Het komt mij vaker ter ore dat men ons als militant en ‘reactionair’ beschouwt. Begrijpen Hajo en ik werkelijk helemaal niets van. Nou ja, misschien ook wel. Dat heeft mijns inziens vooral te maken met smaak, en een chronisch gebrek aan (zelf)relativering bij de wereldverbeteraars die wij hier met zoveel liefde kwetsen. De laatste tijd met toenemende duidelijkheid en enthousiasme.

Daarnaast is er een strategische kant aan het ‘je schamen voor climategate’. Klimaatridders hebben nog zoveel macht. Ook de mensen die het inhoudelijk met ons eens zijn, willen niet met de toon van ons geassocieerd worden, omdat ze dan geen wit voetje kunnen halen bij de macht. Het werkt nadelig voor je positie. Vandaar dat wij zoveel stilzwijgende steun achter de schermen krijgen. Openlijke associatie met Climategate zou zelfs tot ontslag kunnen leiden bij een aantal. (dat is niet overdreven, maar een triest feit)

Lees deze korte handleiding Climategate voor beginners nog eens. De gevorderden kennen hem al en kunnen een volgend blog lezen.

Bram ‘Bad Breath’ Bregman
Om zekere lieden op de tenen te staan stookt Hajo expres het vuurtje nog even op met experimentele en soms uitzinnige gedachtenspinsels. Die zijn onorthodox, en daarom soms aanstootgevend, zelfs af en toe voor mij.

Anderen ergeren zich weer aan mij.

    Mijn fans, als Bart ‘Heal the World’ Strengers van het Planbureau voor de Leefomgeving vallen van hun stoel van linkse verontwaardiging wanneer ze mijn- meestal ironisch bedoelde- stukjes lezen. Als iemand – die zichzelf zo serieus neemt als Strengers- aanstoot aan je schrijven neemt, kun je dan een beter compliment krijgen? Het motiveert om een tandje bij te zetten. Dat vinden wij leuk.
    En wat is een dankbaarder doelwit dan Bram ‘Bad Breath’ Bregman, en iedere zure okselkoning die zich bezig houdt met modieuze truttigheid als ‘klimaat en duurzaamheid’.

Het zal u niet verbazen, als ik deze alinea afsluit met de volgende constatering: dergelijke hypochonders, daar willen wij niet bijhoren.

Team Climategate
Ik zou daar het woord ‘enigszins’ tussen kunnen plaatsen, dat klinkt genuanceerder. Maar dan wordt de tekst zo lang. Nu ook trouwens. Hans Erren kan dat geloofwaardiger, hij is de ware gematigde skeptische koning, Theo wikt en weegt. Marcel zit al veilig op zijn eigen blog, en ons baldadige proza kan deze meest serieuze tak van Climategate niet meer in de wielen rijden. Het kan wel eens iets te uitzinnig zijn, maar waarom zou je enkel schrijven om vriendjes te maken?

Samen polderen voor de lieve vrede gebeurt al genoeg in dit land. Maar als de meerderheid in dit land vredig aan het klimaatknorren is, moeten wij dan ook een beetje een big nadoen in de hoop dat men ons aardig vindt ? Of mogen we er spareribs van maken? Tot zover deze lezershandleiding. Bent u er nog?

De komende tijd ga ik weer even een tijdje op de feitelijke toer om het serieuze gehalte op te krikken. Een beetje de saaie skepticus uithangen, die het zo vreselijk interessant vindt zich druk te maken over een paar tiende graad temperatuurstijging in een eeuw, dat megawereldprobleem (proest, ja sorry, ligt het nu echt aan ons?)

Gerelateerd: