Een bijdrage van Gerard d’Olivat.

Beste Hans,

Het is je ongetwijfeld opgevallen dat op jouw site ‘de toon’ toch wat veranderd is. Een aantal mensen die in het verleden regelmatig reageerden en waarmee ik het goed kon vinden (Leonardo), zijn al dan niet omkleed met redenen (bv. Galjee) vertrokken. De peerleader op je site is zonder enige twijfel ‘Cornelia’ geworden met als goede tweede ene ‘Theo’. Ik weet niet wie dat zijn. Jij waarschijnlijk ook niet.

Maar ‘haar’ reacties slaan aan, getuige de overweldigende hoeveelheid emoi’s die ze telkens krijgt.

Op interactieve sites geldt ‘the medium is the message’ en het zijn vooral de peerleader respondenten die als ‘zwanen kleef aan’ de sfeer, de toon bepalen en zelfs de ‘inhoud en strekking’ van je dagelijkse artikelen soms doen ondersneeuwen.

Met name de een dimensionale, polariserende ‘semi’-analyses van Cornelia maken dat de discours wel erg hitserig wordt.

Ik herken me totaal niet in ‘haar’ bijdrages en als ik soms een poging doe om met ‘haar’ in discussie te gaan dan wordt dat direct weggezet als de reactie van iemand die kennelijk ‘het Antiglobale Licht!! nog niet heeft gezien en in de Groene Duisternis ronddwaalt’.

Het ‘hokjesdenken’ neemt op jouw site trouwens hand over hand toe. Vandaar kennelijk ook dat iemand als ‘van Beurden’ en wellicht jij ook je afvraagt of ik nog wel bij de ‘kudde’ hoor. Een soort oppassende ouderlingen wereld die ik nog wel ken uit de tijd van mijn ouders.

‘Heeft de slang nou wel of niet ‘echt’ gesproken’.

Een soort casuïstiek die trouwens niet voorbehouden is aan ‘religie’, maar die je n.m.m. op vrijwel ieder maatschappelijk deelgebied, inclusief de wetenschap, tegenkomt.

Het zal wel diep menselijk zijn en wellicht van belang voor de ‘overleving van de soort’.

Ik stoor me overigens niet aan hoor en zie het als een ‘onderzoek naar de tijdgeest’ in een interessant en complex krachtenveld waarvan de uitkomst ongewis is.

Omdat zowel energie als klimaat complexe zaken zijn, die ingrijpen op allerlei levensterreinen en economisch maatschappelijk politieke deelgebieden zou je ze zelfs als het paradigma van deze tijd kunnen beschouwen.
Zogenaamde vanzelfsprekendheden zoals bv ‘economische groei’, ‘welvaart’ en ‘welzijn’ komen onder druk en op de tocht te staan en leiden op allerlei gebieden tot ‘eschatologische’ en uiterst ‘alarmistische’ beschouwingen – allerlei verkorte redeneringen met doemscenario’s, of het nou droogtes, volksverhuizingen of de ineenstorting van de beurs en het hele economisch bestel betreft.

De uitgangsposities zijn verschillend de uitkomsten gelijk. Zwart speelt tegen wit als in een schaakspel. Alleen weet niemand precies hoe groot het ‘speelveld’ is en wat de regels zijn. En dus roept iedereen maar wat.

In principe kun je hele dag bezig zijn met ‘energie en klimaat’ en stuit steeds op paradoxen en tegenstellingen in een eindeloze reeks complicerende factoren, die zelfs ‘God’ en zijn almachtige ‘algoritmes’ niet voor je kunnen oplossen.

Dat heb je nou een keer met dissipatieve systemen. Het menselijk bedrijf is nou een keer niet in thermodynamisch evenwicht! Feitelijk gedraagt de geschiedenis en het menselijk bedrijf zich meer als een ‘onweerscomplex’.

Fukuyama was denk ik de laatste die het einddoel van de mensheid in ‘historisch evenwicht’ zag komen in zijn analyse en hemelse verwachting over de globalisering.

Maar ziedaar, daar heb je opeens ‘Cornelia’ c.s. die samen met allerlei ‘theoretici’ zoals Baudet de kussens eens flink willen opschudden.

In dit soort zgn ‘roerige tijden’(ik heb wel roeriger tijden meegemaakt hoor!) trek ik me altijd wat terug op mijn erf. Zo’n beetje terug van het ‘algemene naar het bijzondere’ op zoek naar laat ik zeggen de ‘dissipatieve essentie’.

Zo had ik net na de jaarwisseling een interessant uitwisseling met ‘mijn’ boer.

Hij is inmiddels 83 en bijna dood. Hij is iemand die ‘aan de wieg’ heeft gestaan van het fossiele tijdperk.

Toen hij begon als opvolger van zijn vader deden de trekpaarden en ossen het werk, werd het land kaal gekapt, trok de jeugd naar de stad om te ontsnappen aan de armoede.

En toen kwam de tractor … de diesel en de landbouwmachines en kwam er iets van welvaart ook op zijn boerderij.

En terwijl we daar zo stonden te mijmeren over dat het deze winter wel erg warm was en er maar geen sneeuw viel, constateerde hij dat het klimaat echt veranderd was.

Hij is boeren meteoroloog en houdt al veertig jaar nauwgezet in een steeds dikker en beduimelder wordend archiefje al die zaken bij, waaruit hij met zijn ‘boeren algoritme’ zijn vaststaande conclusie heeft getrokken. Het is voor hem belangrijke kennis die hij in de praktijk brengt van zijn land de zaai. Maai en oogsttijden en de wisselende seizoenen.

En terwijl we zo wat door associeerden over de veranderingen in het dal in het licht van de ondergaande zon (die hier toch flink wat later ondergaat in de winter dan in Nederland), wees hij op de vliegtuigstrepen in de lucht.

En als kinderen telden we ze en verbaasden ons over de hoeveelheid. We wonen namelijk in zo’n zgn. corridor.

Je ziet ze wel maar hoort ze niet! Wat niemand begrijpt zei hij en met een breed armgebaar omvatte hij al die overvliegende vliegtuigen in de lucht, in een beweging, ‘is dat dat eerder voorbij is dan menigeen zal denken’.
Mensen begrijpen het belang van de ’fioul’ niet meer. Als ze dat wel zouden doen zouden ze niet als dwazen zo rondvliegen …

Toen werd het te koud daar op zijn erf en wenste elkaar nogmaals een ‘gezond’ 2020 toe.

Ik houd me voorlopig aan simpele verhaaltjes en boeren ‘algoritmes’ en laat de rest graag over aan de Cornelia’s en Greta’s van deze tijd.

Met vriendelijke groet

Gerard d’Olivat.

 

 

Gerelateerd: