httpv://www.youtube.com/watch?v=nqaZQheLfkA

Bovenstaande trailer is van de film ‘Climate Crimes- Environmental crimes in the name of Climate Protection’- van Duitse filmer Ulrich Eichelman. Hij gooit de knuppel in het hoenderhok van milieuactivisten. Zij zijn volgens hem door hun klimaatactivisme mede verantwoordelijk voor de vernietiging van regenwoud voor biofuels, maar ook verdere monoculturisering met mais van het Europese landbouwgebied.

Groene beweging is lakei/usefull idiot van corporate belangen
Eichelman’s stellingname raakt aan de films van Wilfried Huismann over de strategie van het WWF. Milieuactivisten die het klimaat zeggen te redden zijn vaak lakeien van corporate belangen. Het was Greenpeace die actief bij de Europese Commissie lobbyde voor biofuels tot de averechtse gevolgen van hun campagnes zichtbaar werden.

HIPPO, Habitatvernietiging en Invasive species als bedreiging 1 en 2
Klimaatverandering is – in verhouding tot menselijke invloeden- geen belangrijke bedreiging voor biodiversiteit, zo schreef ik ook al in 2010 in NWT: habitatvernietiging staat op afstand op 1.

En wat doen windustrieterreinen, siliciumwoestijnen (zonne’akkers’) en biofuels? Die vragen zoveel groen landoppervlak dat de natuur netto slechter uit is dankzij de groene beweging.

Het uitsparen van landbouwgrond bewaart meer natuur dan klimaatactivisme

    Vandaar mijn stokpaardje: de moderne milieubeweging is de grootste vijand van de natuur. Sceptici zijn (vaak) groener dan de groene beweging, door hun afkeer van averechts bureaugestuurd beleid gericht op het halen van papieren doelen.

Consuminderen?
Omdat veel journalisten links zijn, komt Eichelman ook met linkse ‘oplossingen’ als ’terug naar de Middeleeuwen’ en consuminderen. Dat zou niet mijn idee zijn, zeker niet voor ontwikkelingslanden. Maar de feiten van habitatvernietiging die hij aandraagt zijn een indringende oproep aan de groene sector: kijk wat de (averechtse) gevolgen zijn van jullie klimaatactivisme.

De toekomst van diversiteit van leven
Afgelopen week las ik The Future of Life van bioloog Edward O Wilson (bedenker van de term ‘biodiversiteit’). Als oplossing om menselijke ruimtedruk te minderen draagt hij ondermeer GMO-gewassen aan: efficiëntere gewassen helpen landbouwgrond en grondstoffen uitsparen, bij een naar 9 miljard consumerende mensen uitgroeiende wereldpopulatie is dat absoluut noodzakelijk.

Ook Wilson raakt aan ‘consuminderen’, maar hij blijft wel realistisch en baseert zich op wetenschap.