Genomen in Duitsland, de wolf is geen knuffeldier of mysterieuze hoeder van de wildernis

Genomen in Duitsland, de wolf is geen knuffeldier of mysterieuze hoeder van de wildernis

In Time Magazine verscheen afgelopen week een artikel over de spectaculaire comeback van grootwild en roofdieren in de Verenigde Staten, en een pleidooi minder krampachtig om te gaan met de jacht door de menselijke predator. Of het nu met handboog is of geweer. Dit ligt in lijn met het artikel dat ik in 2005 voor HP de Tijd schreef over de zelfde trend in Europa, Scharrelwild, examentekst Havo in 2008, en waar ik jacht als één van de manieren aanbeveel om geld voor natuur te verdienen. De auteurs concluderen:

There is no getting around the fact that humans now dominate the environment. We were wrong to disrupt the balance (tussen prooi en roofdier RZ) by killing too often during the heedless years of the 19th and early 20th centuries. Now it is wise to correct the more recent mistake of killing too rarely.

Spectaculaire terugkeer groot wild
In de Westelijke Verenigde Staten zijn populaties van de poema teruggeveerd tot niveaus groter dan voor de komst van Westerse kolonisten (+1600 procent),zwijnenpopulaties namen in een eeuw weer toe met 120 procent,zwarte beren met 320 procent, alligators met 400 procent,  de wolf met 610 procent, de wilde kalkoen met 1500 procent, bevers met 2400 procent wasberen werden stedelijke plaagdieren met 2700 procent toename.

De drijvers achter die trends zijn de zelfde als in DE proeftuin van de nieuwe wildernis op Aarde 3.0 waar de mens de dienst uitmaakt, Nederland.

  • – Technische vooruitgang en welvaart maakte dat we geen bos meer nodig hebben voor stook, met minder landbouwgrond kunnen we meer produceren (en dus meer grond voor niet menselijk gebruik over houden) In New Jersey (2/3de opp NL en helft Nederlandse bevolking) verviervoudigde de bevolking in een eeuw, maar het bosoppervlak bleef gelijk op 42 procent.  In Nederland groeide de bevolking sinds 1900 met 340 procent,  nam tegelijk het bosoppervlak toe met 10 procent, én de ecologische kwaliteit van dat bos verbeterde.
  • – Succesvolle bescherming verbood vervolging van roofdieren, tegelijk vergrijst de jagerspopulatie
    • – Voor groot wild nam de hoeveelheid voedsel toe op landbouwgronden maar ook in steden.

    Wilde dieren hebben geen paleo-dieet nodig
    Het Time-artikel noemt als voorbeeld de zwarte beer. In wildernisgebieden is een dichtheid van maximaal 1 per vierkante kilometer gebruikelijk. Maar in stedelijk gebied met haar vuilnis en bijvoeding door stedelingen is een veelvoud waargenomen per vierkante kilometer. We zien dat in Nederland ook bij kleine roofdieren als de steenmarter, die nu steeds verder westelijk steden koloniseert, maar natuurlijk ook bij 0nze poldercoyote de vos: je kunt nu midden in weiland een vossenburcht vinden maar ook in de rand van Den Haag. En dankzij verbindingszones en ecoducten staan edelherten nu al aan de poorten van Utrecht, zwijnen veroveren Brabant vanuit de Meinweg, en ook in Utrecht zijn ze al waargenomen.

    De terugkeer van groot wild komt met een prijs: ziektes en verkeersdoden.
    Bij te hoge dichtheden (= zo hoog dat alleen ziekte en voedselschaarste de aantallen reguleert)  veroorzaken ze overlast als verkeersaanvaringen (zie bij ons de zwijnenproblematiek) , tuinvraat en landbouwschade, ze dragen teken bij zich en verspreiden zo de ziekte van Lyme. En (veel) te hoge hertenpopulaties kleden de biodiversiteit van de natuur uit via overbegrazing. Zoals we kunnen zien in de Waterleidingduinen (waar de jacht op Amsterdamherten is verboden door diersentimentalisten van Groen Links) en de Oostvaardersplassen (waar door overbegrazing de vogelstand kelderde, maar ook die van kleine zoogdieren).

