siamese-twins

Hoe vaak heb ik wel niet geschreven dat klimaat plus de daarmee verbonden bevordering van hernieuwbare energie enerzijds en desinformatie anderzijds een Siamese tweeling vormen? Nu stelt ook de Ombudsman dat de SER en Nijpels eenzijdig zijn over windenergie.

Onder de titel, ‘Nijpels en de SER geven volgens de ombudsman geen objectief beeld van windenergie.’ schreven Merijn Rengers & Thomas de Veen in de NRC.

De Nationale Ombudsman tikt Ed Nijpels en de Sociaal-Economische Raad (SER) op de vingers omdat zij onvolledige en eenzijdige informatie geven over de voor- en nadelen van windenergie.

Ook is VVD-coryfee Nijpels, aanjager van de vergroening van de energieproductie, volgens Ombudsman Reinier van Zutphen „niet behoorlijk” omgegaan met klachten over de feitelijke onderbouwing van zijn beweringen over windmolens. Dat staat in een nog niet openbaar gemaakt rapport over de informatieverstrekking rond windenergie.

De Ombudsman hekelt met name vergoelijkende beweringen op de website van de SER over de waardedaling van woningen in de buurt van windmolens, en over de gezondheidsrisico’s en slaapproblemen van omwonenden. Deze nadelen zijn volgens Nijpels en de SER gering, maar die stelling wordt onvoldoende onderbouwd. De Ombudsman raadt de VVD’er daarom aan zijn feitenoverzicht over windenergie „te bezien op juistheid en volledigheid”. …

Als hulpmiddel in de „verhitte discussies” over duurzame energie staat er sinds vorig jaar een aantal factcheckers – feitenoverzichten – gemaakt door „onafhankelijke wetenschappers” op de site van de SER. Die zouden „objectieve informatie voor burgers en bedrijven” bevatten, onder meer over windenergie.

De klagers bij de Ombudsman, het Nationaal Kritisch Platform Windenergie (NKPW) en de Nederlandse Vereniging Omwonenden Windturbines (NLVOW), vinden dat de SER en Nijpels de voordelen van windenergie overdrijven en de nadelen bagatelliseren. De twee belangenorganisaties zijn voorstander van duurzame energieopwekking, maar plaatsen vraagtekens bij de bouw van tientallen megawindmolens in Nederland.

Volgens hen zijn die duur en zorgen ze voor onevenredige overlast bij omwonenden. Bovendien vinden de organisaties dat zij te weinig inspraak hebben. „Opnieuw stelt de Ombudsman vast dat de overheid misleidende informatie verschaft over windenergie op land. Het is extra treurig dat zelfs de SER hieraan mee doet”, zegt Albert Koers, voorzitter van de NLVOW.

Lees verder hier (NRC) en hier (Volkskrant).

Dit rapport van de Ombudsman toont weer eens aan hoe waardevol dit instituut is. Maar helaas is het rapport verre van volledig over de nadelen van windenergie en hernieuwbare energie in het algemeen, zoals die voortvloeien uit het energieakkoord. Dat viel ook niet te verwachten want die kwamen ook niet aan de orde in de klachten van de NKPW en de NLVOW. Kortom, deze desinformatie is slechts het topje van de ijsberg. A fortiori geldt dat voor de voorlichting die over de klimaat’problematiek’ in den brede wordt verstrekt. Die is doorspekt met misleidende propaganda en desinformatie.

Vele jaren geleden liep een poging mijnerzijds om een wat evenwichtiger beeld daarvan te schetsen, op een fiasco uit. Het ingenieursbureau CE in Delft had opdracht gekregen van de Tweede Kamer om een rapport te schrijven over de klimaat’problematiek’. De auteurs waren zo vriendelijk geweest om mijn als excuustruus uit te nodigen om het ontwerp van het rapport te becommentariëren. Ik vond het eenzijdig en stelde voor om een hoofdstukje toe te voegen over de opvattingen van de klimaatsceptici. Die suggestie viel in als een bom. Door tijdsdruk was dat onmogelijk, werd mij verteld. Ik bood vervolgens aan om dat hoofdstuk zelf te schrijven. Na enige aarzeling zei men daarmee akkoord te kunnen gaan … maar dan moest ik de kopij wèl de volgende dag inleveren. Dat was natuurlijk een schier onmogelijke eis, bedoeld om mijn suggestie te torpederen. Maar het lukte mij toch om de tekst te schrijven en op tijd in te leveren.

