Jules de Waart.
Dit is een fragment uit het recente boek van Jules de Waart: ‘Geloof niet alles … Klimaatverandering in de spiegels van wetenschap en politiek’.
Een consensus van 97%?
Op 16 mei 2013 twitterde president Obama van de VS:
“97% of scientists agree. Climate change is real, man-made and dangerous.”
De tweet werd buitengewoon belangrijk en was wellicht de meest geciteerde tweet ooit. Zijn opvolger, de twitter-fanaat Donald Trump kwam niet eens in de buurt. Op het eerste gezicht lijkt het een vreemd moment voor zo’n tweet. In mei 2013 was de globale wereldtemperatuur al 14 jaar niet meer gestegen. Maar Obama reageerde ook niet op het weer of op het klimaat; hij reageerde op een artikel van John Cook (et al) dat de vorige dag, op 15 mei 2013, was verschenen in het tijdschrift Environmental Research Letters, een van de vele tijdschriften die zich met het klimaat bezighouden. Het had als titel “Quantifying the consensus on anthropogenic global warming in the scientific literature”. De hoofdauteur was een assistent-professor in de communicatie-wetenschappen aan de George Mason Universiteit in Fairfax, Virginia (VS): John Cook.
John Cook.
Het is niet goed voorstelbaar dat Obama, of een van zijn naaste medewerkers, die bewuste dag in mei even weinig te doen had, ter verstrooiing de Environmental Research Letters van de vorige dag ter hand nam, en spontaan besloot dat deze tot dusver totaal onbekende auteur de steun van de president verdiende.
Bijna de helft van de Amerikaanse bevolking geloofde op dat moment dat de klimaatwetenschappers onderling verdeeld waren en het ook nog niet wisten. Dit zou zowel de onderhandelingen over het nieuwe Verdrag van Parijs, dat Obama graag wilde tekenen, als de kansen van een Democratische kandidaat bij de komende presidentsverkiezingen kunnen schaden. Steun aan een onderzoek dat leek aan te tonen dat vrijwel alle wetenschappers positief stonden tegenover de IPCC-consensus leek dan ook een uitgelezen kans. Vanaf mei 2013 zou geen enkele discussie over het klimaat nog hetzelfde zijn. Iedere scepticus of denier die het nog waagde zijn of haar mond open te doen, kon met het 97%-argument worden geconfronteerd en verslagen. Nog in 2019 zou het in onze Tweede Kamer worden gebruikt. Nog steeds met succes.
De klimaatalarmisten hadden in 2013 wel wat steun nodig. De diverse rapporten van het IPCC straalden wel steeds meer zelfvertrouwen uit en noemden hun eigen argumenten steeds overtuigender. Maar het waren nog steeds dezelfde argumenten en het werd maar niet warmer. Ondanks de vele miljarden voor klimaatonderzoek1, voor het overgrote deel besteed aan alarmistisch onderzoek, waren er nog geen directe bewijzen voor de broeikastheorie gevonden. Het bleef bij correlaties en modellen.
De alarmistische wereld besloot zich te concentreren op het begrip ‘consensus’.
Natuurlijk realiseerden ze zich dat consensus een wetenschappelijke noodsprong was. De wetenschap gaat toch vooral vooruit via het falsificeren van hypothesen2, niet door consensus. Maar ze hoopten er mee weg te komen. Als ze konden aantonen dat een overgrote meerderheid van de wetenschappers (meer dan 95%) hun alarmistische theorieën zou ondersteunen, wie zou dat dan durven bestrijden? Wie zou het lot van de aarde durven riskeren tegen de mening van meer dan 95% van de wetenschappers?
Ze kregen grotendeels gelijk. Het toverwoord consensus werd een wereldhit en het begrip zou zeer invloedrijk worden en blijven. De consensus was een belangrijke factor bij de onderhandelingen over het Verdrag van Parijs in 2015. Obama kreeg het groene licht en kon in 2015 het Verdrag tekenen en nog hetzelfde jaar ratificeren. Het IPCC-paradigma was weer geheel terug, de alarmisten hadden gewonnen.
