Moet je zien, niet alleen voor vissers relevant maar iedereen die wil begrijpen hoe multinationals ‘het milieu’ en ‘het klimaat’ gebruiken om de macht te grijpen en greep te krijgen op grondstoffen.
Al 3 jaar terug schreef ik bij lancering van de SWNM Discardguide dat de aanlandplicht voor bijvangst vooral bedoeld lijkt voor de vismeel-industrie en kweekvis-branche. De nieuwe Franse visserijfilm ‘Oceans, the Voice of the invisibles‘ bevestigt dat, en verder zo ongeveer alles dat ik de laatste tijd schreef over visserij en de Pew Charitable Trust. Je moet ‘m dan ook zien, en dat kan gratis via deze VIMEO-link. Het mechanisme werkt universeel, en is ook voor de klimatofielen een ‘moet je zien’.
De discardban (aanlandplicht voor alle bijvangst) die ex-visserijcommissaris van de EU Maria Damanaki met groene NGO’s instelde en die onze visserij ruïneert, die is expres averechts en destructief. De geventileerde ecologische zorg over oceanen is hooguit een Trojaans Paard, waarmee Gucci-communiste Maria Damanaki en haar corporate vrienden politici met zich mee krijgen. Het verplicht dood aanlanden van alle bijvangst is in werkelijkheid bedoeld om meer vismeel aan land te krijgen, nu NGO’s hun ASC-kweekvislabel willen exploiteren.
Dat werkt uiteindelijk ecologisch destructief. Maar zowel milieuclubs als die bedrijven geven daar geen bal om.
Steeds wordt het milieu als masker gebruikt voor corporate belangen. Groene NGO’s dienen daarbij om deze praktijken en onze corrupte overheid een ‘democratisch’ luchtje te geven. Zoals ik al beschreef speelt de Pew Charitable Trust een hoofdrol, de filantropische stichting die kapitaal trekt uit oliegeld van de Suncor oliemaatschappij.
Het schoppen tegen vissers dient zo ook als afleidings-strategie, voor het feit dat overheden en multinationals de zee als mijnbouw-wingewest blijven gebruiken.
Dat is bestemd voor het ASC-label, dat onze overheid sponsorde met multinationals uit de viskweek-industrie
Privatisering van publieke goederen is hoofddoel ‘groene’ agenda
Niet voor niets kreeg Damanaki als dank voor haar anti-visserijwerk voor de Europese Commissie een baantje bij The Nature Conservancy. Die club wordt weer gestut door de Rockefeller-bankiers van JP Morgan Chase en de Bank of America. Bij laatstgenoemde werkt weer de executive directeur van Greenpeace. De Nature Conservancy leverde ook de directeur van The Conservation Fund in Amerika, die in 1985 werd opgericht met 2 miljoen dollar van de Environmental Protection Agency (EPA). Dat fonds koopt onder het mom van ‘natuurbescherming’ land op in de VS.
Het doel: de privatisering van publiek kapitaal om daar later winst uit te slaan. Niet voor niets is maatje van George W Bush, Riley P Bechtel directeur van hun Corporate Council, EN weer hoge ome bij JP Morgan Chase. Bechtel is 1 van de grootste constructie-firma’s in de VS, die John Perkins ook noemde in ‘Confessions of an Economic Hitman’. Wij kunnen hier gerust spreken van maffia-achtige praktijken. Je maakt een probleem en dringt jezelf op als oplossing.
De corporate vrienden van Damanaki. Olie-multinationals en bankiers uit de Rockefeller-stal, de grootste sojaboer ter wereld (Cargill) die ongetwijfeld visvoer maakt en onze ‘Koninklijke’. Schop tegen vissers, en dan blijf je zelf buiten schot van groene clubs
Discardban bedoeld voor intensieve vishouderij
Geld en beslag op grondstoffen zijn de ware agenda van alle beleden Aquapocalypse over de ‘lege zee in 2050’ (het verzinsel van Pew, favoriet bij mediasukkels en Marianne Thieme). Men wil vrije visserij vervangen voor de intensieve vishouderij, waar multinationals een slaatje uit willen slaan. En de rest van de visserij moet onder controle van MSC. Dat is het label van Unilever en DE lobbyclub die multinationals al ruim 50 jaar aan een groen smoelwerk helpt: het Wereld Natuur Fonds, dat ik Wereld Bestuur Fonds noemde in mijn veel geciteerde gelijknamige onderzoek.
