Hunga Tonga

Door Martien de Wit.

Dat de mensheid de laatste honderd jaar teveel fossiele brandstof gebruikte en dat daardoor de aarde plotseling enorm opwarmde, zoals Al Gore fantaseerde, was op zeker moment zelfs voor de meest gelovige naïevelingen te ongeloofwaardig. Er was te weinig aantoonbare opwarming om bang van te worden. Dus veranderden de door het IPCC betaalde wetenschappers (die naar verluid geselecteerd waren op basis van hun flexibele omgang met cijfers), de ‘opwarming van de aarde’ in ‘klimaatverandering’. Dat is kennelijk wèl angstaanjagend, zeker als je weet dat het klimaat pas 4,5 miljard jaar verandert en dat de zeespiegel nu elke eeuw zo’n tien tot twintig centimeter stijgt. Alle reden dus tot paniek, zelfkastijding en een fanatieke sloop van de landbouw, visserij en de EU-maakindustrie.

Weliswaar gaan de BRICS-landen onverstoorbaar door met het verdubbelen tot verdrievoudigen van hun CO2 uitstoot, want iemand moet onze spullen maken, maar dan ligt het niet aan ons. Dan kunnen onze koukleumende, analfabete en honger lijdende achterachterkleinkinderen ons niet verwijten dat wij het klimaat verpest hebben. Dat hebben dan die welstandige Chinezen, Indiërs en Brazilianen gedaan. Geeft dat niet een goed gevoel?

Intussen wordt voor mensen die hun wereldbeeld niet uitsluitend baseren op het NOS Journaal, steeds duidelijker dat talrijke toonaangevende wetenschappers, wier reputatie door niemand betwist kan worden, van mening zijn dat ‘het klimaat’ iets complexer in elkaar zit dan de IPCC-onheilsprofeten ons willen laten geloven. Clintel heeft er laatst een verhelderende film over uitgebracht. Het schijnt zelfs uit te maken voor de temperatuur alhier of de zon meer of minder actief is (hoe kom je erop?) en dat wolken niet alleen uitstraling tegenhouden, maar ook instraling. Waardoor het door de wolken soms kouder kan worden en soms wat warmer. Maar als ik het goed begrepen heb, zit de invloed van de zon, noch die van de wolken in de modellen van het IPCC. Want die factoren zijn veel te complex om in een werkbaar model te kunnen stoppen. Nou dan laat je ze toch gewoon weg?

Martien de Wit.

Bovendien zijn er nog talloze natuurlijke effecten, zoals El Niño en El Niña, de veranderende golfstromen, maar ook as- en vuurspuwende vulkanen als Fagradalsfjall op IJsland, de Etna op Sicilië en vele andere in Azië en Zuid-Amerika. Tussen Nieuw-Zeeland en Fiji ligt een actieve vulkanische boog, waarvan sommige vulkanen onder water liggen en geen as en stof de atmosfeer in slingeren maar waterdamp. De gevolgen daarvan worden beschreven in het onderstaande artikel van Chris Morrison van de Britse website The Daily Sceptic. Nog zo’n belangrijke factor die invloed heeft op klimaatverandering, waarover we nog veel te weinig weten. Factoren die stuk voor stuk veel ingrijpender kunnen zijn voor het klimaat dan dat beetje CO2 dat wij mensen uitstoten.

***

 

 

Hunga Tonga is ‘meest waarschijnlijke’ oorzaak van recente hogere temperaturen

Door Chris Morrison.

Vertaling: Martien de Wit.

De klimaatgebeurtenissen van 2022-24 waren “werkelijk buitengewoon”, schrijft Dr. Javier Vinós in de online blog van Dr. Judith Curry. De zeldzame convergentie van een aantal gebeurtenissen “die zich wellicht honderden of zelfs duizenden jaren niet zullen herhalen” is een “unieke leermogelijkheid” voor klimatologen. Het is interessant dat Dr. Vinós de rol van de huidige El Niño bagatelliseert. Hij zegt dat de Hunga Tonga onderwatervulkaanuitbarsting in januari 2022, die de hoeveelheid waterdamp in de bovenste atmosfeer met een opmerkelijke 10% deed toenemen, de meest waarschijnlijke oorzaak is van de recente opwarming, die op zijn beurt leidde tot een ongekende drie plotselinge temperatuurverhogingen in de stratosfeer. Als het overtollige water de atmosfeer verlaat, zal het een afkoelend effect hebben aan het oppervlak, waardoor de temperaturen de komende drie tot vier jaar kunnen dalen,” aldus Vinós.

