Een nieuwe studie laat significante veranderingen zien in de Golfstroom, die een enorme invloed heeft op ons klimaat. Europa is mogelijk op weg naar een nieuwe ijstijd – en wel heel snel.
Het is geen nieuws dat er momenteel serieuze veranderingen plaatsvinden in de Atlantische Oceaan. Eén reden hiervoor is dat het ijs op de Noordpool smelt als gevolg van de stijgende temperaturen als gevolg van de opwarming van de aarde en als zoet water de Atlantische Oceaan in stroomt. Dit brengt de ‘warmwaterboiler van Europa’, de Noord-Atlantische Stroom, uit balans. Als dit gebeurt, zouden de temperaturen in Europa dalen.
Een zogenaamde supercomputer van Nederlandse onderzoekers heeft nu berekend dat dit veel sneller zou kunnen gebeuren dan eerder werd aangenomen. Eerdere berekeningen gingen uit van een omslagpunt rond 2050. De laatste berekeningen gaan uit van een veel eerder omslagpunt, namelijk een beslissende verandering in onze klimaatomstandigheden in Europa in minder dan twee jaar, in 2025. De temperatuur zou dan met 30 graden kunnen dalen.
Niet iedereen deelt deze sombere voorspelling echter. Er was duidelijke kritiek op het onderzoek. “In detail klopt de statistische analyse zelf, maar er worden zeer simplistische aannames gedaan met betrekking tot de mechanistische beschrijving van de meridionale kantelcirculatie in de Atlantische Oceaan zelf”, zegt Niklas Boers bijvoorbeeld tegen het Science Media Center over ARD.
Wetenschappers waarschuwen al jaren voor een mogelijke ineenstorting van de Atlantic Overturning Circulation – een huidig systeem waartoe ook de Golfstroom behoort. Een nieuwe studie laat nu zorgwekkende uitkomsten zien.
René van Westen.
Onderzoekers van de Universiteit Utrecht hebben een van de modernste klimaatmodellen gebruikt om een omslagpunt in het stromingssysteem aan te tonen. De onderzoeksgroep onder leiding van klimaatwetenschapper René van Westen noemt hun resultaten ‘slecht nieuws voor het klimaatsysteem en de mensheid’.
Empirische studies tonen aan dat de circulatie sinds 1950 met 15 procent is afgenomen. Het bevindt zich momenteel in de zwakste staat in minstens een millennium. De Atlantic Overturning Circulation is een complex stromingssysteem en verplaatst watermassa’s over de hele Atlantische Oceaan. Het transporteert warm, zout water vanuit de tropen naar het noorden.
Op weg naar de poolcirkel koelt de watermassa af en vormt zich zee-ijs. Het zoutgehalte in het zeewater neemt toe, de dichtheid van het water neemt toe en het zakt weg in de diepte tussen Groenland en Noord-Europa. Daar stroomt het weer terug naar het zuiden.
Rahmstorf: “De Atlantische Oceaan nadert het omslagpunt”
De auteurs vonden ook een vroeg waarschuwingssignaal voor het omslagpunt: de verandering in het zoutgehalte in de Zuid-Atlantische Oceaan. Hieruit kunnen bijzonder precieze conclusies worden getrokken over de stabiliteit van het systeem, zoals uit de simulaties bleek.
Stefan Rahmstorf.
Klimaatexpert Stefan Rahmstorf, die zelf veel onderzoek heeft gedaan naar de Atlantic Overturning Circulation, ziet het onderzoek als een “significante vooruitgang” in het onderzoek naar de stabiliteit van het huidige systeem.
“Het bevestigt op basis van observatiegegevens dat de Atlantische Oceaan ‘op een kantelkoers’ zit, dat wil zeggen op weg is naar het omslagpunt, zegt Rahmstorf. “De vraag van een miljard dollar is: hoe ver weg is dat omslagpunt?”
Ook op deze vraag kunnen Van Westen en zijn team geen antwoord geven. In een artikel op het non-profit mediaplatform ‘The Conversation’ schrijven Van Westen en twee van zijn collega’s dat empirische gegevens niet ver genoeg in het verleden gaan om een antwoord te vinden.
Omslagpunten
Kantelelementen zijn onderdelen van het aardsysteem die van groot belang zijn voor de stabiliteit van de aarde.
Zelfs kleine invloeden van buitenaf zorgen ervoor dat ze op menselijke tijdschalen abrupt en onomkeerbaar veranderen vanaf een drempelwaarde – het omslagpunt – zelfs als het klimaat weer onder de drempelwaarde zakt.
