Het is nog steeds even onherbergzaam en koud op de Noordpool

Het is nog steeds even onherbergzaam en koud op de Noordpool

Media bedreigen de vreedzame relaties tussen Canada, Rusland en de Verenigde Staten, door hun feitelijk onjuiste en opgeblazen berichtgeving over de wijze waarop de 7 landen aan de Noordpoolcirkel delfstoffen verdelen. Dat kun je lezen in het artikel Arctic Rhetoric van  het World Policy Institute, dat nog eens uiteenzet wat wij hier op Climategate.nl ook al tevergeefs probeerden uit te leggen aan het mediaklootjesvolk, waaronder van ‘kwaliteitskrant’ De Volkskrant, die meldde dat Rusland de Noordpool zou ‘claimen’.  Ene Thomas van BNR Nieuwsradio belde mij er al eens over, en ik heb ‘m nog eens uitgelegd wat het World Policy Institute hier schetst:

Despite ongoing cooperation between Arctic nations – Canada, Denmark (Greenland), Finland, Iceland, Norway, Sweden, Russia, and the United States– mainstream rhetoric often implies Arctic stakeholders are teetering on the brink of conflict. To a great extent, this sentiment is reflected in mass media and political banter, inflaming the passions of audiences. This is true, not only in the U.S. but also elsewhere, evidenced in the mass media reporting of other Arctic nations and beyond.

Consider, for instance, the impact of headlines pronouncing a “New Cold War” or a “Rush for Riches,” headlines not uncommon in U.S. media. Some reactions may be visceral– insidiously implanting notions of fear, lust, or chaos into the very core of society. Similarly, political banter suggesting belligerent rivalries reminiscent of bygone years may well influence public opinion to the detriment of strengthened Arctic relations.

Lies, damn lies and journalism
In werkelijkheid is er geen run op de delfstoffen van de Noordpool gaande, behalve bij de runderen van het mediavee. De arctische landen tekenden het UNCLOS verdrag waarin de 200 nautische mijlen van de EEZ werden afgebakend: die zijn gewoon van de landen zelf. En daarbuiten kunnen de landen pas aanspraak maken op een stukje diepzee van de nog steeds even ontoegankelijke Noordelijke IJszee als ze kunnen aantonen dat hun continentale plat naar dat stukje doorloopt. Daarvoor dienen ze dan een aanvraag in, de details staan al keurig in mijn vorige blog beschreven.

En Groenland, daar blijven de Russen even goed van af. En klootjesvolk van Greenpeace: er is geen arctisch natuurreservaat nodig, want dat is er al. De hele zee rond Groenland is al het grootste Marine Protected Area ter wereld. Je moet wel NVJ-journalist zijn om die sukkels van Greenpeace te geloven.

De Noordelijke landen tekenden meerdere verdragen waarbij ze op wetenschappelijke wijze de zaakjes afhandelen, en ze hebben elkaar ook hard nodig in dit ijzige gebied. Want als een Russisch schip in moeilijkheden komt, kan een Canadese IJsbreker te hulp schieten en vice versa.

Scared to Death: miljardenschade door journalisten
Nee, nee en nog eens nee dus, de Russische beer is niet bezig de Noordpool te claimen, hoe geil dat verhaal ook klinkt. En hoezeer deze xenofobie richting de Russen ook in het politieke straatje past van linksige informatie-amateurs. Wat wel gebeurt: doordat er nog politici zijn die geloven dat – op milieu- energie en klimaatgebied- ook maar iets waar is van wat je in de krant leest of op het NOS Journaal ziet, ontstaat er een politieke werkelijkheid die de internationale relaties kan schaden. Dat meldt het World Policy Institute ook.

We zien de parallel met klimaatbeleid, en lees Scared to Death van Christopher Booker en Richard North. Nadat het mediaklootjesvolk onze politici ophitste om aan paniekvoetbal te doen omdat de klimapocalyps dreigt- steeds weer de zelfde paniekzaaiers als Pier Vellinga citerend- lijdt ons land nu tientallen miljarden euro’s schade, dreigt de chemische industrie te vertrekken of om te vallen, schieten de energierekeningen straks door het plafond.

Mainstreammedia doen meer kwaad dan goed
En die schade mag u nu gaan ophoesten volgens het SER Energieakkoord via 500-1000 euro extra belasting over uw energierekening per jaar, wat onze media u nog steeds verzwijgen omdat ‘duurzaam’ nu eenmaal in hun politieke straatje past en dus vrij van iedere kritiek blijft.

Dus ookal hebt u de krant opgezegd en daarmee toch al gauw 300 euro bespaard op jaarbasis, die kunt u direct weer inleveren omdat de journalistiek zoveel schade aanricht in de maatschappij, waarbij een handjevol uitzonderingen de regel bevestigen bij milieu, energie en klimaat. Het wordt tijd dat we een proces aanspannen tegen de Nederlandse Vereniging voor Journalisten NVJ waarbij we deze schade op hun leden verhalen.

U ziet, ik ben bezig mij zeer geliefd te maken bij journalisten. Je moet die ijdeltuiten nu eenmaal hard schoppen voor ze eindelijk eens bij zichzelf te rade gaan en hun professioneel functioneren kritisch willen belichten. Het ‘wij zijn goed omdat wij dat vinden’-gevoel overheerst, en mensen als ik worden behandeld volgens ‘shoot the messenger’. Omdat ik dit meld, heb ik het gedaan en kunnen journos op z’n best wat meesmuilend lachen of je doodzwijgen.