Vele groenbevlogenen hebben door de jaren heen de Duitse Energiewende aanbevolen als navolgenswaardig voorbeeld voor het klimaat– cum energiebeleid van andere landen, inclusief Nederland. Als in een Griekse tragedie werd de invoering van dat beleid in Duitsland echter begeleid door een koor van critici die met grote precisie aangaven waar dat beleid zou vastlopen. Dit stuitte zowel bij de Duitse politiek als de bureaucratie op een muur van autistische gelijkhebberij en cognitieve dissonantie. Naarmate de tijd verstrijkt, wordt het echter hoe langer hoe duidelijker dat de critici gelijk hebben en dat de Energiewende zal imploderen in een fiasco van ongekende proporties. De ervaring leert dat daar een Zwarte Pietenspel op volgt, dat weer interessante inkijkjes zal geven in de menselijke natuur.

Een van de belangrijkste Achilleshielen van de Energiewende is dat deze  het verdienmodel van de traditionele elektriciteitsbedrijven heeft aangetast. Deze blijven nodig voor de opvang van de grillige fluctuaties van intermitterende wind– en zonne–energie. De beurswaarde van deze bedrijven is de laatste jaren gedecimeerd en zij lijden thans megaverliezen. Wind– en zonne–energie hebben voorrang op het net en door het daardoor ontstane overaanbod zakken de prijzen op de elektriciteitsbeurs tot onder het niveau waarop traditionele centrales winstgevend zijn. Dat leidt ertoe dat deze centrales worden gesloten. Maar daarmee rijst een levensgroot probleem. Zij zijn nodig als back up voor als de wind niet waait en de zon niet schijnt. Voor dit probleem is vooralsnog geen oplossing in zicht.

Onder de titel, ‘Renewables shift wallops traditional power plants’, rapporteerde ‘Die Deutsche Welle’:

Germany’s shift to renewable energy sources will have a greater impact on operators of traditional power plants than originally thought, according to new data from the country’s grid supervisor.

Fifty-seven traditional gas and coal power plants are set to close in Germany as a consequence of Energiewende, or energy transition, which has diminished the profitability of operating non-renewable power plants.

That’s nine more than had been slated for closure at the beginning of the year, Germany’s leading Bild tabloid reported on Monday, citing figures from the Federal Network Agency.

Energy industry advocates have warned that a heavier reliance on wind and solar power could put Germany’s energy supply security at risk.

Hildegard Müller, head of the German Association of Energy and Water Industries (BDEW), told Bild that modern power plants were an insurance policy against power shortages and deserved to be financially compensated as such. “The situation for existing power plants is getting worse,” Müller said. “An ice age is looming for the construction of new plants too. Every second planned facility is hanging by a hair,” Müller said.

Four years after German Chancellor Angela Merkel announced her decision to phase out nuclear power in the wake of the Fukushima disaster, the costs of adding more renewables to the energy diet of Europe’s largest economy have exceeded initial estimates. Citing a recent estimate from a leading German economic think tank, the business daily Handelsblatt reported Monday that annual costs of 28 billion euros per year were being handed down to German consumers for the Energiewende. That means an average household, or one that consumes some 3,500 kilowatt hours in a year, pays about 270 euros annually for Germany’s pivot toward green energy.

“The energy transition began with the assumptions that energy costs in this country would remain manageable and remain internationally competitive. Neither have materialized,” Barbara Minderjahn, the chief of Germany’s Association of the Energy and Power Industry (VIK), told Handelsblatt. …

Lees verder hier.

Het oorspronkelijke Duitstalige bericht is hier te vinden.

Maar dat is niet het enige probleem waarmee de Energiewende worstelt. De traditionele elektriciteitsmaatschappijen hebben weinig tot geen geld meer voor investeringen, en andere investeerders trekken zich terug.

In zijn boek, ‘Energiewende und Atomausstieg – Chance oder Irrweg’, schrijft Willy Marth:

Der Rückzug der Investoren, Betreiber und Großfirmen (wie Siemens) geschieht bereits, wenn auch weitgehend unbemerkt von der Öffentlichkeit. Der deutsch-russische Financier Arngolt Bekker, der das Unternehmen BARD gründete und den gleichnamigen Windpark errichtete, gab bereits einen Großteil seines Geschäftes auf und entließ im August 2013 rd. 120 Mitarbeiter.
Auch die vier großen deutschen Energieversorgungsunternehmen E.ON, RWE, EnBW und Vattenfall sind vorsichtiger geworden und investieren weitaus weniger als früher geplant. ….

An der Küste und im norddeutschen Raum bangt man um mehrere zehntausend Arbeitsplätze, wenn auch die Zulieferindustrie ins Erlahmen gerät. Die Wirtschaftsminister der nördlichen Bundesländer sowie viele Bürgermeister richteten deshalb im August 2013 den „Cuxhavener Appell“ an die Politik: Die Bunderegierung solle sich um Investitionssicherheit im off-shore-Bereich sorgen. Bislang ist aus Berlin aber noch keine belastbare Antwort erfolgt.

Lees verder hier.

Het wordt dus hoe langer hoe duidelijker dat de Energiewende een doodlopende weg is. Maar er is veel financieel en politiek kapitaal in geïnvesteerd. En de beëindiging van de Energiewende zou een enorm gezichts – en geloofwaardigheidsverlies voor de huidige Merkel–coalitie betekenen. Dus er zullen nog vele tientallen miljarden in dit zwarte gat verdwijnen voordat het beleid ‘om’ gaat. Maar men kan er vergif op innemen dat dit uiteindelijk tóch zal gebeuren. Het irrationaliteitsgehalte van dit beleid is eenvoudigweg te hoog.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.

Gerelateerd: