Paul-Polman-007

Onder druk wordt alles vloeibaar. Rypke meldde laatst al dat Connie Hedegaard onder druk van het bedrijfsleven schaliegas ineens als waardevolle tussenoplossing was gaan zien. En vandaag lees ik tot mijn verbazing dat Paul Polman en Lilianne Ploumen een offensief zijn begonnen tegen armoede. Een plan dat ze samen met de VN gaan opstellen moet de wereld zsm te bevrijden van de allerergste armoede. En dan kiezen ze ineens niet voor de ecofascistische Endlösung die de milieubeweging voorstaat – het reduceren van de wereldbevolking -maar voor good old economische groei om iedereen gezond en welvarend te maken. In een artikel van Richard van de Crommert in De Telegraaf lezen we vandaag:

Economische groei staat centraal in de hoofde van het tweetal. Dat moet altijd en overal worden nagestreefd en is essentieel om armoede te bestrijden. Handel drijven is belangrijk om armoede te bestrijden.

Daarna volgt in het artikel nog een riedeltje over morele waarden en gender equality (gaap) maar wat Polman hier zegt is toch wel opmerkelijk. Want de met stip naar een nummer twee positie op de duurzame 100 gestegen Polman placht tot voor kort nog hele andere uitspraken te doen. Meer in lijn met het duurzame dogma zeg maar. Geen handel drijven dus buiten een straal van twee dorpen en groei inleveren om een CO2 te vermijden teneinde de temperatuur op aarde in 2100 met 0,0000001°C te beperken. Lees bijvoorbeeld wat hij vorig jaar nog allemaal bazelde op Rio 20+:

We need to fight very hard to create an environment out there that is more long term focussed and move away from short termism.

[…]
Short termism is very dangerous as it is five minutes to 12. You can delay but time will not, and lost time is never regained.

[…]

Polman is becoming increasingly frustrated with the role of media which itself seems to be stuck in an old paradign. He was recently interviewed by CNN and one of the questions was how could he justify any extra costs from his sustainability programme to shareholders. I answered how can companies who are not taking action, justify this to their shareholders and to their own families. Just look at the figures. Unless we change direction, models show that the profit of the entire consumer goods sector could be wiped out by 2050.

[…]

Polman says the world is at a crossroads and that we can choose either to head for disaster or to work together to find common solutions: “Never have we been forewarned about what will happen and forearmed to do something about it and we must now rise to the challenge,” he says.

It is too late to be pessimistic. The alternative of not doing anything. I frankly cannot look my kids in the eyes and say we did not try. That is why we are here and will continue to give it our energy.

Cruyff zou het hem niet nadoen: “Korte termijn denken is gevaarlijk omdat het 5 voor 12 is”. Come again? Als het 5 voor 12 is moet je juist wel direct handelen natuurlijk. Lange termijn is meer iets van: we zitten er nu nog warmpjes bij maar laten we eens rustig nadenken over de trends van de toekomst. Maar we juichen dus toe dat Polman inmiddels niet eens de paradoxale 5 voor 12 metafoor meer nodig heeft. Hij wil nu ineens gewoon good old economische groei en met dat voortschrijden op de Kuznets curve gewoon zonder toekomstgericht alarmisme reële problemen in het nu oplossen omdat we daar dan geld voor hebben.

In de kern was zijn omslag ook vorig jaar al aanwezig toen hij de woorden sprak:

Amongst business there is now a critical mass forming around deforestation and energy for all, as companies say we cannot continue like this.

“Energie voor iedereen”, dat is natuurlijk waar de milieubeweging als de dood voor is. Footprint en zo. Gaap. Maar Polman zei het al in 2012. Hij kan daarop nog verbeteren dit jaar door eerlijk te gaan zeggen dat we vooral betaalbare energie voor iedereen nodig hebben. Want daarmee bouw je een duurzame economie op en dat kan weer zo paradoxaal niet met duur-zame energie, tenzij je natuurlijk zo’n ongekende werkethiek hebt als de Duitsers – vroeg opstaan, geen siesta en bufffelen tot een late Feierabend – dat je ondanks die duur-zame rem op je economie toch nog topprestaties levert. De laatste keer dat het olieloze Duitsland dit deed trouwens was tijdens WWII toen I.G. Farben met dwangarbeid van Auschwitz en het eigen kamp Monowitz veel te duur-zame Leunabenzin produceerde uit het in eigen land zo rijkelijk voorhanden steenkool.

Snel weg van de Godwin-route en terug naar het verhaal van vandaag! Obama kreeg terwijl hij nog niets gepresteerd had de Nobelprijs voor de Vrede, Al Gore en het IPCC kregen hem voor het grootste met wetenschapsfraude gestaafde Ponzi-scheme ooit, maar ik zet Polman toch nu al als schouderklopje in het rijtje Goede CEO’s samen met Michael O’Leary van Ryan Air die het spits afbeet. Met dit rijtje willen we ook het woord “goed” wat herwaarderen, nadat het in de Dikke van Dale in de verdrukking is gekomen door het newspeak-woord “duurzaam”. Toch moet Polman nog veel leren. Zo zei hij vorig jaar ook over de angstindustrie:

“We have to participate in finding the solutions and set the bar even higher and that is true also for Greenpeace and WWF,” says Polman. “They are good organisations representing the world’s citizens.

Hoe ver kun je de plank mis slaan. Hoe kun je het duisterste duister als wit licht verkopen? Ach we gunnen Polman naast de notering in de Goede CEO’s ook de tag tweedehandsautoverkoper.

polman-ploumen