Ik bezocht gisteren in de Wageningse schouwburg Junushoff de KLV-alumnidag die het 125-jarig bestaan vierde met de conferentie โHow to feed the world in 2050โ. De titel volgde op het FAO-rapport uit 2008, dat je hier kunt downloaden. In een zaal vol Wageningse moraalpredikers, werd de eer van het mondiaal relevante Wageningen verdedigd door รฉรฉn oplossingsgericht denkende Chinees, aan wie ik mijn stem gaf. Daarover zo meer.
Andrew Wardell van Cifor wekte in Wageningen eerder mijn interesse. Die vertelde dat voedsel klimaat van de troon had gestoten als beleidsprioriteit. Maar zoals onze economie op een schuldbubbel drijft, zo drijft ons academisch klimaat nog steeds op de CO2-bubbel.
Waar ik op hoopte
.. en 340 kilometer voor reed vanuit Dogville hier in Friesland? Een inhoudelijk debat over de volgende vraag: kom je met technologie of beleid het verste bij oplossen van voedselvraagstukken, welke combinatie. Wat zijn de grootste blokkades? Dat had interessant geweest.
‘Slap gelul’
Ik bereidde mij echter voor op het ergste, dan kan het alleen maar meevallen. Want op de sprekerslijst stond -naast de directrice van Greenpeace- maar รฉรฉn serieuze wetenschapper met kennis van zaken: Rudy Rabbinge. In mijn teleurstelling werd ik niet teleurgesteld. Ik citeer nu anoniem de wandelgang-opmerking van een wetenschapper om de congresinhoud samen te vatten: โSlap gelulโ.
‘We must ehhh, help zie world, wiss ehh, grassroots enterprises revolution, eeh somesing’
Met een keynote-speaker, Gerda Verburg die in Stonecoal-English wat open deuren intrapte. Haar paard had het zelfde gedaan. Over ‘samenwerken met ondernemers’…….Het is hooguit schokkend dat Nederland’s voornaamste FAO-vertegenwoordiger verwacht dat deze boodschap nog relevant is voor 350 academici. Die ondernemers doen ook al aan duurzame landbouw zonder Gerda’s speech, zoals Africajuice in Ethiopie.
Chinezen begrijpen de toekomst
De Chinees kreeg ook Rabbinge zijn stem. Hij is biotechnoloog en plantverdedelaar die reuzespannend werk liet zien over het ontrafelen van het genetische mechaniek achter C4-fotosynthese. Waar plantveredeling eerst jaren kostte, heb je via de genomics-weg straks aan รฉรฉn jaar voldoende. Ik heb meteen zijn kaartje gevraagd.Hij toonde waarom China ook qua landbouwinnovatie straks de boventoon voert.
Dag opent met Wageningse moraalprediking
Beleefd glimlachend zullen de Chinezen de moraalprediking straks aanhoren, waarmee rector Martin Kropff de dag opende, in de heilige overtuiging dat dit hem onderzoeksgeld en bonus oplevert. Uit de computer getrokken beweringen over gedrag van systemen in 2050 die we NU nog nauwelijks begrijpen. Maar die zich academisch staande houden met beeldtaal en een beroep op het voorzorgprincipe. โBewijs jij maar dat het niet zo is en wil jij onze toekomst riskeren?โ
Inbreng twitter toont donkergroene gedachtenwereld alumni in de zaal
De Chinees hield zich dus als enige echte ingenieur staande in een zaal vol groene zeloten. Dat de zaal vol zeloten zat, werd dankzij de moderne communicatietechniek duidelijk. De opzet was namelijk als volgt. Nadat keynote-speaker Gerda Verburg โNederlands eerste vertegenwoordiger bij de FAO- in klassiek โstonecoal-englishโ wat open deuren intrapte, konden 10 duoโs een voorstel presenteren dat het wereldvoedselprobleem helpt oplossen. They would vast solve some headache-dossiers that Gerda had just benoemd.
