Arthur Rörsch over zieke klimaatwetenschap in de Telegraaf

Nog steeds geen chocoladeletters op de voorpagina maar toch: pagina 6 en 7 de Telegraaf Zondagkrant van vandaag pakt emeritus hoogleraar Arthur Rörsch in een goed geschreven artikel van Edwin Timmer eindelijk eens publiekelijk uit over wat hij noemt de “zieke wetenschap van de klimatologie”. De subtitel van het artikel is:

Fraudespecialist Rörsch: e-mails Climategate bewijzen de intentie tot bedriegen.

Het artikel eindigt met de volgende veelzeggende quote: „Aan politiek brand ik me niet. Elke regering gooit geld over de balk. Of over links of over rechts. Maar Jacqueline Cramer snap ik echt niet. Ja, ze was natuurlijk altijd wel links. Bij mijn afscheid in 1995 van TNO gaf ze me een doosje chocola. Soms denk ik haar eens een briefje te sturen. Om te vragen of ik niet eens, met een doosje chocola, bij haar op bezoek kan komen.”

Kopen die krant of lezen via Telegraafi. Hieronder de sleutelpassages:

„Het is precies zoals wij al vreesden. Als ik een artikel van een bevriende collega wilde publiceren in een wetenschappelijk tijdschrift, kregen we steevast een afwijzing. Zonder goede argumentatie. Ik was niet de enige Nederlandse onderzoeker die dat gebeurde. Klimaatsceptici liepen overal tegen de muur. Wie nieuw onderzoek aan de wereld wilde tonen dat de menselijke rol in klimaatverandering betwist, kwam er gewoon niet tussen.”

„Toen Michael Mann van de Universiteit van Virginia zijn zogenaamde ’hockeystickgrafiek’ presenteerde, was zijn boodschap dat de temperatuur de afgelopen eeuw ongekend is gestegen. Maar hij weigerde zijn data openbaar te maken. Dat is op zich geen fraude, maar sociaal wel volstrekt ondenkbaar in de wetenschappelijke kring waaruit ik kom. Als moleculair bioloog geef je elkaar uiteraard je eigen gegevens, zodat anderen eventuele fouten eruit filteren.”

Ook uit gehackte e-mails – of zijn ze gelekt door een klokkenluider? – blijkt dat onderzoekers als Mann en Jones, op wie het VN-klimaatpanel IPCC zijn doemscenario’s bouwt, weigeren ruwe temperatuurdata vrij te geven. Jones schrijft: „Als zij (de sceptici, red.) er ooit achter komen dat er een wet openbaarheid van informatie bestaat in het Verenigd Koninkrijk, dan vernietig ik de data nog liever dan ze hen toe te zenden.” Verder jut het groepje broeikasgelovigen elkaar op om wetenschappelijke tijdschriften te dwingen geen klimaatsceptische stukken te publiceren. Zit ergens toch een onafhankelijk redacteur, die deze ’crap science’ accepteert? Dan volgt overleg per e-mail over hoe deze figuur eruit te werken.

Professor Rörsch is geschokt: „Deze Climategate-e-mails zijn naar mijn mening het bewijs voor een intentie om te bedriegen. Dit is geen oprechte wetenschap meer. Dit zijn politiek geïnspireerde mensen, die de waarheid naar hun hand proberen te zetten. Zo wordt het een religie, of iets netter, een overtuiging. Uit alles proef je een onthutsende arrogantie. Wie zo te werk gaat, kan natuurlijk niet volhouden dat duizenden wetenschappers het met je eens zijn, en dat twijfel over de aardse opwarming niet meer bestaat.”

„Hoe goed hun eigen werk ook is, ik vind wetenschappers bij het KNMI of het Planbureau voor de Leefomgeving veel te weinig kritisch naar de basis onder de broeikashypothese. Ons land kent amper mensen die zelf studie doen naar de relatie tussen CO2 en temperatuur. Als verlengstuk van de staat zijn dit in principe ook geen onafhankelijke onderzoeksinstituten. Daarmee zeg ik niet dat ze de politiek napraten, maar ze zijn onvoldoende kritisch. Dat geldt helemaal voor het alarmistische geschreeuw uit Wageningen.”

„Stap nu eens af van het paradigma dat kooldioxide alles bepaalt. Al deze overdreven aandacht remt de wetenschap. Hier, als ik de oude Encyclopedia Brittanica erbij pak, uit 1965, dan is onze kennis amper verder. Hoe werken orkanen? Wat is het natuurlijke broeikaseffect van waterdamp? Hoe werkt de warmteregulatie in de waterstromen tussen de polen en de tropen? Dit systeem is vele malen complexer dan we begrijpen.”

Zijn grootste verbazing over klimatologie betreft de hoofdrol voor modellen. „In de moleculaire biologie gebruiken we modellen alleen als toets voor onze ideeën. Gebeurt wel wat ik verwacht? In de klimatologie wordt aan modellen tegenwoordig een voorspellende waarde toegedicht. CO2 warmt het klimaat op, en dus gebeurt straks dat en dat. Terwijl deze theorie van opwarming allang is gefalsificeerd, want die aarde wil al tien jaar niet opwarmen.”