Hoe was het zo ver gekomen? Natuurlijk werd het begrip consensus niet in 2013 uitgevonden. Nadat het IPCC zich tussen 1992 en 1996 van de sceptische tegenstanders in eigen kring had ontdaan, werd al snel door het IPCC een consensus in de wetenschappelijke wereld gepropageerd. Sceptische geluiden drongen in de rapporten niet meer door, tenzij bij ‘vergissing’, zoals in het AR3. Maar de onderzoekers wisten wel van de kritiek en van de vele petitions en declarations en het zat ze niet lekker. Hun reactie was al net zo onwetenschappelijk als het begrip consensus zelf, en al even efficiënt. Ze ‘stalen’ de wetenschappelijke instituties en de wetenschappelijke vakbladen.
Direct volgend op het uitkomen van het IPCC Assessment Report 3 in 2001, zou de National Academies of Science van de VS, samen met nog 17 andere Academies van Wetenschappen van alle grote landen een gemeenschappelijke verklaring uitbrengen waarin zij de uitgangspunten van de IPCC-rapporten nadrukkelijk ondersteunden. De Joint Statement werd afgedrukt in een editorial van Science, het tijdschrift van de American Association for the Advancement of Science. Hierin werden de uitgangspunten van het IPCC volledig onderschreven. Met deze publicatie zouden, in de praktijk, de belangrijkste tijdschriften voor sceptici worden gesloten. Sommige tijdschriften, zoals Science, zouden hun voorgenomen censuur nog publiceren en toelichten. De meeste tijdschriften deden het ‘gewoon’ via het instrument van de peer reviews, waarover later meer.
Hoe vaak zou het zijn voorgekomen dat zo veel Academies van Wetenschappen een betrekkelijk recente theorie, die nog nooit experimenteel was getoetst, bewezen achten en kritiek er op de facto verbieden? Hier was geen sprake van wetenschap. Het was ‘cargo-cult-science’3. Het was politiek. En het kwam van heel hoog.
Het bleef niet bij de 17 National Academies. Er volgden steunverklaringen van allerlei kanten. In 2005 de European Geosciences Union; in 2006 de Geological Society of America; in 2007 de International Union of Geodesy and Geophysic en de Royal Meteorological Society. In 2008 de European Federation of Geologists en in 2012, de American Meteorological Society.
In 2007 hadden alle grote wetenschappelijke instituties – met uitzondering van de American Meteorological Society – expliciet hun steun uitgesproken voor de IPCC-consensus. Maar de ingenomen standpunten waren de meningen van de bestuurders van de instituten. Hoe het zat met de leden, de gewone wetenschappers, was minder duidelijk.
Om te zien hoeveel wetenschappers de IPCC-consensus nu echt steunden, is er een vrij groot aantal speciale onderzoeken geweest. Soms werd de literatuur bestudeerd en soms werden er enquêtes gehouden onder de wetenschappers zelf. De studie van John Cook uit 2013 was niet de eerste en niet de laatste. Vrijwel allemaal geven ze aan dat de IPCC–consensus wordt ondersteund door 95 tot 100% van de literatuur en van de wetenschappers zelf. Maar deze resultaten worden fel bestreden. Zo zou de studie van John Cook die een 97% consensus suggereerde tussen wetenschappers en IPCC, volgens critici slechts wijzen op een consensus van 0,3 %! Hier kom ik natuurlijk op terug.
Verreweg het meest geciteerde en meest invloedrijke consensus-onderzoek was dus dat van John Cook (et al.) uit 2013.
Zij onderzochten 11.944 artikelen, geschreven door 29.083 auteurs en gepubliceerd in 1980 tijdschriften. Cook concludeerde dat het aantal artikelen dat anthropogenic global warming (AGW) verwierp een minuscuul deel was van de gepubliceerde literatuur. Ze vonden een consensus met de meningen van het IPCC-rapport van 2014 van 97%.
Naast de expliciete steun van vele honderden auteurs en de impliciete ondersteuning van een grote meerderheid van de klimaatwetenschappers, pers en politiek, kreeg het ook veel kritiek. Soms alleen over de statistische verwerking van de data, soms meer fundamenteel.
Zo stelt Legates4:
“It is astonishing that any journal could have published a paper claiming a 97% climate consensus when on the author’s own analysis, the true consensus was well below 1%”.
Hoe kan dat? Daarom volgt hier een iets uitvoeriger bespreking.
In maart 2012 doorzocht John Cook met een klein team het ISI Web of Science met de zoektermen ‘global warming’ en ‘global climate change’. De onderzochte periode strekte zich uit van 1991 tot 2011. De search leverde 12.465 artikelen op waarvan 12.418 voorzien van een abstract. Omdat Cook (et al.) alleen met abstracts werkte werd daarmee verdergegaan. Toen werden de artikelen die niet peer-reviewed waren, geschrapt; dat waren er 186. Daarna een aantal (288) die ondanks de zoektermen niet over het klimaat gingen. Over bleven 11.944 artikelen, geschreven door 29.083 auteurs in niet minder dan 1980 (!) verschillende tijdschriften.