Herhaalde pleidooien voor einde aan democratie voor ‘De Aarde’
De zaal was het parlement, en kon stemmen op die voorstellen. Tijdens de presentaties kon je via twitter commentaar leveren, die achter op het podium van theaterzaal de Junushof op een scherm verscheen. Zo kreeg je een representatief beeld van de gedachtenwereld in de zaal. Van iedereen die vaardig is met sms en mobiel, dus vooral het jongere smaldeel.
-
Herhaaldelijk verschenen via twitter op een groot scherm pleidooien voor een ecodictatuur, twitteraars die de beperkingen van democratie benadrukten. Er kwamen enkel sociale commentaren, zoals โiedereen moet veganist wordenโ, of โwe moeten voedsel veel duurder makenโ, of โwe moeten mensen dwingen om duurzaam te wordenโ. Geen รฉรฉn wetenschappelijke of technische opmerking over landbouw.
Wanneer dit een dagje solidair zuipen voor de Derde Wereld was geweest in krakers-cafรฉ Vrankrijk in Amsterdam (enige cafรฉ met Fries Us Heit-bier) of Droevendaals stamcafรฉ De Overkant, dan had ik niet opgekeken van de tweets. Maar dit zijn de opmerkingen van afgestudeerde en zelfs gepromoveerde alumni van onze groenste universiteit. Ons academische visitekaartje bij de mondiale landbouw.
Slap gelul 1: ‘Minder aardappels weggooien in 2050 en antivlees-moralisme’
Van 8 presentaties is me de inhoud ontschoten wegens bewezen vaagheid. Oh ja er was รฉรฉn duo studenten/afgestudeerden die iets vaags riepen over โminder voedsel weggooienโ en een verbod op vleeseten. Dat was dus een concreet voorstel van Wageningse afgestudeerden. Daarvoor hebben ze dan 5 jaar geleerd, om te promoveren op wereldvreemdheid. Zij kregen van de zaal wel bijna de meeste stemmen โop รฉรฉn na beste voorstelโ.
-
Alsof je de eetlust van je gezin van te voren kunt plannen, en exact weet hoeveel aardappels je moet schillen. Alsof een restauranteigenaar ieder seizoen exact weet hoeveel klanten hij krijgt, en precies weet wat ze bestellen. Willen ze een landelijk registratiesysteem invoeren dat de hoeveelheid gekookte aardappels per snelkookpan doorgeeft? En stroomstoten toe dienen, wanneer de kok het waagt die extra pieper voor de zekerheid in te voegen?
Om de anonieme wetenschapper te citeren: โslap gelulโ. En een voetafdruk in het gezicht van iedere ondernemer.
Prijswinnend slap gelul: de ecologische voetafdruk als maat van alle dingen
Het meest verontrustende voor het academisch klimaat, is dat een chemische grijsaard met retorische gaven, Hans Lyklema, op afstand de meeste stemmen kreeg van de 350 alumni. Hij pleitte voor de totalitaire invoering van de wetenschappelijk volkomen achterhaalde โEcologische Voetafdrukโ als maat voor alle dingen. En kreeg een staande ovatie en 30 procent van alle stemmen,
-
Toen werd het mij te gortig. In de interruptietijd stapte ik naar de microfoon om Lyklema uit te leggen dat de voetafdruk valse concreetheid geeft, geen grond heeft in de ecologische en economische werkelijkheid. Of hij de wetenschappelijke kritiek kende.
Verontwaardiging uit de zaal was mijn deel.
De Wagenings alumnus en ex-Milieudefensiemedewerker Marcel Schuttelaar โ รฉรฉn van de forumleden en congressponsoren en ongetwijfeld aanwezig als รฉรฉn van de ‘duurzame 100’- kwam met โmerchants of doubtโop de proppen om uw Climategater retorisch de les te lezen.
Probleem lost op als je definitie aanscherpt
Lyklema verzandde in slappe retoriek als weerwoord, er op vertrouwend dat hij de zaal op zijn hand had. โha ha, economen die kritiek hebben op marketingโ. Conclusie: Lyklema had de literatuur simpelweg niet gelezen, maar wilde gezichtsverlies voorkomen.
