Een bijdrage van André Bijkerk.

In een ander blog was er eens een zoveelste discussie over de zeespiegelstijging. Als snel stond er zoveel desinformatie dat het nodig is om de zaken eens goed op een rijtje te zetten. Wat is er precies aan de hand.

Volgens de satellietmetingen is de zeespiegelstijging aan het versnellen. Zie hier

Global sea level rise is not cruising along at a steady 3 mm per year, it’s accelerating a little every year, like a driver merging onto a highway, according to a powerful new assessment led by CIRES Fellow Steve Nerem. He and his colleagues harnessed 25 years of satellite data to calculate that the rate is increasing by about 0.08 mm/year every year—which could mean an annual rate of sea level rise of 10 mm/year, or even more, by 2100. 

Overigens is deze extrapolatie van exact dezelfde orde als de beroemde verkorting van de Mississippi van Mark Twain, die ik u niet wil onthouden.

The Mississippi between Cairo and New Orleans was twelve hundred and fifteen miles long one hundred and seventy-six years ago. . . . Its length is only nine hundred and seventy-three miles at present.
Now, if I wanted to be one of those ponderous scientific people, and “let on” to prove what had occurred in the remote past by what had occurred in a given time in the recent past . . . what an opportunity is here!

Geology never had such a chance, nor such exact data to argue from! . . .
In the space of one hundred and seventy-six years the Lower Mississippi has shortened itself two hundred and forty-two miles. That is an average of a trifle over one mile and a third per year. Therefore, any calm person, who is not blind or idiotic, can see that in the Old Oolitic Silurian Period, just a million years ago next November, the Lower Mississippi River was upwards of one million three hundred thousand miles long, and stuck out over the Gulf of Mexico like a fishing-rod. And by the same token any person can see that seven hundred and forty-two years from now the lower Mississippi will be only a mile and three-quarters long. . . . There is something fascinating about science. One gets such wholesale returns of conjecture out of such a trifling investment of fact.”
 

Maar goed, ik ageerde daartegen met

Die versnelling van de zeespiegelstijging is alleen bedacht door de satelliet radar hoogtemeting. Naar mijn beste weten is het niet teruggevonden in de getijdenmetingen over de gehele wereld als ik hier rondneus.

Een mooi overzichtskaartje met getijdenmetingen over de hele wereld met overwegend groene pijltjes die een trend van minder dan 3mm per jaar aangeven. Maar het is daar goed kersen plukken en met een beetje inspanning, als je goed kijkt, vind je ze wel (fig1):

 

 

 

We zoeken even de bijbehorende grafieken op en dan krijgen we dit (fig2):

Beneden de kersen zien we het getijdenverloop van de meetpunten in hetzelfde land, te weten De Filipijnen en Thailand. Wat zou het prachtig zijn voor de alarmisten wanneer die kersen-knik in de trend in het midden van de vorige eeuw overal elders zichtbaar zou zijn.

Niets is echter minder waar. We zien wel behoorlijk wat kronkels maar geen evidente trendbreuk boven de ruis. Overigens zijn de kersen, Manilla en Bangkok, ‘booming cities’ met steeds meer hoogbouw en dan kan de grond een beetje inzakken, isostasie heet dat. Je kunt dus de zeespiegelstijging van die metropolen dus zelfs antropogeen noemen maar met CO2 heeft het niets te maken.

Voordat die desinformatiediscussie in het eerder genoemd blog opdook, had ik het navolgende in dit blog al voorbereid. Ik wilde weten in hoeverre kortere trendwijzigingen zouden opduiken in de diverse langlopende getijdengrafieken verspreid over de wereld. En dat leverde dit plaatje op (fig3).

Let wel, we zien hier geen directe waterstanden maar de tienjarige trends voorafgaande aan elk punt op de grafieken. De eerste waarde, 2,4mm per jaar op Januari 1872, bij Vlissingen is dus de helling van de trendlijn tussen Januari 1862 en 1872.

Maar in plaats van hockeysticks, die je zou verwachten met een versnelling van de zeespiegelstijging, zien we een opmerkelijk grote variatie in kortlopende trends met pseudo-frequenties van rond een decennium. We zien de trendvariatie aanzienlijk teruglopen wanneer we de tienjarige trends vergelijken met twintigjarige trends (fig4).