Naast het Amazone-regenwoud en de Atlantische circulatie omvatten deze bijvoorbeeld ook de circulatie in de Labradorzee, de ijskap van Groenland en West-Antarctica. Volgens de huidige stand van zaken dreigen de laatste drie systemen om te vallen als de mondiale temperatuur naar slechts 1,5 graden stijgt.
Op Groenland bijvoorbeeld is het ijsverlies de afgelopen jaren sterk toegenomen als gevolg van de stijgende temperaturen. Als gevolg hiervan verliest de ijskap hoogte en wordt het oppervlak blootgesteld aan steeds warmere temperaturen. Dit verhoogt op zijn beurt het smelten verder.
Veel steden in Europa zouden over een periode van honderd jaar gemiddeld vijf tot vijftien graden afkoelen. Voor de maand februari en de stad Bergen in Noorwegen vonden de onderzoekers zelfs een verschil van 35 graden. Dat is een snelheid van 3,5 graden per decennium.
Ter vergelijking: klimaatverandering leidt momenteel tot een opwarming van 0,2 graden in tien jaar. Dit zou betekenen dat de huidige aanpassingsmaatregelen, zoals de vestiging van hittebestendige boomsoorten in de Europese bossen, volkomen de verkeerde kant op gaan.
“Er zijn geen realistische aanpassingsmaatregelen die kunnen omgaan met de snelle temperatuurveranderingen tijdens een ineenstorting van de Atlantic Overturning Circulation”, zegt de studie.
Golfstroom: De ineenstorting zou wereldwijd voelbaar zijn
De ineenstorting van het stroomsysteem zou wereldwijd voelbaar zijn. Volgens de studie zou de opwarming op het zuidelijk halfrond toenemen. Natuurlijk bleven windsystemen en dus neerslagpatronen niet onaangetast.
Kantelelementen zijn onderdelen van het aardsysteem die van groot belang zijn voor de stabiliteit van de aarde. Naast de omvallende circulatie in de Atlantische Oceaan en het Amazone-regenwoud, omvatten deze ook de permafrostbodems in de toendra en enkele andere.
Wat ze allemaal gemeen hebben is dat ze op menselijke tijdschalen abrupt en onomkeerbaar veranderen vanaf een drempelwaarde – het omslagpunt – als gevolg van relatief kleine externe invloeden.
Rebecca Röhrich.
Hoewel het duidelijk is dat het overschrijden van een omslagpunt verstrekkende gevolgen zou hebben, zijn dergelijke cascade-effecten nog steeds zeer controversieel.
Deze onzekerheid, benadrukt Stefan Rahmstorf met betrekking tot de Atlantische kantelende circulatie, is geen reden om niet alles zo duidelijk mogelijk te maken:
“Het gaat er niet om dat je er zeker van kunt zijn dat het zal gebeuren. We moeten het uitsluiten met een waarschijnlijkheid van 99,9 procent. Zodra we een duidelijk waarschuwingssignaal hebben, zal het te laat zijn om er iets aan te doen, gezien de traagheid van het systeem.”
***
Bron hier.
***
Gedurende het pleistoceen wisselen lange glacialen en korte interglacialen elkaar af. En we zitten alweer een tijdje in een interglaciaal. Het zou dus best kunnen dat we binnenkort weer een glaciaal in zeilen.
Maar anderzijds begrijp ik niet waarom de golfstroom helemaal zou stoppen. Als er bij Groenland teveel zoet water de boel blokkeert, dan kan het keerpunt van de golfstroom toch ook wat naar het zuiden verschuiven.
Water volgt meestal de weg van de minste weerstand. Waarom toch altijd kantelpunten en paniek? Het zijn gewoon cycli.
Er is iets voor te zeggen dat de aanwezigheid van de mens en zijn activiteiten de opwarming in het noorden verstrooid….
Klimaat en wetenschap gaan nooit samen.
Klimaat is chaos.
Op chaos kan geen enkele wetenschap los gelaten worden.
Klopt het plaatje wel goed???
ik zou verwachten dat water dat naar de pool (bij Alaska) toe stroomt er kouder weer vandaan komt
Goed opgemerkt.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zeestroom#/media/Bestand:Ocean_surface_currents.jpg
Er klopt inderdaad geen hol van. El Niño ontbreekt, de Golfstroom loop de verkeerde kant op. Het Coriolis effect wordt totaal verkracht.
Overigens, dat is ook de angstboodschap. Door het koude water van de polen zou de golfstroom tot stilstand komen of zelfs kunnen omkeren.
Het hele onderzoek raakt kant nog wal. Holle shit.
Er blijft een golfstroom vanwege de corioliskracht.