Cook analyseerde de abstracts en deelde deze via een vragenlijst in zeven categorieën in, grofweg van een expliciete ondersteuning van de theorie van de door mensen veroorzaakte klimaatverandering (de IPCC-consensus) tot een expliciete afwijzing van die consensus.
Categorie 1 kan worden beschouwd als een directe ondersteuning van de IPCC-consensus, zoals verwoord in het AR 4 van 2007. Opname in categorie 1 volgde als uit het abstract kon worden afgeleid dat de auteurs expliciet instemden met de stelling dat ‘humans are the primary cause of recent global warming;. Categorie 2 betrof een expliciete ondersteuning, zonder verdere kwantificering, van de theorie van antropogene opwarming : “humans are causing global warming” (er is menselijke invloed maar we weten niet precies hoeveel). Categorie 3 betrof iedere impliciete ondersteuning van de theorie. Categorie 4 (verreweg de grootste) betrof abstracts die volgens Cook geen mening hadden over de opwarming. Categorie 5 was impliciete afwijzing van de theorie. Categorie 6 was expliciete afwijzing zonder kwantificering. Categorie 7 was expliciete afwijzing met kwantificering.
Verdeeld over de 7 categorieën waren de uitkomsten als volgt: Categorie 1, 2 en 3 respectievelijk 65, 934 en 2.931 hits. Categorie 4: 8.261 hits. Categorie 5, 6 en 7 respectievelijk 53, 15 en 10 hits.
Er zijn verschillende interpretaties van deze getallen geweest.
Legates5 zegt, naar mijn mening terecht, dat alleen de keuze voor categorie 1 het IPCC-standpunt, en daarmee de alarmistische klimaatwetenschap, ondersteunt. Dat zijn er maar 65 van de 12.000 en dat is 0,3 %, ‘well below 1 %’. Onbegrijpelijk, maar waar, zou Legates artikel volledig worden genegeerd en werd John Cook, met zijn 97%, de grote held van de consensus-literatuur.
David Legates.
Hoe kwam John Cook aan zijn 97%? Hij combineert de categorieën 1, 2 en 3 en komt dus op 3.930 hits (ten onrechte ziet hij die allemaal als ondersteuning van het IPCC-rapport). Hij telt de 8.261 hits van categorie 4 (geen mening) verder niet meer mee en concludeert dat 97% van alle abstracts de consensus steunen. Een range van 0,3 % tot 97% is natuurlijk onacceptabel en behoeft enige verdere analyse.
We weten dat een betrekkelijk groot aantal auteurs die zichzelf als sceptisch beschouwen, er in eerste instantie geen bezwaar tegen hadden dat hun artikel in categorie 2 of 3 werd ingedeeld6. Tenslotte zijn de meeste onderzoekers, ook de meeste sceptici, wel bereid te erkennen dat de mens van (enige) invloed is op het klimaat. Maar dat is heel iets anders dan te worden gerekend tot de ondersteuners van de IPCC-consensus!
De 65 geïnterviewden in categorie 1 (0,3% van het totaal) waren natuurlijk veel te weinig om daarmee een consensus te kunnen aantonen. Er was nadrukkelijk géén consensus, bij lange na niet, althans niet met de criteria van de IPCC. En Cook wist dat heel goed. Daarom sommeerde hij in zijn artikel de categorieen 1 en 2 en 3. Hoe weten we de onderverdeling in 1, 2 en 3? Het wordt je niet gemakkelijk gemaakt. In het artikel zelf worden ze niet genoemd. In de bijgevoegde statistische analyse ontbreken de cijfers voor categorie 1. Je moet echt zelf alle 12.000 artikelen uit de Data File langs om stemmers op categorie 1 te vinden! Het zijn er inderdaad maar enkele tientallen.
We kunnen niet anders dan concluderen dat Cook’s studie hopeloos te kort schiet als het gaat om de opzet, de vragen en de nadere analyse. Er was en er is geen consensus van 97% met de IPCC-standpunten uit het AR 4. Het was veel en veel minder dan Cook aangaf. Maar Cook’s studie is wel de meest geciteerde en meest invloedrijke publicatie over consensus in de klimaatwetenschap geworden.
