Arthur Rörsch.
Een gastbijdrage van Guus Berkhout (President CLINTEL).
Voor de grote wetenschappelijke vraagstukken, zoals klimaatverandering, is het noodzakelijk een breed wetenschappelijk terrein te overzien en vele disciplines met elkaar te verbinden. Er zijn maar heel weinig wetenschappers die dat kunnen. Collega Rörsch was zo’n wetenschapper.
Door zijn jarenlange lidmaatschap van de Raad van bestuur van TNO en zijn intensieve tijd als hoogleraar Moleculaire Genetica aan de Leidse Universiteit, wist hij met zijn uitgebreide wetenschappelijke en bestuurlijke ervaring als geen ander wat er moet gebeuren om complexe vraagstukken wetenschappelijk op een juiste manier aan te pakken. Hij begreep ook, als geen ander, hoe theoretische modellen te ontwikkelen en hoe die, al tijdens de ontwikkeling te valideren om uiteindelijk in de praktijk gebruikt te kunnen worden.
Zijn laatste grote wetenschappelijke project gaat over weer en klimaat. Collega Rörsch zag heel goed dat er nu al veel bruikbare puzzelstukjes aanwezig zijn, maar dat er nog heel veel gedaan moet worden om van al die stukjes een totaal coherent plaatje te maken.
Hij zag ook heel goed dat het kunnen reconstrueren van bestaande metingen, door aan de vele knoppen van een computermodel te draaien, geen enkele garantie geeft dat het model dan ook echt deugt. Een wetenschappelijk model is pas te vertrouwen en te gebruiken, als het metingen kan voorspellen die nog moeten binnenkomen.
Juist daarom benadrukte collega Rörsch dat wetenschappelijke vooruitgang alleen mogelijk is indien theoretisch en empirisch onderzoek elkaar versterken. In zijn boek over weer en klimaat laat hij dat prachtig zien aan de hand van de processen in de ‘Diurnal Cycle’. Zo zocht hij voor de bepaling van de zeer gevoelige modelparameters de waarnemingen die daar een betrouwbare uitspraak over kunnen doen. Van groot belang, want als je dat niet zou doen, kan je een model van alles laten zeggen!
Guus Berkhout.
De conclusie van zijn boek is dan ook van groot belang voor het beter begrijpen van klimaatverandering: “Waterdamp heeft een thermostaatfunctie en zorgt ervoor dat de gemiddelde temperatuur van onze planeet binnen nauwe grenzen blijft.” Inderdaad, dit unieke regelproces is al miljoenen jaren essentieel voor het leven op aarde.
Laten we ervoor zorgen dat zijn boek zal worden voltooid en zal worden uitgegeven. Dan zal zijn kennis nog lange tijd van nut zijn voor vele generaties.
Arthur, namens alle collega’s van CLINTEL, we zullen je inzichten node missen!
Een mooi in memoriam van Prof. Dr. Guus Berhout.
Tot mijn verbazing en ergernis zijn er nog 2 personen die zich hier niet in kunnen vinden, of wel je moet een gloeiende hekel aan beiden hebben waar het hier over gaat
, of er mankeert iets aan je opvoeding en daardoor aan je fatsoen.
Verberg je niet en kom naar voren en geef aan waarom je dit niet leuk vindt.
Het boek uitgeven is een goede gedachte, dat is voor ons allemaal een mooi aandenken.
Dat hij ruste in vrede.
Je kan verschil van mening hebben maar bij een in memoriam ga je geen duimpje naar beneden plaatsen. Fatsoen is soms ver te zoeken, helaas!!!
Marinus, reken er niet op, dat dit soort uitschot zich kenbaar zal maken. Zolang zij zich gesteund wanen door Timmerfrans, Klaver, Rotmans enz. zullen ze zich blijven gedragen als de informanten/provocateurs van de Stasi, KGB en soortgelijke organisaties.
Een treffend en waardig in memoriam.
Hoe stelt men zich voor een wetenschappelijk publicatie / boek af te ronden van de overleden auteur? Is het manuscript reeds goeddeels compleet, of moet het onderzoek en/of theorema nog worden worden afgerond? Wie weet dit?
Arthur begon met zijn onderzoek en zocht hulp. Hij vond die bij anderen. Hun bijdragen breidden de strekking van het boek uit, zij werden mede-auteurs. Aan hen de taak de laatste onderdelen netjes af te maken. Ik begreep van Arthur, dat het zo goed als af was. Het kan dus verschijnen onder zijn naam en die van mede-auteurs op wie hij vertrouwde.
Een markant persoon is helaas heengegaan. Ongelooflijk hoe Arthur, ondanks de vele beperkingen de laatste jaren, productief en positief bleef. Persoonlijk waardeerde ik vooral dat hij altijd de tijd nam om zijn standpunten te verduidelijken, kon luisteren, en hoffelijk bleef in discussies. Of je het nu met hem eens was of niet. Respect, rust in vrede.
Ik sluit mij aan bij de woorden van Guido, al kende ik Arthur Rörsch niet persoonlijk. Bijzonder als iemand zich op hoge leeftijd nog intensief met wetenschappelijke vragen bezig houdt. Al googelend kwam ik de onderstaande tekst tegen, waaruit blijkt dat hij ook gewaardeerd werd bij de studenten.
https://www.mareonline.nl/studentenleven/emeritus-hoogleraar-arthur-roersch-krijgt-bijna-dagelijks-bezoek-van-studenten-eten-moet-je-toch-dus-waarom-dan-niet-samen/
Een mooi in memoriam. Rust in vrede Arthur Rörsch