Dat het eenvoudig is met grote sommen belastinggeld er vandoor te gaan als je ‘voor het klimaat’ bezig bent, blijkt ook nu het proces begint in Frankfurt tegen 6 fraudeurs met Europese emissierechten. Dat meldt persbureau Reuters. Enkele Britse firma’s staan terecht voor zeker 5 miljard euro belastingontduiking. Interpol heeft ze opgespoord.
Het was eenvoudiger een account voor emissierechten te openen bij de EU dan een kleuter een bankrekening kon openen. Het persbureau Reuters presenteert een korte factsheet, met daarin ook een overzicht van andere fraudegevallen met emissierechten.
The carbon market has suffered scandals besides VAT fraud, including a phishing attack, the circulation of used emissions permits and cyber theft of EUAs
The market has seen near-record low prices in recent weeks as the threat of a new downturn widens a glut in permits. Low carbon prices fail to tip competitiveness in favor of clean technologies, one of the aims of the scheme
Koolstofbubbel
Twee weken geleden stond de prijs voor een emissierecht van één ton CO2 op de laagste stand in twee en een half jaar met 11 euro per ton. Tijdens het ongeluk met de reactor in Fukushima steeg die prijs even naar ongeveer 18 euro.
De emissierechten zijn bedacht door klimatocraten om fossiele energie en uw leven kunstmatig duur te maken, zodat middeleeuwse energieopwekking als windenergie en het verbouwen van paardenhaver (biobrandstof) voor in de auto eindelijk zou kunnen concurreren. Echter, volgens sommige bedrijven loont investering in dergelijke gemankeerde technologie pas als die prijs boven de 50 of zelfs 100 euro per ton komt te liggen. Die rekening komt uiteraard bij u, geachte melkkoe/boze burger.
Op 14 december 2009 meldde de International Herald Tribune al in het artikel ‘As clean energy grows, a dirty trail emerges’, dat Interpol constateerde dat verkeerde partijen in Europa miljarden euro’s windenergiesubsidie hadden verduisterd. De bedragen zijn immens, per 83 euro inkomsten per Megawatt in Duitsland stopt de overheid daar 30 tot 70 euro subsidie bij. Het bericht is helaas digitaal niet meer te vinden.
En dan nog kan het niet concurreren. Volgens mij besteedt geen enkel Nederlands medium aandacht aan dit schandaal, of heb ik me vergist?
Weet u het nog, jaren en jaren geleden kregen Italiaanse boeren subsidie op het houden van schapen. Vraag me niet waarom, maar ze kregen het. In Brussel was men blijkbaar bevangen door de angst voor een aanstaand schapentekort of iets dergelijks. Nu was bekend van Italiaanse boeren dat ze erg slecht konden tellen. Op een of andere manier stonden er op het formulier altijd meer schapen dan in de wei.
Daar heeft de politiek het volgende op bedacht: De schapenhouder diende van elk schaap één oor af te snijden (een puntje) en de verzamelde puntjes samen met het formulier ter controle bij de stempelambtenaar aan te bieden.
Zo konden de subsidieverstrekkers precies zien hoe de bevordering van de schapenhouderij zich ontwikkelde zonder dat men controleurs op pad hoefde te sturen om op locatie de Van Goghschapen te tellen. Het was een daverend succes; binnen no time bleek de blatende veestapel bijna verdubbeld!
Jaren later verklapte een Pyrenese herder mij de snelste manier om schapen te tellen: Je telt gewoon het aantal poten en deelt dat getal door vier. Dan hadden hun Italiaanse collega’s het alweer een stuk eenvoudiger.
Gratis geld: het haalt het slechtste in de mens naar boven.
Werken voor je munten poetverdoeme!
Twitter besteedt aandacht aan schandaal.
Het frauderen gebeurt niet door de milieubeweging zelf. Wel kan je Greenpeace e.d. erop wijzen dat ze, om Stalin te citeren, nuttige idioten zijn die zich laten gebruiken om zulke regelingen in het leven te kunnen roepen, waarbij iedere simpele ziel van tevoren al kon zien aankomen dat het fraudegevoelig was. Wat dat betreft een pluim voor Milieudefensie: die heeft zich al jaren geleden uitgesproken tegen deze CO2-handel.
De link naar het artikel "as clean energy grows, a dirty trail emerges" staat hieronder:
new york times
Rypke, misschien kun je eens een berekening maken (of opvragen) van wat het kost om een kilowattuur stroom uit kolen of gas te genereren, tegenover een windmolen. Dit dan in vergelijking tot wat de consument uiteindelijk betaalt voor een kilowattuur. Daarnaast het verschil wat een wind-kilowatt kost tegenover de vergoeding die een molen-eigenaar krijgt, en het aandeel milieu-bijdrage (MEP?) dat in de kilowattprijs wordt gebruikt om die "bijdragen" te bekostigen. Ik had eerder al eens de link geplaatst, dit gaat ons de komende tijd ook nog eens 55 miljard aan windmolenbouwsubsidie kosten. Telegraaf: Miljarden Verwaaien (2009)