Eerder schonk ik aandacht aan de magistrale voordracht van de Duitse topeconoom, Hans-Werner Sinn, directeur van het IFO Institut, onder de titel ‘Energiewende ins Nichts’. Het ging over:

‘… die Risiken und Gefahren einer politisch getriebenen Energiewende ohne ingenieurwissenschaftliche “Produktreife” und basisökonomischen Verstand im Hinblick auf rechtliche, volkswirtschaftliche und grundarithmetische Differenzen.’

Kan het nog gründlicher?

Van zijn optreden is een video gemaakt, die hier is te vinden.

Het is een indrukwekkend verhaal, maar erg technisch en een hele zit (meer dan een uur!), maar voor de energiefanaten onder ons verplichte kost.

Onlangs heeft Sinn een voordracht gehouden t.g.v. het afscheid van prof. Cees Withagen van de VU, in april 2016 in Amsterdam, onder de titel: ‘Buffering Volatility: A Study on the Limits of Germany’s Energy Revolution’.

Samenvatting

Based on the 2014 German hourly feed-in and consumption data for electric power, this paper studies the storage and buffering needs resulting from the volatility of wind and solar energy, focusing on a “double-structure-cum-storage strategy”. While buffering wind and solar energy jointly requires less storage capacity than buffering them separately, joint buffering requires a storage capacity of over 6,000 pumped-storage plants, which is 183 times Germany’s current capacity.

Taking the volatility of demand into account would not reduce storage needs, and managing demand by way of peak-load pricing would only marginally do so, given that storage is primarily needed for seasonal fluctuations.

Thus, only a buffering strategy based on double structures, i.e. conventional energy filling the gaps left in windless and dark periods, seems feasible. With this strategy, green and fossil plants would be complements rather than substitutes, contrary to widespread assumptions.

Unfortunately, however, a buffering strategy based on double structures loses its effectiveness when wind and solar production overshoots electricity demand. This is shown to happen when average wind and solar power production exceeds about one third of aggregate electricity production.

Voluminous, costly and inefficient storage devices will then be unavoidable to avoid progressively increasing efficiency losses. Buffering the overshooting production spikes associated with a market share of wind and solar of 50% would require an ideal, frictionless storage volume of 2.5 TWh or a storage capacity of 2.1 TWh in ordinary pumped-storage plants.

This is about seven times the entire pumped-storage capacity currently available in western Europe, including Norway and Switzerland; and 81% of the volume that the EU’s ESTORAGE project considers as “realisable” in western Europe. This will make it difficult for Germany to pursue its energy revolution towards green autarchy, as intended.

Aldus Hans-Werner Sinn.

Lees verder hier.

In de afsluitende opmerkingen van de hoofdtekst van zijn voordracht gaat Hans-Werner Sinn in op de onoverkomelijke moeilijkheden bij verschillende technische opties om elektriciteit op te slaan – naast opslag in stuwmeren, opslag via omzetting in methaan of waterstof. Maar deze laatste opties zijn prohibitief duur en gaan gepaard met veel energieverlies.

Zijn betoog besluit met de zin:

In view of all these difficulties, it is imperative that the world community and other EU countries carefully observe the outcome of the German experiment before mimicking it.

Dat is netjes en eufemistisch geformuleerd.

Sinn betwist niet dat het verstoken van fossiele brandstoffen tot opwarming van de atmosfeer leidt en daarom dient te worden verminderd. Zoals de trouwe lezers weten, delen wij deze opvatting niet hier op Climategate.nl. Maar voor het overige onderschrijven wij zijn analyse, die overduidelijk het surrealistische karakter van de Energiewende blootlegt – en daarmee mutatis mutandis ook dat van ons eigen nationale energieakkoord.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hierhier, hier, hier en hier.