Idioot idee maar zou het kunnen dat door de toename van de seculiere versnelling van de maan (3,8 cm/jaar) de zee tijdens hoogwater hoger staat en daardoor de gemiddelde hoogte van het water hoger is.
Zie ook debunk ( 2 delen) door Arnout Jaspers op WW:
https://www.wyniasweek.nl/schaatsen-op-natuurijs-in-mei-hoera-modellenbouwers-hebben-weer-een-nieuwe-klimaatramp-voor-ons-bedacht/
https://www.wyniasweek.nl/de-wetenschap-is-zo-politiek-geworden-dat-er-bijna-geen-onafhankelijke-expert-meer-te-vinden-is/
Wederom een onderzoek in de trend van “we stoppen onze aannames in een model, hierbij worden tevens de aannames van anderen gebruikt over de effecten en als resultaat hebben we wederom een doem-scenario”.
Aannames vormen misschien de basis van het vergaren van kennis, maar modellering is enkel ter lering, niet om ’t resultaat te zien van de realiteit.
Er wordt nogal wat over zeespiegel stijging gepraat door wetenschappers.
Hoe kan de zee spiegel stijgen? waar komt dat water vandaan?
Er smelt wat meer of minder af van de ZUIDPOOL, de noordpool afsmelting komt grotendeels van DRIJVEND ijs, daar stijgt de zeespiegel niet door!!!
De zuidpool kan, wanneer forse brokken van land de zee inglijden wel grote invloed hebben op woest water binnen het bereik van de energie die daarbij vrij komt.
Zou de zeespiegel “stijging” niet de beweging van de continenten als oorzaak kunnen hebben? Het is maar een vraag aan degenen die het beter horen te weten.
Er worden enorme hoeveelheden grondstoffen gedolven, olie opgepompt, wat gebeurt er met de ruimte die daardoor ontstaat???
Waneer zo´n leeg gepomte ruimte na verloop van tjd vol stroomt met (zwaarder) zeewater, zou dat niet de oorzak kunnen zijn dat de kustlijn wat zakt in plaats van dat het water stijgt?
Hebben de wetenschappers daar wel eens aan gedacht? Ik heb ze er nog nooit over gehoord.
Kan aan mij liggen natuurlijk, maar ik leer graag wat bij an mensen die het beter (denken te) weten.
“Hoe kan de zee spiegel stijgen? waar komt dat water vandaan?”
FG smeltend ijs op land bv Groenland en Antarctica en deels door uitzetting.
En er zijn nog andere factoren en er is niet alleen door wetenschappers over gepraat maar ook veel onderzoek naar gedaan. Als al het huidige ijs op land zou smelten hebben we het over een stijging van de zeespiegel van grofweg vele tientallen meters.
In een ijstijd met maximale ijsbedekking zou de zeespiegel bijna 100 meter lager kunnen liggen. Wederom er zijn ook meer factoren van belang maar de hier geven informatie is voor begrip van zaken.
Ter aanvulling en door mij geschreven in 2008.
Het was even zoeken naar een berekening van mij uit 2008 over een nieuw deltaplan voor ons land. Alles wordt herhaald dus ook dit.
—-
Nieuw Deltaplan voor Nederland nodig?
Vanuit de wereldwijde zorg om het veranderende klimaat met de verwachte stijging van de globale temperatuur en smeltende ijsmassa’s is er in ons land dat voor een groot deel onder zeeniveau ligt er uiteraard ook een toenemende zorg of we het deze en komende eeuw droog kunnen houden en vooral wat we moeten doen om dit te bereiken.
Ondanks mijn sterke twijfel aan de juiste interpretatie van wat er precies gaande is met ons klimaat wil ik hier toch even van een aantal aannames uitgaan voor de discussie wat we in het kader van een nieuw deltaplan zouden moeten doen om eventueel naderend onheil van een stijgende zeespiegel te kunnen tegengaan.
De aannames zijn:
– Er is sprake van een opwarming van de aarde zich mede vertalend in afkalving en smelten van zee- en landijs.
– Het smelten van zeeijs (drijvend ijs zoals ijs van noordpool) resulteert niet in stijging van zeeniveau.
– Huidige grenzen van oceanen blijven bestaan en dus oppervlak van oceanen blijft constant bij stijging zeeniveau. (uiteraard neemt oppervlak toe (een mineffect op stijging) door onderlopen laaggelegen stukken land bij stijging zeewaterniveau maar daarover verder in dit verhaal)
– We negeren de invloed van uitzetting van de watermassa in de oceanen ten gevolgen van de stijging van de globale temperatuur. (bij gemiddelde stijging van watertemperatuur zal dit uitzetten wat een extra stijging van het niveau veroorzaakt (het pluseffect op stijging))
– We negeren de invloed van zich verticaal verplaatsende landmassa’s ten gevolge van het afsmelten van ijsmassa’s op dat land en de invloed die dat heeft op het niveau van de oceanen.
