De Noordse Woelmuis, het Natura 2000-monster dat op land opduikt in de nachtmerries van ondernemers: het is een ijstijdrelict dat weigerde te vluchten voor de 12 graden opwarming na de ijstijd

Wie mijn stukken leest, weet hoe de vlag er bij hangt qua Natura 2000 op zee. Lees mijn tweede deel van het Visserijnieuwsessay dat afgelopen week verscheen, en de Natura 2000-reeks en Waarheid op het Wad-reeks. Lindeboom’s(Imares) wil en dus die van milieuclubs– zoveel mogelijk zee afsluiten voor visserij- wordt wet in Nederland met steun van het Ministerie van ELI en Natura 2000 als excuus.
En de gullible visserijvertegenwoordigers denken dat ze een pot met geld krijgen, als ze maar tegen groene clubs aan schurken. Dream on Johan.

Op land hebben we ook Lindeboompjes met eigen procedurekampioen
De overheid voert onder het mom van Natura 2000 vaker persoonlijke agenda’s uit die niets met Habitatrichtlijn of Vogelrichtlijn te maken hebben. Het onderzoeksbureau Iquatro kwam al met prachtige voorbeelden, zoals de landgrab door natuurclubs in Natura 2000-gebied 109 het Haringvliet.

De noordse woelmuis als stok om mee te slaan
Op zee kwam onze Mardik Leopold van Imares met zijn zwarte zee-eend om vissers weg te herstellen, zoals ik blogde. Bij het Haringvliet hebben zijn Alterra-collegae de noordse woelmuis ontdekt als manier om landbouwgrond voor natuurontwikkeling te claimen. Er zou onder de vlag van Natura 2000 voor honderden hectares gebiedsuitbreiding nodig zijn om een ‘hersteldoel’te halen. Dit ‘herstel’zou nodig zijn voor een muis die daar leeft, de Noordse Woelmuis.

Echter, in de aanmeldingsgegevens op het Standaardgegevensformulier uit 2004 blijkt dat er zowel met die muizenpopulatie als met het gebied niets aan de hand is: de staat van instandhouding was gewoon gunstig.

Waar is dat ‘hersteldoel’ naar binnen geslopen? Bij de latere Natura 2000-rapportage die wordt opgesteld door Alterra (en op zee onze Imares-vrinden), en integraal tot beleid verheven door onze overheid die steeds minder van ons is, maar van lobbyclubs.

Wie het meeste geld geeft bepaalt de conclusie
De daar werkende Wageningse onderzoekers – meestal met een zeer specifieke systeemecologische visie- willen zoveel mogelijk land ‘teruggeven aan de natuur’(-organisaties waarmee ze het meeste samenwerken) . Ze sympathiseren allemaal met de grote natuurorganisaties en hun geestverwanten. Die zijn ook een belangrijke klant van Alterra, al is de overheid de grootste.

Alterra slaat met haar rapportage de piketpalen voor Natura 2000 op land, zoals Imares dat op zee doet. Alterra’s wil wordt zo wet. En de rechter verwijst in de rechtszaal naar… de ‘wetenschappelijke’rapportage van Alterra en Imares. In de praktijk komt het er dus op neer dat enkele onderzoekers met een zeer gekleurde opinie over natuur bepalen hoe Nederland er uit komt te zien: gewoon omdat ambtenaren bij het ministerie het allemaal wel best vinden.

Overheid ligt op schema bij ondergraven legitimiteit natuurwetten
Nogmaals, lees mijn tweede deel van het essay ‘Primitieve verbeelding aan de Macht’ in Visserijnieuws waarin ik vele voorbeelden geef bij Imares, die ook deels zijn bevestigd door de Natura 2000-reviewcommisie onder bioloog Wim Wolff: iedere transparantie en heldere definitie ontbreekt.

Ook de sportvissers in Zuidwest Nederland melden al dat ze last hebben van een virtuele muis, die er plots leeft omdat de overheid dat wil. Kortom, het beleid van onze overheid om burgers maximaal van overheid en natuur te vervreemden ligt keurig op schema.

    Die muis is een ijstijdrelict.
     Zo’n ijstijdrelict is een organisme dat weigert te ‘vluchten voor de opwarming’ van 12 graden na de IJstijd. Zoals vele plant- en diersoorten buiten de computermodellen van klimaat-‘deskundigen’ en verhalen in Trouw. Zo raakte deze muis in enkele Nederlandse gebiedjes geisoleerd, zoals bij Haringvliet maar ook op Texel: er ontstond na duizenden jaren aanpassing een ‘endeem’. Dat is een iets afwijkende muis die uniek schijnt te zijn voor ons land.

    ‘Ons pandabeertje’..brrrrr
    Bij Vroege Vogels noemen ze hem ‘ons pandabeertje’: het is kortom weer een endeem op zijn Hollands. Op Hawaii ontstaan idiote beesten als insectenetende rupsen, die de BBC recent filmde. Wat krijgen wij? Een muis die nergens op lijkt. En dus moet je de naam van een meer sexy dier – de panda- er aan vast plakken, voor die muis fondsenwervende kwaliteiten krijgt. Het is natuurlijk gewoon een muis, zoals alle muizen. Heb je één gezien, dan heb je ze allemaal gezien. Alle vossen, uilen, buizerds en torenvalken denken daar netzo over: hap zeggen ze, en daar verdwijnt ‘ons pandabeertje’weer in de maag van vele roofdieren waartegen geen procedure helpt.

    Piep!
    En nu, 12000 jaar na de ijstijd is de muis een ware procedurekampioen geworden, een monster in de nachtmerries van ondernemers die hun bedrijf renderend willen houden.Ik denk persoonlijk dat die muis dáárom bleef hangen in Nederland. Zo kon hij met zijn aanwezigheid het kapitalistische dogma van economische groei aan de kaak stellen en een maatschappelijk debat aanzwengelen voor ‘de duurzaamheid’: piep!

Voor de mensen met chronisch relativeringsgebrek: dat laatste bedoelde ik niet zo serieus hoor…Gaap.

Gerelateerd: