RZEifel11
Ik reisde afgelopen jaren meerdere keren af naar de Eifel. Aanvankelijk om als klassieke natuurfotograaf wat toeristische idylles vast te leggen: onkruid bij ochtendlicht, oh wat is de natuur toch een wonder. U kent dat slaapverwekkende genre wel. Wanneer je oppervlakkig kijkt zie je inderdaad een lieflijk heuvellandschap. Maar al snel- wanneer je inzoomt- is dat onbevredigend: De Eifel is even goed aan het monoculturiseren als de rest van het Europese agrarische landschap.

Subsidies leiden tot éénvormigheid, alles moet in de zelfde Brusselse bureaulade passen van Durgerdam tot Bulgarije. De Vereniging Nederlands Cultuurlandschap wees mij op Brusselse subsidies bedoeld om oude eeuwenoude hagen op te ruimen, én subsidies om nieuwe hagen op te richten. Waarschijnlijk richt de Brusselse subsidiemolen via het Cohesiefonds, landbouwsubsidies en klimaatsubsidies een veelvoud schade aan het (kleinschalig agrarisch) natuurlandschap aan, van wat er via Life Subsidies weer wordt hersteld. Te meer omdat Life subsidies vooral naar consultants gaan die de kosmopoliet willen uithangen, en hun rapportjes die in een bureaulade een revolutie veroorzaken. Ik heb bij clubs als ECNC in Tilburg daar genoeg van gezien.

RZEifel1

RZEifel2
Extra drijver van eenheidsworst zijn nu de klimaatsubsidies, de subsidies voor monocultures koolzaad, mais voor biodiesel, de subsidies voor als zonne-akker verkochte siliciumwoestijnen op de heuvels en windmolens zo ver het oog reikt, verbonden door transportlijnen. Met de ‘Groenen’ aan de macht in deelgemeente Trier zal de ontgroening nog sneller voortschrijden. Groen is het nieuwe Rood, en in de Sovjet Unie was het milieu en de natuur ook consequent de klos. Zo is het ook de overheid geweest die in Nederland met ruilverkavelsubsidies van boven af verwoestte, wat van onder op door eeuwen was ontstaan.
RZeifel3
RZEifel4

RZEifel5

RZEifel6
RZEifel7
In de buurt van Bitburg vond ik een kleinschalige boer met 60 hectare grond, die tegen de trend in het kleinschalige agrarische landschap in stand hield, met behoud van kleinschalige landschapselementen, beekjes, meidoornbosjes waar de nachtegaal nog zong. Gewoon uit liefde. Terwijl zijn intensiverende buurman de boel strak trekt om subsidies te cashen voor de biogas-anlage, zorgde deze bioboer gewoon dat zijn onkosten laag blijven. Zoals alle echt groene mensen, moest de boer niets van de milieubeweging en ‘de Groenen’ hebben.
Helaas heeft hij geen opvolging, zoals in vele boerengezinnen ziet de zoon niets in een zwaar boerenbestaan, waar dankzij de milieubeweging ook nog eens een vies zure regen-luchtje aan kwam te hangen. Een bureaubaantje in de stad is veel comfortabeler. En zo zal op termijn ook dit stukje lieflijkheid onder een gesubsideerde molen verdwijnen. Het is als bij kerken en een lichaam. Wanneer de ziel verdwijnt raakt het lichaam in verval, en natuursubsidies zijn dan als fondsen voor de obductie-assistent.
RZEifel8

RZEifel9
RZEifel10
En toch, zelfs boven de koolzaadakkers hoor ik hier nog steeds een leeuwerik de hemelladder beklimmen, om met een parachutevlucht weer af te dalen. Wie weet blijft de natuur toch haar kansen zien.