Cook’s studie was niet de laatste. Er volgden er nog veel meer, met vergelijkbare resultaten. Ik noem hier alleen James Powell. Volgens hem zouden alle, ik herhaal alle, relevante publicaties uit de eerste 7 maanden van 2019 (het waren er 11.602) de theorie van de antropogene opwarming van het IPCC ondersteunen.7 Voor mij is dit zowel onbegrijpelijk en onverklaarbaar als onaanvaardbaar en lachwekkend. Zoals reeds eerder gezegd, zijn er vele duizenden wetenschappers geweest die in petities en open brieven benadrukten dat zij de IPCC-consensus niet onderschreven. En er zijn ook publicaties van sceptici in de peer-reviewed tijdschriften verschenen. Veel minder dan de alarmistische artikelen maar ook heel veel meer dan núl. Het boek van Longhurst staat vol met kritische uitspraken uit sceptische publicaties uit peer-reviewed tijdschriften.8 En ook in het boek dat u nu leest, zijn de sceptische standpunten voor het overgrote deel afkomstig uit peer-reviewed publicaties van wetenschappelijke tijdschriften.
Hieronder enkele recente voorbeelden van de ‘meta- consensus’ verwerpende artikelen (er zijn er veel meer). In 2017 publiceerde Kenneth Richard zijn study Crumbling Consensus: 500 Scientific Papers Published in 2016 Support a Skeptical position on Climate Change9,
Nog recenter, in september 2019, stuurde de Nederlandse stichting CLINTEL namens 500 internationale wetenschappers een zeer sceptische brief naar de secretaris-generaal van de VN en de secretaris van de UNFCCC, waarin de IPCC-consensus nadrukkelijk wordt afgewezen.
Zelf krijg ik vrijwel dagelijks, ongevraagd, via de website academia.edu artikelen, boekbesprekingen en andere aankondigingen van alarmistische én sceptische wetenschappers. Het aantal kritische boeken dat de laatste paar jaar is verschenen, moet tegen de honderd lopen, het aantal artikelen is nog groter. Natuurlijk weet ik wel dat het aantal boeken en publicaties van alarmistische wetenschappers nóg veel groter is. Maar daar gaat het niet om. Wat telt is dat de kritiek op de IPCC-consensus nadrukkelijk veel steun vanuit wetenschappelijke kringen heeft gekregen en dat het niet aangaat om die stemmen verder te negeren en te spreken van een 100% (of een 97%) consensus.1
***
1Noot.
1 Weart, 2008.
2Popper, 1934/1959. Kuhn, 1962
3Het begrip wordt nader uitgewerkt in hoofdstuk 4.
4Legates, 2013.
5Legates, 2015.
6DE bekende scepticus Roy Spencer heeft dit in een interview nadrukkelijk toegegeven.
7James Powell 2019.
8Longhurst, 2015
9Kenneth Richards, 2017
10Brief Clintel aan VN-baas Guterres
***
Over de auteur
Jules de Waart is in 1942 geboren. Dat is net lang genoeg geleden om veel van de huidige ontwikkelingen te hebben meegemaakt en in een wat breder verband te kunnen zien. Hij groeide op in Amsterdam en studeerde in de jaren zestig fysische geografie met klimatologie als bijvak.
In 1971 promoveerde hij op een fysisch geografisch/geologisch proefschrift over de landschapsontwikkeling van Zuid-Frankrijk in de laatste 60 miljoen jaar.
Hij werkte een aantal jaren als exploratiegeoloog in Uganda en Congo, keerde naar Nederland terug en werd ambtenaar op het Ministerie van Volksgezondheid en Milieuhygiëne. Hij werd politiek actief, bestuurslid van MilieuDefensie, lid van de PvdA, lid van het PvdA-bestuur, en zat voor die partij een aantal jaren in de Provinciale Staten van Noord-Holland en van 1981 tot 1986 in de Tweede Kamer. Hij was o.a. woordvoerder voor milieu en voor ontwikkelingssamenwerking.
‘Geloof niet alles …’ is hier te bestellen.
Verplichte lectuur voor klimatofielen van alle gezindten.
Soms is het handig een boek te lezen . Dan hoef je niet meer tegen de ‘muur van de media’ op te boksen en praat je als gelijkgestemden onder elkaar.
