Hype, hype hoera!

Hype, hype hoera! Achter deze uitroep van Simon Rozendaal in zijn boek, ‘Alles wordt beter’, gaat een wereld schuil van massahysterie, politieke correctheid, bedrog, overgeprikkelde amydalae en zucht naar status, geld en macht. Onze maatschappij wordt al vanaf de eerste geordende gemeenschap beïnvloed door de angstprocessen die hierachter steken, en die hun oorsprong vinden in de evolutie toen deze processen zinvol waren om te overleven te midden van hongerige beren en leeuwen.

Er wordt gespeculeerd dat de ontwikkeling van onze maatschappij sneller is gegaan dan evolutie heeft kunnen bijbenen. Het gevolg is o.a. dat wij mensen nog steeds overgevoelig zijn voor de, nu irrationele en disfunctionele, oerprikkels van angst en alarm zoals Simon Rozendaal in genoemd boek beschrijft. De mens zoekt kanalisering van deze oergevoelens, lees: verklaring voor, door het scheppen van goden en duivels, zo wordt ook gesteld. Onbeduidende zaken worden, overigens selectief, opgeblazen als rampen. In deze moderne tijden, zeker na de Verlichting, leken de goden en de duivels steeds verder in het rijk der fabelen te verdwijnen. Niets is minder waar gebleken. Groen is nu god, CO2 de duivel en Greenpeace het onfeilbare hoofd van de Groene Kerk met Amsterdam als Vaticaan.

Angst voor het irrationele blijkt nog springlevend; massahysterie, politieke correctheid, groepsdenken en sociale controle tieren welig als het om de AGW– hypothese (‘Anthropogenic Global Warming’; door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming) gaat. Zeer lezenswaard is ook het boek, ‘Scared to death’, waarin de auteurs North en Booker blootleggen hoe het mechanisme van een premature hypothese, via de media leidt tot redeloze angst, massahysterie en navenante overreactie door overheden: een nieuwe hype met de profiteurs van dien.

Het patroon is steeds hetzelfde: van ‘herkennen’ van een vermeend verband naar het speculatief leggen van een ‘causaal’ verband. Op het moment waarop de media dit oppikken, is het alsof een dam doorbreekt en de vloedgolf van emotie elke vorm van scepsis en rede overspoelt. Al Gore en de milieubeweging hebben hier succesvol gebruik van gemaakt om hun imperia te vestigen. Het Voorzorgprincipe versterkt dit verderfelijke proces.

Dit patroon van ‘scare mongering’, nu over het klimaat, belicht Christopher Brooker in zijn boek ‘Global warming disaster’. Ergens in 1988 tijdens een verklaring van James Hansen voor de Senaat brak ook zo’n dam door. Na die verklaring was er geen houden meer aan. Wetenschap werd definitief buiten spel gezet en emotie nam de regie over.

Vanzelfsprekend werd de autoriteit van ‘de wetenschap’ misbruikt in de vorm van een drogrede bekend als ad verecundiam ofwel het autoriteitsargument. De dekmantel is het IPCC, dat echter de wetenschappelijke methode met voeten treedt, maar het autoriteitsargument met succes uitdraagt, terwijl het geen wetenschappelijk instituut is, maar een administratiekantoor van eenzijdige wetenschappelijke informatie.

Hierover is ook uitvoerig geschreven door Donna Lafraboise. Geen aan betrouwbare wetenschap hechtende politicus zou het IPCC serieus mogen nemen. Onwetendheid leidt tot het tegengestelde.

Booker beschrijft hoe consensus over de AGW–hypothese werd opgedrongen, door het manipuleren van de eindtekst van het tweede IPCC-rapport, overschreeuwen en weigering sceptische artikelen op te nemen in wetenschappelijke literatuur zoals Richard Lindzen mocht ervaren.