– Smeltwater van lokaal smeltende ijsmassa’s verdelen zich gelijkmatig over wateroppervlak op aarde.
Al die bovengenoemde aannames maken dus dat een precieze stijging van het zeeniveau niet is aan te geven. Hieronder volgt een eenvoudige berekening van de te verwachten stijging van het zeeniveau als het landijs van Groenland en de Zuidpool zouden smelten. Deze berekening is bedoeld voor het verkrijgen van inzicht in de getallen waar het hier om gaat.
In de volgende berekening bepalen we de theoretisch mogelijke stijging als al het landijs van Groenland zou smelten.
Wat hebben we nodig voor deze berekening:
Oppervlakte van oceanen op onze aardbol:
Aarde diameter: 12756 km
Aarde oppervlak: π x diameter x diameter = 510066000 km2
Oceanenoppervlak: 70,9% van aardoppervlak = 361419000 km2
IJsoppervlakt Groenland:* 1833900 km2
Gemiddelde ijsdikte* ** 2,3 km
Berekende ijsmassa: oppervlak x gem. dikte = 4217970 km3
Overeenkomende watermassa = 3796173 km3
* Bron ESA
** Andere bron geeft gemiddelde dikte van 1,6 km
Als die totale ijsmassa zou smelten dan zou met de aannames de volgende stijging van zeeniveau te verwachten zijn:
Stijging: watermassa : oppervlakte oceanen = 3796173 : 361419000 = 0,0105 km
of 10,5 meter. ( 7,3 meter als 1,6 km gemiddelde ijsdikte wordt aangenomen uit **)
Wanneer we de berekening maken voor al het andere landijs (overigens denk men niet dat dit voor de zuidpool op zal gaan) dan zou daar nog een kleine 90 meter bijkomen en bij een sneeuw- en ijsloze aarde hebben we dan te maken met een zeeniveau dat ruim 100 meter hoger komt te liggen gelijk als in het Krijttijdperk toen de aarde geheel ijsvrij was. Het pluseffect op de stijging tgv de uitzetting bij de gemiddeld hogere zeewatertemperatuur kan wegvallen tegen het mineffect op stijging tgv het feit dat het oppervlak van de oceanen met zeker 15 % zal toenemen door het onderlopen van gebieden die nu minder dan 100 meter boven het huidige zeeniveau liggen. (deze laatste aanname moet nog worden nagetrokken – voldoende informatie ontbreekt nog)
Dat er veranderingen in het niveau van het zeewater op onze aarde van deze grootte mogelijk zijn wordt bevestigd door het zeeniveau gedurende de laatste grote ijstijd waarbij de zee ruim 100 meter lager lag dan nu en in het Krijttijdperk toen het niveau juist ruim 100 meter hoger lag.
Al met al lijken dit enorme waarden maar dan moeten we bedenken dat eea zich pas kan afspelen over perioden van vele duizenden jaren. De huidige stijging van het zeeniveau, deels te wijten aan afsmelten van landijs ( 10%) en vooral aan de uitzetting van water tgv stijging temperatuur bedraagt 2 tot 3 mm per jaar.
Gaan we van 3 mm per jaar voor de komende 90 jaar uit dan zal het zeeniveau eind deze eeuw dus ongeveer 30 cm hoger liggen. Dat lijkt niet veel maar het betekent wel dat waterkeringen zullen moeten worden aangepast in de komende jaren waarbij het niet onverstandig lijkt een extra marge van 20 cm aan te houden zodat uiteindelijk we van een 50 cm stijging zullen moeten uitgaan bij onze maatregelen.
Wat betekenen deze veranderingen voor ons land?
Heel veel maar vooral drie zaken:
Vanuit de zeekant zullen we de zeedijken moeten verhogen en vooral verbreden (basis voor eventuele latere extraverhoging indien nodig na 2100).
Vanuit de landkant zullen rivieren periodiek meer water lozen en tevens zal er meer opstuwing zijn vanwege het hogere zeeniveau. Door bebouwing en kanalisering van rivieren en tevens betere afwatering in het afwatergebied van rivieren komt regen en smeltwater sneller in de rivier waardoor er steeds grotere verschillen zijn in hoeveelheden water die naar zee stromen. De piekwaarden zullen belangrijk toenemen.
Land zal een verhoging van zeewaterniveau meer gaan ervaren door druk op grondwater en verzilting ervan.
