwetend over economie omdat ze als zeehonden klapten bij de mantra “negen keer goedkoper dan gas”. We moeten hun Damasceense bekering toejuichen, maar oppassen dat hun nieuwe boodschap net zo wispelturig is als de oude.

De aankondiging van Kemi kwam de dag na de toespraak van Ed Miliband op de Labour-conferentie, waar hij beweerde dat Nigel Farage en Reform

“investeringen verpletteren, banen vernietigen, rekeningen verhogen, armoede veroorzaken, wetenschap ontkennen, Poetin sussen, jonge mensen verraden stelletje ideologische extremisten”.

Ik denk dat dit is wat psychologen projectie noemen. Miliband beschuldigt zijn tegenstanders ervan precies dezelfde dingen te willen doen die hij zelf al doet. INEOS van Jim Ratcliff heeft een einde gemaakt aan alle investeringen in het VK vanwege het Net Zero-beleid dat de belastingen op olie en gas in de Noordzee opdrijft en de dure energieprijzen. Dit vernietigt natuurlijk ook banen.

Miliband drijft de rekeningen op door door te gaan met toewijzingsronde 7, contracten te verlengen tot 20 jaar en prijzen aan te bieden die veel hoger zijn dan gasgestookte opwekking, en natuurlijk veroorzaken hoge rekeningen armoede.

Miliband ontkent de fysica van intermitterende hernieuwbare energiebronnen en lijkt zich totaal niet bewust van de wetten van de thermodynamica. Als Miliband (en de EU) Poetin echt schade wilden berokkenen, zouden ze allemaal achter “boor, babyboor” zijn gaan staan, omdat een groter aanbod van koolwaterstoffen de prijzen zou verlagen, waardoor de inkomsten voor het Russische regime zouden dalen. Het nastreven van dure en intermitterende energiebronnen als ideologisch doel, in combinatie met de daarmee gepaard gaande economische vernietiging, doet veel meer om de jongere generatie te verraden dan bijna elk ander beleid.

David Turner.

Net Zero is al meer dan een jaar aan het afbrokkelen en begint nu aan de fase van plotselinge ineenstorting. Nu zijn de enige mensen die Net Zero steunen de realiteitsontkennende ijveraars van DESNZ en de CCC. We kunnen ons voorstellen dat Miliband, zijn hoofd van Mission Control Chris Stark, en de nieuwe voorzitter van de CCC, Nigel Topping, gebarricadeerd in hun ivoren toren met hun vingers in hun oren, la-la-la zeggend, terwijl Emma Pinchbeck in een hoek hurkt, schommelend op haar hurken, kumbaya neuriënd. Als Starmer wil overleven en het land weer wil laten groeien, moet hij Miliband ontslaan en Farage en Badenoch volgen door Net Zero op te geven. Dan is de ineenstorting compleet.

***

David Turver schrijft de Eigen Values Substack pagina, waar dit artikel voor het eerst verscheen.

Bron hier.

***