Zo verwijs ik tegenwoordig naar het boek ‘Hamburgers in het paradijs ” van Louise Fresco als mensen met hun media wijsheden rondstrooien over voedsel . (voorziening )
En naar mijn eigen boekje ‘ De Nieuwste economie ‘ als ze maar blijven ronddraaien in de media carrousel over de economie van de energietransitie.
Maar de meeste mensen kopen echter alleen boeken waarvan ze de recensies lezen in de mainstream- media. En zo is de cirkel rond van het incestueuze circuit van de culturele elite. . ( Roxane van Iperen http://bureaulesswatts.nl/goed-en-kwaad/ ) Zelfs is het zo, dat wanneer een ongewenst boek in de top 60 komt te staan, het wordt gedemoniseerd of in het geval het ging om een ( NS publieksprijs ) de gehele prijsvraag niet doorgaat.
Ik bezoek vrijwel elke dag de hoofdvestiging van de bibliotheek aan het Neude te Utrecht. Daar liggen nu heel veel boeken uitgestald over het thema ‘ duurzaam ‘ , maar helaas niet het boek van Jules en al helemaal niet van de schrijver ‘die niet genoemd mag worden’.
Over een boek gesproken, denk ik dat agenda 21 ook lezenswaardig is. Wie dat niet gelezen heeft kan het ‘klimaat-probleem’ niet begrijpen (want dat is er niet). En die kan de instroom van nieuwelingen niet begrijpen, de oorlog tegen de boeren, enzovoorts. Een aanrader: https://issuu.com/ghaisai1400/docs/achter_het_groene_masker_over_vn_agendapuntje_21
“Maar de meeste mensen kopen echter alleen boeken waarvan ze de recensies lezen in de mainstream- media. En zo is de cirkel rond van het incestueuze circuit van de culturele elite.”
FG daarom bepaal ik zelf wat ik wil lezen en dan vooral rapporten. Boeken als al een vertaling of interpretatie door een schrijver van een ‘zaak’ daar blijf ik liever bij weg.
“Moet je dit of dat eens lezen” als aanrader is er te vaak slechts om eigen mening van degene met advies te moeten strelen. Tevens getuigt het van hetzelfde dedain als van die medestudent uit mijn opleidingsperiode die telkens als de leraar iets uitlegde zich tot de medestudenten richtte en vertelde dat de professor gelijk had. Aldus stond mi deze student model voor de figuur van brilsmurf.
Ondertussen zijn we tien jaar verder. In de modellen gaat de klimaatverandering nog steeds sneller.
Er is nu echt 100% overeenstemming dat de koolstof crisis moet worden opgelost tegen elke prijs. Dankzij dat de spreadsheets de cloud zijn ingegaan lopen de oplossingen niet meer vast. Er is ongelimiteerd geheugen om in op te slaan Het aantal windmolens, de hoeveelheid waterstof, het aantal elektrische autos. Het maakt niet uit hoe groot de getallen zijn. De spreadheets blijven het doen. De techniek is nu zover gevorderd dat we misschien wel kern energie gaan inzetten om de koolstof af te vangen van de gascentrales die de elektra leveren boor de warmtepompen die het gas vervangen. In iedere stap worden kosten toegevoegd wat opzich weer een inkomste bron oplevert om te belasten die in vele stappen de subsidie oplevert om het geheel te laten draaien. De circulaire economie komt tos wasdom. Dit heeft grote gevolgen voor de financiën. Ook de economen staan nu voor 100% achter de circulaire en koolstof loze economie.
Niet ‘dé (synoniem met álle) economen’ Eab.
Niet zo overdrijven. Lees en luister bijvoorbeeld naar wat Lomborg te melden heeft.
Maar ik begrijp je cynisme wel. Teveel deskundigen proberen er, door mee te liften op de klimaathype, een slaatje uit te slaan, er persoonlijk financieel voordeel uit te halen ten koste van de waarheid en de feiten.
Misschien zou iemand de omvang van die categorie deskundigen eens in kaart kunnen brengen!?
Zou zomaar kunnen uitkomen op 97%.
Kijk dat “dangerous” is natuurlijk de angel in het hele verhaal.
Ik geloof best dat:
– er een temperatuurstijging is sinds 1850
– dat een deel ervan door de mens komt, waarbij vermindering van luchtvervuiling mede oorzaak is. (Zie klimaatgek)
– maar DANGEROUS, nou nee, er is geen klimaatcrisis, en die komt er ook niet.
Opwarming is gunstig, denk maar aan tropisch lustoord of arctische woestijn, waar woon je liever?