Niet verwonderlijk verscheen ook de mythe van de 97% van de wetenschappers ten tonele in diverse gedaantes. Elk weldenkend mens voelt op zijn klompen aan dat hier iets niet klopt, want consensus en wetenschap zijn feitelijk elkaars tegenpolen. Hetzelfde geldt voor verkiezingsuitslagen met een dergelijk resultaat. Steevast zijn dat verkiezingen in dubieuze dictaturen.

Het mandaat van het IPPCC kan manipulatie uitlokken doordat alle mogelijke niet humane invloeden op klimaatveranderingen bij de poort worden tegengehouden. Ontsporingen bleken onvermijdelijk. Dieptepunten zijn o.a. de hockeystick–grafiek (‘Hide the decline’; ‘We must get rid of the medieval warming’) en Climategate.

We weten inmiddels ook dat geen der modelprojecties over opwarming is uitgekomen. COP21 verbindt hier geen conclusies aan. Een evenwichtig en verantwoord akkoord?

Bedenkelijk is ook de uitspraak van Hansen om zo ver te gaan sceptici te willen berechten voor misdaden tegen de menselijkheid.

Hansen en vele alarmisten moeten eens leren dat brandstapels echt verleden tijd zijn, hoe spijtig het ook is als middel om je onwetenschappelijke gelijk te halen. Dergelijke toon van dwingelandij en intimidatie is overal waar te nemen zoals bij de invoering van de Herstel- en Crisiswet, uitspraken van Nijpels, die van Rotmans (zie tweet) en Greenpeace die onthoofden wel een aardig idee vindt, al dan niet door hetzelfde religieuze radicalisme gegrepen. Richard Tol schreef over die gewenste onthoofding dit.

Ook Hansen deed weer van zich spreken door een wel erg speculatief verhaal te publiceren.

Onlangs mochten we ook het nieuwste staaltje van intimidatie beleven door het ontslag van de Franse weerman en klimaatcriticus Philippe Verdier. Dit alles onderstreept het failliet van de AGW– hypothese en het brute stompzinnige dogmatisme van de Groene Kerk.

En dan valt ook het ontluisterende fenomeen op hoe beperkt politici deze materiebegrijpen, laat staan willen begrijpen. Dit illustreert deze video uit 2008.

Dit soort lieden zouden de volgende generatie Nederlanders hun toekomst moeten waarborgen? Hoe geloofwaardig is een Kabinet dat zijn burgers, en vooral jonge kinderen, behoort te beschermen tegen onwetendheid en desinformatie, maar hun toekomst daarentegen in handen legt van lieden behept met onwetendheid, plegers van bovenbeschreven malversaties, manipulaties en het propageren van nepconsensus. Met wetenschapsbeoefening heeft dat niets te maken, waar wetenschap geacht wordt op school te worden onderwezen. Of mag Creationisme nu wel worden onderwezen? Vergroening kortom is een ander woord voor mondiale linkse dictatuur. Dat dit ook een daadwerkelijk beoogd doel is, leren deze twee dames (hier en hier) ons wel.

Succes kan hen niet worden ontzegd, want de misleide burger/belastingbetaler levert via de energierekening middels de 100’ste penning aan de Groene Kerk argeloos zijn inkomsten in als kerkelijke belastingen om het socialistische ecokalifaat te financieren. Allemaal heel democratisch want het stemvee is immers voldoende gehersenspoeld door de milieubeweging en de media, en overschreeuwd door de retoriek van lieden als Minnesma, Rotmans, Jan Paul van Soest, Vellinga et cetera. Hoe lelieblank en belangeloos zijn zij?

Al dat bedrog en intimidatie achter de applaudisserende lachende lieden bij de presentatie van het COP21–eindresultaat heeft veel weg van de eindstrijd van het Derde Rijk, die werd gevoerd met spooklegers. Het was een strijd die model stond voor de ondergang van een verderfelijke ideologie. De Endsieg van de opwarming gaat exact dezelfde kant op. Een met de valse belofte van gratis elektriciteit uit zon en wind bedrogen belastingbetaler staat er bij en kijkt machteloos naar de op hol geslagen collectieve waan onder politici aan de leiband van de milieubeweging.

