Woudagemaal: Onneembare barriere voor in- en uittek en predatieval

Woudagemaal: Onneembare barriere voor in- en uittek en predatieval? Bij twijfel, beschuldig visserij!

Na de blog over de Commissie Rabbinge die de geldigheid van het Aal Beheer Plan 2009 (gemaakt door Imares) evalueerde, stuurden lezers deze studie van Van de Wolfshaar et al in Knowledge and Management of Aquatic Ecosystems 2014. Daaruit blijkt op basis van visbemonstering (verplicht sinds de Kader Richtlijn Water 2000) van wateren die regionaal beheerd worden (alle wateren ex rivieren, grote meren en kustwateren) dat liefst twee maal zoveel paling in Nederland aanwezig moet zijn (620 ton schieraal, 3957 ton in totaal), als vermeld in het Aal Management Plan van Imares/Ministerie van CDA-jockey met eigen personality-glossy ‘Gerda’in 2009. (228-335 ton schieraal)

De reden voor het verschil is dat het Aal Beheer Plan 65 procent van het zoetwateroppervlak (= potentieel aalhabitat) weglaat, waarin paling kan leven, wateren die vallen onder regionaal management. Of Imares-palingdeskundige Willem Dekker dat uit luiheid deed (te moeilijk, te weinig gegevens voor binnenwateren enz) en daarmee wegkwam als eenoog koning in het land der blinden? De schatting van de actuele situatie (er is twee maal zoveel als gedacht) maakt hoe dan ook nogal wat uit voor het nationaal beheer van deze lekkerste vis van NL. Laten we daar eens een Lindeboompje over opzetten…

Nederland te zwartgallige uitgangssituatie met negatieve gevolgen visserij
Combineer de lage schattingen in het Aalbeheer Plan van Imares 2009 van de aanwézige paling in NL met onrealistisch hoge normen voor uittrek gebaseerd op hoge vangsten in het onnatuurlijke IJsselmeer van 1948-1953 geven zo een kunstmatige noodtoestand over de huidige palingstand- een enorme kloof tussen gewenste situatie en huidige stand- die niet op wetenschap leunt, én die ver afwijkt van wat wetenschappers in Duitsland, Belgie en Groot Brittanie omschreven (leidend tot de Motie Bosman, en het onderzoek van de Commissie Rabbinge).

We krijgen onderhand sterk de indruk dat het Aal Beheer Plan in 2009 door Imares naar een gewenste beleidsrichting is geschreven, waarin wij de kwalijke hand van fondsesnwervende lobby- en consultingfirma’s als Stichting de Noordzee en WNF vermoeden: de palingvisserij moet gesloten, geef ons een ‘wetenschappelijk’excuus. Zo’n rapport waar mensen intuinen met een onrealistische inschatting van het eigen intelligentieniveau (politici, journalisten). Doe daar nog een Zembla-documentaire bij over ‘dioxine-paling’, waarbij Stichting de Noordzee-bestuurslid Tinka Murk komt opdraven om de ‘ernst’van het probleem te vermarkten et voila: de aalvisserij wordt kalltgestellt.

Studie erkent: Milieubeleid Nederland/EU leidt tot minder biomassa paling
Natuurlijk neemt deze nieuwe studie vele aannames, zoals dat langs de waterkanten 50 procent meer aal leeft dan in het midden van een kanaal of sloot. Ook kun je stellen dat ze moeten corrigeren voor alle binnenwateren die niet toegankelijk zijn voor intrek van nieuwe paling dankzij gemalen, sluizen en andere barrieres. De Duitsers verklaren daardoor 40 procent van alle binnenwateren ongeschikt voor paling. Aan de andere kant: de studie maakt gebruik van de kennis van vissers over waar zij de meeste paling vangen. En ze nemen ook aan dat paling in EUTROFE wateren het meeste voorkomt.

