Mijn trouwe lezers zullen zich wellicht nog mijn discussie met Jan Paul van Soest herinneren over de Duitse Energiewende.

Onder de titel,’Duitse Energiewende kost paar centen, maar dan heb je ook wat’, schreef hij op Energiepodium.nl:

Duitsers zien vooral voordelen Energiewende.

Op de dag dat we (dochter Heleen van Soest en ondergetekende) terugkwamen van een studiereis door Duitsland om de Energiewende in het wild te bestuderen, bracht het conservatieve blog De Dagelijkse Standaard een bericht over Duitsland’s Groene Nachtmerrie.

Merkwaardig. Ging het om het zelfde Duitsland waar wij zojuist waren? En over dezelfde Energiewende als waarover wij ons net geïnformeerd hadden?

Waar zelfverklaard klimaat- en energie-expert Hans Labohm in de Dagelijkse Standaard rept over stijgende energieprijzen en verlies aan concurrentiekracht bij de Duitse industrie, en over lastenverzwaringen die de geïndoctrineerde bevolking lijdzaam draagt, komt uit onze gesprekken met betrokkenen en instituten en uit boekenkasten vol diepgravende rapporten een heel ander beeld tevoorschijn. Een beeld van vastberadenheid, ingenieurstrots en uitdagingen.

De steun voor de Energiewende is onverminderd groot, bleek onlangs uit een enquête die door de vereniging van industriële energie- en waterverbruikers BDEW was uitgezet: 89 procent van de ondervraagden staat achter de doelen van de Energiewende, maar om en nabij de helft van hen meent wel dat het veranderingsproces beter en slimmer gemanaged moet worden. …

Lees verder hier.

In vele bijdragen heb ik aangetoond dat Jan Paul van Soest wel heel erg selectief is bezig geweest bij de keuze van zijn gesprekspartners en bronnen. Zie bijvoorbeeld hier.

Maar nu begint het ook in Duitsland te dagen dat de Energiewende een ramp is.

Onder de titel, ‘Ausgaben für Ökostrom erreichen neues Rekordniveau’, schreef Andreas Mihm, in de FAZ.

Die Ausgaben für Strom aus grünen Quellen erreichte 2015 ein neues Rekordniveau. Die Union verlangt nach „Sofortmaßnahmen“ zur Kostenbegrenzung.

Die Ausgaben für den Ökostrom haben 2015 ein neues Rekordniveau erreicht. Nach Angaben der Netzbetreiber wurden den Betreibern von Wind-, Photovoltaik- und Biogasanlagen 24,1 Milliarden Euro gezahlt. Das waren 2,6 Milliarden Euro mehr als im Vorjahr. Die Union verlangte deshalb von Bundeswirtschaftsminister Sigmar Gabriel (SPD) „Sofortmaßnahmen” zur Begrenzung des Ausbaus erneuerbarer Energien auf den abgesprochenen Ausbaupfad.

„Sonst landen wir bei 30 Milliarden Euro Förderkosten im Jahr 2018″, sagte der stellvertretende Fraktionsvorsitzende Michael Fuchs (CDU) der Frankfurter Allgemeinen Zeitung (F.A.Z./Mittwochausgabe). Gabriel habe mit der letzten EEG-Novelle eine Kostenwende versprochen, doch das Gegenteil sei der Fall. So laufe der Ausbau der Windenergie an Land völlig aus dem Ruder, weil die Vergütungssätze immer noch viel zu hoch seien.

“Die Energiewende ist auf dem besten Wege, ein finanzielles Desaster zu werden”, sagte Fuchs. Das von Gabriel angekündigte Ausschreibungsmodell für eine bessere Mengensteuerung greife “leider viel zu spät, nämlich erst im Jahr 2019”.

Maar nog steeds durft men niet de radicale conclusie te trekken dat al dit soort maatregelen slechts kurieren am Symptom zijn en dat de Energiewende dient te worden beëindigd. Zij kosten de Duitse samenleving bakken vol geld en hebben geen enkel effect op de oorspronkelijke doelstelling: het verminderen van de CO2–uitstoot.

Maar ja, zij geven mensen als Jan Paul zo’n goed gevoel. En cognitieve dissonantie doet de rest.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.