Het tegengaan van de gevolgen van een stijging in zeeniveau zal dus zich moeten richten op maatregelen als verbonden aan de drie genoemde zaken en vooral in nauwe samenhang.
Alvorens te komen met concrete plannen lijkt het echter verstandig gezien de enorme bedragen die met de uitvoering van deze plannen gemoeid zijn te bekijken of de invloed van effecten van vermeende klimaatverandering wel zo dramatisch zijn als sommigen ons willen doen geloven.
Recent zijn er nog al wat berichten die vragen oproepen of vermeende voorspelde onheilscenario’s wel realistisch zijn.
Drie ontwikkelingen wil ik de lezer niet onthouden.
Satellietmetingen (GRACE project) laten zien dat een groot deel van de ijsmassa op Groenland juist aangroeit terwijl aan de randen er ijs verdwijnt. Het netto-effect is dat er ongeveer 100 gigaton ijs per jaar verdwijnt nog veel maar aanzienlijk minder dan de 240 gigaton waar men eerder van uitging.
Overigens, die 100 gigaton ijs komt neer op een waterniveaustijging van slechts 0,3 mm per jaar dus 10% van de vastgestelde totale jaarlijkse stijging van dit moment. (rest tgv uitzetting?)
Op Antarctica lijkt van een ijsafname ook nauwelijks sprake te zijn.
Tot slot nog, uit de analyse van ijsmonsters uit boringen op Groenland hebben onderzoekers vastgesteld dat het aardse klimaat in een snel tempo blijkt te kunnen opwarmen. Genoemd wordt een temperatuurstijging van 5,5 graad Celsius in 50 jaar op het noordelijk halfrond zo’n 14700 jaar geleden tijdens de laatste ijstijd. Dit is opzienbarend omdat de huidige angst en zorg om ons klimaat en de klimaatverandering juist wordt gevoed door de deels gemeten maar vooral voorspelde snelle opwarming (verwachting enkele graden over 100 jaar). Door Al Gore en zijn discipelen wordt erop gewezen dat wij als mens dus voor een groot deel daar verantwoordelijk voor zijn juist omdat een zodanig snelle verandering van globale temperatuur vanuit uitsluitend natuurlijke oorzaak niet mogelijk zou zijn. Nu blijkt dus dat wel en uitsluitend een natuurlijke, zij het nog onbekende, oorzaak dit mogelijk kan maken omdat er in die tijd nog nauwelijks mensen op de aarde rondliepen.
Het is tekenend voor de wijze waarop het klimaatprobleem politiek wordt aangewend dat deze evenals de ander opmerkelijke bevindingen volkomen lijken te worden genegeerd.
Frans Galjee
Zolang wetenschappers met theorieën komen zonder in de tweede zin direct de (blanke) mensheid de schuld te geven en in de derde zin stellen dat het met 100.000 miljard Euro van ons belastinggeld het wel op te lossen is, wil ik er nog wel naar luisteren.
Het direct geloven is echter niet aan de orde.
Laat hen maar lekker doorgaan met hun onderzoek. Wellicht komt er iets nuttigs uit.
Frans, goed onderbouwde tekst., Maar ik geloof niet dat je denkt dat de mensheid hieraan iets kan veranderen.
Het wordt gewoon aanpassen aan wat de natuur ons oplegt.
Dat hebben we al gedaan zolang we er waren en dat is best goed gegaan, we hebben geleerd om dijken t bouwen en alles wat verder nodig was.
Het enige wat we kunnen doen is ons zo goed als mogelijk aanpassen.
Dat geld voot alles wat de natuur ons oplegt.
Dat in NL wat beter wordt omgegaan met waterbeheersing dan elders geeft NL een goede naam over de hele wereld, laten we dat zo houden en ver weg blijven van de vele onzin modellen zoals figuren als die All Gore voor ons bedenken.
“Het enige wat we kunnen doen is ons zo goed als mogelijk aanpassen.
Dat geld voor alles wat de natuur ons oplegt.”
FG gaat het over de gevolgen van een natuurlijke verandering van het klimaat op onze planeet dan is adaptatie uiteraard nodig maar dat deden we altijd al. Geen mitigatie want daarvoor hebben we te weinig kennis van zaken.
Echter gaat het over milieu en natuur dan is de mens daarin gewoon een factor. Een factor die in huidige situatie wel degelijk een negatieve invloed uitoefent op de natuur en dan ook een bedreiging gaat zijn voor het eigen voortbestaan op deze prachtige planeet. Het aanpassen lijkt nu te moeten gaan richting onze impact op de planeet te gaan verkleinen.
Een gigantische opdracht.