De uitbarsting van de Hunga Tonga was een buitengewone gebeurtenis omdat er een enorme hoeveelheid waterdamp in de bovenste atmosfeer werd geblazen zonder de gebruikelijke vulkanische as. Stofdeeltjes die zich door de atmosfeer verspreiden kunnen een tijdelijk afkoelend effect hebben, zoals in 1815 bij de uitbarsting van Mount Tambora, maar waterdamp heeft opwarmende eigenschappen en wordt beschouwd als het krachtigste ‘broeikasgas’. “In tegenstelling tot de lagere troposfeer, waar het broeikaseffect relatief verzadigd is, ondervindt de stratosfeer, ver boven de gemiddelde emissiehoogte van de aarde (ongeveer 6 km), een veel geprononceerder effect van de toevoeging van waterdamp,” merkt hij op.

De ongewone weersverschijnselen van de afgelopen maanden zijn een kolfje naar de hand van alarmisten in de media, de wetenschap en de politiek. De strikte naleving van de Net Zero politieke agenda betekent dat grote delen van de klimaatwetenschap ‘definitief beslist’ zijn en niet ter discussie mogen staan. Alle veranderingen in het weer en het klimaat zijn te wijten aan het gebruik van koolwaterstoffen door de mens, zeggen de autoriteiten. Het voortdurende tot catastrofe uitroepen van het recente weer heeft de natuurlijke variatie grotendeels genegeerd en dus worden de warmtetransfers van El Niño en de opstuwing van waterdamp door Hunga Tonga gedegradeerd tot ondergeschikte voetnoten.

Klimaatwetenschappers waren aanvankelijk geschokt door de heftigheid van de uitbarsting van de Hunga Tunga en de enorme waterpluim die plotseling de bovenste atmosfeer in schoot. Binnen enkele maanden vestigde een groep Europese wetenschappers de aandacht op de omvang van de uitbarsting. Zij concludeerden dat de unieke aard en omvang van de wereldwijde verstoring van de stratosfeer die door de vulkaan werd veroorzaakt

“deze tot de meest opmerkelijke klimaatgebeurtenissen in het moderne observatietijdperk rekent, met een reeks mogelijke langdurige gevolgen voor de samenstelling van de stratosfeer en het klimaat”.

Sinds die datum lijkt er niet veel discussie over het onderwerp te zijn geweest in de wetenschappelijke pers. Een cynicus zou kunnen concluderen dat er geen grote vraag is naar iets dat een deuk zou kunnen slaan in alle recente weerpropaganda die Net Zero helpt overeind te blijven.

Nooit eerder zijn we getuige geweest van een onderzeese vulkaanuitbarsting met een pluim die de stratosfeer kan bereiken en een grote hoeveelheid waterdamp kan afzetten, aldus Dr. Vinós.

De bovenstaande grafiek toont de dramatische toename van waterdamp sinds het begin van 2022. Hij illustreert de beweging van het vulkanische water van de tropische gebieden naar de midden- en hoge breedtegraden waar het de komende jaren geleidelijk de atmosfeer zal verlaten. Vinós stelt de vraag waarom het zo lang duurde om veranderingen in de atmosfeer te detecteren en hij suggereert dat de antwoorden liggen in een zeer snelle verspreiding in de lengterichting, maar een veel langzamere reis door de breedtegraden. Dit lijkt te worden bevestigd door de verschillen in de bovenstaande afbeelding tussen 2022 en 2023. Bovendien moet er rekening worden gehouden met seizoensgebonden variaties. De uitbarsting van Tambora biedt een precedent in die zin dat het beroemde ‘jaar zonder zomer’ 12 maanden na de uitbarsting van april 1815 plaatsvond.

Chris Morrison.

Vooruitkijkend zegt Vinós dat we een ommekeer zouden moeten zien in de opwarming die door de Hunga Tonga vulkaan is veroorzaakt. Hitte-alarmisten hebben de laatste tijd veel hooi op hun vork genomen. De ‘Editorial Board’ van de Financial Times poneerde onlangs dat de klimaatdreiging “zich nu op onbekend terrein begeeft”. Maar er doemen andere factoren op die een periode van aanzienlijke afkoeling kunnen inluiden. Deze omvatten de afname in zonneactiviteit na het maximum van Solar Cycle 25 en een toekomstige oceaanstromingverschuiving van de Atlantische Multidecadale Oscillatie. “Dit zijn inderdaad interessante tijden wat betreft klimaatdynamiek,” merkt Vinós op. Ondertussen is er een levendige wetenschappelijke discussie te vinden onder het artikel op de site van Dr. Curry.

***

Chris Morrison is de milieuredacteur van The Daily Sceptic.

***

Bron: hier.

***