    Voor het Algemeen Dagblad schreef ik in 2008 al over de komst van een voor mensen dodelijke parasiet die door vossen wordt overgedragen via ontlasting (reeds in Limburg en Drenthe aanwezig, één besmetting in Limburg). Oorzaak, mínder jacht, meer voedsel en succesvolle bestrijding van hondsdolheid doen de dichtheden van vossen toenemen. Ziektes verspreiden makkelijker bij hoge dichtheden. De jacht met lichtbakken op de vos vindt steeds opnieuw weerstand bij ‘natuurliefhebbers’- mensen die natuur vermenselijken.

    Nieuw evenwicht nodig in menselijke natuur
    Voor een nieuw evenwicht tussen mens en wenselijke natuur (vogels en zoogdieren zijn het populairst) is maar één uitweg volgens Time, ook bij terugkeer van de wolf: wees pragmatisch als de natuur zelf. Probleemdieren moet je gewoon kunnen afschieten (stelde de Zwitserse roofdierstichting Kora ook al), want niet dodelijke manieren bieden beperkt soelaas- zo concludeert het Time-artikel- kosten veel meer tijd en geld, wat juist pragmatisch samenleven hindert en ergernis doet toenemen:

    Anti hunting activists advocate taking reasonable steps to eliminate the suburban banquet halls in which bears and other fauna now nosh and prosper. People should bear proof garbage cans, hide pet food and birdseed, lock sheds and garages. All these techniques would help control the population of bears and other wildlife., they argue.

    Dan komt wat mij betreft de crux van het wel/niet-menselijke-jachtdebat, die raakt aan puntje 3 van mijn 4-punten spraakverwarring bij debat over menselijke invloed op natuur:

    But suppose that all these steps were taken tomorrow and the black bears of New Jersey and elsewhere were instantly restored to their paleo diet. Slow starvation is no happier a way for a bear to die than by a hunter’s bullet or arrow.

    Meer mensen vraagt creatiever en frisser denken over omgang met ruimte en biodiversiteit dan de oude milieubeweging ons leert

    Meer mensen vraagt creatiever en frisser denken over omgang met ruimte en biodiversiteit dan de oude milieubeweging ons leert

    Nieuwe menselijke natuur vraagt om volwassen omgang
    Het door ondervoeding laten doodhongeren van een hert nadat hertenpopulaties overlast veroorzaken, een gebied kaalvreten, de biodiversiteit uitkleden en dat natuurlijk noemen (zie Waterleidingduinen), is objectief bekeken niet beter voor het dier dan het afschieten en voor menselijke consumptie aanbieden. Terwijl, scharrelvlees uit eigen duinen én schadebestrijding in één, wat is er mooier? Volgens mij is dat een zeer redelijk standpunt waar we 97 procent van de Nederlanders mee kunnen laten instemmen.

    Waarbij er altijd enkele luidruchtige sentimentalisten blijven- kaliber Marianne Thieme, Dion Grauss of erger -die dankzij onze salonsocialistische media meer stem in het debat krijgen dan ze verdienen op basis van kennis, verdienste voor mens/natuur en politiek draagvlak. Laten we Bambi, ooit geschreven door de Duitser Frederik Salten- weer zijn plaats teruggeven in kinderboekjes en volwassen met de natuur omgaan.  In de menselijke natuur is nieuw denken nodig over omgang met natuurlijke ruimte en haar bewoners, ik ben daar al 10 jaar mee bezig en zie het Time-artikel als bevestiging van die goede weg, vaak tegen de mainstream in. Om mijn eigen 8 jaar oude aanbeveling uit HP de Tijd nog eens te citeren:

    Ook de Nederlandse natuur zou meer geld kunnen opleveren dan nu het geval is. Onze wildconsumptie is in
    tien jaar meer dan verdubbeld, maar slechts tien procent komt van eigen bodem. Juist de opbrengst van
    gebiedseigen scharrelvlees kan een landelijke streek meer cachet geven