Een charmant ogende krultang vroeg mij โwat voor oplossing heb je danโ. Mijn oplossing is dat veel typisch Wageningse โproblemenโ verdwijnen als je de definities aanscherpt. Buiten het Atlasgebouw en van Neo Malthusiaan Louise Vet haar Nioo-aquarium bestaan ze niet.
-
Gesneden koek voor Climategaters: CO2, biologisch niks mis mee!
Er is geen gefixeerde limiet in open en dynamisch systeem aarde: zelfs Gaiatheorie-bedenker James Lovelock vind ik hier aan mijn zijde. En die limiet wordt al helemaal niet bepaald door TOEvoeging van CO2. Meer CO2 is netto onweerlegbaar gunstig voor de groei van gewassen en de biosfeer. Dat effect is in duizenden experimenten bewezen. In de ecologische voetafdruk is CO2 de enige stof die ervoor zorgt dat wij al 5 aardes nodig zouden hebben, dankzij de KEUZE dat je alle CO2 met bosaanplant MOET compenseren.
Het klimaateffect van CO2 is hoogst onzeker, en bij lage klimaatgevoeligheid gunstig. De verzekeringspolis van klimaatalarmisten voor als de aarde niet opwarmt, de ‘oceaanverzuring’ rust qua biologische impact op halfbakken en weerlegde labexperimenten. De oceaan wordt ook niet zuur, maar minder basisch. HEt beste experiment heeft de natuur zelf al gedaan. Koraalriffen bloeiden juist bij hoge CO2-werelden als in de Jura, het Krijt en CO2-gehaltes zijn nu geologische gezien laag.
Slap gelul in de hoogste versnelling: pleidooi voor lesbische landbouw en ‘klimaatrechtvaardigheid’
Tekenend voor de ondergang van de voormalige Landbouwuniversiteit was de aanwezigheid als forumlid en keynotespeaker van Greenpeace-directrice Sylvia Borren, nu uit naam van Worldconnectors. Zij mocht van Rabbinghe voor Wagenings publiek geen Greenpeace verkopen, maar zondigde daartegen.
Borren is fervent verdediger van op sociale rancune gebaseerde actiegroepen als โclimate justiceโ en protagonisten van de lesbische landbouw, die om de twee zinnen met โgenderโop de proppen komen. Afgestudeerden in de sociale rancunewetenschappen. Alsof je met een horde okselbos-kabouters in tuinbroek het wereldvoedselvraagstuk oplost, onder de bemoedigingskreet โkom op meiden we kunnen hetโ. Misschien zal dat onderling leiden tot een solidaire groepsbefsessie, in de rest van de wereld loop je hiermee voor joker. Kortom, wie nodigt zo iemand nu uit?
-
Sorry, dit proza is strafbaar in Nederland sinds 1983 maar ik kon het niet laten
Wageningen UR staat op een ’threshold’
Conclusie is dus dat Wageningen de wereld voedt met geleuter, sinds de naam Landbouwuniversiteit verdween uit modieuze overwegingen. Wanneer 350 afgestudeerden een representatief beeld geven voor huidig academisch klimaat, staat de Wageningse universiteit op een kruispunt, een ’threshold’ als ik modieus mag doen: irrelevant worden op het wereldtoneel met als exacte wetenschap vermomde moraalprediking van de modelmaffia (global change systems change analysis systems global change).
Robuuste bureaudeskundigen afleveren aan het bureaucratisch academisch complex dat drijft op de CO2-bubbel. Personeel voor de almaar uitdijende bureaucratische hindermachten van VN, FAO en wildgroei aan NGOs. De wรฉl relevante onderzoekstakken worden overgenomen door buitenlandse onderzoekers, terwijl dominee Scheffer steeds vollere zalen trekt met waarschuwingen over kantelpunten, thresholds en regime shifts.
Of toonaangevende landbouwuniversiteit zijn die echte ingenieurs aflevert met de voeten in de klei, kaliber Lettinga, Rabbinghe. Mensen die creatieve en intelligente oplossingen bedenken voor problemen die ook bestaan buiten de computer en de linkse salon. Ik kan mij herinneren dat Lettinga al eerder een dergelijk pleidooi hield, daarbij de CO2-bubbel doorprikkend. Hoe fijn is het om je solidair te verklaren met mensen van statuur waarmee je het al roerend eens bent. Om de gespreksleider van de debatacademie te volgen: โHear hearโ.