“waar woon je liever?”
Als je huis wegzakt in de smeltende permafrost heb je überhaupt geen woning meer.
Daar is het werkwoord adapteren voor uitgevonden. Probleem opgelost.
Dangerous.
Het is best ‘DANGEROUS‘ en stressvol om je woning (langzaam) instabiel te zien worden door externe factoren waarop je als bewoner geen enkele invloed hebt. Vraag maar aan de Groningers.
Het is voor Erren en Willem inmiddels ook wel duidelijk dat hun “oplossingen” erg goedkoop zijn.
Maar Modelleur, wat zeg je nu? Duurzame energie wordt toch een feest voor de portemonee?
how you miss the point
“Het is best ‘DANGEROUS‘ en stressvol om je woning (langzaam) instabiel te zien worden door externe factoren waarop je als bewoner geen enkele invloed hebt.”
Wat nog erger is als “de beleidsmakers” al 20 jaar tegen je roepen dat niet bang hoeft te zijn voor je huis als men maar genoeg wind en zonneparken aan blijft leggen, maar dat die maatregelen helemaal niets hebben geholpen.
https://gml.noaa.gov/webdata/ccgg/trends/co2_data_mlo.png
Bij ons in Nederland is de permafrost lang geleden ook verdwenen en toch hebben we manieren gevonden om onze huizen niet weg te laten zakken. Misschien kunnen we die in eeuwen ontwikkelde kennis exporteren naar die landen?
Dit is complotdenken. Je kunt veronderstellen dat er 16 mei 2013 een cascade van telefoontjes is geweest: Mann belt Gore, Gore belt de baas van de UNO, die belt Pietje, die belt Jantje … en binnen een paar uur hebben ze afgesproken: consensus is het toverwoord.
Ja mag het denken, maar zonder enig bewijs blijft het natuurlijk speculatie van de bovenste plank. Vooral dat negatieve “Maar ze hoopten er mee weg te komen”.
Kom kom Leonardo. Al degenen bij de IPCC en daarbuiten die het consensus-spelletje doorzagen hielden hun mond (dat is synoniem met “hoopten ermee weg te komen”). De waarheid moest wijken voor het ideologische doel.
“ Op de Noordpool is nog nooit zo weinig ijs gemeten”. NOS.
Welke klimaatimbeciel geeft nu duimpjes naar benee? Tis wat de NOS duidt he snowflakes?
Snowflake…haha…
Ze bedoelen misschien dat ze het niet gemeten hebben, denk ik.
“Ik heb de laatste jaren nog nooit zo weinig regen gemeten”, zou ik kunnen schrijven.
Nee, maar ik mat het ook niet. Snap je? Het is een taalspelletje. (Maar wel met ernstige consequenties.)
Die kranten en tv en andere media spreken ‘geheimtaal’. De woorden en zinnen hebben een andere betekenis dan we denken.
Er staan vandaag weer heel wat reacties met ongemakkelijke waarheden.
Hans Labohm zal weer heel wat werk hebben om die waarheden te verbergen.
De ‘klimaat’ ‘consensus’ van 97% in de wetenschap en academisch wereld is een gepolitiseerde fuck-up.
Dat is al ruim bekend gworden, ook bij de wetenschappers en universiteiten die in de academische gesubsidieerde prestatieklem zitten.
Zolang de omvang van de subsidies aan de ‘klimaat’-transitie wetenschap / klimaat gerelateerde onderzoeken afhankelijk zijn van de gedefinieerde alarmistische te verwachten uitkomsten, blijft de 97% ‘consensus’ geciteerd.
Onderzoeken en alpha afstudeer opdrachten naar klimaatangst, klimaat burn-outs en klimaatsuicide kunnen direct op ruime subsidie rekenen en de ‘consensus’ resultaten worden gretig afgenomen door de journaille die de ‘consensus’ op hun beurt moeten versterken.
Ook de complete opgetuigde ‘hernieuwbare’ techindustrie is afhankelijk van het hooghouden van de ‘consensus’ en academische subsidies. Verzwegen wordt dat onmisbare fossiele energie en zeldzame grondstoffen, metalen en mineralen deze tech-transitie moeten mogelijk maken,
Last but not least, de ‘duurzame’ subsidies aan klimaat alarmistische activistische NGO’s om het klimaatalarmisme hoog te houden. Dan is de ‘consensus’ weer rond.
Dangerous?