Energiewende, wensdenken over slimme netwerken en opslag van elektriciteit en het standpunt van D66 dat windmolens 70% van de tijd stroom leveren (voldoende?). Al met al verdwijnt het gevoel dat onze toekomst bij onze leidende politici in goede handen is. Het is laakbaar om de burger/belastingbetaler zo te beduvelen.

Niemand die een blik werpt op de klimaatveranderingen lang voor de opwarming na de Kleine IJstijd en de toevallige CO2–toename van na 1750. Welk een ironie dat er in de jaren 70 alarm werd geslagen over catastrofale afkoeling, waar sommigen van dezelfde wetenschappers van toen alarm over sloegen over een nakende ijstijd, en die nu protagonisten zijn van de opwarmingshype, zoals Booker treffend beschrijft. Elke nuchtere wetenschapper snapt natuurlijk dat de keizer in zijn nakie loopt, maar niemand durft het hardop te zeggen. Evenveel ruggengraat bij onze politici als mossels in pak of mantelpakje, een enkeling daargelaten.

Het is dan ook gelukkig dat echte wetenschap zich in deze onvolgroeide en uitermate complexe materie in stilte een weg baant naar de verklaring waar beleidsmakers werkelijk baat bij kunnen hebben, maar die eigenlijk al duidelijk is. Een belangrijke bijdrage die diverse onderzoekers leveren, is vervat in dit artikel. Het is een lijvig verhaal, maar alleszins de moeite waard. Een conclusie die onder de aandacht van beleidsmakers gebracht zou moeten worden is deze:

Wat overblijft, als men de rekensom netjes volgt, is een positieve component van 0,051 °C/eeuw waarvoor de onderzoekers geen verklaring hebben: het is gecorreleerd aan ‘klimatologische processen’. Daarin kunnen forcings van antropogene oorsprong een rol spelen, maar ook natuurlijke processen van terrestrische oorsprong. Welke en in welke mate is nog onzeker. Conclusie: er komt steeds meer bewijs dat ‘solar forcing’ een belangrijke rol speelt bij klimaatveranderingen, en dat tegenkoppelingen de effecten versterken.

Over de complexe rol van de zon en zijn talloze cycli is heel wat geschreven en dit is nog volop onderwerp van studie.

Logisch is in elk geval dat de zon als motor achter alle klimaatveranderingen zit. Om dit te onderscheiden van menselijke invloed is een hele toer. Dit alles wijst overigens niet op een dominante rol van humane CO2 boven alle natuurlijke forcings. Het siert de onderzoekers dat zij zich hangende de onderzoeken onthouden van de schaamteloze bluf die de AGW–aanhangers, verenigd in de Groene Kerk, uitdragen, zoals intimidatie, excommunicatie van sceptici, politieke correctheid, indoctrinatie van kleine kinderen, massahysterie, hypocrisie, bedrog, misleidende uitspraken van het IPCC, sjoemelwetenschap, financieel eigenbelang en macht.

Die stille vorm van wetenschapsbeoefening staat in dramatisch contrast tot de weinig verheffende waslijst van sjoemelwetenschappelijke uitlatingen van lieden als Minnesma, Rotmans, JP van Soest, Hansen, Al Gore c.s.. Dat de Kerkelijke belastingen zich ooit tegen de Groene Kerk zelf zullen keren, is een kwestie van tijd, tenzij ecodictatuur daadwerkelijk onze democratie weet te verdringen. Dit zou zo maar eens kunnen. Men hoeft de kerkgeschiedenis er maar op na te lezen.

Maar toch, ook dan zal een eventueel Groene Volks Democratie uiteindelijk even roemloos te gronde gaan als het communisme. Maar goed, de planeet is dan wel gered dankzij dit reeds bewezen succesvolle programma.