Maar nog steeds geen hockeysticks. Men kan zich moeilijk aan de indruk onttrekken dat we hier natuurlijke variaties zien, welke mogelijk samenhangen aan een keur aan variabelen, die er hier nu minder toe doen. Het gaat erom dat ook hier nergens een antropogene versnelling van de zeespiegelstijging zichtbaar is.

En nu terug naar het begin, waar mensen van CIRES een trendversnelling vonden van 0,08 mm per jaar per jaar over 25 jaar satellietmetingen en dus wie weet hoe de aarde verzuipt in de toekomstige Oolitische Silurium van Mark Twain. Hoe verhoudt zich dat tot trendveranderingen van centimeters per jaar per decennium op en neer, die de getijdenmeters laten zien? En waarom zien we die versnelling niet in de getijdenmetingen?

We weten dat hoogtemetingen door satellieten gecompliceerd worden door een scala aan factoren. Deze worden hier uit en te na beschreven, maar scheepvaart heb ik daaronder niet kunnen vinden; elders evenmin. Metalen dekken van schepen hebben een veel grotere reflectie voor radarstralen dan het wateroppervlak. Ze sturen daardoor relatief veel meer onjuiste data terug over de hoogte van de zee dan het water zelf. Daar zou je voor moeten corrigeren. De vraag blijft of dat ook inderdaad gebeurt en daarover heb ik op internet niets terug kunnen vinden en ook is er bij het schrijven dezes (nog) niet gereageerd op mijn eerdere uitdaging terzake.

Ongetwijfeld gaan er nu een aantal mensen koortsachtig zoeken naar correcties voor schepen, maar mocht er niets worden gevonden, dan houd ik het er toch op dat de versnelling van de zeespiegelstijging van satellietmetingen wordt veroorzaakt door toename in de scheepvaart.

***

Nu we toch bij die verschrikkelijke zeespiegelstijging zijn, hoe zou het zijn met al die verdrinkende eilandjes in de tropische Oceanen? Vorige maand liep de dreigingstermijn af voor de Malediven. In de afgelopen 40 jaar had een zeespiegelstijging van 20-40 cm moeten zijn opgetreden terwijl het drinkwater al in 1992 op had moeten zijn.

The Canberra times Ma 26 sept 1988) A gradual rise in average sea level is threatening to completely cover this Indian Ocean nation of 1196 small islands with- in the next 30 years, ac- cording to authorities. The Environmental Affairs Director, Mr Hussein Shihab, said an estimated rise of 20 to 30 centimetres in the next 20 to 40 years could be “catastrophic” for most of the islands, which were no more than a metre above sea level. The United Nations Environment Project was planning a study of the problem. But the end of the Maldives and its 200,000 people could come sooner if drinking water supplies dry up by 1992, as predicted.

Maar de waterstanden op de Malediven wijken niet af van het algemene patroon:

Dan had je ook nog Tuvalu waar het heel slecht mee af zou lopen, dat zou als eerste verdrinken. Het zeeniveau zou maar liefst 9 cm zijn gestegen tussen 1993 en 2011, volgens de satellietmetingen. Het microstaatje klaagde zelfs de Verenigde Staten aan als verantwoordelijk voor de op handen zijnde catastrofe.

De getijdenmeting is echter wat grillig en laat een ruime marge vrij over de actuele trend.

Maar hoe staat dat met dat verdrinken? Hoeveel is Tuvalu inmiddels gekrompen?

Emm. Het is eerder gegroeid (geen betaalmuur). Dat doen de meeste koraaleilandjes nu eenmaal, groeien door afzetting van meer en meer koraal.

We specifically examine spatial differences in island behaviour, of all 101 islands in Tuvalu, over the past four decades (1971–2014), a period in which local sea level has risen at twice the global average (Supplementary Note 2).Surprisingly, we show that all islands have changed and that the dominant mode of change has been island expansion, which has increased the land area of the nation.

Kortom, het zeeniveau is grillig, soms daalt het, momenteel stijgt het over het algemeen heel licht zoals het de laatste eeuw al deed. Niets nieuws onder de zon. Satelliet reconstructies suggereren een versnellingen van de zeespiegelstijging maar dit strookt niet met de werkelijkheid van de getijdenmeters. Catastrofale zeespiegelstijgingen zijn in de getijdenmetingen niet waargenomen en ook van verdrinkende eilandjes is geen sprake. Alarmisten moeten hun catastrofes elders zoeken.