Mijngang


Iedereen kent Heerlen nu van het ingezakte winkelcentrum. De verzakkingen zouden volgens Nu.nl nu door een mysterieus gat komen.Heerlen kende ik alleen van een begrafenis, en de strijd van de korenwolf tegen een industrieterrein. Tot een boormanager over de vloer kwam in Amsterdam voor een dossierverhaal voor De Ingenieur over Hollandse Geothermie.

In het dossierverhaal kwam ook het subsidie/duurzaam/energieproject van mijnwaterwinning in Heerlen, waarbij de stad verwarmd zou worden met het warmere mijnwater. Het mijnwaterproject voorziet in de winning van het warme water uit de mijngangen op 700 meter en op 200 meter. De diepe gangen zouden warm water leveren van 28 graden, de ondiepe koelwater van 16 graden. In 2006 startten de boringen van vijf putten in totaal richting mijngangen.

Zo’n project met twijfelachtig energetisch rendement dat volgens Wethouder Riet de Wit vooral ‘sociale winst’opleverde. Je kunt het hele verhaal ‘Het Lauwe Goud’hier lezen.

Men pompt daar water uit oude mijngangen op voor verwarming van de stad, het dieper gelegen water is een paar graden warmer. De boormanager had de gaatjes geboord. Bij de NOS hoorde ik een oudgediende mijnwerker stellen dat de verzakkingen niet door de mijngangen konden komen, omdat die vol water staan en zo druk houden.

Maar wat gebeurt er als je gaten boort om dat mijnwater in beweging te brengen en op te pompen? Bij de gedupeerde winkeliers en het inzakkende winkelcentrum moest ik meteen aan het mijnwaterproject denken: heeft een journalist daar al eens naar gevraagd?

Over het rendement ben je op de achterkant van een bierviltje snel klaar…

Na pompen met een zogenaamde multiplestage submersible pomp in het boorgat komt het mijnwater met een temperatuur van 28 graden Celsius aan de oppervlakte. De pomp is standaardgereedschap bij olieputten om water te onttrekken. Het energieverbruik van de pomp snoept de energiewinst terug met één graad. De eerste put leverde 80 kuub water per uur met een maximaal benutbaar warmteverschil van vier graden.

In vergelijking met fossiele energie is de energieterugverdientijd van mijnwater bijzonder hoog. Alleen al om de energie te compenseren die de 4000 pk boorpomp (ongeveer 3200 kilowatt) gebruikte om bij het boren het boorgruis te verwijderen, moet een mijnput met 80 kuub per uur meer dan een jaar lang warm water leveren, twee jaar als je de injectieput meerekent.

Wie op de zelfde diepte naar olie boort en een kleine bron aanboort van 400 barrels per uur is in een half uurtje klaar, om de verbruikte energie van de boorpomp te compenseren. Voorgaande geeft een erg ruwe indicatie, maar toont wel dat boortechniek uit de olie-industrie is ontwikkeld voor oliewinning: spul waarvan één kilogram het energie-equivalent levert van zes weken zware menselijke arbeid.

Ach…