DIT is de agenda, net als wat de adel vroeger deed met publiek land zonder eigendom (commons): privatiseren/in beslag nemen om het zelf te exploiteren.
MPA’s worden wingewesten multinationals
De NGO’s richten zich met Wereldbank en bedrijven op de zwakste groepen, waaronder kleinschalige vissers in ontwikkelende landen. Daar zijn ze succesvol in het afdwingen van mariene reservaten, volledig gesloten gebieden voor visserij. Wanneer ik op Visserijnieuws.punt.nl lees dat vissers met Greenpeace samen de arctische zee willen beschermen laten ze zich weer volledig in de luren leggen. De hele zone rondom Groenland is al lang de grootste MPA van de wereld, zoals ik al 3 jaar terug schreef in de MPA-Wijzer van de SWNM. Maar schrijven voor mensen die niet lezen, dat werkt niet.
NGO’s en hun sponsoren werken in ontwikkelende landen volgens het mechanisme dat John Perkins ook al beschreef in ‘Confessions of an Economic Hitman’, ik noem ze Ecological Hitmen. Of het nu ‘de overbevissing’ is of ‘het klimaat’: die groene stropoppen zijn Trojaanse Paarden van multinationals en NGO’s waarmee ze:
- a. de nationale democratie buiten spel willen zetten, waarbij multinationals en NGO’s onze nieuwe bazen zijn
- b. greep op grondstoffen willen krijgen
- speculeren op die waarde, vandaar dat de film ook stelt: moeten vissen mensen voeden of financiële markten?
Ook worden vissers doelbewust van zee gejaagd, vanwege belangen van multinationals als Unilever en bankiers als JP Morgan Chase (van de Rockefellers).
- Iedere visser die nog meewerkt met Wereld Natuur Fonds, het MSC-kartel en de clubs die hen onder deze corporate controle duwen: die verraadt dan ook zijn eigen sector, zijn gemeenschap en zichzelf.
- Clubs als het Wereld Natuur Fonds dienden altijd als masker voor corporate belangen, het greep krijgen op grondstoffen en verdere globalisering. Daar heeft Bernhard het WWF ook voor opgericht samen met onder andere Godfrey Rockefeller.
- Maar goed, de visserij slaapt weer rustig verder. Het zal onze tijd wel duren. Die dan leeft, die dan zorgt,…
Gisteravond laat de hele docu gezien. Ik omschrijf het maar zoals het is: ik was er kapot van.
Ik volg jouw, in mijn ogen aanvankelijk cynische, harde en boze blogs over visserij al een tijd. Kan die soms wel en soms niet plaatsen, want: zo erg zal het toch niet zijn? Waanzin! Hoewel de franse docu lang niet alles stevig onderbouwd, – er wordt over enkele aantijgingen zoals naar olie boren in zeereservaten wel geroepen en gesuggereerd met internetschermpjes, maar allesbehalve stevig onderbouwd – wordt er genoeg blootgelegd en gezegd door ogenschijnlijk betrouwbare sprekers die er verstand van hebben, dat het beeld inderdaad volledig overeenkomt met jouw samenvatting boven en de stukken die je eerder schreef: het is 1 grote corporate klerezooi. Zeer verontrustend.
Stuitend die arrogante macher-houding van zo’n Chardonay-tante als Damanaki en die volksmenner van het Franse WWF: lachend de ondergang van vissers verkondigen. Onze werkelijkheid is House of Cards in het kwadraat.
@michel: ‘cynisch hard en boos’ is de spin die je vanuit je vroegere groene werkkringen over mij kreeg om mij als ‘cynisch hard en boos’ weg te zetten, en omdat je mentaliteit daar toen nog bijpastte als volgzame schrijfhoer.
Je ontwaakt steeds meer doordat je zelf gaat waarnemen en nadenken, ipv dat je anderen laat bepalen hoe je moet denken over alles
En dan kom je er nu achter dat dit shoot the messenger is, ik beschrijf een cynische harde en boze werkelijkheid
Bullseye
Voor mij zijn al figuren die meewerken om deze constructies te ontwikkelen, en in stand te houden de NSB’ers van deze tijd. Er is niemand die zich nog kan verschuilen achter ”Wir haben es nicht gewusst” n.a.v. de artikelen die op dit blog en elders zijn verschenen over de strategie van de zionisten. De strategie om een nieuwe wereldorde te creëren naar dictatoriaal model waar alleen “de NSB’ers die hun ziel verkocht hebben aan de elite” het goed hebben.