Tweede Kamer-lid Richard de Mos van de PVV heeft, verwijzend naar een bericht op climategate.nlkamervragen gesteld aan minister Cramer van VROM. De samenvatting luidt:

Vragen van het lid De Mos (PVV) aan de minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer over het bericht dat het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) foutieve informatie heeft gepubliceerd in haar vierde assessment report t.a.v. het wegsmelten van gletsjers.

Hieronder de volledige vragen en daaronder (voorzien van MC) mijn opmerkingen, dan wel het te verwachten antwoord van Cramer:

1) Bent u bekend met het bericht «Himalayagletsjers weg in 2035! Sorry, 2350»?

MC: Antwoord zal zijn ‘Ja’

2) Deelt u de mening dat de berichtgeving rondom het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) en vooral het schandalige misbruik van gegevens, de intentie tot vernietiging van gegevens, het opzettelijk liegen, de intentie tot fraude, het IPCC geheel diskwalificeren als gesprekspartner van Nederland als het gaat om klimaatbeleid? Zo nee, waarom niet?

MC: beetje vreemde overgang na vraag 1, want het betreffende artikel over Himalaya gletsjers stelt inderdaad dat het IPCC hier een tweetal fouten heeft begaan, 1) een bron gebruiken die niet peer reviewed was en 2) het getal 2035 vermelden ipv 2350. Dit bewijst echter niet ‘de intentie tot vernietiging van gegevens, het opzettelijk liegen, de intentie tot fraude’. Door zulke vage en niet onderbouwde beschuldigingen te uiten, zullen Cramers ambtenaren de vraag gemakkelijk naast zich neer kunnen leggen en hun antwoord zal uiteraard ‘nee’ zijn. Beter was het geweest om de vraagstelling heel specifiek te houden: Hoe is het mogelijk dat zulke fouten in het IPCC-rapport terechtkomen? Hoe kon het gebeuren dat het IPCC zich beroept op een rapport van het WWF?
3) Deelt u de mening dat het IPCC afhankelijk is van overheidsgelden en dat de afhankelijkheid van diezelfde overheidsgelden het IPCC aanzetten tot het ophoesten van gegevens die de politiek vraagt, en dat het IPCC daarmee haar wetenschappelijke basis in de steek heeft gelaten voor politieke invloed? Zo nee, waarom niet?

MC: Dit heeft opnieuw weinig te maken met het Himalaya-artikel en De Mos geeft verder geen andere onderbouwing van de vraag. Antwoord zal ‘nee’ zijn. In vergelijking met de honderden miljarden die maatregelen tegen de opwarming kosten, zijn de kosten van het IPCC gering. Als ik me goed herinner geven de VS jaarlijks zo’n 10 miljoen dollar uit aan het IPCC, een schijntje. De wetenschappers die een prominente rol spelen in IPCC hebben aan IPCC zeker een deel van hun carrière te danken en het stelt ze ook in staat om te reizen naar mooie exotische oorden. Toch denk ik niet dat geld de grote drijvende kracht is geweest die ervoor gezorgd heeft dat IPCC-rapporten tamelijk eenzijdig zijn. Wel zijn er recent vragen gerezen over de belangenverstrengelingen van IPCC-voorzitter Pachauri. Dus De Mos had beter kunnen vragen: Bent u op de hoogte van de aantijgingen tegen Pachauri en – als ze kloppen – vindt u het acceptabel dat de voorzitter van het IPCC zulke overduidelijke belangen heeft in bijvoorbeeld emissiehandel?

4) Bent u bereid om alle klimaatdoelstellingen en doelen die gebaseerd zijn op informatie van het IPCC te herzien? Zo nee, waarom niet?

MC: Uiteraard niet. Minister Cramer ziet geen enkele aanleiding dat het IPCC gefaald heeft. Een klein foutje in Hoofdstuk 10 van WG2 kan toch gebeuren meneer De Mos. Zo’n rapport is 1000 pagina’s dik, dan zijn foutjes niet te vermijden. Die wetenschappers van het IPCC doen stinkend hun best (wat ook zo is), De IPCC-rapporten bevatten onze beste kennis over het klimaat (wat niet zo is).

Kamervragen lijken vaak meer bedoeld om andere kamerleden op iets te attenderen dan om echt iets te forceren in het beleid. De kamervragen van De Mos hadden specifieker geformuleerd moeten worden, dan hadden ze wellicht interessante antwoorden opgeleverd.