IPCC-bobo's nu in the twilight van hun "mediocre carreers"

“Reversing the direction of the positive feedback loop”, zo is de laatste blog van Judith Curry op Climate Etc. gedoopt. Op 26 oktober was er op dit blog al aandacht voor de opmerkelijk moedige uitspraken van deze IPCC-icoon. Weer kom ik terug op mijn vergelijking met Michaels Gorbatchov’s Glasnost. Als de openheid en de transparantie er eindelijk is – en Judith Curry geeft ruiterlijk toe dat pas de Climategate e-mails haar ogen openden – dan volgt de rest van de revolutie vanzelf.

Nu Marcel’s boek bijna in de winkel ligt (15 november is de presentatie) gaan we ons afvragen of er nog wel meer te zeggen valt over het IPCC-moeras dan Curry nu al doet. Bij deze een oproep aan een ieder om het nieuwe artikel van Judith Curry te lezen tenminste als opwarmer voor Marcel’s nog meer gepeperde analyse. Laat vooral Diederik Samsom dit lezen, zodat hij op de boekpresentatie niet kan aankomen met een flauw verhaal dat Marcel als buitenstaander een te schril beeld heeft van het IPCC.

Plak de meest veelzeggende passages hieronder. Ik geef de aftrap…

However, at the heart of the IPCC is a cadre of scientists whose careers have been made by the IPCC. These scientists have used the IPCC to jump the normal meritocracy process by which scientists achieve influence over the politics of science and policy. Not only has this brought some relatively unknown, inexperienced and possibly dubious people into positions of influence, but these people become vested in protecting the IPCC, which has become central to their own career and legitimizes playing power politics with their expertise.

Welke Nederlandse namen schieten ons hierbij te binnen?