Colombia, Bogota.

Auteur: David Wojick

Deze onzinnige claim toont de gevaarlijke absurditeit van de ‘verlies en schade’ doctrine. Op dit niveau van schade zou het wereldwijde totaal ongeveer TWEE HONDERD BILJOEN DOLLAR (= 200.000 miljard) per jaar bedragen. Zoveel geld is er niet in de hele wereld.

De 800 miljard dollar per jaar komt uit een rapport dat Colombia presenteerde op COP27. De reguliere ‘groene’ pers heeft het ofwel niet opgemerkt, ofwel besloten het te negeren, omdat het zaken aan de orde stelt, die beter met rust gelaten kunnen worden totdat de voorgestelde VN Schadefaciliteit is opgericht.

Bekijk het eens zo: Colombia is een relatief klein land met een BBP van ongeveer 300 miljard dollar per jaar, in grootte ongeveer de veertigste economie ter wereld en slechts 0,4% van het mondiale totaal. Haar ‘schadeclaim’ is ongeveer 2,5 keer haar BBP, dus laten we uitgaan van die verhouding wereldwijd.

Het mondiale BBP bedraagt ongeveer 81 biljoen dollar, wat vermenigvuldigd met 2,5 neerkomt op iets meer dan 200 biljoen dollar per jaar.

Hier zijn enkele grote voorbeelden van ontwikkelingslanden, waarbij de schatting van 2,5 keer het BBP is gebruikt, afgerond. (BBP is van 2017)

Geschatte ‘verlies en schade’ van door de mens veroorzaakte klimaatchaos:

  • India 6,6 biljoen dollar per jaar.
  • Brazilië 5,1 biljoen dollar per jaar
  • Mexico 2,9 biljoen dollar per jaar
  • Indonesië 2,5 biljoen dollar per jaar
  • Argentinië 1,6 biljoen dollar per jaar
  • Iran 1,1 biljoen dollar per jaar

Uiteraard zijn deze getallen absurd als het gaat om herstelbetalingen. Natuurlijk zijn ze ook absurd als het gaat om door de mens veroorzaakte klimaatschade, maar dat is een heel andere kwestie, want die zou nog steeds kunnen worden opgeëist. Maar als het om de VN gaat, is absurditeit geen belemmering.

Deze enorme getallen vallen in het niet bij de huidige COP27-onderhandelingen, waar de financiële kwestie misschien een verhoging van de totale financiële stromen van 100 miljard dollar per jaar naar 1 biljoen dollar inhoudt. Niets daarvan is bestemd voor zogenaamde ‘verlies en schade’, wat extra is. Merk op dat zelfs de 100 miljard dollar nooit is betaald.

Voordat de gesprekken over ‘verlies en schade’ doorgaan, moeten we ons afvragen: ‘Over wat voor soort geld hebben we het?’ Want het heeft geen zin om te praten over het betalen van honderden biljoenen dollars aan de ontwikkelingslanden. Dat gaat niet gebeuren.

Het is veelbetekenend dat er geen cijfers zijn opgenomen in de berichtgeving over ‘herstelbetalingen’. Waarom deze belachelijke Colombiaanse claim geen voorpaginanieuws was, is een veelzeggende vraag. Ik vond de claim verborgen als het derde verhaal in een nieuwsbrief van het Climate Home News (CHN).

Zie hier 

Je zou verwachten dat de grote ‘groene’ media zoals de Washington Post, New York Times, BBC, CNN en de Guardian dit verhaal zouden overnemen. Ik weet zeker dat hun klimaatverslaggevers allemaal CHN lezen. Maar het zou de ontwikkelde landen kunnen afschrikken, toch? En we hebben ze net daar bij elkaar, toch? Beter even mondje dicht.

Natuurlijk is het mogelijk dat Colombia gewoon een astronomische uitbijter is. Met andere woorden: een oplichter. Misschien komt geen enkel ander ontwikkelingsland met zulke absurde cijfers. Nou, dat moeten we nog maar afwachten.

Volgens het CHN-artikel sponsort de Interamerikaanse Ontwikkelingsbank soortgelijke ‘verlies- en schadeanalyses’ door Panama en Peru. We moeten op zijn minst wachten tot deze cijfers bekend zijn voordat we onderhandelingen beginnen. Immers, als hun cijfers hetzelfde zijn als die van Colombia, valt er helemaal niets te onderhandelen.

Terzijde: het is goed mogelijk dat de banken van deze grote getallen houden, omdat zij dan de actie mogen uitvoeren. En als het gaat om herstelbetalingen, hoe meer hoe beter, toch?

David Wojick.

Over niets te onderhandelen gesproken, er zijn verschillende symbolische bijdragen geweest aan een toekomstig VN-fonds voor ‘verlies en schade’. Ik denk dat Denemarken, Nieuw Zeeland en Schotland elk ongeveer 10 miljoen dollar hebben toegezegd. Vergeleken met de verbazingwekkende Colombiaanse cijfers is dit niets, een minieme fractie van een afrondingsfout, als het ware.

Nog een laatste gedachte: hoe kan een land elk jaar meer dan twee keer zijn BBP verliezen en toch overleven? Dit is wel zeker bedrog.

Er zou niet mogen worden onderhandeld voordat de cijfers bekend zijn.

***

Bron: hier.

***