Wie schetst mijn verbazing toen ik hoorde dat deze toch niet kon worden opgenomen omdat ‘de strekking sterk afweek’ van de rest van het rapport. Ja, nogal wiedes! Dat was ook de bedoeling!

De betrokken tekst is hier te vinden.

Later bleek mij dat dit geen incident was. Overeenkomstige ervaringen had ik toen ik als ‘expert reviewer’ van het VN-klimaatpanel (IPCC) commentaar leverde op het het ‘Fourth Assessment Report’. Het gaat hier dus om wijdverbreide, doelbewuste, stelselmatige manipulatie van informatie die tot op heden ongeremd voortwoekert.

Terug naar het energieakkoord. Eerder schreef ik:

Het energieakkoord is onder een ongelukkig gesternte geboren uit een onderonsje tussen economisch belanghebbenden en groen–ideologisch bevlogenen. Degenen die de rekening moeten betalen – de burgers en energieconsumenten – waren daarvan buitengesloten. De kostenramingen – voor zover aanwezig – waren overoptimistisch. De toepassing van de Crisis– en Herstelwet om oppositie monddood te maken was een beschamend voorbeeld van ‘détournement de pouvoir’ (waarbij een wet wordt toegepast in een geval waarvoor deze niet is bedoeld). Evenals de Duitsland zullen de elektriciteitskosten ook bij ons stijgen, zal de concurrentiepositie van energie–intensieve bedrijven verslechteren met daaruit voortvloeiende verplaatsing van economische activiteiten naar het buitenland, zal de energiearmoede onder de bevolking toenemen, zal het verdienmodel van de elektriciteitsproducenten sneuvelen, zullen de kapitaalverliezen op bestaande elektriciteitscentrales de pan uit rijzen met gevaar voor hun overleven, en zal de leveringszekerheid van elektriciteit in gevaar komen, met stroomstoringen en maatschappelijke ontwrichting als gevolg. Onder meer wegens het feit dat 100% fossiele reservecapaciteit beschikbaar dient te zijn, zal de uitstoot van CO2 niet of nauwelijks afnemen. Het klimaateffect van dit alles zal niet aantoonbaar zijn. Waarom doen we het dan toch?

In het Verenigd Koninkrijk vond een kosten/batenanalyse van het klimaatbeleid plaats, die overigens door de politiek werd genegeerd.

In zijn kritiek op de ‘Stern Review’ en de ‘Climate Change Act’ schreef Peter Lilley hierover onlangs:

The government, as for any piece of legislation, was required to publish a cost–benefit analysis – called an Impact Assessment – to demonstrate to Parliament that the measure was worthwhile.

But this Impact Assessment was unprecedented. It showed that the potential cost of the measure was twice the maximum benefit (in terms of reduction of damage global warming and the damage it would have caused across the world). This – not any scepticism about the science of global warming – prompted me, along with four others, to vote against the Bill. The Impact Assessment flatly contradicted the Stern Review, which claimed that the cost of preventing undue global warming would be a fraction of the benefits. But neither the contradiction, nor the Stern Review itself, nor the cost of this enormously expensive measure were considered at any stage of its passage through Parliament.

Dit is onvergefelijk. En het feit dat in ons land helemaal geen kosten/batenanalyse plaats vond is helemaal onvergefelijk.

Misschien dat daarover eens een nieuwe klacht bij de Ombudsman zou dienen te worden gedeponeerd?

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.