Prettige ervaringen waren er ook.
Zoals het weerzien van een vroegere studiegenote, een kort onderonsje met de hier vaker positief besproken Rudy Rabbinghe, die bevestigde waarom wij het roerend met hem eens kunnen zijn. En bovenal de prachtige msc-studente naast mij in de Junushoff met lange krullen en donkere ogen om in te verdrinken. Een echte subtiele vrouw, in plaats van zoโn door feminisme bedorven calculeerkoe die quasi-achteloos haar vlees in het rond smijt. Kijk, dat hebben ze daar dan ook. Een beetje verliefd heb ik dan toch Wageningen weer verlaten.
Als aanvulling:Bodemerosie, het belangrijkste onderwerp in de Derde Wereld, werd slechts één keer genoemd
Oplossingen voor bodemerosie bijvoorbeeld, één van de hoofdthema’s die Paco Sanchez nog aansneedt in Nature Geoscience. Maar eigenlijk al sinds de Amerikaanse ‘dustbowl’-problematiek in de warme jaren ’30 vorige eeuw actueel, zie ook het werk van Wendell Berry. Kortom, landbouwwetenschap. Of zie het werk van James Elser over fosfaatefficientie, of van Roberto Gaxiola met biotechnologische innovaties om de groei van landbouwgewas op arme grond te verbeteren. Erosie werd slechts zijdelings genoemd door één Ethiopische wetenschapper. Juist.
Ik moet opeens terugdenken aan het fameuze Russisch restaurant aan de boulevard Unter den Linden in het Berlijn van voor de “Wende”. Het waren de dagen dat je bij een bezoek aan het Oosten verplicht was 10,- DM om te wisselen in DDR pretparkmunten. Dat geld moest op, mocht niet uitgevoerd worden. Dus toog je eerst daar het Pergamonmuseum, daarna Marxistisch theater snuiven bij het Berliner Ensemble. Vervolgens naar de boekhandel voor 30 Kg boeken om dan in een café in een achterafwijk waar je eigenlijk niet geacht werd te komen een poging te doen een extra gat in dat tientje te zuipen; wat natuurlijk nooit lukte.
Steevast eindigde je dus bij het Russisch restaurant, verzamelplaats voor de beau monde van Oost Berlijn voor zover je daarvan kon spreken en uiteraard van de niet aflatende dagelijkse stroom fellow travellers op zoek naar hun jaarlijkse portie inspiratie afdeling “betere wereld”. Alvorens aan te schuiven stond je maar zo een uur in de kou te wachten voor je binnen werd gelaten. Niet dat het restaurant helemaal vol zat, dat was door de glazen pui goed te zien. De portier probeerde van zijn job nog wat aardigs te maken door willekeurig groepjes in de rij met een genereus gebaar naar de deur te wenken. Het interessante bestond er dan uit dat hij de verbaast kijkende langst wachtenden kon uitkafferen “of zij misschien dachten dat hij maar wat deed en niet wist waar hij bezig was of zo”. Het bleef altijd muisstil in de rij.
Eenmaal binnen begon nadat iedereen zijn 3 x verzamelde Brecht tegen de wanden had gestapeld het eeuwige geklooi met de bestelling. U moet weten dat de kaart in het Russisch Restaurant een vuistdikke Bijbel was waarin alle gastronomische hoogstandjes uit het voormalig Keizerrijk (eigenlijk gewoon de Franse keuken) keurig gerangschikt naar voor koud, voor warm, tussen koud, tussen warm, hoofd vlees, hoofd vis enz. etc. een plaats hadden gevonden.
Als ervaren bezoeker bestelde ik meteen twee flessen roze Krimchampagne (DAT hadden ze namelijk wel!) en borrelde de glazen vol terwijl mijn tafelgenoten zich verlekkerd aan het bestuderen van de kaart hadden gezet.
