Afbeelding: Shutterstock.

Door Patricia Adams  en Lawrence Solomon

Bijna elk congreslid, democraat of republikein, hecht geloof aan de Grote Groene Leugen. Dat geldt ook voor alle voormalige en resterende conservatieve kandidaten die strijden om premier van het VK te worden en elke kandidaat die momenteel strijdt om het leiderschap van de Conservatieve Partij van Canada. Dat geldt ook voor vrijwel alle reguliere media. De Grote Groene Leugen – dat kooldioxide een vervuilende stof is – is zo alomtegenwoordig dat zelfs degenen die als sceptici worden beschouwd – inclusief rechtse ngo’s en experts – over het algemeen de orthodoxie aanhangen, niet verschillen in hun uitgesproken overtuiging dat CO2 een vervuilende stof is, maar alleen in hoe rampzalig deze verontreinigende stof is.

Omdat iedereen nu meedoet aan de leugen dat CO2-emissies-slecht zijn, ging het debat over klimaatbeleid niet over de vraag of er een CO2-probleem bestaat, maar over hoe dringend CO2 moet worden aangepakt en hoe het moet worden aangepakt. Hebben we nog acht jaar voordat Armageddon onvermijdelijk wordt of decennia? Komen we van fossiele brandstoffen af door kerncentrales of windturbines te bouwen? Moeten we onze levensstijl veranderen om van alles minder nodig te hebben? Of moeten we dit kwaad – de mening van degenen die geacht worden klimaatminimalisten te zijn – verzachten door onze continenten te beschermen tegen het rijzen van de oceanen door ze door zeeweringen te beschermen?

Nu bijna iedereen in het hele politieke spectrum het er publiekelijk over eens is dat het terugdringen van CO2 een goede zaak is, ging het debat tussen degenen die snel iets goeds willen doen door Net Zero te bereiken in 2040 en vastlopers die het doen van een goed doel willen vertragen. Met het discours dat in konijnenholen stroomt, raakt bijna iedereen verdwaald bij het zoeken naar oplossingen voor Alice-in-Wonderland-waanvoorstellingen – waardoor er biljoenen dollars worden verspild.

Tot de jaren 2000, toen klimaatverandering nog steeds de opwarming van de aarde werd genoemd en de reguliere media nog steeds merkten dat geen van de ontelbare voorspellingen van een klimaatcatastrofe werd waargemaakt – de poolkappen smolten niet, Manhattan stond niet op het punt onder water te komen, malaria infecteerde het noordelijk halfrond niet -kwalificeerden  velen de door de mens veroorzaakte klimaatverandering als bedrog. De gelekte Climategate-e-mails onthulden hoe wetenschappers hadden samengespannen om “de daling te verbergen” in temperaturen die niet overeenkwamen met hun modellen. De bewering dat 97 procent van de wetenschappers de theorie van de opwarming van de aarde steunde, werd ontmaskerd als bedrog, evenals de bewering dat de 4000 wetenschappers verbonden aan het IPCC het rapport onderschreven – die 4000 hadden het niet onderschreven en de meesten hadden het niet eens gelezen maar hadden slechts delen van het rapport bekeken en waren het vaak oneens met wat ze lazen.

De bewering dat de “wetenschap vaststond” over klimaatverandering heeft nooit kritiek doorstaan. Wetenschappers over de hele wereld hebben een reeks petities ondertekend om die bewering te betwisten. De petitie van Oregon uit 2008, aangevoerd door een voormalig president van de National Academy of Science en gesteund door Freeman Dyson, de opvolger van Albert Einstein in Princeton en een van ’s werelds meest vooraanstaande wetenschappers, werd ondertekend door meer dan 31.000 wetenschappers en experts die het erover eens waren dat

“de voorgestelde limieten voor broeikasgassen schadelijk zouden zijn voor het milieu, de vooruitgang van wetenschap en technologie belemmeren en de gezondheid en het welzijn van de mensheid schaden. …”

Bovendien is er substantieel wetenschappelijk bewijs dat toename van kooldioxide in de atmosfeer veel gunstige effecten heeft op de natuurlijke flora en fauna van de aarde.

Wat wel is opgelost, is het abnormaal falen van de drie decennia durende poging van de bureaucratieën van de 195 landen van het Intergouvernementeel Panel inzake klimaatverandering van de VN om iemand anders dan zijzelf, een goedgelovige media en een relatief klein aantal goedgelovige mensen ervan te overtuigen dat klimaatverandering vormt een existentiële bedreiging. Uit peiling na peiling in de loop van de decennia blijkt dat het publiek korte metten maakt met klimaatverandering wanneer het wordt gevraagd het belang ervan te beoordelen.