De zeespiegel stijgt ca,1,5 mm per jaar.
Ik leer zojuist uit NRC Wetenschap dat de binnenste kern van de aarde met 1 mm per jaar stijgt.
Ik vind dat eerlijk gezegd verontrustender. Dat water kan overal heen, als het omhoog komt.
Maar die binnenkern? Zouden we nog wel tot 2050 hebben voor net zero? Alles versnelt tegenwoordig, dus die kern kan ook harder gaan.
Als die binnenkern te groot wordt spat de boel uit elkaar, en gaan we letterlijk naar de maan.
Als ik geoloog was zou ik daar maar eens onderzoeksgeld voor gaan vragen.
En als ik overheid was, zou ik niet wachten tot dat ze er om vroegen. Hup, aan het werk, hier heb je een paar klimaatmiljarden.
“De zeespiegel stijgt ca,1,5 mm per jaar.”
“de binnenste kern van de aarde met 1 mm per jaar stijgt.”
“Ik vind dat eerlijk gezegd verontrustender.”
Er staat groeit niet “stijgt”.
Dat betekend dat de “mantel” 1 mm dunner wordt.
Over 4 miljard jaar is dan “de kern” gelijk aan de hele aarde.
Ik krijg geen klimaatmiljarden voor onderzoek omdat de zon al over 500 milj jaar onze oceanen gaat verdampen.
Dan is die zeespiegelstijging ook opgelost.
Er is een intelligente geoloog (dacht ik) die denkt dat de aarde gevormd is door aangroei. De continenten zijn er volgens die theorie dus niet wegens de drift van platen maar door uitzetting van de aarde. De aarde zou continue uitzetten. Vandaar die diepe scheuren in de aarde en vandaar dat er soms zomaar een scheur bijkomt.
Er schijnt in de aarde ook steeds meer materie bij te komen. Dat ontstaat uit energie die omgezet wordt in materie.
Het lijkt mij een leuke maar ook goede theorie.
Leonardo,
De buitenkern van de Aarde is vloeibaar ijzer, de binnenkern is uitgekristalliseerd ijzer (dus vast). Er wordt aangenomen dat het kristallisatieproces (wat waarschijnlijk al 4 miljard jaar gebeurt) de binnenkern ~1 mm per jaar doet groeien. Dit kan natuurlijk nooit gemeten worden. De groei gaat ten koste van de vloeibare ijzeren buitenkern. Hierbij krimpt juist het volume van de totale Aarde, al is dat uitermate gering. De mantel is al uitgekristalliseerd gesteente (belangrijkste mineraal: olivijn). Op geologische tijdschalen is de mantel echter ‘vloeibaar’, de mantelstromen nemen de bovenop liggende aardkorst mee.
ho ho, Lo,
Je bent al verder dan de geologen. Die weten het allemaal nog niet.
Dus dat de mantel af zou nemen vul jij nu in.
(Lijkt me trouwens ook riskant, nu moet die nog 8 miljard mensen dragen, straks het dubbele aantal – dus ook daar maar even wat klimaatmiljarden heen, voordat 2050 te laat blijkt te zijn.)
Die kern komt omhoog hoor, zowel naar mij toe, als naar een NieuwZeelander toe – dus, groeien of stijgen om het even, je maintiendrai: berelink!
De in dit artikel genoemde getallen en de beschreven werkwijze is een mooie illustratie van de beroemde uitspraak van de Engelse staatsman d’Israeli : “there are lies, damned lies and there are statistics”. De Fransen hebben er ook een mooie aanduiding voor : “l’art de grouper les chiffres”.
Het verhaal uit NRC Wetenschap dat de binnenste kern van de aarde met 1 mm groeit/stijgt lijkt mij een raar verhaal. Los ervan dat er sprake is van een overgangszone is een precisie van 1 mm op die diepte echt niet te meten. Dat meten gebeurt met trillingen opgewekt door aardbevingen. Met seismische golven voor de olie/gas/zout waren wij al blij met een precisie van 30 meter op een diepte van 3000 meter en dan had je nog meestal een scherpe grens. (30 meter, 95 %, Normaal Verdeling).
Ooit leerde ik dat de aarde zo’n 4,5 miljard jaren geleden is ontstaan uit een gaswolk die een vaste vorm heeft aangenomen waarop de mens heden leeft. Gedurende het bestaan van deze aarde is het klimaat altijd in beweging en ook als de mensheid zichzelf weet uit roeien en zo de aarde heeft verlaten zal het klimaat blijven veranderen.
