Foto: Shutterstock.

Elke baan in de Britse wind- en zonne-energiesector kost de belastingbetaler jaarlijks 250.000 pond, tot in het oneindige, wat nauwelijks wisselgeld is voor een werkgelegenheidsscheppend feel-good programma. En het feit dat belastingbetalers zoveel geld moeten betalen voor elke zogenaamde ‘groene baan’ tussen nu en de komst van het koninkrijk zou de menigte op straat in opstand moeten brengen, meldt STT.

Niets aan wind- en zonne-energie is duurzaam. Haal de subsidies weg en de hele zaak zou in een oogwenk instorten, zoals David Turver hieronder uiteenzet.

Door David Turver. 

Onlangs heeft minister van Schaduwenergie, Ed Milliband, opnieuw reclame gemaakt voor het ‘Green Prosperity Plan’ van zijn partij, waarbij hij meer banen, meer investeringen en lagere rekeningen belooft. Deze beweringen zijn echter niet bestand tegen kritisch onderzoek. Momenteel wordt elke baan in de wind- en zonne-energiesector jaarlijks door de belastingbetaler gesubsidieerd voor een bedrag van ruim £250.000 per baan. Dit is de weg naar armoede, niet naar welvaart.

Miliband werd ‘geratiod’ op X, wat betekent dat hij meer reacties kreeg dan likes, dus misschien begint het publiek zijn list te doorzien. Toch zal hij waarschijnlijk na de verkiezingen in het Britse kabinet zitten, dus we moeten opletten wat hij zegt. Tijd om de gegevens door te nemen om erachter te komen hoeveel deze mythische banen in de hernieuwbare sector ons kosten.

Van tijd tot tijd publiceert de ONS een beoordeling van de Low Carbon and Renewable Energy Economy (LCREE). Dit omvat het aantal bedrijven, de omzet en het aantal banen dat betrokken is bij de LCREE-sector. Handig is dat de cijfers per sector worden uitgesplitst, inclusief offshore windenergie, onshore windenergie en zonne-energie. Uit de laatst beschikbare cijfers voor 2021 blijkt dat het aantal voltijdse banen in Groot-Brittannië voor deze sectoren respectievelijk 10.600, 5.000 en 6.400 bedroeg.

Er zijn drie subsidieregimes voor hernieuwbare energie in Groot-Brittannië: Feed-in-Tarieven (FiTs), Renewables Obligation Certificates (ROCs) en Contracts for Difference (CfDs).

Elk jaar publiceert Ofgem het FiT-rapport en de dataset met details over de totale hoeveelheid opgewekte elektriciteit, de totale betalingen en de door technologie geïnstalleerde capaciteit. In schemajaar 12, dat loopt van april 2021 tot en met maart 2022, was 79,4% van de FiT-capaciteit zonne-energie en 11,9% windenergie. De rest bestond uit hydro- en anaerobe vergistingsinstallaties. De totale betalingen onder de FiT-regeling bedroegen £ 1.557 miljoen. Als we deze betalingen opsplitsen naar capaciteit, kunnen we vaststellen dat zonne-energie £1.236 miljoen aan FiT-betalingen ontving en dat windenergie (aangenomen dat dit aan land is) £185 miljoen ontving.

Details over de uitgegeven ROC’s zijn te vinden op het Ofgem-portaal. De waarde van ROC’s met betrekking tot de productieperiode van heel 2021 was £2.009 miljoen voor offshore windenergie, £1.251 miljoen voor onshore windenergie en £493 miljoen voor zonne-energie.

De Low Carbon Contracts Company publiceert een database met CfD-betalingen die ook per technologie kan worden opgesplitst. Hieruit blijkt dat offshore-windenergie in 2021 £612 miljoen heeft ontvangen. Dit cijfer is lager dan zou worden verwacht, omdat de gasprijzen eind 2021 begonnen te stijgen en daarom begonnen sommige door het CfD gefinancierde windparken geld terug te betalen in het kader van de CfD-regeling. Omdat de uitoefenprijzen voor wind- en zonne-energie op land doorgaans lager zijn dan die voor wind op zee, betaalden deze twee technologieën respectievelijk £22 miljoen en £204 miljoen terug.

De totale subsidies in 2021 voor deze drie sectoren bedragen ongeveer £5,56 miljard. Dit is vergelijkbaar met de ONS-schatting van een omzet van £14,56 miljard voor dezelfde sectoren. Anders gezegd: 38% van de omzet is pure subsidie.

Als we dit alles bij elkaar optellen, kunnen we de totale subsidie ​​die voor deze technologieën wordt ontvangen bij elkaar optellen en vergelijken met het aantal banen in elke sector.

We kunnen zien dat elke offshore windtaak £247.000 aan subsidie ​​kostte, elke onshore windtaak bijna £283.000 en elke zonne-energie £238.000. Het gemiddelde voor alle drie de sectoren bedraagt ​​bijna £253.000 per baan.

David Turver.

Bedenk wel dat dit geen eenmalige betaling is om een ​​nieuwe industrie aan de praat te krijgen, maar een doorlopende jaarlijkse betaling. De ONS publiceert haar schatting van de salarissen in de sector niet, maar de jaarlijkse subsidies zijn veel hoger dan welke redelijke schatting dan ook van de gemiddelde salarissen die in de sector worden betaald.

Het is glashelder dat al het gepraat over een ‘groene revolutie’ eenvoudigweg een luchtkasteel is. Deze groene banen zijn slechts een façade: Potemkin-banen om politici en beleidsmakers een goed gevoel over zichzelf te geven.

Het idee dat we naar “groene welvaart” kunnen evolueren door elke baan te subsidiëren voor een bedrag van meer dan £250.000 per jaar is ronduit absurd. Als we verdere stappen ondernemen op deze weg van ‘groene welvaart’, lopen we het risico dat de natie bankroet gaat.

***

Bron Daily Skeptic hier.

***