Foto: Brusselse ambtenaren werken aan nieuw biodiversiteitsbeleid/belastingheffing

Tegen wil en dank komen voorspellingen die wij op Climategate.nl doen steeds uit: Twee jaar geleden schreef Theo al en uw andere blogger– dat de Brusselse bureaucratie ook geld wil afnemen van Europese burgers via ‘biodiversiteit’.

Een nieuw rapport in opdracht van de DG-environment van de Europese Commissie brengt biodiversiteitsbelastingheffing voor 2020 weer een stukje dichterbij, met levering van ‘wetenschappelijke’ rechtvaardiging:

Exploring potential demand for and supply of habitat banking in the EU and appropriate design elements for a habitat banking scheme.

Habitatbankieren
De consultants van Bio Intelligence Service verzonnen een manier om veranderend landgebruik om te rekenen in onkosten die bedrijven moeten maken: ze komen op bedragen tussen 20.000 en 100.000 euro die iemand als ‘offset’moet betalen, wanneer hij het waagt in een lidstaat van de Europese Unie nog een economische activiteit te ontplooien in plaats van naar Azie of de VS te gaan. De rechtvaardiging is een papieren doel, dat overigens ook al voor 2010 werd gesteld:

The EU 2020 Biodiversity Strategy introduces the goal of ‘no net loss of biodiversity and ecosystem
services’ (Action 7). This is likely to be achieved by, among other actions, schemes to compensate for and offset biodiversity losses.

Meer papier en meer ambtenaren redt de Europese natuur
Een nieuw cordon consultants en ambtenaren moet het oncontroleerbare controleerbaar maken. Want zelfs ecologen weten niet precies wat ‘biodiversiteit’ is, of doet: het is een politiek vastgesteld begrip uit de Convention on Biological Diversity in 1992. Iedereen kan ‘biodiversiteit’ dus gebruiken voor eigen doeleinden. En dus, zoals het begeleidend persbericht stelt:

Such a scheme, known as habitat banking, would require a “strong regulatory framework”(= nóg meer ambtenaren) of standards, certification, monitoring, reporting and enforcement, according to the study conducted for the European Commission.


Het systeem van ‘habitatbankieren’ is vergelijkbaar met CO2-emissiehandel.
Bij CO2-emissiehandel onder het Kyoto-akkoord moest ieder groot bedrijf dat fossiele energie verbruikt dit ‘compenseren’ via tribuut aan de staat/ een door overheid en bankiers in het leven geroepen virtuele economie. In het kielzog van die compensatie-industrie krijg je dan een karavaan certificeerders, consultants, kwaliteitsborgingscriteria en extra ambtenaren die als een papieren last drukken op de ruggengraat van de economie: vrij ondernemerschap.

We zien dat ook bij ‘biomassa’, waar de overheid via de commissie Corbey en via de commissie Cramer via allerlei ‘duurzaamheidscriteria’ het intrinsiek onduurzame groen verft: het bijstoken van duizenden hectares bos uit de Verenigde Staten in Nederlandse kolencentrales met zoveel mogelijk papier groen poetsen.

Wij compenseren in NL al veranderend landgebruik
In Nederland hebben we trouwens al lang zo’n schema van ‘habitatbanking’: het Nationaal Groenfonds. Daarin moeten overheden (het is meestal de overheid die natuur vernielt, zie de Centrale As in Friesland gepropageerd door de ‘groene’PvdA-er Hans Konst en groene gristen Piet Adema) geld storten om het verlies van een Nationaal Landschap te compenseren wanneer ze een stuk asfalt aanleggen.

Groenfonds gaat nu vooral naar progressief politieke propaganda
Tot nu toe werkt natuurcompensatie niet, het Groenfonds zit nog vol met ongecompenseerde hectares. Want er is geen grond beschikbaar om natuur te ‘compenseren’. Daarnaast is het ook onzin om ’s werelds beste landbouwgrond uit productie te halen om daar nepnatuur van te maken zoals in Flevoland.

En dus gaat het geld in het Groenfonds op aan progressief politieke propaganda, zoals het bang maken van kinderen voor ‘de klimaatverandering’: wat sommige clubs die van de overheid leven natuureducatie durven noemen.

Compensatie werkt alleen bij particulier initiatief
Het belangrijkste ecologische argument tegen ‘compensatie’ is dat je natuur inwisselbaar maakt, verwazigt tot iets universeel groenigs als ‘ecosystem services’, zeker wanneer de overheid de belangrijkste natuurvernietiger is. Wanneer je al natuur wilt compenseren, moet je dat op particulier initiatief doen, en niet opgelegd door de overheid. Als je wel 5 euro parkeerbelasting per uur in Amsterdam wilt betalen, 100 euro voor een concert van fossiele rockers, waarom dan niet 1 euro voor een kaartje bij een landgoed waar je mag lopen van de eigenaar?

Habitatbankieren is een fantastisch idee
….wanneer je gelooft dat meer bureaucratie, Euroambtenaren met boven-Balkenendenorm-salaris en lastenverzwaring de natuur verfraaien. Leverde het IPCC de ‘wetenschappelijke’rechtvaardiging een virtuele waardencreatie via CO2-emissiehandel, het nieuwe VN-panel voor ‘biodiversiteit’ IPBES levert de ‘wetenschappelijke’ rechtvaardiging voor de handel in ‘biodiversiteitscompensatie’. Met bankier Pavan Sukhdev als één van de belangrijkste architecten.

Wannéér gaan we habitatbankieren?
De vraag is niet óf het gebeurt, maar wanneer. Ligt het voorstel klaar, dan zal het Europees Parlement met Groene Gerben Jan het aannemen met 500 tegen 0 stemmen voor onze bestwil, met nog 100 absenties van Europolitici die besloten niet de aanwezigheidsvergoeding van ruim 300 euro per dag op te strijken maar de 4300 euro onkostenvergoeding op te souperen in de Brusselse horeca.

Prachtig instituut, de Europese Unie.