Een Gallup-peiling die Amerikanen vroeg:

“Wat is volgens u het belangrijkste probleem waarmee dit land vandaag wordt geconfronteerd?”

ontdekte dat klimaatverandering niet voldeed aan de criteria van de vele kwesties die het vermelden waard zijn.

Zoals Gallup opmerkte:

“Veel delen van het land hebben de afgelopen weken te maken gehad met recordhitte en andere regio’s hebben te maken gehad met recordoverstromingen. Maar een kleine 3% van de Amerikanen noemt het weer, het milieu of de klimaatverandering als het grootste probleem van de natie.”

Dus ook waar “slechts 1 procent van de kiezers in een recente peiling van de New York Times/Siena College klimaatverandering noemde als het belangrijkste probleem waarmee het land wordt geconfronteerd …. Zelfs onder de kiezers onder de 30, waarvan de groep dacht dat ze het meest warm liepen voor de kwestie, was dat cijfer 3 procent.

Hoewel de meeste elites lippendienst blijven bewijzen aan de urgentie van het terugdringen van kooldioxide, zijn hun daden in tegenspraak met hun woorden, of ze nu worden beoordeeld op basis van hun voorliefde voor reizen met privéjets of hun onoprechte inzet voor klimaatgerelateerd beleid. Volgens een aankondiging van het International Energy Agency (IEA) is steenkool opnieuw koning: de wereldwijde vraag naar steenkool zal dit jaar

“het jaarlijkse record van 2013 evenaren, en de vraag naar steenkool zal volgend jaar waarschijnlijk verder toenemen tot een nieuw record ooit.”

De beoordeling van het IEA komt overeen met een wereldwijde omarming van steenkool, waaronder de Europese Unie, tot voor kort ’s werelds meest ijverige klimaatscheldwoord. De EU loopt nu haar Net Zero-verplichtingen terug.

In sommige landen lopen regeringen het klimaatbeleid niet zozeer terug, maar schoppen ze het er ongegeneerd uit. De Mexicaanse president Andrés Manuel López Obrador noemde windturbines ‘fans‘ die schadelijk zijn voor het milieu en ‘visuele vervuiling’ veroorzaken zonder veel energie te leveren. Israël is ook van plan de stekker uit de windindustrie van het land te trekken, waarbij de minister van Milieubescherming beweert dat wind een “verwaarloosbare bijdrage” levert aan het elektriciteitssysteem van het land “vergeleken met het potentieel voor schade aan de natuur, dat hoog is”.

Het erkennen van hernieuwbare energiebronnen als een economische en ecologische bodemloze put, zoals Mexico en Israël hebben gedaan, is een stap in de richting van het doorprikken van de leugen dat een brandstof die kooldioxide uitstoot, verstandig kan worden vervangen. De andere schoen om te laten vallen is de leugen dat kooldioxide-uitstotende brandstoffen moeten worden vervangen.

De bewering dat CO2 een vervuilende stof is, is onjuist. De verklaring uit 2008 van de 31.000 experts – dat “er geen overtuigend wetenschappelijk bewijs is dat de menselijke uitstoot van kooldioxide, methaan of andere broeikasgassen in de nabije toekomst catastrofale opwarming van de atmosfeer van de aarde en verstoring van de het klimaat zouden veroorzaken, is vandaag net zo waar als toen, en zoals het altijd is geweest. Geen enkele wetenschapper, waar dan ook, heeft ooit aangetoond dat door de mens veroorzaakte CO2-emissies, ook wel de kunstmest van de natuur genoemd, ook maar enige schade aanrichten.

***

De opvattingen die in dit artikel worden vertolkt, zijn de meningen van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs die van The Epoch Times.

***

Over de auteurs

Patricia Adams.

Patricia Adams

Patricia Adams is econoom en voorzitter van de Energy Probe Research Foundation en Probe International, een onafhankelijke denktank in Canada en de rest van de wereld. Ze is de uitgever van internetnieuwsdiensten Three Gorges Probe en Odious Debts Online en de auteur of redacteur van talloze boeken. Haar boeken en artikelen zijn vertaald in het Chinees, Spaans, Bengaals, Japans en Bahasa Indonesia.

 

 

 

Lawrence Solomon.

Lawrence Salomon

Lawrence Solomon is een Epoch Times-columnist, een voormalig National Post en Globe and Mail-columnist, en de uitvoerend directeur van het in Toronto gevestigde Energy Probe and Consumer Policy Institute. Hij is de auteur van 7 boeken, waaronder ‘The Deniers‘, een bestseller op milieugebied in zowel de Verenigde Staten als Canada.

***

Bron hier.

***

Gerelateerd: