Auteurs: Michael Limburg en A.R. Göhring.

Der Spiegel beschuldigt EIKE en een AfD-organisatie van het zaaien van paniek met waarschuwingen over een mogelijke black-out.

“Stop de dief!” riep de dief, is een mooie parafrase voor het Freudiaanse principe van projectie. Volgens deze beschuldigt een “dader” een ander, bij voorkeur een criticus, van precies wat hij zelf doet. De truc is simpel: volgens een bepaalde logica heeft degene die het eerst iets zegt, gelijk. Veel waarnemers richten hun aandacht vervolgens op de onschuldige beschuldigde, d.w.z. weg van de echte charlatan.

Der Spiegel, door grappenmakers ook wel Lügel genoemd, staat sinds de jaren tachtig bekend om zijn paniekcampagnes. Het begon met de wedstrijd aan het begin van het decennium wie de dood van het hele (West-)Duitse bos het vroegst zag aankomen zonder op de feiten te letten. Der Spiegel begon met een voorspelling van vijf jaar, maar Der Stern overtrof deze bewering met een voorspelling van slechts drie jaar.

Onvolledige selectie van SPIEGEL-titels met nepnieuws /paniekzaaien. Beeldcompositie T. Lackmann

In 1986 volgde Der Spiegel met twee doem- en ondergangsfantasieën: na de dood van Hollywood-ster Rock Hudson waarde hiv rond op Duitse redacties, maar alleen in de hoofden van de journalisten. In feite bleef het hardnekkige virus met een lage besmettelijkheid beperkt tot de mannelijke homoseksuele scene, en tot enkele van de seksueel hyperactieven, zoals aangetoond door de met een Oscar bekroonde Dallas Buyer’s Club.

Bovendien was er de “post-democratische stormram” die in hetzelfde jaar de Dom van Keulen zag zinken in de overstromingen van de Noordzee (of de Middellandse Zee – dat werd niet zo precies vermeld). In de jaren zeventig berichtte het Hanseatische kwaliteitsblad, net als andere kranten, nog over de ijstijd veroorzaakt door emissies (de jaren zeventig waren koel), maar nu schakelden ze over op de industriële hete periode (de jaren tachtig waren warm, dat klopt).

 

Oplageontwikkeling Der Spiegel.

Volgens een bon mot wordt Bild gelezen door Lieschen Müller en Der Spiegel door Dr. Lieschen Müller. Geheel terecht gezien de fouten die al in de jaren tachtig waren gemaakt, om nog maar te zwijgen van de laatste fase sinds 2010, toen het blad uiteindelijk het groene tijdgeest-orgel werd.

De ervaring leert dat mensen of instellingen die dergelijke fouten hebben gemaakt, agressief worden als hen daarop wordt gewezen en vervolgens overgaan tot de genoemde Freudiaanse projectietechniek. Het huidige nummer van Der Spiegel van 28 mei, onder de kop “Spelen met angst”, gaat over de landelijke stroomstoring, die steeds waarschijnlijker wordt door de energietransitie, en de AfD, die het onderwerp gebruikt voor “paniekzaaierij”.

Citaat:

De AfD heeft een onderwerp voor zichzelf ontdekt: de black-out. De partij zaait paniek over een massale stroomstoring, plunderingen en onrust. Ze gebruikt hiervoor ook ongevaarlijk klinkende clubs.

Dit betekent zowel wij (EIKE) als Energievernunft Mitteldeutschland en de Verein für Energiesicherheit, waarvan de AfD-politicus Steffen Kotré een vooraanstaand lid is.

We zouden nu de argumenten kunnen opsommen waarom de wiebelstroom van wind- en zonnepanelen het net destabiliseert, maar daar schrijven we al de hele tijd over. De journalistiek geeft sowieso niets om argumenten – maar hoe zit het met de waarschuwingen in andere openbare instellingen? Er loopt momenteel een succesvolle serie met Moritz Bleibtreu over het onderwerp, die op zijn beurt is gebaseerd op de bestseller van Marc(us) (Raf)elsberg(er). Sinds een half jaar adviseert deze ook het federale ministerie van Binnenlandse Zaken om voorzorgsmaatregelen te nemen in geval van stroomuitval – zij het met merkwaardig kleinerende stripfilms. Niettemin moeten we nu >20 liter water en houdbaar voedsel inslaan.

Elsbergs boek en de Bleibtreu-film behoren niet tot de rampenfilms, zoals die van Roland Emmerich, die zowat elk onderwerp als sjabloon gebruikt voor verbazingwekkende sensatiefilms, of het nu gaat om de ineenstorting van het klimaat, de Maya-kalenders of buitenaardse parasieten. Nee, het onderwerp stroomuitval/black-out is zeer nauw gedefinieerd en technisch goed onderbouwd – niets voor complottheoretici.

Michael Limburg.

Welke argumenten voeren de drie Spiegel-auteurs tegen ons aan? Eigenlijk niets – we zijn gewoon “obscuur”, ontkennen door de mens veroorzaakte klimaatverandering en werken samen met de AfD en met de denktank Heartland, die donaties ontvangt van dezelfde miljardair als Donald Trump. Klimaatontkenning, AfD, Trump – dit zijn drie volledig voldoende argumenten voor politiek correcte journalisten. Welnu, in een kerkgemeenschap is zo’n argument logisch, aangezien alle aanwezigen hetzelfde Heilige Boek lezen en de dogmatiek kennen, anders zouden ze er niet zijn. Maar een journalistiek tijdschrift richt zich, althans officieel, niet op gelovigen, maar op een breed lezerspubliek. Zo was het tenminste vroeger.

***

Bron hier.