Bestellen dan! Nee, dat hebben we niet en dat helaas ook niet en van de pastei heb ik zojuist de laatste portie weggebracht, nee helaas het spijt me. En zo verder en zo voort.
Zes maal borsjtsj dus, zoals altijd. Na het gebruikelijke ritueel waarbij wij geacht werden glazen en serviesgoed omhoog te houden terwijl de ober het groezelige tafelkleed achter onze ruggen uitschudde om het omgekeerd weer terug op tafel te zwaaien kon de armeluiskost worden aangerukt.
Omdat je zo gauw niet bedenken kon wie van het personeel aanspraak kon maken op een fooi lieten we de rest van het vederlichte muntgeld (Aluchips in de volksmond) op straat uit onze hand waaien. Voor de gelukkige vinder.
Maar wat heeft zo’n verhaal nu met de Wageningse ‘feed the world’-ideeën te maken?
Nou … ALLES.
Oplossingen?
Daar doen de academici niet aan!
Dat vereist creativiteit, en noodzaak is de moeder van alle creativiteit. Als achter je Excel sheet zit en de noodzaak ontbreekt, kom je nooit tot nieuwe inzichten.
Ingenieurs moeten de ideeën van de academici toetsen aan de werkelijkheid, maar sinds de komst van de 'nieuwe wetenschap', lees modellen die de waarheid nabootsen, zijn deze buitenspel gezet. Vandaar dat het allemaal wollige niets zeggende, niets oplossende (want het zijn immers geen problemen), etc. etc. plannen uitspuwt.
Zelfde euvel heb ik in mijn huidige functie. Academici verzinnen van alles en nogwat, echter niet in de praktijk te brengen of uberhaupt uit te leggen.
Goed artikel!! En over bodemerosie terechte aanvulling! Ik zou ook geologisch grondwater oppompen eraan toevoegen.
Is het eigenlijk zo te concluderen, dat de huidige politieke "Groen & Linkse" ideologie en mainstream politieke religieuzen en hun aanhang bij herhaling en voortduren steeds achter de verkeerde en fake mondiale issues aanzitten, en gesubsidieerde seminars daarmee vullen met geëmancipeerd sociaalpsychologisch geleuter over Gaia?
Klimaat-opwarming géén issue is heerlijk vooruitzicht met de huidige cooling in het verschiet, CO2-uitstoot géén issue en is uitstekend voor plantengroei, kernenergie géén issue en is veiligste brandstof bewezen na Tsjernobyl en Fukushima, Thorium voorraden géén issue en is nog veiliger als uranium/plutonium, fossiele brandstofvoorraden géén enkel issue komende 100 jaar, industriële landbouw vernieuwingen géén issue want productiviteit stijgt nog immer, bebossing en herbebossing geen issue want de planeet wordt alleen groener, biotechnologie vernieuwingen géén issue.
Daarentegen : Windenergie investeringen volstrekt BELACHELIJK issue!
@DWK
Ik heb het uitstapje ook gedaan, in 1975, met Checkpoint Charlie, het intimiderende ritje met de ondergrondse van West naar Oost (paspoort hier bij boze grenswachten inleveren en (hopelijk ) daar terugkrijgen…); de gids Marken toestoppen, in mijn geval gaan eten in het modernistische beroemde visrestaurant, waar alleen toeristen mochten komen voor – inderdaad – het standaardmenu.
Ik weet nog hoe de namaak-cola naar slootwater smaakte.
Het bruisende West Berlijn was één grote lichtreclame voor het rijke westen (letterlijk alles werd daar zwaar gesubsidieerd, dus was een Mercedes 450SE er een armeluiswagentje), aan de andere kant van de muur een uitgestorven herbouwde hogegebouwenwijk met fantastische musea en alleen groepjes westerse toeristen en een verdwaalde Trabant hier en daar..
In 1990 drie weken na de onafhankelijkheid van Rusland wekenlang door het grijze Litouwen gereisd, samen met mijn oogverblindende tolk, studente Engels, later assistente en ghostwriter voor de president.
Elke dag bedrijven, pastoors, zangers en (nieuwe ) politici bezocht; 's avonds bij hen thuis eten en drinken (en zingen..).