Terwijl de Kader Richtlijn Water juist naar voedselarmer water streeft met steeds meer fosfaattrappen in RZWI’s (waarbij slib wordt verbrand en gedumpt in mijn in Assche). Dus milieubeleid leidt tot een draagkracht voor aal in onze wateren, die veel lager ligt dan wat nodig is om een aalstand te krijgen die Nederlandse beleidsmakers via ‘aalherstel’ willen afdwingen. Terwijl de Commissie Rabbinge nog alles doet om de toegevoegde waarde van eutrofiering ter discussie te stellen (teveel eutrofiering zou tot lage stand leiden), onderstreept deze studie de waarde van eutrofe wateren voor aalbestanden (Het aalbeheerplan heeft biomassa als norm, niet aantal exemplaren. bij meer voedsel krijg je meer grote aal, dus meer biomassa!).

  • De Rypothese voor aalstand
    Wanneer vetpercentage van belang is voor aal om de paaigronden te halen, en de voedselrijkdom neemt af is er kans dat de relatief hoge intrek van glasaal begin jaren ’80 door fosfaat werd veroorzaakt. Immers, als meer vette schieraal de paaigronden haalt, moet er ook meer glasaal terugkomen. Wanneer de Chinezen dan voor hun kwekerijen alle glasaal laten wegvangen keldert die intrek, verloopt herstel na verbod daarop veel trager omdat de voedselsituatie verarmt WAAR TEGELIJK DE HABITATSITUATIE AL BEROERD WAS; fosfaat compenseerde dan even die beroerde habitatsituatie en gebrekkige intrek door betere groei en hogere overleving. In dat geval is het Aal Management Plan zo geschreven dat de negatieve biologische consequenties van milieubeleid door de overheid buiten schot moeten blijven, en de overheid zo weinig mogelijk hoeft te doen. Zoals we dat ook in Natura 2000 zien

Aalbeheer politiek vervuild
Zo geeft het Nederlands Aalbeheer Plan dus een forse ónderschatting van de populatie en daarmee een forse óverschatting van het probleem dat zij beweert te bestrijden, met een directe visserijbeperking van 3 maanden per jaar tot gevolg: waarbij de Commissie Rabbinge maar ook Jaap van der Meer in een onderzoek voor Witteveen en Bos al aangeven dat de positieve gevolgen daarvan- áls ze al ooit zichtbaar worden- wel tientallen jaren kunnen duren voor ze zichtbaar zijn.

En dat zonder met constructieve oplossingen te komen: financieen van overheidswege om knelpunten voor intrek van glasaal en uittrek van schieraal op te lossen, waar de Kader Richtlijn Water dat al voorschrijft. En iets minder rigide omgaan met de fosfaatbehandeling in RZWI’s (wat nota bene enorme kostenbesparingen kan geven), waar Nederland óók weer het strengste jongetje van de klas is.

De studie werd in oktober 2013 geaccepteerd, en moest dus bekend zijn bij de Commissie Rabbinge toen deze haar advies uitgaf, waar één van de auteurs van de studie De Graaf nota bene in zat. Wetenschappers worden pas onafhankelijk na hun pensioen. Ik weet zeker dat als De Graaf productie-ecoloog Rudy Rabbinge op de hoogte had gesteld van de bevindingen van deze studie (het Aal Beheer Plan 2009 laat 65 procent van het aalhabitat weg, er is mogelijk tweemaal zoveel paling) hij dat in het rapport had meegewogen. Nu staat vast: aan het palingdossier hangt een luchtje waarbij politiek de wetenschap dirigeert.

Ik zal Rabbinge daarom eens vragen, dat is nu een onafhankelijker wetenschapper waar ik wél achting voor heb, ik kan me niet voorstellen dat hij dit wist en het onbesproken zou laten in een advies richting Tweede Kamer. Is dus

  • a. het Aalbeheer Plan van Nederland geschreven om aalherstel te bevorderen?
  • b. het probleem in stand te houden zodat fondsenwervende consulting en praatgroepen als SDN en WNF zichzelf aan het werk kunnen houden, en tegelijk poen kunnen genereren voor plannetjes als de Vismigratierivier bij de Afsluitdijk, ook andermaal om zichzelf mee aan het werk te houden?

Kies uw optie, een mengelmoes is ook mogelijk want tussen zwart en wit liggen nog 50 tinten grijs.