Het huidige “de opwarming van de aarde is onze schuld” is het middel waarmee een kleine criminele groep zeer machtigen ons manipuleert door de hardwerkende burgers met liegen en angst aan te jagen, teneinde zo nog meer rijkdom te kunnen vergaren.
Ja. En van de aarde een soort ‘kamp’ te maken. Waar je alleen nog vrij bent binnen de kaders die door hen zijn gezet. En e.e.a. gaat zo sluipenderwijs, zeg als kikkers langzaam in een pan worden ‘opgewarmd’, dwz in een fuik van digitale controle en slavernij gedouwd. En het klimaat lijkt mij daarom ook een middel, en geen doel.
Het gaat volgens mij niet om rijkdom, maar over eigendom. Men wil de aarde voor zich alleen hebben. En geen loslopend ‘schorem’ meer zien.
Het lijkt op de boeken Brave New World, Animalfarm en ‘1984’ tegelijkertijd.
En de jonge mensen, onwetend gehouden en onheus voorgelicht en weten van niks. Sterker nog, die juichen de plannen soms toe! Weten zij veel.
2022. Van de ca. 9,3 miljoen nieuwe personenauto’s die vorig jaar in de EU zijn geregistreerd, had 12,1 procent een elektrische aandrijflijn.
Kijk nu eens naar de tv-reclames van autofabrikanten: Bijna 100% EV’s die worden aangeprijsd. In feite geen enkele verbrandingsmotor is te zien in de reclames. Toeval? Nee, dat niet.
Het is inderdaad verbijsterend dat zoveel gerespecteerde wetenschappelijke gezelschappen zich neerlegden bij het totaal gefalsifieerde 97% consensus onderzoek. Er was tenminste een uitzondering om trots op te zijn. Het Bestuur van de Nederlandse Natuurkundige Vereniging had ook zo’n gepolitiseerde overtuiging en legde de ledenvergadering een voorstel voor om het IPCC-geloof te belijden. Maar tot hun grote teleurstelling was de oppositie te groot en het voorstel werd ingetrokken. Nederlandse fysici zijn geen politici, die na zoiets het bestuur dwingen af te treden of het bestuur te verbieden op eigen titel door te gaan met verspreiding van hun bijgeloof. Ze mogen zelfs doorgaan het maandblad NTvN met klimaatnonsens te vergiftigen, MAAR NIET NAMENS DE NNV! Van die club ben ik nog steeds blij lid te zijn. Nog wel. Maar de aandrang van het establishment is groot, ook voor een vereniging die geen cent subsidie vraagt, of krijgt. Je zal in Den Haag, Brussel of Washington maar als ontkenner genegeerd worden.
Dat brengt me op het spoor van het succes van de AGW overtuiging. Besturen van wetenschappelijke clubs zijn niet perse de beste natuurkundigen, geologen, meteorologen enz. Ze moeten vooral “bestuurlijke ervaring” hebben. D.w.z. een netwerk van lui, die het voor het zeggen hebben. Dat is een heel ander criterium dan “de beste vaklui”.
U kunt hier nog meer lezen over consensus in de klimaatdiscussie: https://www.milieuzaken.org/consensus%20over%20klimaatkwesties.php
Dirk, Lo, Rene,
Nou probeer ik die klimaatmiljarden een beetje te verschuiven – niet de doelpalen maar de miljarden – waartoe ik een poging heb gewaagd om de muizenissen van onze klimaatjongens en -meisjes een beetje te herpositioneren naar een andere zorg …
… het binnenste van de aarde, net zo ongrijpbaar als het klimaat, daar zijn die kinderen dol op.
En dan spelen jullie niet mee. Jammer hoor.
Ja, ik ben wel een beetje een vak idioot Leonardo, maar breng die klimaat kerkgangers niet op gedachten binnenkort hebben ze weer nieuwe waanideeen nodig als blijkt dat die CO2 hype niet meer werkt. Bart lijkt me er al een beetje naar dat idee toe te groeien, als hij een beetje verder kijkt dan het poolijs ziet hij zo het licht lijkt me.
Bedankt Dirk voor weer een stukje nostalgische kennis. Heb indertijd nog aan onderzoek aan de bovenmantel gedaan leuk en toch zinloos. Ben het maar ondieper gaan zoeken daar zitten ten minste (nu eventjes verguisde maar) hele bruikbare en bereikbare zaken.