Ze leefden in een grauw, uitzichtloos bestaan, met lege winkels, onderdrukking, maar deelden alles wat ze hadden met ons.
Voor het eerst edelhert gegeten, de vorige dag geschoten in het woud buiten de stad. Maar ook snoek, een vieze vis vol met draadgraten, en taaie varkensoren. Alles wat enigszins te eten was werd benut. Een jaar later lagen de (splinternieuwe) supermarkten in de hoofdstad Vilnius vol met Nederlandse landbouwproducten. De eigen melk van landbouwland Litouwen was drie maal zo duur als de Nederlandse.
Dit soort ervaringen plaatst je éven een beetje met beide beentjes op de grond. Onze welvaart en voedsel-overvloed is geen vanzelfsprekendheid. Precies dezelfde mensen maar in een iets ander systeem, en het leven is voor iedereen totaal anders.
@Rypke
Wat is er gebeurd met de briljante journalist-fotograaf die altijd het belangrijkste beeld van de dag feilloos wist vast te leggen om met ons te delen?!
Ik heb checkpoint Charlie ook nog eens beleefd in 1967, nadat ik een relatie in Oost-Berlijn had bezocht, de auto's werden grondig onderzocht bij de grensovergang, zelfs de onderkant met spiegels. Was op Schönefeld geland, koffie gedronken op de "Unter den Linden", daß war einmal, mein Liebchen.
Theo,Je hebt gelijk, bij vis is Coca Cola veeel lekkerder ;-)Maar zeker: ik was vaak in Oost Berlijn en verder Oostblok in die jaren. En natuurlijk leefden de mensen hun leven. Ook in Syrië wordt terwijl ik dit tik gelachen, gehuild, getrouwd en gerouwd.
Maar we mogen door onze culinaire bespiegelingen de echt belangrijke dingen niet onder laten sneeuwen. Het begint met vrij en eindigt op heid maar lezend Rypkes verslag hechten onze hoogopgeleide Wageningse vrienden daar niet zo aan.
Wageningen of all Dutch places!
Het is nog maar een paar weken geleden dat kopstukken van Die Linke de Duitse bevolking voorhielden dat die muur destijds zo’n slecht idee niet was. En een uurtje verderop hier is het Karl Marx-huis weer een trekpleister van jewelste.
Het is vaak droevig gesteld met het lerend vermogen van de mens. Ik besluit dan ook met een citaat van een beroemde collega: “it's easier to train a monkey”
(http://en.wikipedia.org/wiki/Basil_Fawlty)
Nooit in Oost-Duitsland geweest, ik mocht helaas niet.
Wel in Ahlhorn door Nachrichtendienst gebrieft door een ontvluchte NVA-officier, die toen (als onderofficier) weer in de Wehrmacht diende. We vreesden de Oost-Duitse NVA veel meer dan de Russen.
Mijn huidige echtgenote maakte in 1972 een 2 maandse reis door Rusland,via Leningrad, Kiev, Moskou, Irkoetsk, Samarkand. Het Intourist-reisgezelschap werd door 4 Lena's/Swetlana's begeleid (bewaakt) dag en nacht. Er kon alleen met US dollars betaald worden. Hotelservice was zoals in de Goelag. "Hoogtepunt" was het Moskouse warenhuis GUM waar gloednieuwe plastic schoenen en plastic tassen werden verkocht, een que van 40 meter bij de toonbank. Het westerse gezelschap mocht voordringen. Arme Russen. De vlucht tussen Irkoetsk en Samarkand ging in een omgebouwde Iljoeshin bommenwerpen, achterin het toestel met een gordijn afgesloten, werden schapen vervoerd.
Het was als George Orwell beschreef in Animal Park: "All pigs are equal, some pigs are more equal than others". Dit is het wereldbeeld van het aanstaande klimaatcommunisme, zoals Wouter van Dieren van GroenLinks dat zich voorstelt, op weg naar 2 miljard "solidaire" aardklootbewoners. All pigs are equal! Een heerlijk GroenLinks "solidair" vooruitzicht!
Wellicht helpt http://thepeoplescube.com/ een beetje.